พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 271 ร้านน้ำชาฉ่ายหยุน
“ผมคิดว่าผมสวมเสื้อผ้าพวกนี้แล้วจะดูทุเรศ คิดไม่ถึงว่ามันจะไม่เลวเลย”
เพราะว่าเดิมทีเนี่ยเฟิงหน้าตาหล่อเหลาอยู่แล้ว บวกกับรูปร่างที่ผ่านการออกกำลังมาอย่างดี ฉะนั้นถึงจะเป็นเสื้อผ้าที่เวอร์วังขนาดไหน เมื่อสวมอยู่บนตัวของเนี่ยเฟิง มันก็ยังคงไม่เป็นอุปสรรคแม้แต่น้อย
“แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ นายต้องใส่พวกเครื่องประดับแพงๆกับแหวนและกำไลด้วย ทางที่ดีต้องมีนาฬิกาเรือนหรูหนึ่งชิ้น”
พวกเขาแทบจะช้อปปิ้งที่ตึกจิงจั้วหมิงเฉิงตลอดทั้งบ่าย
ภายในหนึ่งวันพวกเขาใช้จ่ายในตึกจิงจั้วหมิงเฉิงไปหลายสิบล้านแล้ว
ถึงแม้ตึกจิงจั้วหมิงเฉิงจะเป็นสถานที่ขายสินค้าฟุ่มเฟือย แต่ไม่เคยพบเห็นลูกค้าคนไหนที่ร่ำรวยล่ำซำขนาดนี้มาก่อนเลย
พฤติกรรมของทั้งสองคนแพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปยังหูของคนชั้นสูงบางคน
ในความเป็นจริง เนี่ยเฟิงกับหมิงอี๋หานอยากได้ผลลัพธ์แบบนี้อยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นข่าวยังผ่านการใส่สีตีข่าวแล้ว
ถึงแม้เย่หรูเสว่จะไม่ได้มาด้วย แต่ยังสามารถติดต่อพวกเขาได้
“ได้ข่าวมาว่าวันนี้พวกเธอไปซื้อของมากมายที่ตึกจิงจั้วหมิงเฉิงของที่นั่นราคาแพงมากเลยนะ ……”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะไปช้อปปิ้งอยู่แล้ว อีกอย่างฉันก็ซี้กับเถ้าแก่ของตึกจิงจั้วหมิงเฉิง เพราะฉะนั้นของส่วนใหญ่เลยสามารถคืนได้ ใช้เงินไปไม่มากเท่าไรหรอก พวกเธอแพร่ข่าวออกไปให้ทั่วเถอะ”
ในความเป็นจริงนั้น ของที่หมิงอี๋หานซื้อมาไม่ใช่เงินของเธอเลย เพราะว่าเนี่ยเฟิงไม่อนุญาต
ตึกจิงจั้วหมิงเฉิงเป็นของเนี่ยเฟิง ซื้อของในร้านน้องชายตัวเอง ยังต้องจ่ายเงินด้วยเหรอ？
“ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดี ฉันเป็นห่วงว่าพวกเธอจะใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยไปกับการทำภารกิจ！”
เย่หรูเสว่คิดดีแล้ว ว่าจะคืนเงินให้พวกเขาได้อย่างไร แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะคิดวิธีแทนตนเองแล้ว
“การกระทำของพวกเธอสองคนในตอนนี้ ได้ดึงดูดสายตาของผู้บริหารระดับสูงในเมืองเยี่ยนตูไม่น้อย พวกเขาเรียกตัวเองว่าคนชั้นสูง แต่ในความเป็นจริงนั้นล้วนเป็นกลุ่มคนที่ชอบเปรียบเทียบ โดยเฉพาะบรรดาภรรยาและคนเราของพวกเขา”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า“พี่หกวางใจเถอะครับ เราจะต้องทำภารกิจให้สำเร็จลุล่วงไปได้แน่ครับ เอ่อจริงด้วย พี่อยากได้ ตรงนี้มีของลดราคาเราซื้อให้พี่ได้นะครับ”
“ช่างเถอะ ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น พวกเธออย่าซื้อของฟุ่มเฟือยให้ฉันนะ”
เย่หรูเสว่คิดไม่ถึงว่าขณะปฏิบัติภารกิจพวกเขาสองคนจะนึกถึงตนเอง แต่ทว่าการทำภารกิจในครั้งนี้เหมือนกับกำลังเล่นเสียมากกว่า
“ก็ได้ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พวกเราก็เริ่มอยากพักแล้วล่ะ พรุ่งนี้ค่อยเริ่มต่อ”
วันที่สอง ทั้งสองสวมใส่เงินและทองเต็มตัว ช่างดูแพงเหลือเกิน พวกเขายังไม่ได้เริ่มไปใช้จ่ายช้อปปิ้งเลย โทรศัพท์ก็มีเสียงดังขึ้น คนที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่น เป็นเถ้าแก่ของแอร์แม็ส
“คุณเนี่ยครับคืออย่างนี้นะครับ เมื่อวานคุณบอกไว้ไม่ใช่เหรอครับ？จะเข้ามาร่วมลงทุนหนึ่งโปรเจคกับทางเรา พอดีว่าตอนนี้เรามีปาร์ตี้น้ำชาน่ะครับ ไม่ทราบว่าคุณสนใจเข้าร่วมไหมครับ！”
“อ่อ？ปาร์ตี้น้ำชางั้นเหรอ ที่ไหนล่ะ？”
“ที่ร้านน้ำชาฉ่ายหยุนครับ”
“ร้านน้ำชานี้ฟังไปแล้วไม่ค่อยเท่าไรเลยนะ！”
เนี่ยเฟิงคิดไม่ถึงว่าปลาจะติดเบ็ดเร็วขนาดนี้ ดูท่าแล้วคนกลุ่มนี้จะเห็นแก่เงินไม่ใช่หน่อย！
“ร้านน้ำชาฉ่ายหยุนเป็นร้านน้ำชาที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดของเมืองเยี่ยนตูเลยนะครับ！กระผมขอเสียมารยาทเชิญคุณเข้ามาลิ้มลองรสชาติของชาหน่อยนะครับ มีชาหลงจิ่งชั้นเยี่ยมเสิร์ฟด้วยนะครับ”
“ช่างเถอะ ในเมื่อจะคุยธุรกิจกัน งั้นฉันจะไปหน่อยแล้วกัน”
หลังจากที่เนี่ยเฟิงวางสายไปแล้ว ก็หันไปมองหมิงอี๋หานแวบหนึ่ง
หมิงอี๋หานพยักหน้า แล้วแต่งหน้าเบาๆเล็กน้อย ในความเป็นจริงนั้น หมิงอี๋หานแต่งหน้าไม่เป็นเลย เพราะว่าปกติเธอเป็นคนชอบหน้าสด
แต่คนสวยยังไงก็เป็นคนสวยอยู่วันยังค่ำ ถึงจะแต่งหน้าได้ไม่ดีเท่าไร แต่ยังคงทำให้ผู้อื่นละสายตาไม่ได้อยู่ดี
หลังจากที่ทั้งสองคนลงมาจากโรงแรม หมิงอี๋หานก็มองเห็น หน้าประตูมีรถยี่ห้อปากานีอูไอราหนึ่งจอดอยู่ เธอตะลึงไปครู่หนึ่ง นี่เป็นรถมูลค่ามากกว่ายี่สิบล้านเชียวนะ
“ปากานีคันนี้เป็นของนายเหรอ？”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า เริ่มสตาร์ทรถ เขาโบกมือให้กับหมิงอี๋หาน“พี่สี่ขึ้นรถเถอะ！ผมมีตัวแทนขายรถอยู่ที่นี่ ถ้าพี่อยากได้รถอะไรบอกผมมาได้เลยนะครับ ถึงเวลาผมจะจองให้เอง ไม่เพียงแค่รถเท่านั้น ถ้าพี่อยากได้เครื่องบินผมก็จองให้พี่ได้”
หมิงอี๋หานค่อยๆพ่นลมหายใจออกมา ดูท่าสำนักมังกรจะร่ำรวยที่สุดในประเทศจริงๆด้วย
“ไม่ต้องแล้ว รถมาเซราตีของฉันยังขับคล่องดี อีกอย่างปกติฉันก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ถ้าไม่กล้าบ้านก็ไปโรงพยาบาล”
“พี่สี่ พี่ไม่ต้องเกรงใจผมก็ได้พี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ผมอยากมอบของขวัญให้พวกพี่ๆคนอื่นช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน พวกเธอกลัวว่าผมจะไม่มีเงินใช่ แต่ผมก็ไม่สามารถแสดงตัวกับพวกเธอได้ ผมอัดอั้นมากเลยครับ！”
ในที่สุดเขาก็สารภาพกับหมิงอี๋หาน และถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ตอนที่นายกลับมาในตอนนั้นตัวของเต็มไปด้วยบาดแผลสาหัส ฉันรู้ว่านายต้องผ่านเรื่องราวอะไรไม่ง่ายมาก บวกกับท่าทางประหลาดๆของนาย ตอนที่ฉันตรวจดูอาการถึงได้เข้าใจ พี่สาวคนอื่นๆต้องเป็นห่วงแน่ๆ ทางที่ดีนายอย่าพูดดีกว่า”
เนี่ยเฟิงรู้ดี เพราะฉะนั้นจึงไม่คิดจะปริปากพูด
ทั้งสองขับรถมาถึงร้านน้ำชาฉ่ายหยุน
ร้านน้ำชาฉ่ายหยุนในตอนนี้มีคนบางกลุ่มได้รวมตัวกันขึ้น พวกเขาได้ยินเสียงรถจอดด้านนอก จึงเดินออกมามองดู เห็นรถหรูคันละยี่สิบล้านกว่า คนเหล่านี้จึงอดที่จะพยักหน้าไม่ได้ ดูท่าครั้งนี้คงจะตกได้ปลาใหญ่เลยทีเดียว！
เนี่ยเฟิงมองดูไปแล้วเหมือนเป็นเศรษฐีใหม่ เห็นเพียงเขาเดินออกมา ทั้งเนื้อทั้งตัวสวมใส่แหวนเพชรเงินทอง บนข้อมือยังสวมนาฬิกายี่ห้อปาเต็กฟิลิปป์
“คุณเนี่ยครับ！สุดยอดไปเลยนะครับ การมาของคุณทำให้เป็นเกียรติแก่พวกเรามากเลยครับ！เชิญเข้ามาเถอะครับ ทุกคนกำลังรอคุณอยู่！”
รูปร่างอ้อนแอ้นอรชรของหมิงอี๋หานยืนอยู่ข้างๆของเนี่ยเฟิง มือเล็กอันขาวเนียนนุ่มของเธอควงอยู่กับแขนของเนี่ยเฟิง ริมฝีปากทาลิปสติกสีแดงสด ดูไปแล้วช่างเหมือนปีศาจสาวกระชากหัวใจของผู้คน
ถึงจะสวมเสื้อผ้าที่เชยขนาดไหน แต่มีคำกล่าวไว้ว่า เชยจนดูเป็นแฟชั่นขึ้นมาเลย！
ในตอนที่ทั้งสองเดินเข้ามาด้านใน ทุกคนที่นั่งชิมลิ้มรสของชาอยู่ด้านในต่างพากันตกตะลึง
“โอ้！นี่เป็นคนที่แย่งรองเท้ากับฉันวันนั้นไม่ใช่เหรอเนี่ย？ชื่ออะไรนะ？อ๋อ ฉันจำได้แล้วชื่อคุณนายถังนี่เอง！”
หมิงอี๋หานใช้สายตามองไปที่คุณนายถังอย่างเหยียดๆ คุณนายถังถึงกับหน้าเสียไปเลย แต่เขายังคงตีเนียนพูดขึ้นมาว่า“คุณนายเนี่ยคะต้องขอโทษจริงๆค่ะ วันนั้นดิฉันมีตาหามีแววไม่ กล้าเสียมารยาทกับคุณ ได้โปรดให้อภัยผู้น้อยเถอะนะคะ อย่าถือสาคนแบบดิฉันเลยนะคะ！”
“แต่ทำยังไงดีล่ะ？ฉันเห็นหน้าคุณก็ทำให้นึกถึงเรื่องในวันนั้นด้วยน่ะสิ พอฉันนึกถึงเรื่องในวันนั้น ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าพวกคุณเรียกฉันว่าคนบ้านนอกคอกนา เห้อ น่ารำคาญเสียจริง！”
คุณนายถังถึงกับหน้ากระตุก เธอไม่สามารถตอกกลับหมิงอี๋หานได้
“ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ กล้าเสียมารยาทกับคุณนายเนี่ย ยังจะอยู่นิ่งอีก？ยังไม่รีบไปรินชาให้คุณเนี่ยกับคุณนายเนี่ยอีก！”
มีชายคนหนึ่งทรงลานบินนั่งข้างๆคุณนายถัง ชายผู้นี้สวมชุดถังจวง（ถังจวงหรือเสื้อคอจีนดัดแปลงมาจากเสื้อนอกของชายในสมัยปลายราชวงศ์ชิง）ทั้งตัว ในมือถือลูกวอลนัทเล่นไปมา สวมเครื่องประดับหยก มองดูไปแล้วความโปร่งใสของหยกดีมาก รู้ได้เลยว่าราคาไม่เบา
คุณนายถังรีบลุกขึ้นยืน แล้วส่งยิ้มพลางรินชาให้กับพวกเขา ในตอนที่เนี่ยเฟิงหย่อนก้นลงนั่ง เอาขายกขึ้นไขว่ห้าง“ร้านน้ำชาของพวกคุณธรรมดามาก”