พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 361 กลับมาจากต่างที่

ทุกคนกำลังวางแผนงานวันเกิดของชิวมู่เฉิงในคืนพรุ่งนี้ พี่สาวหลายคนกลับมาจากต่างที่แล้ว แม้แต่หยูจิงหงก็ยังบอกว่าจะกลับมาในวันพรุ่งนี้

เนี่ยเฟิงคิดว่าทุกคนไม่ค่อยมีเวลารวมตัวกัน เดิมทีเขาวางแผนจะไปรับคุณตา แต่คุณตาบอกอย่างชัดเจนแล้ว ว่าเขาไม่อยากออกไป ขออยู่บนเขาอย่างเดียว

เนี่ยเฟิงคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์นั้นส่งผลกระทบต่อเขามากเกินไป เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากสันโดษอยู่ในป่า มันก็เป็นเรื่องปกติ

ในเมื่อคุณตาไม่ยอมออกมา เนี่ยเฟิงก็จะไม่บังคับ งานวันเกิดในครั้งนี้ฉลองกันแค่พวกเขาก็พอ

ตอนเช้าของวันนี้ เนี่ยเฟิงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เวลานี้ชิวมู่เฉิงก็ตื่นแล้วเช่นกัน ช่วงนี้เธอยุ่งมาก ยุ่งจนลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตัวเอง บวกกับวันนี้จะต้องไปพบคุณลุงคนนั้นของเนี่ยเฟิง

ความเป็นจริงแล้ว คุณปู่ของเนี่ยเฟิงมีลูกชายคนเดียวนั่นก็คือพ่อของเนี่ยเฟิง คนอื่นๆเป็นแค่ญาติเท่านั้น

เนี่ยเฟิงไม่ค่อยสนิทกับพวกเขาเท่าไร ถ้าหากตอนนั้นไม่ใช่ว่าพ่อของตัวเองหาเงินได้เยอะแยะมากมาย พวกเขาคงไม่มาแสดงความดีด้วยกันหรอก

เนี่ยเฟิงเปลี่ยนไปมากจริงๆ ตอนแรกชิวมู่เฉิงมองไม่ออกว่าเป็นเธอ

พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานมาก ชิวมู่เฉิงก็จำไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่ได้เจอกันนานขนาดนั้น

เนี่ยเฟิงขึ้นรถของชิวมู่เฉิงไป รถเหล่านี้ทางบริษัทเพิ่งจัดซื้อมาใหม่ ถึงแม้ราคาก็ไม่ถือว่าถูกมาก แต่ในสายตาของเนี่ยเฟิงแล้ว รถคันนี้ไม่คู่ควรอะไรกับพี่ใหญ่ของเขาเลย

เพียงแต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะเอารถให้ชิวมู่เฉิงเนื่องในโอกาสอะไร ความรู้สึกการที่มีเงินแต่ไม่รู้ว่าจะใช้จ่ายยังไงมันน่าหงุดหงิดมาก

ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านหย่งฝู ร้านอาหารร้านนี้ถือว่าไม่เลวเลย เป็นหนึ่งในกิจการของเนี่ยเฟิงพอดี

ในตอนที่เนี่ยเฟิงเดินเข้ามาเครื่องโทรศัพท์มือถือของเขาสั่น เขาจึงรู้ได้เลยว่า

แต่เขาบอกให้เถ้าแก่ที่นี่ห้ามออกมาต้อนรับ เนี่ยเฟิงไม่อยากทำให้มันเอิกเกริกเกินไป

หลังจากที่ชิวมู่เฉิงเดินเข้าไป หาห้องวีไอพีเจอ คิดไม่ถึงว่าในนี้จะมีคนนั่งอยู่แล้วสี่คน

ทั้งสี่คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นลุงญาติห่างๆของเนี่ยเฟิง——เนี่ยซื่อม่าว เนี่ยหย่วนเต้าผู้เป็นลูกชายของเขา จางเจ๋ภรรยาของเนี่ยซื่อม่าว และเนี่ยเหมยเหมยลูกสาวของเนี่ยซื่อม่าว

ในตอนที่เนี่ยซื่อม่าวกับเนี่ยหย่วนเต้าเห็นชิวมู่เฉิงนั้น ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงความอยากได้จนน้ำลายหก

ประเด็นคือชิวมู่เฉิงสวยมากจริงๆ ผู้หญิงที่สวยขนาดนั้น ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องมองมากหน่อยอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาหรอก

เนี่ยซื่อม่าวไอ้หมอนี้เป็นคนลามกอยู่แล้ว ถ้าไม่เป็นเพราะว่าตอนนั้นจางเจ๋บอกว่าตัวเองท้อง แล้วมาบีบบังคับ เขาคงไม่แต่งภรรยาจริงๆ

ตอนนั้นเนี่ยซื่อม่าวทำเพื่ออนาคตของตัวเอง มักจะเดินเข้าออกตระกูลเนี่ยบ่อยๆ เพื่อให้พ่อของเนี่ยเฟิงเปิดโอกาสให้มากขึ้น

พูดถึง ตอนนั้นพ่อของเนี่ยเฟิงคิดว่าทุกคนล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก อะไรที่เขาช่วยได้ก็มักจะให้ความช่วยเหลือเสมอ

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า ถึงจะให้พวกเขาไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะพวกเขาไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ

ต่อมาหลังจากที่ตระกูลหลักของตระกูลเนี่ยเกิดเรื่องขึ้น ก็ไม่มีใครหน้าไหนยอมยื่นมือเข้ามาช่วยเลย

นี่มันช่างแดกดันคนจริงๆ

“มู่เฉิง เธอมาแล้วเหรอ！”

เนี่ยซื่อม่าวยืนขึ้นมาต้อนรับอย่างยินดี ยังลากเก้าอี้ให้ชิวมู่เฉิงอีกด้วย

การกระทำนี้จางเจ๋เห็นเต็มสองตา เธอใช้สายตาเกลียดชังมองไปที่ชิวมู่เฉิง“สวยตรงไหน？แค่ขาวนิดหน่อย ตาโตนิดหน่อย！”

นอกจากนี้ยังมีเนี่ยเหมยเหมยที่คิดแบบนี้เดียวกัน เนี่ยเหมยเหมยคิดในใจว่าชิวมู่เฉิงจะต้องผ่านการศัลยกรรมมาอย่างแน่นอนสินะ？ไม่อย่างนั้นคนธรรมดาทั่วไปที่ไหนถึงมีใบหน้าสวยได้ถึงเพียงนี้？

ทว่าผู้ชายก็ชอบคนสวยแหละ มองดูความสวยงามก็เพียงพอให้กินข้าวสองถ้วยใหญ่ได้แล้ว

เนี่ยหย่วนเต้าอายุไม่เยอะเท่าเนี่ยซื่อม่าว ดังนั้นเขาจึงขาดความรู้ด้านหลักทำนองคลองธรรม เวลาที่มองคนเขาจะมองอย่างตรงๆ หลังจากที่ชิวมู่เฉิงสัมผัสได้ถึงสายตาแบบนั้น คิ้วของเธอจึงขมวดขึ้นมาเป็นปม

“ลุงเนี่ย มีเรื่องอะไรคะ พูดตรงๆมาเถอะค่ะ”

ชิวมู่เฉิงไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเขามากนัก ดังนั้นจึงพูดตรงเข้าประเด็นทันที

“โธ่ ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก หลังจากที่ตระกูลหลักของตระกูลเนี่ยเกิดเรื่องในตอนนั้น มีของบางอย่างยังอยู่ที่ลุง ลุงคิดว่าเธอคงอยากจะได้”

ชิวมู่เฉิงพยักหน้าเบาๆ“ขอโทษนะคะมันเป็นของอะไรเหรอคะ”

“เป็นอะไรเดี๋ยวค่อยเล่าให้เธอฟัง ตอนนี้ก็ตอนเที่ยงแล้ว ทุกคนก็ต่างหิวกันแล้ว！สั่งอาการกินกันก่อนเถอะ！”

เนี่ยซื่อม่าวพูดจบ ก็ยกมือขึ้นมา“ยังเฉยอะไรอยู่อีก？รีบเอาอาหารขึ้นโต๊ะสิ！”

“มู่เฉิง เราไม่ได้เจอกันแล้วใช่ไหม？เธอยังจำฉันได้ไหม？ฉันคือพี่หย่วนเต้า！”

เมื่อดูตามหลักลำดับอาวุโส เนี่ยหย่วนเต้าอายุเยอะกว่าชิวมู่เฉิงเล็กน้อย เพราะฉะนั้นเขาเลยใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าพี่ชายอย่างไม่มีอะไรต้องตำหนิ

ถ้าหากพ่อของเนี่ยเฟิงยังอยู่ล่ะก็ เนี่ยเฟิงยังต้องเรียกเขาว่าพี่ เพียงแต่เนี่ยเฟิงไม่ชอบครอบครัวนี้

“ขอโทษนะคะ ฉันจำไม่ได้แล้วค่ะ”

ชิวมู่เฉิงยังคงมีลักษณะเช่นนี้แม้ว่าเธอจะเผชิญหน้ากับลูกค้า ไม่มีความเสน่หาแม้แต่น้อย

เป็นเพราะทัศนคติที่จริงจัง ที่ทำให้หลายคนท้อแท้

มีนักธุรกิจจำนวนมากที่เห็นถึงรูปลักษณ์ภายนอกของชิวมู่เฉิง มองเห็นความสวยของชิวมู่เฉิง ดังนั้นจึงอยากใช้โอกาสนี้หาผมประโยชน์เล็กน้อย

ยกตัวอย่างเช่น ถ้าหากคุณตอบตกลงกินข้าวกับผม โปรเจคนี้ผมจะอนุมัติทันที！

ส่วนมากในสถานการณ์เช่นนี้ ชิวมู่เฉิงจะหยิบกระเป๋าเดินออกไปทันที บริษัทของเธอเป็นบริษัทที่น่าไว้ใจอย่างมาก ถ้าเธอเป็นผู้ชาย คนพวกนั้นคงจะคุยเรื่องงานกับเขาอย่างจริงจัง

เพียงเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง ยังหน้าตาสวยอีกด้วย ดังนั้นมักจะมีเงื่อนไขเพิ่มเติมออกมา ชิวมู่เฉิงไม่ชอบเลย เธอมีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบ

แต่ครั้งนี้ ชิวมู่เฉิงอยากรู้ว่าตกลงเป็นของอะไรกันแน่ ดังนั้นจึงพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง

เนี่ยหย่วนเต้าหน้าเสียเล็กน้อย เขาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก แล้วพูดต่อไปว่า“ไม่รู้จักเป็นเรื่องปกติ เพราะว่าเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว มู่เฉิง เธอดูสวยกว่าเมื่อก่อนมากเลยนะ！”

ชิวมู่เฉิงพยักหน้าด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์“ขอบคุณค่ะ”

เนี่ยเฟิงรู้สึกได้ถึงบรรยากาศเงียบเชียบ จึงก้มหน้าดื่มน้ำหนึ่งอึก เนี่ยเฟิงที่เห็นท่าทีผิดหวังของเขาจึงรู้สึกขำเล็กน้อย จึงหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้สึกตัว

เห็นได้ชัดว่าเนี่ยหย่วนเต้าได้ยินเสียงหัวเราะทันใดนั้นจึงรู้สึกไม่พอใจแล้วพูดออกมาว่า“แกขำอะไร！”

ตั้งแต่เมื่อกี้ ครอบครัวนี้เมินเฉยกับเด็กผู้ชายที่ชิวมู่เฉิงพามาด้วย พวกเขาคิดว่าเด็กผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นผู้ช่วยของชิวมู่เฉิง ถึงแม้การแต่งตัวจะดูสบายๆไปหน่อย

“ผมแค่รู้สึกว่าคำพูดกระดากปากของคุณมันตลกไปหน่อย……”

เนี่ยเฟิงหัวเราะร่า“ไม่เป็นไรหรอกครับ พวกคุณไม่ต้องสนใจผมหรอก คุยกันต่อได้เลย！”

“มู่เฉิง ผู้ช่วยที่เธอหามาใช้ไม่ได้เลยนะ ดูท่าทางก็รู้แล้ว ถ้าบริษัทของเธอยังขาดคน ป้าว่าเหมยเหมยไม่เลวเลยนะ！ถึงจะยังไงก็เป็นน้องสาวของเธอ สู้ให้น้องไปช่วยงานเธอดีไหม！ใช่ไหมเหมยเหมย？”

จางเจ๋อาศัยจังหวะนี้เสนอเนี่ยเหมยเหมยออกไป สีหน้าของเนี่ยเหมยเหมยเผยให้เห็นถึงความภาคภูมิใจ“นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว！ฉันจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำเลยนะ พี่คะ ถ้าพี่ได้ฉันไป ธุรกิจของพี่จะต้องก้าวกระโดดไปไกลอย่างแน่นอน！ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ！”

“แต่ เธอดูเหมือนสมองไม่ค่อยมีไหวพริบนะ”