พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 273 บริการพิเศษ
เนี่ยเฟิงแปลกใจคิดว่าตัวเองฟังผิด เขามองไปที่หมิงอี๋หานอย่างทำตัวไม่ถูก
“พี่สี่ พี่พูดอะไรน่ะ？ผมไม่เข้าใจ”
“นายชำนาญเส้นทางเข้าออกผับขนาดนั้น เป็นไปได้ไงที่นายไม่รู้ว่าฉันพูดถึงอะไร ความหมายของฉันคือนายอยากได้บริการพิเศษอะไรไหม ค่ำคืนอันยาวนานนายผ่านมันไปได้ยังไง？”
เนี่ยเฟิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขามองไปยังหมิงอี๋หานที่แต่งตัวเย้ายวนใจแบบนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงได้รู้สึกคอแห้งขึ้นมา หรือพี่สี่จะแต่งตัวเหมือนปีศาจสาวจริงๆ มีความงามอย่างหนึ่งที่จะดึงกระชากวิญญาณของคนไป
“พี่สี่ พี่อย่าแกล้งผมเล่นเลย ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น……”
“อะไรคือไม่ได้หมายความแบบนั้น？ฉันชอบเธอมาตั้งแต่เล็กจนโต อยากจะแต่งงานกับเธอ ตอนนั้นที่เล่นพ่อแม่ลูกกันฉันยังจดจำสัญญาจดหมายสมรสที่ฉันเซ็นให้นายเป็นอย่างดี”
หมิงอี๋หานที่พูดไปด้วยคลานขึ้นมาด้วย เสื้อคว้านลึกลงไปเล็กน้อย ท่าคลานของเธอมันช่างเหมือนแมวเหมียวขี้เซาตัวหนึ่ง ประชิดเข้าสู่ร่างของเนี่ยเฟิงอย่างรวดเร็ว
คืนนี้หมิงอี๋หานเองก็ดื่มเหล้าไปเล็กน้อย ฉะนั้นบนตัวจึงมีกลิ่นแอลกอฮอล์
กลิ่นของแอลกอฮอล์คละเคล้าไปกับกลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังบนตัวของหมิงอี๋หาน มันทำคนรู้สึกจี๊ดมาก
แต่ไหนแต่ไรมาเนี่ยเฟิงเป็นคนดื่มเท่าไรก็ไม่เมา ไม่ว่าจะดื่มไปมากเท่าไร เขาก็สามารถกำจัดออกจากร่างกายได้ทั้งหมด และยังคงตื่นอยู่ตลอดเวลา นี่คือสิ่งที่ทหารควรมี
แต่ตอนนี้เนี่ยเฟิงกลับรู้สึกว่าตนเองถูกแรงดึงดูดของลมหายใจแปลกๆที่ไม่รู้มาจากไหน และสมองของเขาก็เริ่มสับสนไม่รู้ว่าเป็นอะไร
มือเล็กๆของหมิงอี๋หานเกี่ยวอยู่กับเสื้อสูทของเนี่ยเฟิง เธอดึงเสื้อสูทลงมาทางตนเอง“ฉันรู้ว่าหุ่นของนายแซบมาก”
“พี่สี่……”
“ตอนนี้นายยังเรียกฉันว่าพี่สี่อย่างงั้นเหรอ？นายน่าจะเรียกฉันว่าอะหานนะ”
“ไม่ใช่สิ ผมรู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง”
เนี่ยเฟิงมักรู้สึกว่าพี่สี่ไม่ได้เป็นแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะจู่โจมมาก แต่กลับไม่เคยมีครั้งไหนที่เป็นเหมือนครั้งนี้เลย“”
หมิงอี๋หานประชิดตัวเข้าใกล้แล้วกระซิบข้างๆหูของเนี่ยเฟิง เธอค่อยๆเป่าลมออกไป หลังจากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า“นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ให้มันเป็นหน้าที่ของฉันก็พอ เธอแค่ผ่อนคลายและรอรับความสุขก็พอ”
หลังจากที่หมิงอี๋หานพูดจบเธอก็แยกขาทั้งสองข้างของเนี่ยเฟิงออก เนี่ยเฟิงตกใจมาก ความรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาเฉย！
“อ้าก！”
เนี่ยเฟิงร้องโหยหวนออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว！
“เจ้าหนุ่ม ความเจ็บแค่นี้นายก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ？ดูท่าช่วงนี้นายจะไม่ได้ผ่อนคลายมานานสินะ ไม่เป็นไร พี่สี่อย่างฉันเป็นมือนวดอันดับหนึ่งเชียวนะ ฉันจะนวดให้นายนอนหลับฝันดีไปตลอดคืนเลยล่ะ”
“เบาหน่อยครับ！พี่สี่！พี่สี่！”
เนี่ยเฟิงไม่เคยกลัวห่ากระสุน ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสแค่ไหนหรือได้รับบาดเจ็บจากการโดนมีดกรีด ล้วนไม่เคยกลัวเลย แต่การนวดอันน่ากลัวแบบนี้หรือการยืดเส้นมันเหมือนกันเอาชีวิตของเขาเลย！
นี่มันเจ็บเกินไปแล้วนะ มันคือความเจ็บที่สุดจะบรรยาย！
หมิงอี๋หานเห็นเนี่ยเฟิงเจ็บจนแทบจะร้องไห้ มุมปากอดที่จะแสยะยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ท่าทางกระบวนท่าของมือเด็ดขาด ไม่มีท่าทีจะหยุดแม้แต่น้อย
เนี่ยเฟิงเจ็บจนร้องอ้าก
แต่พอหลังจากความเจ็บปวดแบบนี้หายไปแล้ว สิ่งที่เข้ามาแทนที่นั่นก็คือความสบายตัว รู้สึกว่าร่างกายและกระดูกของตัวเองได้คลายตัวจนหมด
หมิงอี๋หานที่ดูเหมือนคนรูปร่างเล็ก ๆ ผอมบาง คิดไม่ถึงว่าแรงจะเยอะขนาดนี้
“เอาล่ะ ตอนนี้นายควรจะนอนพักผ่อนได้แล้ว รีบนอนซะ พรุ่งนี้เช้าค่อยตื่นมาอาบน้ำแล้วกัน”
หมิงอี๋หานพูดจบก็ดันแว่นของตัวเองเข้าที่ หลังจากนั้นก็พบว่าวันนี้สิ่งที่ตนเองต้องเผชิญนั่นก็คือแว่นตาล่องหน
เนี่ยเฟิงไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว เขาผล็อยหลับไป
พอเขานอนลงไป ก็นอนจนถึงเช้าของวันที่สอง ปกติสัญชาตญาณการป้องกันตัวของเขาดีมาก แต่ครั้งนี้เขากลับนอนหลับสนิทขนาดนี้
เนี่ยเฟิงลืมตาตื่นขึ้นถึงพบว่าบนหัวเตียงของตัวเองมีธูปช่วยให้หลับสนิทก้านหนึ่ง หรือเป็นเพราะธูปช่วยให้หลับสนิทก้านนี้ ทำให้เนี่ยเฟิงไม่ได้ฝันอะไรตลอดทั้งคืน นอนหลับอย่างสนิท
ในตอนที่เนี่ยเฟิงตื่นขึ้นมาพบว่าร่างกายของตัวเองเหนียวเหนอะหนะ เขาเข้าไปอาบหนึ่ง ออกมาก็พบว่าหมิงอี๋หานมาแล้ว
“กินอะไรหน่อยเถอะ เมื่อคืนดื่มไปมากขนาดนั้น ต้องทำลายกระเพาะมากแน่”
เนี่ยเฟิงรู้สึกว่าหิวมาก จึงนั่งลงยังไม่เกรงใจ เริ่มกินอย่างตะกละตะกลาม
หมิงอี๋หานมองดูเนี่ยเฟิงกินอย่างมีความสุขขนาดนี้ จึงหัวเราะ“เมื่อคืนนอนหลับสบายเลยใช่ไหมล่ะ？”
“อืม！คิดไม่ถึงว่าพี่สี่จะมีทักษะแบบนี้ นวดได้สบายมากเลยครับ！”
ถึงแม้ระหว่างทำการนวด จะทำให้รู้สึกได้ถึงความไม่ราบรื่นเท่าไร แต่หลังจากที่ได้นวดแล้ว เขารู้สึกได้ถึงความสบายมาก
“ฉันเห็นว่ามีอยู่ช่วงหนึ่ง ฉันเห็นว่านายตึงเครียดมาก ร่างกายและกล้ามเนื้อต้องไม่ค่อยดีแน่ เพราะฉะนั้นฉันเลยคิดว่า นวดให้นายดีกว่า นายต้องออกกำลังกายตามหลักวิทยาศาสตร์นะ การกดทับร่างกายนานๆแบบนี้ จะทำให้ร่างกายของนายไม่ช้าก็เร็วต้องเกิดเอฟเฟกต์อะไรแน่”
แน่นอนว่าเนี่ยเฟิงรู้ดี เพียงแต่นี่เป็นผลสืบเนื่องมาจากการฝึกในค่าย ตอนนี้ถึงเขาจะนอนหลับอยู่เขาก็ตื่นตัวอยู่เสมอ
หลังจากทานอาหารเสร็จได้ไม่นาน ถังต้าสงก็มาหา
“คุณเนี่ยครับ พวกเรามารับคุณน่ะครับ รับคุณไปนั่งคุยกันที่หอการค้าของเราก่อน หลังจากนั้นพวกเราค่อยแนะนำประวัติคร่าวๆของหอการค้าของเราให้แก่คุณ！”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า“งั้นก็ได้ เราจะฝืนไปนั่นที่หอการค้าของคุณสักแป๊บนึงแล้วกัน ดูสิว่าหอการค้าของคุณจะเป็นอย่างไร”
เนี่ยเฟิงกับหมิงอี๋หานทั้งสองนั่งรถมาที่หอการค้าของเมืองเยี่ยนตู
ถังต้าสงตกแต่งที่นี่จนเหมือนพระราชวัง ดูไปแล้วไม่เหมือนกับหอการค้าเลยแม้แต่น้อย มันเหมือนกับคฤหาสน์อันหรูหรา
“โอ้โห ที่นี่จัดแต่งถูกใจผมจริงๆ ถ้าหากผมเป็นประธานสมาคมหอการค้า ผมก็จะตกแต่งแบบนี้เหมือนกัน！”
ถังต้าสงที่ได้ยินเนี่ยเฟิงพูดแบบนี้ ใบหน้าของเขาจึงเผยให้เห็นรอยยิ้ม“ในเมื่อคุณเนี่ยชอบ ก็ถือว่าเป็นบุญวาสนาของหอการค้าของพวกเราแล้ว คุณดูสิบริษัทพวกนี้ล้วนเป็นบริษัทที่เข้าร่วมกับพวกเรา！คุณชอบบริษัทไหนครับ？”
เนี่ยเฟิงที่มองดูคนในหอการค้าพวกนี้ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหมดความสนใจทันที“ดูไปแล้วจริงจังเกินไป ไม่เหมาะกับคุณสมบัติที่บริษัทผมอยากได้”
ถังต้าสงกลอกตาไปมา เขาสืบประวัติของเนี่ยเฟิงมาแล้ว รู้ดีว่าเนี่ยเฟิง รู้ดีว่าเนี่ยเฟิงมาจากเมืองหลวง ไม่ใช่คนดีอะไร เขาจึงวางแผนจะลองเสี่ยงดูสักตั้ง
“เห้อ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณเนี่ยไม่ค่อยชอบความจริงจังแบบนี้！เจรจาธุรกิจกับพวกเขาไม่น่าสนใจจริงๆนั่นแหละครับ！ที่นี่ยังมีประโยชน์อีกอย่างหนึ่งครับ คุณจะไปดูกับผมไหมครับ？”
เนี่ยเฟิงกลอกตาใส่ถังต้าสง“คุณอย่ามาเล่นแง่อะไรกับผมนะ！ขอบอกไว้ก่อน ผมมีความสัมพันธิ์เกี่ยวข้องกับคนในชั้นสูงด้วยนะ！”
“เห้อ！ผมจะไปเล่นแง่อะไรกับคุณได้ล่ะครับ？ดูคุณเนี่ยพูดเข้าสิ！”
ข้อมูลที่ถังต้าสงได้รับล้วนเป็นข้อมูลปลอม เป็นสิ่งที่เย่หรูเสว่เตรียมไว้ให้กับพวกเขา เพื่อเป็นการลดความระมัดระวังตัวของถังต้าสง
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็จะฝืนไปดุกับคุณหน่อยแล้วกัน！”เนี่ยเฟิงถูมือไปมาอย่างดีใจ
ถังต้าสงรีบพาเนี่ยเฟิงขึ้นรถไปอีกครั้ง คนทั้งหมดมาถึงที่สนามกอล์ฟแห่งหนึ่ง
“เยส！เหล่าถัง คุณหมายความว่าไงฮะ？ฉันไม่ใช่คนให้ความสนใจกับเรื่องแบบนี้นะ คุณพาผมมาที่สนามกอล์ฟทำไม？ผมเล่นไม่เป็นสักหน่อย！”