พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 279 ธุรกิจใหญ่
“น้องชาย คิดไม่ถึงว่าคนของพวกนายจะเก่งขนาดนี้ ใช้เวลาแป๊บเดียวก็สามารถขนของพวกนั้นออกไปได้ มาๆๆ นี่เป็นค่าตอบแทนที่ให้นาย！”
ถังต้าสงมาหาเนี่ยเฟิงอีกครั้ง นำบัตรเอทีเอ็มมาให้ใบหนึ่ง อีกทั้งยังพาสาวสวยคนหนึ่งมาด้วย ผู้หญิงคนนี้ส่งสายหว่านเสน่ห์ให้เนี่ยเฟิง อีกทั้งยังนั่งข้างๆเนี่ยเฟิง
เนี่ยเฟิงหยิบบัตรเอทีเอ็มใบนั้นมารูด หลังจากนั้นก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ“ให้ผมเหรอ？”
คิดไม่ถึงว่าบัตรเอทีเอ็มใบนั้นจะมีเงินหนึ่งพันล้าน！
“นี่เป็นค่าเหนื่อยของการขนสินค้าล็อตนี้ หลังจากนั้นไปถ้านายร่วมมือทำงานกับพวกเรา เงินค่าเหนื่อยก็จะได้เพิ่มมากขึ้น ผู้หญิงคนนี้เป็นของรางวัลที่บอสของเรามอบให้นาย！”
“พี่เนี่ยขา！หนูชื่อเถียนเถียนค่ะ！”
หญิงสาวพูดพลางขยับเข้ามาแนบชิดตัวของเขา
และข้อมือของผู้หญิงคนนี้ก็มีรอยสักเล็กๆหนึ่งรอย รอยสักนี้เป็นอย่างอื่นไม่ได้ นั่นก็คือฟรังโคลิน
เนี่ยเฟิงรู้ดีว่าผู้หญิงที่ชื่อเถียนเถียนคนนี้ต้องเป็นคนที่ฟรังโคลินส่งให้มาสอดแนมตนเองเป็นแน่
“หนี้ก่อนหน้านี้ในระหว่างเราถือว่าเป็นโมฆะใช่ไหม？”
เนี่ยเฟิงที่มองดูบัตรที่อยู่ในมือ แล้วถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“แน่นอนอยู่แล้ว ตอนนั้นฉันพูดกับนายแล้วไม่ใช่เหรอ อีกอย่าง ทำงานแบบเราน่ะให้ความสำคัญกับสัจจะมาก！”
ถังต้าสงหัวเราะอิอิ
ทันใดนั้นเนี่ยเฟิงก็ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง“คิดไม่ถึงว่าค้าขายเจ้าสิ่งนี้จะสร้างเงินได้มากขนาดนี้ แค่ขนส่งสินค้าเท่านั้น ก็ได้จากนี้ผมขอทำงานกับพวกคุณแล้วกัน！”
“อย่างที่รู้กันว่าผู้รู้สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ เราสองพี่น้องมีเงินก็แบ่งกัน ดูสิว่าพี่ชายอย่างฉันทำไม่ดีกับนายเหรอ！”
ถังต้าสงสูบบุหรี่ไปหนึ่งครั้ง
“งั้นคุณพาผู้หญิงคนนี้มาหมายความว่าไง？หรือคุณไม่รู้ว่าผมมีเมียแล้ว？”หมิงอี๋หานโกรธจนลุกขึ้นยืนอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็ตบเข้าไปที่หน้าของเถียนเถียนสักฉาด
หลังจากที่เถียนเถียนถูกตบ ใบหน้าอันสวยงามถึงกลับบิดเบี้ยวทันที แต่แล้วเธอก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสารแล้วพูดขึ้นมาว่า“พี่เนี่ย！หล่อนตบฉัน！”
“คุณทำอะไรน่ะ？ทำไมต้องทำร้ายคนอื่นด้วย！เถียนเถียนทำอะไรให้เธอ？”เนี่ยเฟิงทำให้หน้าขู่ แล้วจ้องเขม็งไปที่หมิงอี๋หาน“นี่เป็นผู้หญิงที่เหล่าถังพามาให้ผม！นี่เป็นของรางวัลที่บอสเป็นคนให้กับผม！รู้ไหมว่าตอนนี้เรากำลังทำธุรกิจกับใครอยู่！ทำอะไรน่ะ？ใครบอกให้คุณแตะต้อง！”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็หันกลับไปลูบใบหน้าของเถียนเถียนด้วยความปวดใจ“น่าสงสารจัง หน้าสวยๆกลับต้องมีรอยห้านิ้วประทับ！หนูรอพี่ก่อนนะ ตอนนี้พี่จะไปสั่งสอนนังผู้หญิงปากคอเราะรายคนนี้！”
หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบก็เงื้อมือขึ้นมาแล้วตบลงไป ถังต้าสงรีบขวางเนี่ยเฟิงไว้ทันที
“เฮ้！น้องชาย อย่าใจร้อนสิ น้องสะใภ้แค่หึงเอง ผู้หญิงที่รักนายถึงจะทำแบบนี้นะ！แต่น้องสะใภ้ก็เหลือเกินจริงๆ ตอนนี้ผู้ชายที่ที่ประสบความสำเร็จคนไหนไม่มีเมียน้อยบ้าง？อีกอย่าง เถียนเถียนแค่มาช่วยเธอแบ่งเบาภาระแค่นั้นเอง！พี่ดูแล้วน้องเนี่ยอายุยังน้อยทุกค่ำคืนก็คงจะต้องคึกมาก？เธอทนไว้เหรอ？”
ถังต้าสงเอาเรื่องชั้นต่ำมาล้อเล่น หลังจากที่เนี่ยเฟิงได้ยินจึงอดที่จะหัวเราะเสียงดังไม่ได้ แล้วชูนิ้วโป้งให้กับถังต้าสง“โอ้โห！พี่ถังพูดกระแทกใจผมจริงๆ แบบนี้นั่นแหละไม่ปิดเลย！ผมก็คือคนทรงพลัง！ได้ยินรึยัง？”
หมิงอี๋หานนั่งอยู่ข้างๆอย่างรู้สึกเจ็บปวดใจ เธออดที่จะเช็ดคราบน้ำตาตรงหางตาไม่ได้ ดูเหมือนคนที่เจ็บปวดรวดร้าวมาก
แต่เถียนเถียนกลับกอดรัดเนี่ยเฟิงแน่น เหมือนผู้มีชัย
แต่ ณ วันนั้น เถียนเถียนพยายามอย่างเต็มที่แต่ไม่ได้ผล เธอมองดูเนี่ยเฟิงยังคงเฉยเมย สุดท้ายจึงได้รายงานกับเบื้องบนไปว่า：เธอทำไม่ได้
ในความเป็นจริงนั้น เนี่ยเฟิงรู้ดีว่าไม่สามารถใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนี้มากเกินไป เพราะฉะนั้นถึงได้แสร้งทำ อีกทั้งผู้หญิงตรงหน้าคนนี้แสดงออกให้เห็นถึงความรำคาญที่ไม่สามารถทำอะไรตนได้กระทั่งความดุดัน
ทำไมเนี่ยเฟิงจะดูไม่ออก？เถียนเถียนเป็นคนที่อารมณ์ร้ายมาก น่าจะถนัดการจู่โจมแบบฉับพลัน ถึงรูปร่างจะเล็กผอมบาง แต่ความเป็นจริงนั้นกลับมีแรงระเบิดมาก
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาส่งสินค้าให้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็จัดงานให้กับพวกเขาอีกครั้ง
หลังจากที่เย่หรูเสว่รู้เรื่องนี้แล้วรู้ดีว่าอีกฝ่ายน่าจะเลือกที่จะไว้วางใจเนี่ยเฟิงแล้ว
เพียงแต่การส่งสินค้าในครั้งนี้ เหมือนจะมากกว่าครั้งก่อน
ครั้งนี้พวกเขายังคงส่งสินค้าออกไปอย่างไร้ความเสี่ยง
ตอนนี้เย่หรูเสว่กับพวกตำรวจเพิ่มกำลังค้นหาตัวของเย่หลัง พวกเขาถูกกดดันเพิ่มขึ้นจนมองไม่เห็นทาง พวกเขาจำเป็นต้องเร่งส่งออกสินค้าในมือออกไปให้หมด เพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน
และเย่หลังก็คือผู้ร้ายที่ทั้งประเทศกำลังต้องการตัวในตอนนี้ เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนได้ เขาทำได้เพียงแค่หลบซ่อนตามคำสั่ง ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องหนีไปต่างประเทศให้เร็วที่สุด แต่ถ้าออกไปนอนประเทศก็คือที่ของคนอื่น
เย่หลังต้องการเงินจำนวนมากในการเพื่อรักษาวางแผนการเอาชีวิตรอดในตอนนี้
เนี่ยเฟิงสั่งให้คนของสำนักมังกรสืบหาที่อยู่ของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลิน อีกทั้งยังซุ่มโจมตีสังหารนักฆ่าของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลินจำนวนมาก ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกอยู่พักหนึ่ง
ภายใต้แรงกดดันสองเท่า เย่หลังจึงตัดสินใจเสี่ยงดูสักตั้ง เอาสินค้าที่อยู่ในมือขนส่งออกไปให้หมด ขอเพียงแค่สะบัดสินค้าล็อตนี้ออกไปได้ เขาก็จะสามารถหนีไปให้ไกลได้แล้ว
เพราะฉะนั้น เย่หลังจึงมาพบเนี่ยเฟิงด้วยตัวเอง
สำนักมังกรของเนี่ยเฟิงกับฟรังโคลินเคยจัดกิจกรรมด้วยกันมาก่อน ตอนนั้นเนี่ยเฟิงต้องปะทะกับเย่อิงน้องชายของเย่หลัง
วันนั้นเย่อิงจำเขาได้ตอนอยู่บนเกาะ นั่นเป็นเพราะพวกเขาเคยเจอกันมาผ่านๆ ดวงตาของเย่อิงเขาเป็นคนทำมันเสียเอง
ที่เย่อิงจำเนี่ยเฟิงได้ เป็นเพราะการต่อสู้ของเนี่ยเฟิง
กลุ่มของเย่อิงตายไปหมดแล้ว เพราะฉะนั้นคนที่รู้จักเขาจึงไม่มีอีกแล้ว
เนี่ยเฟิงแสดงออกมาอย่างปลื้มใจเล็กน้อย อีกทั้งยังรู้สึกหวาดกลัวไม่ปลอดภัย
เย่หลังมองดูไปแล้วไม่ใช่คนที่โหดร้ายอะไรเลย กลับกัน เขามองดูเป็นคนธรรมดา บนตัวของเขามีเพียงแค่ชุดสูทธรรมดาๆ บนใบหน้าของเขามีแว่นตาสวมอยู่ เป็นคนที่อ่อนโยนมากคนหนึ่ง ถ้าหากเดินอยู่บนท้องถนนต้องดูเหมือนคุณครูแน่ๆ
“นายก็คือเนี่ยหนิวที่ร่วมงานกับพวกเราใช่ไหม？”
เนี่ยหนิวคือชื่อที่เนี่ยเฟิงแต่งให้ตัวเอง
เนี่ยเฟิงพยักหน้า“คุณก็คือเถ้าแก่ของพี่ถังใช่ไหม？”
“ใช่แล้ว ฉันก็คือเถ้าแก่ของถังต้าสง ฉันแซ่เย่”
“เถ้าแก่ไม่เหมือนกับที่ผมคิดไว้เลย เถ้าแก่ในความคิดของผมคือเป็นผู้ชายที่บึกบึนแข็งแกร่ง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่อ่อนโยนขนาดนี้！”
เย่หลังยิ้มอย่างร่าเริง“นายไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลยนี่ ฉันคิดว่านายจะหน้าตาโหดเหี้ยม เป็นคนไม่รู้หนังสือ คิดไม่ถึงว่าจะหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้”
“เห้อ！ถ้าผมหน้าตาไม่ดี เมียผมจะคบกับผมได้ยังไงกันล่ะ？แต่ครั้งนี้เรียกผมมามีเรื่องอะไรอย่างงั้นเหรอ？”
เนี่ยเฟิงโบกมือไปมา แล้วพูดอย่างหลงตัวเอง
“ครั้งนี้เราวางแผนจะทำงานใหญ่ หลังจากธุรกิจนี้ทำสำเร็จนายจะได้รับเงินกว่าพันล้าน นายว่ายังไง？”
เนี่ยเฟิงถึงกับตะลึงไปพักหนึ่ง“จริงเหรอ？”
“แน่นอนอยู่แล้ว นายกับพวกฉันร่วมงานกันมากี่ครั้งแล้ว ฉันจะโกหกนายได้ยังไง？”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าอย่างไม่ลังเล“ไอ้เหี้ยมีงานให้ทำเงินไม่ทำ！ฉันต้องทำอยู่แล้ว！”