พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 262 ฟรังโคลิน
เนี่ยเฟิงรู้ว่าโจวลี่ซือร้อนใจ ถึงยังไงอยู่บนเกาะเล็กๆแบบนี้ ยังไม่รู้ว่าบนเกาะเล็กๆนี้มีคนหรือไม่
“จะได้กลับไปอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าไม่มีเรือผ่านก็ไม่เป็นไร ผมจะพาคุณกลับไปให้ได้”
ตอนนี้พวกเขายังมีเรือยอชต์ แม้ว่าเรือยอชต์แบตหมดแล้ว แต่ไม่ได้แสดงว่าจะใช้ไม่ได้
หลังจากพักผ่อนสักพักหนึ่งแล้ว โจวลี่ซือก็รู้สึกว่าร่างกายตนเองดีขึ้นมากแล้ว “เสี่ยวเฟิง ไปเถอะ ฉันจะไปดูหญ้าสมุนไพรกับแก”
“คุณก็ไม่รู้จักหญ้าสมุนไพร ผมไปคนเดียวก็พอ ในป่านี้อาจจะมีงูก็ไม่แน่”
เนี่ยเฟิงตั้งแต่แรก ก็ไม่ได้คิดว่าจะพาโจวลี่ซือไปด้วย ใบหน้างดงามของโจวลี่ซือบึ้งทันที
“ได้นะ! ไอ้เจ้านี่ เมื่อกี้หลอกฉันหรือ?”
เนี่ยเฟิงรีบโบกมือ “ไม่ ไม่! ผมไม่มีความหมายที่จะหลอกพี่ห้า นี่ไม่ใช่ผมกำลังคิดแทนคุณอยู่หรือ! ย่างก้าวของผมเร็วมาก เพียงแค่ไม่กี่นาทีผมก็กลับมาแล้ว”
โจวลี่ซือก็รู้ว่าตนเองไม่สบายแล้ว ตามไปด้วยก็จะเพิ่มความยุ่งยากให้กับเนี่ยเฟิงจริงๆ
โจวลี่ซือคิดแล้วคิดอีก ได้เพียงแค่พยักหน้าพูดว่า “งั้นก็ได้ ฉันก็ไม่ดื้อรั้นแล้ว แกรีบไปรีบกลับ ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวก็หวาดกลัวมากนะ”
บนกายทั้งสองคนล้วนไม่มีอาวุธ เนี่ยเฟิงจะไม่ใช้เวลาอยู่ในป่านานเกินไป
“งั้นได้ พี่ห้าคุณรออยู่ที่นี่สักครู่ ผมจะรีบกลับมา”
เนี่ยเฟิงพูดอยู่ก็วิ่งออกไปเลย แขนที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อคืนพายเรือใช้เวลาพายนานเกินไป ในตอนนี้แขนของเขามีความเมื่อยหล้าเล็กน้อย
ระหว่างที่ไปเสาะหาหญ้าสมุนไพร พอดีจะได้เคลื่อนไหวแขนสักหน่อย
ที่นี่ไม่มีร่องรอยการใช้ชีวิตของคนจริงๆ ดังนั้นหญ้าและต้นไม้เขียวชอุ่มมาก เนี่ยเฟิงไม่นานก็ได้พบเห็นหญ้าสมุนไพรบางส่วน เขาเก็บหญ้าสมุนไพร ทิ้งเข้าไปเคี้ยวในปาก จากนั้นแกะผ้าพันแผลที่อยู่บนแขนออก โปะหญ้าสมุนไพรไว้บนแขนของตนเอง
เริ่มแรกคือมีความปวดจี๊ดเล็กน้อย เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วนิดๆขมวดแล้วขมวดอีก หลังจากพันบาดแผลใหม่อีกเสร็จแล้ว เขาก็เก็บหญ้าสมุนไพรห่อหนึ่งอีก
หญ้าสมุนไพรเหล่านี้มีประสิทธิภาพในการลดไข้ ตอนนี้โจวลี่ซือยังป่วยอยู่ล่ะ
ก็อยู่ตอนที่เนี่ยเฟิงกำลังคิดอยากหาว่าบริเวณใกล้เคียงนี้มีทรัพยากรน้ำจืดหรือไม่ เสียงกรีดร้องพักหนึ่งส่งมาจากทางไกล!
แป๊บเดียวเนี่ยเฟิงก็จำได้ว่าใครเป็นคนร้องกรี๊ด! จะเป็นโจวลี่ซือพี่ห้าของเขาอย่างแน่นอน! แย่แล้ว หรือว่าเกิดเรื่องแล้วหรือ?
เนี่ยเฟิงตกกะใจ เขารีบวิ่งเข้าไป กำลังเตรียมตัวจะถึงปากถ้ำ เขาได้ยินเสียงต่ำส่งออกมา “ค้นหาให้หมด! เขาย่อมอยู่ในบริเวณใกล้เคียงนี้อย่างแน่นอน!”
เนี่ยเฟิงซ่อนเร้นทันที คนกลุ่มนั้นก็คือคนเสื้อแดงที่อยู่บนประภาคาร
“พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?”
“เสี่ยวเฟิง! แกอย่ากลับมา! มีคนร้าย!”
ผู้นำคนเสื้อแดงคนนั้น ทำตายี๋ ยี๋แล้วยี๋อีก “หญิงน่ารังเกียจ รู้จักมองสีหน้าอารมณ์หน่อยหุบปากไว้ ผมยังไว้ชีวิตคุณได้ มิฉะนั้นคุณก็มีเพียงความตายทางเดียว”
เนี่ยเฟิงกำกำปั้น กำแล้วกำอีก ถ้าหากว่ามีเพียงแค่เขาตัวคนเดียว เขาล้วนสามารถจัดการคนกลุ่มนี้ได้ เพียงแค่ตอนนี้มีหลายคน ในมือของพวกเขายังมีอาวุธที่ดีเยี่ยมมากมาย ตอนนี้บุ่มบ่ามออกไป ไม่เพียงแค่ช่วยโจวลี่ซือไม่ได้ อาจเป็นไปได้มากว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่น
เนี่ยเฟิงนึกถึงการต่อสู้กับคนกลุ่มนี้อยู่บนประภาคาร ได้รับมือหลายท่า มักจะรู้สึกมีความคุ้นเคยเล็กน้อย ดูเหมือนเคยเจอจากที่ไหนมาก่อน
หลังจากเนี่ยเฟิงจ้องมองการแต่งกายกับอาวุธที่ใช้ของพวกเขาในตอนนี้ ก็จำได้แล้ว ไอ้คนกลุ่มนี้เคยสู้กับตนเองก่อนหน้านั้นมานานแล้วจริงๆ ทีมของพวกเขาชื่อว่าฟรังโคลิน ทีมนักฆ่าที่เคลื่อนไหวอยู่แถวนั้น
ในตอนต้นที่เนี่ยเฟิงยังไม่ได้นั่งอยู่บนตำแหน่งแรกของสำนักมังกร ก็ได้รับมือกับฟรังโคลินมาก่อนแล้ว ตอนนั้นเขายังโจมตีตาของรองหัวโจกจนบอด
จากนั้นได้ทรัพยากรจากในมือของพวกเขาอย่างราบรื่น ฟรังโคลินมีช่วงเวลาหนึ่งล้วนออกหมายจับเนี่ยเฟิงอยู่
เพียงแค่ว่าการจัดการเรื่องของเนี่ยเฟิงใสสะอาด พวกเขาทำเช่นนี้ก็เพียงแค่เสียแรงเปล่าเท่านั้น
หลังจากสำนักมังกรกลายเป็นเป้าหมายประจบของทั่วโลก ฟรังโคลินก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามอีกเช่นกัน
นี่ช่างไม่มีทางที่จะเลี่ยงได้จริงๆ ตกลงว่าเป็นใครสั่งฟรังโคลินล่ะ? เป็นซ่าวเจ๋หรือ?
“ผมรู้ว่าคุณหลบอยู่ที่นี่ ไม่ต้องหลบแล้ว! เนี่ยเฟิง! ผู้หญิงของคุณตอนนี้อยู่ในมือของพวกเรา! ถ้าหากว่าคุณอยากจะช่วยเธอก็จำเป็นต้องออกมา”
เกาะเล็กๆแห่งนี้ใหญ่เกินไปนะ หัวโจกของฟรังโคลินมองเห็นในป่าไม่มีการเคลื่อนไหว ดังนั้นยกมือขึ้นมา “ค้นหาให้หมด!”
โจวลี่ซือถูกพวกเขาหมัดไว้ทั้งตัวไม่สามารถขยับตัวได้ ปากของเธอถูกยัดผ้าไว้ ตอนนี้ก็พูดไม่ได้เช่นกัน
โจวลี่ซือทั้งรีบทั้งร้อน เผชิญหน้ากับนักฆ่าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีกลุ่มนี้ โจวลี่ซือไม่สามารถขยับตัวเลยสักนิด
คนที่ขึ้นฝั่งคาดว่ามีสิบกว่าคน ก็ไม่รู้ว่าเนี่ยเฟิงจะถูกหาเจอหรือไม่……ถ้าหากว่าเนี่ยเฟิงถูกจับแล้ว จะไม่ใช่ประสบหายนะหรือ? พวกเขาจะไม่ปล่อยเนี่ยเฟิงไปอย่างแน่นอน
ทันทีที่โจวลี่ซือคิดได้ถึงจุดนี้ ร้อนใจจนขยุกขยิกร่างกาย
“อย่าเสียแรงเปล่าเลย ตอนนี้คุณล้วนเอาตัวไม่รอดแล้ว ยังหวังที่จะแอบส่งข่าวให้กับเนี่ยเฟิงหรือ?”
ชายเสื้อสีแดงก้มหัวจ้องมองโจวลี่ซือหนึ่งที เขาสวมใส่แว่นกันแดด บนใบหน้ามีรอยแผลเป็นที่โหดเหี้ยม จะแกล้งคดเคี้ยวลงมา
โจวลี่ซือมีความสิ้นหวังเล็กน้อย พวกเขานี่ก็คือเพิ่งออกจากถ้ำเสือก็เข้าถ้ำหมาป่าอีกจริงๆเลย
เนี่ยเฟิงค่อยๆผ่อนคลายลมหายใจออกหนึ่งที แล้วเขาเอาหญ้าสมุนไพรที่อยู่ในมือยัดใส่เข้าไปในกระเป๋า เพราะไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่ ดังนั้นพืชจึงเติบโตอย่างป่าเถื่อน
เพียงแค่เมื่อกี้ตอนที่เขาเดินเข้ามาเหยียบหญ้าไปไม่น้อย ตอนนี้คนกลุ่มนั้นสืบค้นไปข้างหน้าตามร่องรอยที่ถูกเหยียบ
เนี่ยเฟิงไม่ได้มีมีดจริงปืนจริงอย่างนี้ต่อสู้มานานแล้ว
หลังจากตั้งแต่สำนักมังกรกลายเป็นกลุ่มทหารรับจ้างระดับหนึ่งในทั่วโลก มีเรื่องมากมายเขาล้วนไม่จำเป็นต้องออกมาจัดการด้วยตนเอง
เนี่ยเฟิงซ่อนเร้นรูปร่างของตนเอง หลังจากดึงระยะทางออก เขาก็ปีนขึ้นต้นไม้อย่างรวดเร็ว อยู่มุมสูงจ้องมองขบวนของฟรังโคลิน
ความจำล้วนไม่พัฒนาเลยสักนิดจริงๆ ถึงขนาดยังกล้าสวมใส่สีฉูดฉาดขนาดนั้น นี่ไม่ใช่เปิดโปงเป้าหมายแล้วหรือ?
หรือพูดว่า พวกเขาไม่ถือว่าเนี่ยเฟิงเป็นสิ่งหนึ่งเลยสักนิดล่ะ?
ล้วนไม่เป็นไร เนี่ยเฟิงก็ไม่ใส่ใจเลยเช่นกัน
ในมือของพวกเขาทุกคนล้วนถือปืนกลมือขนาดเล็ก เนี่ยเฟิงเลียริมฝีปากแห้งเลียแล้วเลียอีก อยู่ระหว่างตอนที่มีคนหนึ่งใกล้จะมาถึงใต้ต้นไม้ อยู่ดีๆเนี่ยเฟิงกระโดดลงมา!
ฝั่งตรงข้ามมีปฏิกิริยาออกมา โดยจิตใต้สำนึกเหนี่ยวไกปืน!
แต่ว่ายังไม่ได้รอเขาทำได้ ก็ถูกขาสองข้างของเนี่ยเฟิงบีบคอของเขาหักเลย
“ใคร!”
การก่อกวนความสงบสุขของพวกเขาตรงนี้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ!
พวกเขายกปืนขึ้นมาทันทีเดินไปยังทิศทางของเนี่ยเฟิง
หลังจากเนี่ยเฟิงโจมตีฆ่าลูกทีมของฟรังโคลินคนหนึ่ง หมอบคลานอยู่กับพื้นอย่างรวดเร็ว อีกทั้งใช้ฝีมือรวดเร็วรุนแรงถอดเครื่องแบบที่อยู่บนกายของเขาออก
เขาจับปืนกลมือขนาดเล็กไว้ ดีมาก กระสุนเต็มเปี่ยม!
“ปัง ปัง ปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นพักหนึ่ง ลูกทีมทั้งสามของฟรังโคลินล้มลงตามเสียง!
และลูกทีมคนอื่นๆก็โจมตีไปยังตำแหน่งของเนี่ยเฟิงเช่นกัน!
เนี่ยเฟิงดึงลูกระเบิดมือออก หลังจากดึงออกโยนออกไป!
เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นฉับพลันในทันที!
พวกลูกทีมของฟรังโคลินโดนระเบิดตายอีกสองคน!
เมื่อกี้เนี่ยเฟิงคำนวณคร่าวๆมาแล้ว ฝั่งตรงข้ามมาประมาณสิบห้าคน ตอนนี้ตายไปหกคนแล้ว
เขาถอดเสื้อที่อยู่บนกายของลูกทีมในนั้นคนหนึ่งสวมอยู่บนกาย
ที่นี่เกิดการปะทะกันด้วยกำลังอาวุธ คนอื่นๆก็ไม่กล้าชะล่าใจเช่นกัน พวกเขาระมัดระวังเป็นอย่างยิ่งเสาะหาร่องรอยของเนี่ยเฟิงอยู่
ในเวลานี้ เนี่ยเฟิงมาถึงจุดครอบคลุมสูงสุดแล้ว