พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 417 เร็วจนน่าตื่นตระหนกมาก

“ดูแล้วเหมือนคนใหม่จริงๆ ก็ไม่รู้ว่าเขาเข้าใจกฎกติกาในสนามหรือไม่”

“งั้นเช่นนี้ก็น่าสงสารเกินไปแล้วมั้ง เกรงว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าทีมของตู้เจิ้งเอินน่ากลัวมากขนาดไหน”

โดยทั่วไปคนในโรงเรียนล้วนกลัวตู้เจิ้งเอิน แต่ก่อนตอนที่คุณชายเสี้ยงตามจีบฝูยานหรง ตู้เจิ้งเอินยังจะหยุดสักหน่อย แต่หลังจากเสี้ยงหนานออกจากโรงเรียนแล้ว ตู้เจิ้งเอินคล้ายดั่งไม่มีศัตรูโดยธรรมชาติแล้ว

ตอนที่เสี้ยงหนานอยู่ ตู้เจิ้งเอินย่อมไม่กล้าบุ่มบ่ามอีกแน่นอน ประเด็นหลักเป็นเพราะว่าฐานะของเสี้ยงหนานสูงกว่า พูดได้อีกว่าเสี้ยงหนานทั้งมีเงินทั้งสู้เก่ง ตู้เจิ้งเอินที่ไหนกล้าเป็นศัตรูกับเขาล่ะ? แค่ประจบก็ยังไม่ทันแล้วล่ะ

ตอนนี้เสี้ยงหนานไม่อยู่แล้ว ตู้เจิ้งเอินย่อมรู้สึกว่าตนเองมีกำลังอำนาจยิ่งใหญ่แข็งแกร่งอยู่ฝ่ายเดียว

ตู้เจิ้งเอินเบ้ปากแล้วเบ้ปากอีก จ้องมองลักษณะของเนี่ยเฟิงที่สวมใส่ชุดกีฬาแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ดูแล้วคือใส่ดูดีนะ แต่ว่าอีกสักครู่แพ้แล้ว ก็จะไม่มีรูปร่างลักษณะที่จิตใจฮึกเหิมแบบนี้อีกแล้ว”

ถึงแม้ว่าพวกอาจารย์ไม่ยินยอมเป็นกรรมการตัดสินให้พวกเขา แต่ว่าเห็นทีมของพวกเขาทั้งสองเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ขนาดนั้น พวกอาจารย์ก็ได้แต่เพียงถอนหายใจหนึ่งทีเช่นกัน

“พวกแกนี่ก็คือเหลวไหลกันอยู่จริงๆเลย”

ถึงแม้ว่าอยากจะปฏิเสธการขอร้องนี้ของพวกเขา แต่พวกอาจารย์ก็อยากจะดูว่าตกลงทั้งสองทีมนี้ใครจะแพ้ใครจะชนะกันแน่

หลังจากพวกอาจารย์ปรึกษาหารือกันสักพัก ตั้งกฎกติกาไว้ “ไม่ว่าเป็นเพราะพวกคุณมีสาเหตุอะไร อยากทำการแข่งขันในครั้งนี้ พวกเราอยู่ที่นี่ การแข่งขันในครั้งนี้ของพวกแกได้เพียงแต่ดำเนินการแข่งขันที่เป็นมิตรเท่านั้น รู้หรือไม่?”

“อาจารย์ท่านวางใจเถอะ การแข่งขันในครั้งนี้ของพวกเราย่อมเป็นการแข่งขันที่เป็นมิตรอยู่แล้ว พูดได้อีกว่า คนที่เคยแข่งขันกับพวกเรามาก่อนล้วนบอกว่าพวกเราไม่เลวนะ!”

ตู้เจิ้งเอินพูดคำพูดเหล่านี้ช่างหน้าไม่แดงใจไม่เต้นจริงๆ คนทั้งหลายฟังแล้วกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด พวกเราย่อมรู้ว่าคนอย่างตู้เจิ้งเอินเป็นคนแบบไหน คนเช่นดั่งเขาย่อมจะไม่แข่งขันอย่างเอาจริงเอาจังแน่

ก่อนหน้านี้การแข่งขันกีฬาระดับเขตเมืองของทีมพวกเขาแสดงให้เห็นว่าไม่เลวมากจริงๆ แต่ไม่แสดงก็จะพิสูจน์ได้ว่าการปฏิบัติตัวของพวกเขาซื่อตรงเลย

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้งั้นก็เริ่มเลยเถอะ คนนี้คือ?”

ในเวลานี้อาจารย์เห็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง เขามีความสงสัยงงงวยเล็กน้อย

“อาจารย์สวัสดีครับ ผมชื่อเนี่ยเฟิง”

“ดูลักษณะท่าทีอย่างคุณไม่ค่อยเหมือนว่าจะเล่นบาสเป็นนะ”

อาจารย์พินิจพิเคราะห์เนี่ยเฟิงขึ้นลงอยู่

“วันนี้ผมเพิ่งย้ายมาใหม่ อาจารย์ไม่รู้จักผมก็เป็นเรื่องปกติมาก”

อาจารย์รู้แจ้งกระจ่างในฉับพลันพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก มิน่าล่ะ ดังคำกล่าวที่ว่าลูกวัวเพิ่งเกิดไม่กลัวเสือ เขาน่าจะไม่รู้จักความร้ายกาจของตู้เจิ้งเอินเลย

ช่างเถอะ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเช่นกัน ถึงยังไงก็เป็นการแข่งขันในครั้งเดียวเท่านั้น

พวกอาจารย์ให้ทีมทั้งสองฝั่งเข้าไปในสนาม เนี่ยเฟิงจ้องมองลักษณะท่าทีของฝ่ายตรงข้ามที่มาอย่างลักษณะพลังที่ดุดัน จากนั้นเขาหันหน้าพูดกับหวงห้าวซวนว่า “เห็นลักษณะนี้คุณน่าจะอยากจะชนะมากล่ะ? ถ้าหากว่าพวกคุณอยากจะชนะการแข่งขันในครั้งนี้จริงๆ งั้นเพียงแค่ได้รับลูกบาสแล้วล้วนส่งให้ผมก็พอแล้ว”

พูดเนี่ยเฟิงเสียงเบาๆกับพวกเขา หลังจากพวกเขาได้ยินแล้วอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา หวงห้าวซวนสบตากันกับลูกทีมคนอื่นๆหลายคน พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อเนี่ยเฟิงหรือไม่

แต่ว่าเห็นสีหน้าที่อยู่บนใบหน้าของเนี่ยเฟิงมั่นใจในตนเองอย่างมาก หวงห้าวซวนรู้จักพลังความสามารถของทีมตนเองอย่างดีว่าไม่สามารถชนะตู้เจิ้งเอินได้เลยสักนิด

“ผมรู้แล้ว พวกเราจะหนุนช่วยคุณอย่างแน่นอน”

ตู้เจิ้งเอินขยับข้อต่อของตนเองสักหน่อย ต่อจากนี้ใช้สายตาทั้งคู่นั้นค้นหาเงากายของฝูยานหรงอยู่

หลังจากมองเห็นฝูยานหรง ตู้เจิ้งเอินกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีกกับเธอ สีหน้าดูแล้วเลี่ยนเหลือเกิน

เหลยจ้านมองเห็นสีหน้าที่ทำตัวเท่ของเขานั้น อดไม่ได้ที่จะคลื่นไส้ เอียะ เสียงหนึ่ง “ฝูยานหรง แต่ก่อนผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าพี่เฟิงหล่อขนาดนั้นเช่นกัน แต่ว่ามีคนเปรียบเทียบอยู่ข้างๆ ผมก็รู้สึกว่าพี่เฟิงยังช่างมีความหล่อหาที่เปรียบมิได้จริงๆ”

ตั้งแต่ไหนแต่ไรฝูยานหรงไม่เคยส่งสายตามองตรงๆกับตู้เจิ้งเอินมาก่อนเลย เพราะว่าเพียงแค่คนที่เธอไม่ชอบเธอก็จะไม่มอง

แต่เนี่ยเฟิงเธอกลับจะมองมากกว่าสองที ประเด็นหลักเป็นเพราะว่าพลังความสามารถของเนี่ยเฟิงแข็งแกร่งมากเกินไปแล้วจริงๆ ตอนนี้ฝูยานหรงมีความกังวลเล็กน้อย ถ้าหากตอนที่เนี่ยเฟิงเล่นบาสอยู่ผลักแขนของคนอื่นแล้ว งั้นควรทำยังไงดีล่ะ?

เหลยจ้านกลับเฝ้ารอคอยอย่างมาก เพียงเห็นตาทั้งคู่ของเขาเปล่งแสงจ้องมองเนี่ยเฟิง เขาร้องตะโกนอยู่พูดว่า “พี่เฟิงสู้ๆ! พี่เฟิงสู้ๆ!”

คนอื่นๆของสมาคมสเกตบอร์ดก็ได้พบเห็นและรู้จักความร้ายกาจของเนี่ยเฟิงมาก่อนเช่นกัน อีกทั้งหมอบราบคาบอยู่ภายใต้ฝีมือในการนวดจีนของเนี่ยเฟิงตั้งนานแล้ว ดังนั้นพวกเขาก็แหกคอร้องตะโกนเช่นกัน

นอกจากพวกเขาไม่มีคนกล้าคอยเป็นกองเชียร์ให้กับทีมสีแดง คนอื่นๆล้วนจ้องมองการแข่งขันรอบนี้อย่างเงียบๆ พวกเขาตู้เจิ้งเอินรูปร่างสูงใหญ่ ก็มีความหล่อเล็กน้อยขนาดนั้นเช่นกัน ดังนั้นก็ดึงดูดสาวๆไม่น้อยที่ชอบพวกเขาอยู่ในโรงเรียนยังคงมีแฟนคลับกลุ่มหนึ่งอยู่

ในเวลานี้แฟนคลับของพวกเขาก็ร้องตะโกนขึ้นมาแล้ว “ทีมชนะเลิศสู้ๆ พวกคุณจึงจะยอดเยี่ยมที่สุด!”

“พวกพี่น้อง ลักษณะพลังของพวกเราอย่าถูกพวกเขาเทียบลงมาได้!”

เหลยจ้านทุ่มสุดแรง กระโดดโลดเต้นร้องตะโกนอยู่ข้างๆ ทันทีทันใด อยู่ที่ที่นั่งผู้ชมถึงขนาดเดือดพลุ่งพล่านขึ้นมาแล้ว

ตู้เจิ้งเอินได้ยินเสียงที่คอยเป็นกองเชียร์ให้กับตนเอง เขามึนเมาจนยกมือขึ้นมา “ล้วนอ่อนน้อมถ่อมตนหน่อย อย่าสะเพร่าขนาดนั้น จะได้ไม่กดดันคนกลุ่มนั้นที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม!”

“ฮึ! อย่าคิดว่าพวกคุณร้องเสียงดังก็เก่งมากเลย ผมบอกกับคุณ! ย่อมเป็นพี่เฟิงที่จะชนะแน่!”

เหลยจ้าน ฮึ เย็นชาเสียงหนึ่ง ต่อจากนั้นเต็มเปี่ยมด้วยการเฝ้ารอคอยจ้องมองเนี่ยเฟิงที่อยู่ในสนาม

เนี่ยเฟิงดูแล้วธรรมดาๆเมื่อเทียบกับทีมบาสเกตบอลที่รูปร่างสูงใหญ่เหล่านั้น ไม่ค่อยเตะตาจริงๆ นอกจากมีความหล่อหน่อยเท่านั้น รูปร่างก็ดูเหมือนไม่ถือว่าใหญ่มากเช่นกัน

“เนี่ยเฟิง คุณเข้าใจกฎกติกาของบาสเกตบอลไหม?”

ในเวลานี้หวงห้าวซวนจึงนึกถึงจังหวะนี้ มีความกังวลเล็กน้อยจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิงเอ่ยปากซักถามถึง เนี่ยเฟิงพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “จุดนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง เพียงแค่ลูกบาสของพวกคุณสามารถส่งถึงมือผม งั้นการแข่งขันรอบนี้มีแต่ชนะเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะแพ้”

ทีมของพวกเขาหวงห้าวซวนก็เคยเล่นบาสกับพวกเขาตู้เจิ้งเอินมาก่อน รู้ว่าทีมของพวกเขาตู้เจิ้งเอินนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ

อาจารย์พละหยิบบาสเกตบอลเดินไปยังตรงกลาง จ้องมองทีมทั้งสองฝั่งหนึ่งที เพียงแค่เห็นเขาโยนลูกบาสขึ้นไป!

อยู่ในชั่วพริบตาเดียวนั้น กองหน้าใช้ความเร็วที่เร็วมากแย่งชิงลูกบาส!

“อะไรนะ?!”

เดิมทีลูกบาสนั้นตกอยู่ในมือของตู้เจิ้งเอินแล้ว แต่นึกไม่ถึงในชั่วพริบตาเดียวถึงขนาดถูกแย่งไปแล้ว!

ตู้เจิ้งเอินยังไม่ทันมีปฏิกิริยากลับมานะ เนี่ยเฟิงก็เหมือนดั่งพายุเฮอริเคนพักหนึ่งผ่านทะลุพวกเขาหลายคนอย่างรวดเร็ว เสียงนกหวีดของกรรมการตัดสินดังขึ้นฉับพลันในทันที นี่พวกเขาจึงคืนสติกลับมาแล้ว!

“เร็วมาก! ความเร็วของพี่เฟิงยิ่งเร็วขึ้นแล้ว!”

เหลยจ้านและคนอื่นๆอดไม่ไหวที่จะเปล่งเสียงโห่ร้องออกมาพักหนึ่ง

เมื่อกี้ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คนที่อยู่ในสนามสบตากัน ไม่เพียงแค่ตู้เจิ้งเอิน ก็แม้แต่ทีมของพวกเขาหวงห้าวซวนก็รู้สึกเหลือเชื่อเช่นกัน

อาจารย์พละก็ถือว่ามีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวางเช่นกัน แต่ว่าเขาไม่เคยเห็นนักศึกษาที่มีความเร็วที่เร็วขนาดนั้นมาก่อน ขาของเขานี้ติดตั้งมอเตอร์แล้วเหรอ?

ถ้าหากไม่ใช่ความเร็วของปฏิกิริยาร่างกายเขาเร็วกว่าสมอง เป็นไปได้ว่าเสียงนกหวีดเสียงนั้นของเขาอาจจะเป่าไม่ดัง

เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้มหนึ่งที “อึ้งอยู่ทำไมล่ะ? ยังมีเวลาเกือบสี่สิบนาทีนะ”

พวกเขาตู้เจิ้งเอินจะเรียกตัวเองว่าเป็นทีมชนะเลิศมาโดยตลอดนะ ในปัจจุบันนี้ถูกไอ้หนุ่มที่เพิ่งจะก้าวเข้ามาใหม่ๆคนหนึ่งตบหน้าอย่างรุนแรง ตู้เจิ้งเอินที่ไหนจะกลืนความแค้นนี้ลงได้ล่ะ?

“ล้วนอย่าอึ้งอยู่! ขวางเขาไว้เดี๋ยวนี้!”