พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 372 ถูกจับทันที
ทุกคนอึ้งไปเลย ผู้หญิงคนนี้เป็นตำรวจได้ยังไง？
เนี่ยลู่ลู่อยากจะดิ้นรน แต่เธอโดนมือของเย่หรูเสว่จับไว้จนดิ้นไม่หลุด
เย่หรูเสว่พูดอย่างเย็นชา“คุณทำของมีค่าของคนอื่นเสียหายและยังต้องการทำลายหลักฐานอีก？ฉันจะบอกคุณ มันเป็นไปไม่ได้！คุณถูกจับแล้ว ยอมไปกับฉันดีกว่า！”
เย่หรูเสว่หยิบกุญแจมือออกมาและใส่ที่มือของเนี่ยลู่ลู่ทันที เนี่ยลู่ลู่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน？เธอตกใจมากๆ
“พี่ใหญ่ พวกคุณฉลองวันเกิดเลย ไม่ต้องสนใจฉัน”
เย่หรูเสว่ต้องการนำตัวผู้หญิงคนนี้ไปที่สถานีตำรวจด้วยตัวเอง เพราะเธอเป็นคนที่น่ารังเกียจมากๆ
ชิวมู่เฉิงพยักหน้า คนอื่นๆอยากหนีแต่ก็หนีไม่ได้ เพราะพวกเขาเป็นพยานบุคคล ต้องไปให้การที่สถานีตำรวจ
หลังจากเสียเวลาเกือบสองชั่วโมง เนี่ยลู่ลู่ก็ถูกควบคุมตัวชั่วคราว ชิวมู่เฉิงและคนอื่นๆยืนรออยู่ด้านนอกสถานีตำรวจ
เนื่องจากเย่หรูเสว่ก็เป็นสมาชิกในครอบครัว จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง
“พี่ใหญ่ ฉันเคยพูดแล้ว ให้พวกพี่ไปก่อนไม่ใช่เหรอ？พวกพี่มาที่นี่ทำไม？”
เย่หรูเสว่ออกมาก็เห็นพวกเขาและรู้สึกแปลกใจ
เนี่ยเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม：“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ต้องไปทานอาหารพร้อมหน้ากันอยู่แล้ว”
“โอเค！เพราะพวกเขาก่อเรื่อง ทำให้พวกเรายังไม่ได้ทานอาหารเลย！”
สถานที่จัดงานก็รกไปหมด แต่พนักงานของโรงแรมแชงกรีลาบอกว่า พวกเขายังเก็บห้องวีไอพีให้พวกเขา
ครั้งนี้ไม่มีคนอย่างเนี่ยลู่ลู่ค่อยก่อเรื่อง ทำให้พวกเขาได้ทานอาหารพร้อมหน้ากัน
“พี่ใหญ่ ฉันขอโทษจริงๆ ดูเหมือนว่าของขวัญที่ฉันได้เตรียมให้พี่ใหญ่ คงต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ๆถึงจะสามารถสวมใส่ได้”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจและพูดกับชิวมู่เฉิง
ชิวมู่เฉิงส่ายหัว“ไม่เป็นไรจริงๆ ในทางกลับกัน สิ่งที่ฉันเป็นห่วงคือคุณไม่ได้รับความเป็นธรรมและรู้สึกน้อยใจหรือเปล่า เพราะฉันไม่อยากเห็นคุณโดนรังแก”
“พี่ใหญ่พูดถูก รังแกพวกเราได้ แต่ห้ามรังแกน้องชายของพวกเรา”
หยูจิงหงก็พยักหน้าทันที
“แต่ฉันรู้สึกแปลกใจ คนที่ชื่อหวังฉวนบอกว่า Victoria’s Tears เป็นของแท้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
คางเมิ่งก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน เพราะ Victoria’s Tears ของพวกเขาเป็นของปลอม เป็นของลอกเลียนแบบไม่ใช่เหรอ
“ฉันเป็นคนไปยืมมาจากพิพิธภัณฑ์เอง ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์”
“ถ้าเป็นอย่างงั้นก็แย่แล้ว เขายืมของล้ำค่าขนาดนี้ให้คุณ ตอนนั้นมันเสียหายไปแล้ว คุณจะไปอธิบายกับเขายังไง？”
หลินซูอินรู้สึกกังวล“พวกเราทั้งหมดต้องไปขอโทษเขาพร้อมกับคุณ？”
“ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น”
อันที่จริงหมิงอี๋หานรู้ว่าของชิ้นนี้เป็นของเนี่ยเฟิงอยู่แล้ว เพียงแต่เนี่ยเฟิงไม่รู้จะอธิบายกับพี่สาวทุกคนยังไง
“ทำไมถึงบอกว่าไม่จำเป็นละ？นี่มันเป็นของล้ำค่าที่ประเมินค่าไม่ได้เลยนะ！Victoria’s Tears เป็นของที่ล้ำค่ามากๆนะ！”
โจวลี่ซือพูดด้วยสีหน้าจริงจัง“ถ้าต้องชดใช้จริงๆ พวกเราก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างกล้าหาญ”
ชิวมู่เฉิงพยักหน้า：“ฉันเห็นด้วยกับคำพูดของน้องห้า พวกเราหนีไม่ได้ พวกเราต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างกล้าหาญ”
หมิงอี๋หานเหลือบมองเนี่ยเฟิง เธอต้องการดูว่าครั้งนี้เนี่ยเฟิงจะพูดอะไรเพื่อโกหกเรื่องนี้
เนี่ยเฟิงนิ่งไปชั่วครู่ พี่สาวทุกคนนึกว่าเนี่ยเฟิงกำลังโทษตัวเองอยู่ ก็รีบปลอบใจเขาทันทีและพูด：“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ พวกเรารู้ว่าคุณต้องการเซอร์ไพรส์พี่ใหญ่ ในเมื่อเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ก็ให้พวกเราเผชิญหน้ากับมันพร้อมกัน”
คางเมิ่งตบไหล่ของเนี่ยเฟิงเบาๆ
“อันที่จริง ขอสิ่งนั้นมันเป็นของฉันจริงๆ ไม่ใช่ของพิพิธภัณฑ์”
เมื่อเนี่ยเฟิงพูดจบ เขาก็เงยหน้ามองหน้าพี่สาวทุกคน
“อะไรนะ？มันเป็นไปได้ยังไง？”
แน่นอนพี่สาวทุกคนไม่เชื่ออยู่แล้ว “คุณพูดโกหกและวางแผนจะรับผิดชอบเรื่องนี้คนเดียว ！คุณรู้ไหม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะแสดงตัวเป็นฮีโร่？”
ทุกคนเป็นห่วงและกังวลว่าเนี่ยเฟิงจะรับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวเอง ยิ่งทำให้พวกเธอรู้สึกผิดมากขึ้น
“ฉันรู้ แต่ฉันไม่ได้แสดงตัวเป็นฮีโร่และไม่ได้พูดโกหก ของสิ่งนี้มันเป็นของฉันจริงๆ แม้แต่พิพิธภัณฑ์ก็เป็นของฉันด้วย คุณปู่กับฝูหลังตงที่เป็นหัวหน้าผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์เป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนนั้นพ่อของฉันเป็นคนระดมทุนให้ลุงฝูสร้างพิพิธภัณฑ์ขึ้นและพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ก็สร้างขึ้นมาเพื่อให้ฉัน แต่ตอนนั้นฉันเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก่อน”
ชิวมู่เฉิงและคนอื่นๆตกใจมากๆ “ดังนั้นของสิ่งนี้เป็นของคุณจริงๆใช่ไหม？”
“น่าเกลียดมาก！เนี่ยเฟิงแกกล้าโกหกฉัน？！”
คางเมิ่งนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ก็โกรธขึ้นมาทันที“คุณหัดพูดโกหกตั้งแต่เมื่อไหร่！ดูซิว่าพี่สาวอย่างฉันจะทุบตีคุณยังไง！”
“โอ๊ย ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง ดังนั้นฉันก็เลยพูดโกหกเพื่อให้เรื่องนั้นผ่านไป พี่สาวอย่าทุบตีฉันเลย！”
อันที่จริง หมัดของคางเมิ่งไม่มีแรงเลย เธอทุบตีร่างกายของเขา แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย
“ฉันเป็นพยานให้ได้ พิพิธภัณฑ์เป็นของเสี่ยวเฟิงจริงๆ
หมิงอี๋หานที่อยู่ข้างๆรีบยกมือทันที
“น้องสี่ คำพูดของเธอไม่น่าเชื่อถือ”
ชิวมู่เฉิงส่ายหัว เพราะหมิงอี๋หานรักและตามใจเนี่ยเฟิงมากๆ
อันที่จริงพวกเธอก็เป็นเหมือนกัน แต่ทัศนคติของหมิงอี๋หานที่มีต่อเนี่ยเฟิงคือ ถ้าเขาทำถูกก็ว่าถูก ทำผิดก็ว่าถูกด้วย แม้แต่เนี่ยเฟิงไปฆ่าคนวางเพลิง เธอก็จะสนับสนุนเขาเสมอ
“ครั้งนี้ฉันไม่ได้พูดส่งเดช มันเป็นเรื่องจริง ถ้าไม่เชื่อพวกเธอก็ลองโทรศัพท์ไปถามที่พิพิธภัณฑ์ดูสิ”
เดิมทีมันเป็นพิพิธภัณฑ์ส่วนตัว และหัวหน้าผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์จะให้ยืมของล้ำค่าขนาดนี้จริงเหรอ？เมื่อคิดดูมันก็เป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แสดงว่าสิ่งที่เนี่ยเฟิงพูดออกมาเป็นเรื่องจริง
“โอ๊ย ถ้ารู้ว่าของสิ่งนั้นเป็นของแท้ ฉันก็ควรหยิบมันขึ้นมาสวมใส่……”
ตอนนี้มันเสียหายแล้ว คางเมิ่งรู้สึกเสียใจมากๆ
“ไม่เป็นไร ฉันจะเชิญช่างฝีมือที่เก่งที่สุดมาซ่อม นอกจากนี้ เนี่ยลู่ลู่โยน Victoria’s Tears ลงบนพรม ดังนั้นตัวเพชรไม่เป็นอะไรเลย เพียงแต่เครื่องประดับที่อยู่ข้างๆมันเก่าเกินไป ก็เลยหลวม”
เนี่ยเฟิงเผยรอยยิ้ม
“ของล้ำค่าขนาดนี้คุณให้ฉันทำไม？”
ชิวมู่เฉิงถอนหายใจ“หลังจากซ่อม Victoria’s Tears เสร็จ คุณก็นำมันกลับไปเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์”
“ไม่ได้ มันเป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันให้พี่ใหญ่！ถ้าฉันเอามันกลับไป ฉันจะรู้สึกแย่มากๆ”
เนี่ยเฟิงมองชิวมู่เฉิงด้วยสาวตาอ้อนวอน เหมือนกับเด็กที่ถูกรังแก
“คุณสามารถส่งของขวัญวันเกิดอย่างอื่นให้ฉัน ไม่จำเป็นต้องเป็นของที่มีราคาแพงขนาดนั้น”
ชิวมู่เฉิงส่ายหัวอีกครั้ง เธอไม่อยากรับของขวัญชิ้นนี้ เพราะว่ามันเป็นของล้ำค่ามากเกินไป
“ในเมื่อมันเป็นของที่เสี่ยวเฟิงให้พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ก็เก็บไว้เถอะ มันเป็นความตั้งใจของเสี่ยวเฟิงจริงๆ เสี่ยวเฟิงฉันพูดถูกไหม？”
หมิงอี๋หานก็พูดสนับสนุนอยู่ข้างๆด้วย
“พี่ใหญ่ พี่เก็บไวเถอะ มันเป็นความตั้งใจของเสี่ยวเฟิงจริงๆ พี่อย่าปฏิเสธเลย”
พี่น้องคนอื่นๆก็ไม่ถือสา ถึงแม้พวกเธอจะไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน แต่พวกเขาสนิทสนมมากกว่าพี่น้องสายเลือดเดียวกัน
ถึงแม้พวกเธอก็อยากจะได้ แต่พวกเธอไม่ได้อิจฉาริษยาพี่ใหญ่อย่างแน่นอน
ชิวมู่เฉิงฟังคำพูดโน้มน้าวของพวกเธอ ทำให้เธอพยักหน้า แต่ในความคิดของชิวมู่เฉิง ของขวัญวันเกิดชิ้นนี้มันแพงเกินไปจริงๆ
ถึงแม้งานเลี้ยงฉลองวันเกิดครั้งนี้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ชิวมู่เฉิงเป็นลูกเลี้ยงของตระกูลชิว เธอไม่เคยฉลองวันเกิดของตัวเองเลย เพราะคุณย่าชิวไม่เคยให้โอกาสเธอได้ฉลองวันเกิด
วันเกิดของตัวเอง เธอจำได้อยู่แล้ว แต่การที่คนของตระกูลชิวจำวันเกิดของเธอได้เพราะต้องการเงินก้อนนั้น
เพราะเธอมีค่า เธอจึงมีความสำคัญและสามารถพูดได้ทุกอย่าง