พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 275 ท้าทายกว่า
บ่อนกาสิโนแห่งนี้ถังต้าสงไม่ได้เป็นคนเปิดเอง ถ้าพูดตามจริงก็คือใช้ชื่อของถังต้าสงเป็นคนเปิดเท่านั้น ในความเป็นจริงคือเบื้องหลังยังมีเถ้าแก่อีกหลายคน ไม่เช่นนั้นคงเปิดไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้？
คนที่เข้ามาในบ่อนกาสิโนล้วนเดิมพันสิบครั้งแพ้เก้าครั้ง ไม่เคยมีใครได้ออกไปจากที่นี่อย่างมีความสุข แต่ถ้าอยากตกปลาใหญ่ก็ต้องมีเหยื่อล่อเล็กน้อย
ถังต้าสงดูแล้ว ปลาใหญ่ตัวนี้ก็คือเนี่ยเฟิงนั่นเอง
เนี่ยเฟิงที่มองดูดีลเลอร์แวบหนึ่ง ดีลเลอร์เริ่มเขย่าถ้วยทอยลูกเต๋าในมืออีกครั้ง คราวนี้ เนี่ยเฟิงใช้จังหวะวินาทีสุดท้ายผลักชิปออกไป ครั้งนี้เขาแทงสูงทั้งหมด
การกระทำนี้ทำให้ทุกคนต่างพากันแทงตามเขา เพียงแต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้เนี่ยเฟิงไม่ได้ชนะ
“แม่งเอ้ย！แบบนี้ยังไม่ชนะเหรอเนี่ย？เหล่าถังรออะไรอยู่ล่ะ？รีบเอาการ์ดผมไปรูดมาอีกยี่สิบสามสิบล้านสิ！”
ถังต้าสงถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูท่าเนี่ยเฟิงจะไม่ใช่คนเก่งอะไร เมื่อกี้มันเป็นเพียงแค่ความบังเอิญเท่านั้น
ดีลเลอร์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อกี้เขาตั้งใจสังเกตอย่างระมัดระวัง สายตาและท่าทางของเนี่ยเฟิง ดูเหมือนจะมีความแตกต่างจากคนทั่วไปบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่าต่างออกไปตรงไหน เขาไม่สามารถอธิบายได้
บ่อนกาสิโนแห่งนี้เป็นเนื้องอกร้ายที่ควรถูกกำจัดออกไปก็จริง เพียงแต่ว่าบ่อนกาสิโนแห่งนี้มีความเกี่ยวพันกับกลุ่มฟรังโคลิน เพราะฉะนั้นตอนนี้จะแหวกหญ้าให้งูตื่นไม่ได้
ถังต้าสงเล่นกับเนี่ยเฟิงไปได้ดี และเนี่ยเฟิงก็แสดงให้เห็นถึงความร่ำรวย
เวลาผ่านไปแค่ครึ่งวันเท่านั้น เนี่ยเฟิงก็เสียเงินไปหลายร้อยล้านแล้ว อีกทั้งยังทำสัญญากู้เงินซึ่งกู้ไปไม่น้อยเลย
หมิงอี๋หานที่มองดูเนี่ยเฟิงที่ใช้เงินอย่างมือเติบ มีความกังวลในใจไม่น้อย ไม่รู้ว่าทรัพย์สินของเนี่ยเฟิงในสำนักมังกรจะยังยั่งยืนต่อไปได้อีกหรือไม่
เนี่ยเฟิงที่ดื่มเหล้าไปด้วยวางเดิมพันไปด้วย อีกอย่าง ส่วนมากอาชญากรรมสามอย่างที่พบบ่อยนี้แบ่งพรรคแบ่งพวก
ถังต้าสงมองดูเนี่ยเฟิงเล่นอย่างจริงจัง เขากลอกตา แล้วเอ่ยทักเนี่ยเฟิงไปว่า“น้องชาย ฉันคิดว่าเล่นวางเดิมพันด้วยเงินแค่นี้ สำหรับนายแล้วคงไม่พอท้าทาย นายชอบอะไรที่ตื่นเต้น สู้พวกเราไปหาของท้าทายกว่านี้ดีกว่า นายคิดว่าไง？”
เนี่ยเฟิงเป็นเหมือนนักพนันที่ติดการพนันไปแล้ว ตาของเขาแดงเล็กน้อย แต่หมิงอี๋หานรู้ดีว่านี่คือสิ่งที่เนี่ยเฟิงแสร้งทำทั้งหมด
“อะไรที่ท้าทายกว่านี้？”เนี่ยเฟิงเล่นชิปที่อยู่ในมือไปมา“คุณอย่าโกงผมนะ ผมเหลือเงินไม่มากแล้ว！”
“วันนี้พี่ชายอย่างฉันพานายมาเล่นที่นี่ เป็นไปได้ไงที่จะทำให้นายเสียเงิน？เดี๋ยวเราไปเล่นไปเล่นอะไรที่ใหญ่กว่านี้ เล่นแป๊บเดียวนายก็จะสามารถเอาเงินที่เสียกลับมาได้ทั้งหมด！”
ถังต้าสงยิ้มอย่างลับลมคมใน เนี่ยเฟิงที่ได้ยินแบบนั้นจึงขมวดคิ้วขึ้น“เรื่องจริงโกหกน่ะ คุณอย่าโกหกผมนะ！”
“ดูนายพูดสิ ทำไมฉันต้องโกหกนายด้วย？ไปกันเถอะ เราเข้าไปในห้องวีไอพีดีกว่า ที่นี่คนเยอะเกินไป ควันลอยคละคลุ้งเต็มไปหมด ฉันดูแล้ว น้องสะใภ้ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเลยนะ！”
หมิงอี๋หานที่มองดูเนี่ยเฟิงเสียเงินมาเยอะขนาดนั้น จึงแสร้งทำเป็นร้อนใจจนเข้าขวางตัวไว้ ผลสุดท้ายก็ถูกเนี่ยเฟิงผลักออก
เนี่ยเฟิงยังด่ากราดไปด้วยว่า“นี่อย่ามาทำขนาดหน้าแบบนี้นะ เธอคิดว่าฉันไม่มีเงินงั้นเหรอ？ รีบไสหัวไปซะ อย่ามาห้ามฉันเล่นนะ！”
หมิงอี๋หานที่อดที่จะผิวปากในใจ เพราะว่าการแสดงของเนี่ยเฟิงเรียกได้ว่าสามารถทำให้คนอื่นตบโต๊ะชมเปาะได้เลย ถ้าหากว่าเขาอยู่ในวงการหนังภาพยนตร์ บรรดาพวกนักแสดงหน้าใหม่จะไปมีที่ยืนได้อย่างไร？
แสดงได้ดี หน้าตาก็ชนะเลิศ ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ
“คุณอย่าสนใจเธอเลย ผู้หญิงก็น่ารำคาญแบบนี้แหละ ออดอ้อนออเซาะไม่จบไม่สิ้น ถ้าขืนเธอยังจู้จี้จุกจิกอีกละก็ไสหัวกลับไปซะ！”
หมิงอี๋หานถึงกับหน้าเสีย แต่เธอไม่ได้เอ่ยปากอะไร แต่เดินตามหลังของเนี่ยเฟิงไปอย่างว่าง่าย
ถังต้าสงยกนิ้วโป้งให้กับเนี่ยเฟิง“สมกับเป็นน้องชายจริงๆ สั่งสอนผู้หญิงของตัวเองเป็นอย่างดี！”
“มีคำกล่าวหนึ่งว่าไว้ไม่ใช่เหรอ ว่าพี่น้องเปรียบเหมือนมือเท้า เมียเปรียบเหมือนเสื้อผ้า เธอเป็นแค่เสื้อผ้าตัวหนึ่งเท่านั้น ถ้ายังยุ่งวุ่นวายกับผมไม่เลิก ผมก็จะเปลี่ยนเธอทันที！เอาล่ะๆ เราไม่คุยเรื่องพวกนี้กันแล้ว คุณพึ่งบอกเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ？มีสิ่งท้าทายตื่นเต้นมากกว่านี้รีบพาผมไปสิ！อีกเรื่องหนึ่งคือต้องเอาเงินที่เสียไปกลับมาให้ได้ ผมเสียเงินกับบ่อนกาสิโนของพวกคุณไปมากแล้วนะ พวกคุณทำกันเกินไปแล้วจริงๆ！”
เนี่ยเฟิงถลึงตาใส่ถังต้าสง ถังต้าสงจึงรีบพยักหน้าอย่างรีบร้อน“วางใจเถอะน้องชาย ฉันจะต้องเอาเงินก้อนนั้นที่นายเสียไปคืนกลับมาแน่！ไปกันเถอะ！”
คนหลายคนต่างพากันเดินไป จนเข้าไปในห้องวีไอพีห้องหนึ่ง เนี่ยเฟิงเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งบนตัวสวมชุดสีแดง สายตาของเขาเคร่งขรึมลงมา แต่เนี่ยเฟิงในเวลานี้ เย็นชามาก
สีหน้าของคนผู้นี้ดูๆไปแล้วช่างเคร่งขรึมเหลือเกิน ข้อมือมีลายสักรอยนกฟรังโคลิน หลังจากที่เขาเห็นคนเดินเข้ามาแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไป
เนี่ยเฟิงแสร้งทำเป็นว่าถูกสายตาของคนผู้นี้ทำให้ตกใจ เขาถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว“เหล่าถังไอ้เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใคร？ทำไมสายตาที่ดูคนอื่นถึงได้น่ากลับขนาดนี้？”
“เป็นพี่น้องของฉันเอง ไม่เป็นไรหอก！คนนี้คือพี่ทูจิ้ว！ทุกคนรู้จักกันไว้นะ！”
เนี่ยเฟิงรู้ได้ในทันที ที่แท้ก็เป็นหัวหน้าคนที่สามของฟรังโคลิน
ฟรังโคลินเป็นทีมนักฆ่าที่สร้างขึ้นโดยเย่หลังกับเย่อิง และในมือของพวกเขาก็มีนายทหารที่มีความสามารถจำนวนไม่น้อยเลย เพียงแต่มีหลายคนที่ถูกสำนักมังกรของเนี่ยเฟิงจัดการทิ้งไปแล้ว
ช่วงระยะเวลาแบบนี้ คนมีความสามารถมีจำนวนน้อยมาก
“พี่ทูจิ้วครับ ผมพาคนมาแล้ว！”
ทูจิ้วพยักหน้าเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น เป็นสัญลักษณ์ให้พวกเขานั่งลงตรงหน้าของตัวเอง
“นายก็คือเนี่ยเฟิงเองเหรอ ฉันชื่อทูจิ้ว”
เนี่ยเฟิงกระแอมเล็กน้อย แสร้งทำท่าไม่กลัว แล้วนั่งลงต่อหน้าของทูจิ้ว“ใช่แล้ว ไม่รู้ว่าไอ้ที่พวกคุณเรียกว่าตื่นเต้นเร้าใจของพวกคุณคือหมายถึงอะไร？”
ทูจิ้วหลุบตาลงมองไปที่เนี่ยเฟิง“นายเป็นหนี้ในกาสิโนของเราแล้ว นายคิดจะชำระหนี้พวกนี้อย่างไร？”
“บัดซบ เหล่าถังหมายความว่ายังไงวะ？พาฉันมาที่นี่แล้วยังหลอกให้ฉันเสียเงินเยอะขนาดนี้อีก เมื่อกี้แกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะช่วยให้ฉันเอาเงินกลับมาทั้งหมดภายในครั้งเดียว！แม่งเอ้ย！แกโกหกฉันงั้นเหรอ？”
เนี่ยเฟิงโกรธขึ้นมาในทันที เขาตบโต๊ะพลางลุกขึ้นยืน เวลานี้เองนักฆ่าหลายคนของฟรังโคลินแทรกตัวออกมาจากข้างๆ ในมือของทุกคนมีอาวุธปืน！
เนี่ยเฟิงที่มองดูปืนพวกนั้น จึงแสร้งทำเป็นพูดตะกุกตะกัก“พวก！พวกแก พวกแกหมายความว่าไง？อย่าเอาปืนของเล่นมาหลอกฉันให้ยากเลย ฉันจะบอกอะไรให้นะ กูกลับนะเว่ย！”
“เห้อ เป็นหนี้ก็ต้องคืนเงินเป็นสัจธรรมบนโลกนี้อยู่แล้ว！อีกอย่างน้องชายมีเงินมากมายไม่ใช่เหรอ？เงินแค่นั้น ทำไมนายถึงไม่มีปัญญาคืนล่ะ？บ้านนายทำธุรกิจขนส่งไม่ใช่เหรอ！ยังลักลอบขนของอีกด้วย ได้กำไรมากขนาดนั้น！ใช่ไหมล่ะ！ถ้าไม่ไหวจริงๆก็แค่เอาอสังหาริมทรัพย์ไปขายแล้วเอาเงินมาคืนก็พอแล้วนี่！”
ถังต้าสงแสยะยิ้ม เนี่ยเฟิงกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง“เอือก” เวลานี้เองมีคนยิงปืนใส่เท้าของเขาหนึ่งนัด！
“โอ้ย！”
เนี่ยเฟิงแสร้งทำเป็นร้องตกใจเสียงหลง จนทั้งตัวของเขาเหมือนนกกระทา และหมิงอี๋หานที่อยู่ข้างๆได้ตะลึงจนนิ่งไปแล้ว เธอมองด้วยความหวาดหวั่น กลัวจนแทบทนไม่ไหว
“คนของเรามีความอดทนมากนะ นายต้องเอาเงินมาคืนภายในวันนี้！”