พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 414 ไปเรียน

แต่เขาตอนนี้ยืนอยู่หน้ากระดานของห้องเรียนพวกเขาจริงๆ อีกทั้งยังยิ้มจนเรียบง่ายไร้อุบายเต็มใบหน้าแนะนำตนเองกับเพื่อนร่วมชั้นทั้งหลาย

คนที่อยู่ในวิชาตรวจวัดของพวกเขาเดิมทีก็ไม่ถือว่าเยอะมาก อีกทั้งเพราะว่านี่เป็นสาขาวิชาที่ค่อนข้างไม่ได้รับความนิยม ดังนั้นหนุ่มหล่อสาวสวยน้อยมากนะ

ตอนที่ฝูยานหรงปรากฏตัวอยู่ในวิชาตรวจวัด พวกรุ่นพี่ๆของวิชาตรวจวัดล้วนรู้สึกได้เชิดหน้าชูตาสักที เพราะว่าเธอก็คือดาวโรงเรียนของโรงเรียน ดาวโรงเรียนของโรงเรียนแต่ก่อนล้วนตกอยู่ที่วิชาศิลปะหรือว่าวิชาสื่อมวลชน

แต่ว่านึกไม่ถึงดาวโรงเรียนในครั้งนี้ถึงขนาดตกอยู่ในวิชาตรวจวัด

แต่ก่อนคนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยหนานหูก็เคยบอกว่า หาคู่รักอย่าหาคนของวิชาตรวจวัด เพราะว่าคนที่อยู่ในวิชาตรวจวัด ทื่อกว่า อีกทั้งเชยกว่าด้วย

แต่ฝูยานหรงตีขนบธรรมเนียมแตกแล้ว

ครั้งนี้ปรากฏหนุ่มหล่อออกมาอีกคน ต้องบอกว่าเนี่ยเฟิงก็คือคนที่ทำให้คนเห็นครั้งแรกรู้สึกธรรมดามากแบบนั้น แต่ว่าดูครั้งที่สองกลับรู้สึกว่าเขาเป็นรูปแบบที่หล่อมากแบบนั้น

สรุปแล้วยิ่งดูยิ่งรู้สึกหล่อ

“ทุกคนล้วนรู้จักแล้ว งั้นนักศึกษาเนี่ยเฟิงลงไปหาที่นั่งเถอะ!”

ในวิชาตรวจวัดก็มีสาวๆไม่น้อยเช่นกัน หลังจากพวกเธอขึ้นมหาวิทยาลัยแล้วก็ใฝ่ฝันที่จะได้พบกับความรักที่สวยหวานในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ในที่สุดก็เห็นมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งเข้ามาในสาขาแล้ว พวกเธอจัดแต่งนั่งอย่างสุภาพเรียบร้อยทันที ยังมีหลายคนหงุดหงิดโมโหมาก ทำไมออกจากบ้านไม่ได้แต่งหน้าล่ะ?

เนี่ยเฟิงเดินไปยังข้างกายของฝูยานหรงโดยตรง เพื่อนร่วมชั้นหญิงเหล่านั้นมองเห็นฉากนี้อดไม่ได้ที่จะเบ้ปากแล้วเบ้ปากอีก นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ล่ะ อยู่ภายใต้การเสริมของพวกเธอต้นหญ้าเล็กๆกลุ่มนี้ ดาวโรงเรียนดวงนั้นจะเห็นได้ชัดยิ่งสวยเตะตาผู้อื่นมากขึ้น เพียงแค่จ้องมองก็สุขตาสุขใจแล้ว

“คุณมาที่นี่ทำไมล่ะ?” ฝูยานหรงอารมณ์ไม่ดีพูดกับเนี่ยเฟิง

“นี่ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ประจักษ์ชัดแจ้งมากเหรอ? ผมมาที่นี่ย่อมมาเรียนอยู่แล้ว!”

เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้มหนึ่งที จากนั้นวางกระเป๋าสะพายของตนเองไว้ในลิ้นชัก “วันนี้ผมเพิ่งย้ายมาที่นี่ใหม่ ดังนั้นผมไม่มีหนังสือที่ใช้ในตอนเรียน ไม่งั้นคุณเปิดหนังสือออกวางอยู่บนโต๊ะให้ผมดูด้วย?”

อารมณ์ของฝูยานหรงกำลังไม่ดีอยู่ล่ะ ทั้งได้เห็นคนที่ไม่อยากเห็นอีก เพียงเห็นเธอลืมตาขาวหนึ่งที ดึงหนังสือกลับไปโดยตรง “คนอย่างคุณแบบนี้ เป็นไปได้ยังไงยังต้องเรียนล่ะ?”

“คุณพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูกแล้ว ดังคำกล่าวที่ว่าอยู่ถึงแก่เรียนถึงแก่ พูดได้อีกว่า คุณเห็นผมเยาว์วัยขนาดนั้น จะเป็นไปได้ยังไงว่าอะไรผมล้วนจะรู้ล่ะ?”

ฝูยานหรงเหลือบมองเนี่ยเฟิงหนึ่งที ไอ้คนนี้อยู่ในสายตาของฝูยานหรงก็คือรอบรู้หมด ถ้าหากเขาไม่ใช่อะไรล้วนรู้ งั้นเขารู้จักศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง และรู้จักทักษะทางการแพทย์ได้อีกยังไงล่ะ?

คำพูดแม้พูดอย่างนี้ แต่ว่าฝูยานหรงยังคงรู้สึกในใจไม่สบายใจมาก ทั้งๆที่เนี่ยเฟิงรับปากไปแล้ว จะช่วยพวกเขาหาฆาตกรให้ได้ แต่ปัจจุบันนี้คุณปู่ถูกจู่โจมแล้ว พวกเขากลับอะไรล้วนทำไม่ได้……

ฝูยานหรงก็รู้เช่นกัน คนเหล่านั้นทำตัวลึกลับเห็นหัวไม่เห็นหางจับตัวยาก และครั้งนี้วางแผนอุบัติเหตุฉากนี้ก็อำพรางมากอีก พวกเขาอยากจะสืบหาก็ต้องใช้เวลาหน่อย พูดได้อีกว่า ห่างจากที่คุณปู่เธอเกิดอุบัติเหตุจนถึงตอนนี้ยังไม่ถึงสองชั่วโมง

แต่ว่าเมื่อกี้ฝูยานหรงใส่อารมณ์กับเนี่ยเฟิงไปแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ดีที่จะไม่เห็นแก่หน้ามาขอสงบศึก ดังนั้นเธอได้เพียงแต่อึดอัดต่อไป

เนี่ยเฟิงรู้ว่านิสัยเธอหยิ่งยโสมาก ก็ไม่โมโหเช่นกัน

เขาไม่ต้องเรียนวิชาตรวจวัดก็รู้กระบวนการของการตรวจวัดไม่เพียงแค่การตรวจวัดของสินค้าแบรนด์หรู ยังมีการตรวจวัดของสิ่งของมากมายเขาล้วนเชี่ยวชาญมาก ถึงยังไงแต่ก่อนเขาเป็นนักฆ่าในเวลานานขนาดนั้น เคยแสดงบทบาทพันๆหมื่นๆขึ้นไป เขาจำเป็นต้องให้ฝ่ายตรงข้ามดูเบาะแสไม่ออกสักนิด

ก่อนที่เนี่ยเฟิงยังไม่ได้กลายเป็นราชามังกรของสำนักมังกร ก็ถูกคนเรียกว่าเป็นสุภาพบุรุษพันหน้า นักฆ่าเหมือนอย่างเขาแบบนี้น่ากลัวเป็นพิเศษ เพราะว่าเขาสามารถกลายเป็นรูปร่างลักษณะของคนต่างๆนานาได้

เขาเลียนแบบอย่างคล้ายกันมาก แทบจะเหมือนกันได้หมด

หลังจากเรียนคาบแรกเสร็จ ฝูยานหรงอารมณ์ไม่ดีมากจะเก็บของ ในเวลานี้เนี่ยเฟิงเข้าไปถามว่า “ตารางเรียนของพวกเรามีไหม?”

“คุณถามฉันทำไม? คุณทำไมไม่ไปถามหัวหน้าห้องล่ะ?

ฝูยานหรงไม่อยากพูดกับเนี่ยเฟิง

“ผมไม่คุ้นเคยกับหัวหน้าห้อง ทั้งห้องผมคุ้นเคยกับคุณที่สุด ผมไม่ถามคุณผมจะถามใครล่ะ?” เนี่ยเฟิงกะพริบตาหนึ่งทีรูปร่างลักษณะแบบนั้นดูแล้วช่างได้รับการรังแกจริงๆ

“ไม่มี!” ฝูยานหรงโกรธตัวสั่นทิ้งคำนี้ไว้ กำลังเตรียมตัวจะไปผลสุดท้ายกลับชนเต็มๆกับเหลยจ้านที่บุกเข้ามาอย่างรีบเร่ง

แรงกำลังของฝูยานหรงย่อมไม่แรงเท่าเหลยจ้านอยู่แล้ว เธอถูกชนจนซวนเซไปหนึ่งที

“ไอ้โย ขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้สังเกตถึงคุณ!”

โชคดีที่เนี่ยเฟิงตาเร็วมือไว กอดฝูยานหรงไว้ทันที ฝูยานหรงจึงไม่ได้ล้มลงไป

แม้การกระทำนี้ก็ถูกคนอื่นๆที่อยู่ในห้องเห็นอยู่นัยน์ตาเช่นกัน ผู้ชายเห็นแล้วรู้สึกอิจฉา ผู้หญิงเห็นแล้วก็รู้สึกว่าเนี่ยเฟิงดูเหมือนหล่อขึ้นหลายส่วน

“เหลยจ้าน คุณนี่ไม่มีตาเหรอ? บุ่มบ่ามขนาดนี้ทำอะไรล่ะ!”

ฝูยานหรงโมโหมากเหลือบมองเหลยจ้านหนึ่งที ต่อจากนั้นเธอสังเกตถึงตนเองยังอยู่ในอ้อมอกของเนี่ยเฟิง เธอดิ้นร้นยืนตัวตรง “ไม่ต้องให้คุณช่วย ฉันก็ยืนนิ่งได้เช่นกัน”

“ได้ได้ รู้แล้ว รู้แล้ว” เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วยิ้มอีก รอยยิ้มนี้อยู่ในสายตาของสาวๆเหล่านั้นก็คือความรักใคร่โปรดปราน ทำให้พวกเธอเชื่อในความรักอีกแล้ว

“ไอ้หยะ นี่ไม่ใช่เกิดเรื่องใหญ่แล้วเหรอ? เมื่อกี้ผมไปห้องผอ.เห็นพี่เฟิงแล้ว! ผมยังไม่ทันที่จะทักทายล่ะ พี่เฟิงก็เดินไปพร้อมกันกับอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอแล้ว พี่เฟิงมาที่นี่ทำอะไรล่ะ?”

เหลยจ้านล้วนมองข้ามเนี่ยเฟิงที่ยืนอยู่ข้างกายฝูยานหรง

“ผมมาเรียนไง”

“อย่าล้อเล่นล่ะ! พี่เฟิงเป็นคนคนหนึ่งที่เก่งขนาดนี้ ที่ไหนจะต้องเรียนล่ะ?”

เหลยจ้านโบกมือแล้วโบกมืออีก ในเวลานี้เขาเพิ่งรู้สึกถึงเสียงของคนที่พูดคนนั้นเหมือนเนี่ยเฟิงมาก เขาเงยหน้าขึ้นฉับพลันในทันที พบเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างกายฝูยานหรงเป็นเนี่ยเฟิงนั่นเอง

“พี่เฟิงเหรอ?! คุณมาเรียนจริงๆเลยเชี่ยวเหรอ? นี่เก่งมากเกินไปแล้วมั้ง คุณทำไมจะเลือกสาขาวิชาอย่างนี้ล่ะ? ไม่งั้นมาสาขาวิชาพวกเราเถอะ สาวสวยสาขาวิชาของเราเยอะมากนะ!”

เหลยจ้านแจมเข้าไปทันทีพูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส

“เหลยจ้าน ถ้าคุณมาที่นี่พูดคำพูดที่น่าเบื่อเหล่านี้ งั้นตอนนี้คุณก็สามารถหายตัวไปเลย”

ฝูยานหรงพูดจบชนเหลยจ้านอย่างรุนแรงหนึ่งที จากนั้นก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนดาวตก

เนี่ยเฟิงตบไหล่ของเหลยจ้านตบแล้วตบอีก “ผมไม่ได้จะมาดูสาวสวย”

เขาพูดจบก็เดินตามพร้อมกันกับฝูยานหรงออกไป เหลือเพียงเหลยจ้านเช่นดั่งไอ้โง่คนหนึ่งอยู่ที่นั่น

เหลยจ้านมีปฏิกิริยากลับมา เนี่ยเฟิงจะมาที่นี่ย่อมเพื่อมาปกป้องฝูยานหรงแน่นอน

เขาตบหัวของตนเองทันที ตบแล้วตบอีก“ไอ้หยะ! ทำไมผมไม่ได้นึกถึงจุดนี้ได้ยังไงล่ะ เกิดเรื่องอย่างนี้พี่เฟิงย่อมไม่วางใจอยู่แล้ว ดังนั้นตั้งใจมาปกป้องพวกเราถึงที่นี่โดยเฉพาะ! พี่เฟิง! คุณรอผมก่อนล่ะ”

เนี่ยเฟิงติดตามอยู่ข้างกายฝูยานหรง ทั้งสองคนคนหนึ่งหน้าตาสวยอีกคนหนึ่งหน้าตาหล่อ เดินอยู่ด้วยกันบำรุงสายตาเหลือเกินจริงๆ

แต่ฝูยานหรงเป็นเจ้าของเรื่องกลับไม่คิดว่าเป็นเช่นนี้ เธออดไม่ไหวที่จะลืมตาขาวหนึ่งที “ฉันว่า คุณอย่าติดตามฉันอีกเลย!”

“ผมไม่ได้ติดตามคุณล่ะ เพียงแค่ทิศทางที่ผมไปพอดีเหมือนกับคุณแค่นั้น” เนี่ยเฟิงยิ้มอยู่ตอบกลับ

ฝูยานหรงสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที แต่ความเร็วของเธอไม่ได้เร็วเท่าเนี่ยเฟิงอีก เธอสะบัดเนี่ยเฟิงทิ้งไม่ได้