พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 364 โกรธเป็นอย่างมาก
เดิมทีจางเจ๋อยากจะพูดกับเนี่ยเฟิงอย่างน่าขยะแขยง ใครจะไปรู้ว่าเนี่ยเฟิงพูดว่าจะชดใช้ จางเจ๋ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที“ก็ใช่น่ะสิ ตอนนั้นพวกเขาทำให้ครอบครัวของเราเดือดร้อน สูญเสียไปตั้งเท่าไร ตอนนี้ในเมื่อแกยังมีชีวิตอยู่ ก็ควรจะชดใช้เงินให้กับพวกเรา ทุกคนว่าจริงไหม？”
ถึงธุรกิจทั้งครอบครัวของเนี่ยเหมยเหมยจะหาเงินได้ไม่น้อย แต่เงินนั้นถ้าใครมีไว้จะรังเกียจว่ามันเยอะกันล่ะ？
“เนี่ยเฟิง！เอาแบบนี้นะ เราไม่ขอกับนายมากหรอกแกเอาที่ดินของตระกูลหลักแบ่งมาให้พวกเรา หนี้ของเราก็จะถือว่าเจ๊ากันไป！”
ตอนนี้ไม่มีสี่ตระกูลตัวพ่อแล้ว ที่ดินที่ถูกยึดไปน่าจะต้องกลับมาสู่มือของเนี่ยเฟิง？
“พวกคุณอย่าคิดอีกเลย ที่ดินพวกนั้นถูก……”
เดิมทีชิวมู่เฉิงอยากจะบอกกับพวกเขา ที่ดินเหล่านั้นถูกคนของกรมที่ดินยึดไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเนี่ยเฟิงจะพูดตัดบทของเธอ“ครั้งนี้ที่ผมกลับมาไม่เพียงแค่เรื่องของที่ดินตระกูลหลัก ยังมีของอื่นที่เป็นของเรา ผมได้เอากลับมานานแล้ว”
พอเนี่ยเฟิงพูดจบ สายตาของเนี่ยซื่อม่าวก็ลุกวาวเป็นประกายทันที นั่นก็หมายความว่าที่ดินวิลล่านั่น รวมถึงที่ดินทรัพย์สินอื่นๆกลับมาอยู่ในมือของเนี่ยเฟิงหมดแล้ว？
ตอนนี้เนี่ยเฟิงก็กินอยู่อย่างสบายน่ะสิ？
เนี่ยซื่อม่าวดีใจจึงกลืนน้ำลายไปหนึ่งเอือก แล้วรีบพูดต่อไปว่า“น้าของเธอพูดไม่ผิดหรอก ตอนนั้นครอบครัวของพวกเธอติดค้างพวกเรามากมายขนาดนั้น ต้องคืนได้แล้วล่ะ เราไม่ขอเยอะมากหรอก นายเอาวิลล่ายกให้เราก็พอแล้ว！”
“มีสิทธิ์อะไร สิทธิ์ที่พวกคุณไม่มียางอายน่ะหรือ？”
เนี่ยเฟิงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“เป็นหนี้พวกคุณงั้นหรือ？พวกคุณไม่มีอะไรตั้งแต่แรกแล้ว ที่เติบโตมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะบารมีของพวกเรา หลังจากที่เกิดเรื่องกับพ่อแม่ของผม พวกคุณโอนย้ายทรัพย์สินหนีออกจากเมืองไปทันที คนที่ต้องชดใช้น่าจะเป็นพวกคุณมากกว่านะ กล้าเอาของของพ่อแม่ผมมาข่มขู่พวกเรา ดูท่าพวกคุณจะกินหัวใจหมีดีเสือดาว（เปรียบเปรยมีความกล้ากว่ายามปกติ）”
“แก！ทำไมแกพูดแบบนี้ เราข่มขู่ยังไง？ฉันแค่ดูแลรักษาแทนพ่อแม่ของนายเอง！”
เนี่ยซื่อม่าวตกโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ราวกับท่าทางของคุณลุง“ดูท่าแกจะไม่ชดใช้ให้พวกเราสินะ？”
“ไม่เพียงแต่ไม่ชดใช้ให้พวกคุณสักแดง กลับกันผมยังจะให้พวกคุณชดใช้ บัญชีนี้ถึงเวลาต้องชำระแล้วล่ะ”
ครั้งนี้ที่เนี่ยเฟิงกลับมาเดิมทีอยากจะมาสะสางบัญชีกับพวกเขา เพียงแต่ในมือมีเรื่องรบกวนมากมายจริงๆ ต้องไปจัดการเรื่องที่มันสำคัญกว่า
คนพวกนี้พอปล่อยให้กระโดดโลดเต้นไปมา ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆจะกระโดดเข้ามาต่อหน้าของตนเอง นี่เป็นเรื่องที่ตลกมาก
“เหอะๆ！เนี่ยเฟิง อย่าคิดว่านายกลับมาแล้วยิ่งใหญ่นะ ตอนนี้แกมีแค่ของพวกนั้นไม่ใช่เหรอ？โลกนี้กำลังเปลี่ยนหมุนไป ไม่ใช่ว่าพอนายกลับมาแล้วจะสามารถเอาทุกอย่างกลับไปเป็นของแกดังเดิมได้！หึ！”
เนี่ยหย่วนเต้าหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“ตระกูลเนี่ยมีกิ่งก้านสาขาตั้งเยอะ ฉันจะคอยดูว่านายจะรับมือยังไง！พ่อ！เราไปกันเถอะ！”
“บอกว่าจะไปก็ไปได้หรือ？พวกคุณจ่ายเงินหรือยัง？”
เนี่ยเฟิงชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะ เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่าร้านนี้เป็นของตนเอง
“จ่ายเงินอะไร？เราไม่ได้แตะอาหารพวกนี้สักหน่อย！อีกอย่าง เดิมทีวันนี้จะมากินข้าวกับพวกแก แต่คิดไม่ถึงว่าจะเฮงซวยขนาดนี้ ถ้าต้องจ่ายอาหารมื้อนี้พวกแกก็ต้องเป็นคนจ่าย！”
เดิมทีจางเจ๋คิดว่าสามารถตีสนิท ให้ชิวมู่เฉิงแต่งงานกับลูกชายตนเอง ใครจะไปรู้ว่าชิวมู่เฉิงจะพาเนี่ยเฟิงมาด้วย เนี่ยเฟิงคนที่เป็นเจ้าของเรื่องก็พูดแล้วว่าจะไม่เอาของของพ่อแม่เขา พวกเขาจึงไม่สามารถพูดต่อไปได้อีก
จะให้พวกเขาจ่ายเงิน ไม่มีทางเสียหรอก！
“ในเมื่อพวกคุณไม่คิดที่จะจ่ายเงิน งั้นก็ไปคุยกับรปภ.เถอะ”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ เป็นไปตามคาดรปภ.พุ่งเข้ามา พวกเขาถูกล้อมไว้อย่างแน่นหนา ทันใดนั้นสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป
“พวกแกจะทำอะไร？ฉันขอบอกพวกแกไว้นะ ถ้าพวกแกกล้าใช้กำลัง ฉันจะแจ้งความจับพวกแกแน่！”
เนี่ยเหมยเหมยตกใจเป็นอย่างมาก แต่เธอคิดว่ามีพี่ชายและพ่อของเธอหนุนหลังอยู่ จึงแหกปากอยู่อย่างนั้น
“ขอโทษนะครับ พวกคุณไม่จ่ายเงินไปจากที่นี่ไม่ได้ครับ”
“แกตาบอดหรือยังไง？หรือมองไม่ออก？พวกเขาสองคนก็มากินข้าวด้วยเหมือนกัน ทำไมไม่ให้พวกเขาสองคนจ่ายตังค์ล่ะ ถึงจะให้พวกฉันจ่ายน่ะ？”
จางเจ๋ไม่มีทางจ่ายแน่ ต้องรู้ว่าอาหารมื้อนี้ตั้งหลายพันหยวน！
“ขอโทษจริงๆครับ ท่านนี้คือเถ้าแก่ของเราครับ และอีกท่านก็เป็นเถ้าแก่เนี้ยของเรา ไม่มีเหตุผลที่เถ้าแก่กับเถ้าแก่เนี้ยต้องควักตังค์จ่ายอยู่แล้ว ดังนั้นพวกคุณต้องไปชำระเงินที่แคชเชียร์ให้เรียบร้อย”
พวกเขาทั้งหมดที่เป็นรปภ. ความจริงแล้วเป็นสมาชิกของสำนักมังกร ร้านนี้เขาเป็นคนดูแลเอง เขารอรับคำสั่งที่ด้านนอกตั้งแต่เมื่อสักครู่แล้ว เนื่องจากราชามังกรผู้สูงสุดมาเขตพื้นที่ที่เขาเป็นคนดูแล มีหรือที่เขาจะกล้าละเลย？
“ล้อเล่นอะไรกัน เขาจะเป็นเถ้าแก่ของพวกแกได้ยังไง？”
เนี่ยซื่อม่าวไม่กล้าเชื่อว่าเนี่ยเฟิงจะเป็นเถ้าแก่ของร้านหย่งฝู
ต้องรู้ว่าร้านหย่งฝูเป็นหนึ่งในภัตตาคารที่ดีที่สุดของเมืองจินไห่ ธรรมดาคนทั่วไปแทบไม่สามารถจินตนาการถึงรายได้ในแต่ละวัน อีกทั้งเมนูเด็ดของพวกเขาก็สุดยอดมาก มีคนจำนวนมากที่อยากมาทานอาหารที่นี่ยังไม่สามารถจองได้เลย
“เถ้าแก่ของเราเอง เราจะจำผิดได้ยังไง คุณกรุณาไปชำระเงินที่แคชเชียร์ด้วยครับ ถ้าพวกคุณปฏิเสธในการชำระ งั้นเราก็ต้องไปเจอกันที่สถานีตำรวจแล้วครับ”
“เนี่ยเฟิง！ถือว่าแกร้ายมาก ฉันไม่จบกับแกแน่！”
เนี่ยหย่วนเต้ากัดฟันกรอดถลึงตาใส่เนี่ยเฟิง สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น จึงทำได้เพียงแค่ไปจ่ายเงินอย่างคอตก
หลังจากที่ชิวมู่เฉิงเห็นพวกเขาเดินจากไปแล้วก็รู้สึกคิดหนักมาก“นายไปผิดใจกับพวกเขา พวกเขาต้องไม่ยอมคืนของให้กับนายแน่”
“ถึงไม่ผิดใจ พวกเขาก็ไม่คิดคืนของให้กับผมโดยปราศจากเงื่อนไขหรอกครับ อีกอย่าง นั่นเป็นเพียงแค่ของนอกกาย จะให้ผมยอมเห็นสิ่งของนอกกายทำให้พี่ลำบากได้ยังไง？”
เนี่ยเฟิงฉีกยิ้ม หลังจากนั้นก็พูดว่า“อย่าให้คนพวกนี้ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวเลยครับ วันนี้ยังมีเรื่องให้ทำอีกตั้งเยอะตั้งแยะ！”
เดิมทีเนี่ยเฟิงสามารถทำให้พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าแล้วนำของถวายออกมาด้วยสองมือ แต่วันนี้เป็นวันเกิดของชิวมู่เฉิง เขาไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เขาแค่อยากจะให้ชิวมู่เฉิงมีความสุข
ชิวมู่เฉิงจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า“ฉันก็ไม่รู้สึกอยากอาหารเหมือนกัน เรากลับบริษัทกันเถอะ”
เนี่ยเฟิงเดินตามชิวมู่เฉิงอยู่ด้านหลัง เขารู้ดีว่าชิวมู่เฉิงรู้สึกผิดแค่ไหน คิดว่าตัวเองไม่ช่วยแกเองของของพ่อแม่ของเขา
ถึงแม้ว่าเหรียญนั้นจะมีความหมายกับเนี่ยเฟิงมากเป็นพิเศษ แต่เขาไม่อยากให้ของตายพวกนี้มาบีบบังคับเหล่าพี่สาวที่เขาให้ความสำคัญ
เนี่ยเฟิงตามชิวมู่เฉิงไปที่บริษัท เวลานี้เองเขาได้รับข้อความว่า“พวกเราจองโรงแรมไว้แล้วนะ คืนนี้เรามาจัดปาร์ตี้ให้สนุกสุดเหวี่ยงเถอะ！ที่ห้องชุดเพรสซิเดนเชียล สวีท ของโรงแรมแชงกรีลา！ถึงเวลานายพาพี่ใหญ่มาก็พอ ฉันว่าพี่ใหญ่ลืมวันเกิดของตัวเองแล้วแน่นอน！”
เนี่ยเฟิงตอบกลับด้วยอิโมจิ คิดในใจว่าเรื่องของวันนี้จะไม่บอกกับพวกเธอ เพื่อไม่ให้พวกเธอต้องเป็นห่วง
แต่เนี่ยหย่วนเต้าที่เดินออกไปแล้วนั้นยิ่งคิดยิ่งโมโหเป็นอย่างมาก“พ่อแม่ เรื่องนี้จะปล่อยไปแบบนี้หรือ？เราไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ยังต้องไปดูสีหน้าของไอ้เด็กเวรนั่นอีก？