พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 375 โดนเอาเปรียบแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เนี่ยซื่อม่าวและคนในครอบครัวรอเนี่ยหยุนเฟยสั่งสอนเนี่ยเฟิง
ถึงแม้พวกเขาทั้งครอบครัวจะไม่มีความสามารถ แต่ครอบครัวของเนี่ยหยุนเฟยไม่เหมือนกับพวกเขา เพราะครอบครัวของเนี่ยหยุนเฟยเป็นครอบครัวเดียวที่ประสบความสำเร็จมากๆในตระกูลเนี่ย
ในตระกูลเนี่ย ทุกคนอย่างจะประจบเขา？
เมื่อเนี่ยซื่อม่าวและคนอื่นๆรอจนเกือบจะทนไม่ไหว เนี่ยหยุนเฟยได้โทรมาหาพวกเขา
“บริษัทของฉันประสบปัญหานิดหน่อย ฉันเลยอยากยืมเงินกับคุณสักหน่อย”
ถึงแม้ว่าเนี่ยซื่อม่าวอยากจะปฏิเสธ แต่ถ้าเขาสามารถช่วยเนี่ยหยุนเฟยในครั้งนี้ เขาก็จะเจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งในอนาคตแน่นอน ？เนี่ยซื่อม่าวคิดอย่างรอบคอบแล้วว่ามีแต่ผลดี เขาก็เลยเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตัวเองให้เนี่ยหยุนเฟยไป
เขาไม่ได้ปรึกษากับคนในครอบครัวตัวเองเลย
ในวันนี้ เนี่ยหยุนเฟยใช้วิธีนี้ยืมเงินกับคนที่เขารู้จักทั้งหมด มีบางคนไม่ยืมเงินให้เขา แต่ผู้คนส่วนใหญ่เต็มใจที่จะยืมเงินให้เขา เพราะบริษัทของเนี่ยหยุนเฟยเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงมาก ทุกคนก็อยากประจบเขา
เดิมทีเนี่ยหยุนเฟยวางแผนจะขายทรัพย์สินของบริษัท แต่จู่ๆบริษัทของเขาก็ล้มละลาย ทำให้เขาไม่รู้จะรับมือยังไง เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จากนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดของเนี่ยเฟิงที่พูดกับเขาที่ร้านกาแฟ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นน่าจะเป็นฝีมือของเนี่ยเฟิง
เนี่ยหยุนเฟยตกใจมากๆกับความคิดของตัวเอง ถ้าเป็นฝีมือของเนี่ยเฟิงจริงๆ เขาจงใจทำให้ตัวเองล้มละลาย？
ถึงแม้ว่าเนี่ยหยุนเฟยจะกังวลลูกสาวที่อยู่ในคุกมากๆ เพราะเนี่ยหยุนเฟยในตอนนี้ก็เอาตัวไม่รอดเหมือนกัน ถ้าต้องเลือกระหว่างลูกสาวกับตัวเอง เขารู้ดีว่าคนไหนสำคัญกว่ากัน
เพราะเนี่ยหยุนเฟยเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆ ดังนั้นเนี่ยหยุนเฟยก็เลยยืมเงินจากญาติพี่น้องทั้งหมด บอกว่าบริษัทประสบปัญหานิดหน่อย อันที่จริงเขาวางแผนเอาเงินก้อนนี้แล้วหนีไป
เนี่ยหยุนเฟยคิดว่าถ้าตัวเองสามารถกลับมายืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่อีกครั้ง ค่อยหาวิธีช่วยลูกสาวตัวเองออกมา แต่เนี่ยเฟิงเดาออกว่าเนี่ยหยุนเฟยกำลังคิดอะไรอยู่ ในขณะที่เนี่ยหยุนเฟยวางแผนคิดจะหนี เนี่ยเฟิงก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาจะหนีไปที่ไหน
เนี่ยหยุนเฟยจองตั๋วเครื่องบินไว้ในวันรุ่งขึ้น เขาโดนคนของเนี่ยเฟิงจับไว้ก่อนที่เขาจะเดินทางไปถึงสนามบิน
“พวกคุณเป็นใคร？จับฉันทำไม？ฉันจะบอกพวกคุณ ฉันมีผู้มีอำนาจหนุนหลัง พวกคุณไตร่ตรองให้ดีๆแล้วรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะทำให้พวกคุณต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำกับฉัน！”
เนี่ยหยุนเฟยมองคนพวกนี้ที่มีรูปร่างหน้าตาที่ดุร้ายป่าเถื่อน ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เดิมทีเขาวางแผนที่จะหนีไปในวันนี้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าตัวเองจะโดนลักพาตัว ก่อนที่เขาจะเดินทางถึงสนามบิน และเขาก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครมาจากไหน
“คุณมีผู้มีอำนาจหนุนหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันถึงไม่รู้？ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ผู้มีอำนาจที่คุณพูดถึงเขาเป็นใคร？”
เนี่ยเฟิงเดินออกมา เมื่อเนี่ยหยุนเฟยมองเห็นเนี่ยหยุนเฟยก็โกรธขึ้นมาทันที：“เนี่ยเฟิง！ไอ้เด็กเวร แกหาคนมาลักพาตัวฉัน？แกรู้ไหมว่าเรื่องอย่างนี้มันผิดกฏหมาย！”
“ฉันยังเคยฆ่าคนมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่จับกุมตัวคุณ ไม่งั้นคุณคิดว่าฉันมีชีวิตรอดจากต่างประเทศในช่วงหลายปีมานี้ได้ยังไง？”
เนี่ยเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาและมองเนี่ยหยุนเฟยด้วยความดูถูก“คนเราไม่ว่าจะโหดเหี้ยมแค่ไหนก็ไม่ทำร้ายลูกของตัวเอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะทิ้งลูกสาวของตัวเองและหนีไปเพียงคนเดียว โดยไม่สนใจชีวิตของคนในครอบครัว คุณจะทิ้งภาระหนี้ที่คุณยืมมาให้ภรรยาตัวเองแบกรับเหรอ？”
เนี่ยเฟิงพูดจบ สีหน้าของเนี่ยหยุนเฟยก็เปลี่ยนไป เนี่ยหยุนเฟยกำหมัดของตัวเองไว้แน่นและตะโกนออกมา“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพราะคุณ？คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวเสแสร้ง！”
“เลี้ยงดูแต่ไม่ยอมสั่งสอน คือความผิดของพ่อแม่ เป็นเพราะคุณตามใจและรักลูกสาวมากจนเกินไป จึงทำให้ลูกสาวของคุณเป็นแบบนี้ เธอโยนสิ่งของของผู้อื่นเสียหายก็ต้องชดใช้ นี่มันก็เป็นเรื่องปกติ คุณหลอกยืมเงินกับญาติพี่น้องทั้งหมด เอาเงินจำนวนนี้ไปเสวยสุขที่ต่างประเทศ คุณคิดว่าฉันพูดถูกไหม？”
เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เพราะเนี่ยเฟิงพูดถูก เขาวางแผนที่จะทำเช่นนั้นจริงๆ
“ทำไมตระกูลย่อยถึงมีเพียงคุณที่มีชีวิตที่สุขสบาย นั่นก็เป็นเพราะคุณเป็นคนเจ้าเล่ห์และหน้าซื่อใจคด ฉันมองคุณออกตั้งแต่อายุน้อยๆแล้ว ฉันไม่ชอบคบค้าสมาคมกับคนอย่างคุณ เพียงแต่พ่อของฉันเป็นคนใจดี และพวกคุณก็ใช้จุดอ่อนและความใจดีของพ่อฉัน ทำให้พวกคุณได้ในสิ่งที่ต้องการไม่ใช่เหรอ？”
“คุณพูดจาเหลวไหล！”
เนี่ยหยุนเฟยโดนเปิดโปงความคิดในใจ ทำให้เขาโกรธขึ้นมาทันที
“ฉันพูดจาเหลวไหลหรือเปล่า คุณรู้ดีอยู่แก่ใจ คงไม่จำเป็นให้ฉันต้องพูดมันออกมาอีก”
เนี่ยเฟิงหยักไหล่“ฉันไม่ได้จับตัวคุณมาเพื่อทักทายหรือพูดคุย เงินที่คุณเป็นหนี้ฉัน ฉันก็ต้องเอามันคืน อ้อ คุณรู้หรือเปล่า บริษัทของคุณล้มละลายได้ยังไง？ฉันคิดว่าคุณน่าจะเดาออก ฉันเป็นคนทำเอง”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า
“เป็นฝีมือของคุณจริงๆด้วย ไอ้เด็กเวร แกกล้าดียังไงมาทำเรื่องแบบนี้！”
เนี่ยหยุนเฟยขัดขืนอย่างรุนแรง นั่นเป็นบริษัทที่เขาดูแลมาโดยตลอด！เป็นบริษัทที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเขา แต่โดนเนี่ยเฟิงทำให้ล้มละลายทั้งหมด！
“ฉันกล้าทำแบบนี้อยู่แล้ว ตอนนี้บริษัทของคุณล้มละลายหมดแล้ว สุดท้ายมันก็จะตกมาอยู่ในมือของฉัน คุณจะคืนบริษัทเหล่านั้นให้ฉันหรือไม่ มันก็ไม่ได้แตกต่างกัน เพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะหาทุกวิถีทางเพื่อได้มันมาอยู่ในมือ”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็ดีดนิ้วตัวเอง เงินก้อนนั้นก็โอนเข้าบัญชีของเขาทันที
“เงินที่คุณยืมมาเพื่อหนีไปต่างประเทศ ตอนนี้มันอยู่ในมือของฉันแล้ว ฉันจะไม่ฆ่าคุณ และฉันจะไม่ปล่อยให้คุณเสียชีวิต ฉันจะทำให้คุณมีชีวิตที่โดนเจ้าหนี้ตามทางหนี้จนโง่หัวไม่ขึ้น”
“แก！แก！เนี่ยเฟิงฉันจะฟ้องร้องแก！”
เนี่ยเฟิงไม่สนใจ เพราะไม่ว่าระบบจะอัจฉริยะแค่ไหน ก็ไม่สามารถตรวจสอบเส้นทางการโอนเงินของเขาได้ และเงินก้อนนี้ก็จะหายไปจากระบบ
หลังจากนั้นสามวัน เนี่ยหยุนเฟยก็โดนปล่อยตัว ในช่วงเวลาสามวันนี้ หยุนเฟยกรุ๊ปประกาศล้มละลาย ทำให้ทุกคนตกตะลึง คนพวกนั้นพยายามตามหาเนี่ยหยุนเฟย เพราะคนพวกนั้นยืมเงินก้อนใหญ่ให้กับเนี่ยหยุนเฟย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนพวกนั้นต้องการเงินที่ยืมไปกลับคืนมา！
แต่ดูเหมือนเนี่ยหยุนเฟยจะหายสาบสูญไป ไม่ว่าพวกเขาจะหายังไง ก็หาตัวเนี่ยหยุนเฟยไม่เจอ！
ภรรยาของเนี่ยหยุนเฟยโดนกดดันจนกลายเป็นโรคประสาท หลายวันมานี้เธอร้องไห้ตลอดเวลา ตอนนี้เนี่ยหยุนเฟยปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านของตัวเอง
เนี่ยหยุนเฟยตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด เขาลืมตาและเห็นใบหน้าของญาติทั้งหมดที่ยืมเงินให้เขา
เขาตกใจมากๆและอยากจะหนีไป แต่เขาก็ไม่สามารถหนีรอดจากคนเหล่านี้！
“เนี่ยหยุนเฟย！คุณเป็นหนี้พวกเรามหาศาล คุณไม่คิดจะใช้คืนบ้างเหรอ？”
ดวงตาของเนี่ยซื่อม่าวแดงก่ำ จ้องมองเนี่ยหยุนเฟย！นั่นเป็นเงินออมทั้งหมดของเขา เงินของครอบครัวก็อยู่ในนั้นด้วย！
เนี่ยหยุนเฟยรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของเนี่ยเฟิง เขารีบตะโกนทันที“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับฉัน เป็นเพราะเนี่ยเฟิง！ ทั้งหมดเป็นฝีมือของเนี่ยเฟิง เงินของพวกคุณอยู่ในมือของเนี่ยเฟิง พวกคุณไปขอคืนจากเนี่ยเฟิง ฉันไม่ได้ใช้เงินของพวกคุณเลย！