พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 431 ความกล้าแบบนี้
“ไม่เสียทีที่เป็นกากเดนของตระกูลเนี่ย ถึงได้มีความกล้าแบบนี้”
ท่านเสือออกมาด้วยรอยยิ้มและปรบมือ
เนี่ยเฟิงมองสำรวจท่านเสือตั้งแต่หัวจรดเท้า“แก๊งเสือเถื่อน？”
รอยสักบนตัวของพวกเขาเกือบจะเหมือนกัน อีกทั้งวันนั้นพี่หมียังสวมชุดแบบนี้อีกด้วย
“ใช่แล้ว！ถูกต้อง！ความสามารถในการวิเคราะห์ถือว่าใช้ได้”
ท่านเสือพยักหน้า“พวกแกยืนนิ่งอยู่ทำไมห้ะ？ยังไม่รีบไปหาที่นั่งให้เนี่ยเฟิงนั่งอีก？”
ถึงคนพวกนั้นจะถูกมองดูถูกแล้วไม่พอใจแค่ไหน แต่พวกเขาก็ต้องถอยออกไปให้อยู่ดี เพื่อให้เนี่ยเฟิงได้นั่ง
“อย่าอ้อมค้อมอยู่อีกเลย น้องชายคุณผมเป็นคนทำร้ายเอง ถ้าคุณมาหาเรื่องผมเพราะเรื่องนี้ พวกไม่รังเกียจที่จะแก้ไขปัญหาให้พวกคุณทั้งหมด”
พอเนี่ยเฟิงพูดออกไป ก็ได้รับสายตาที่น่ากลัวมาก พวกเขาใช้สายตาอาฆาตมาดร้ายมองมาที่เนี่ยเฟิง ราวกับจะให้เป็นรูหลุม
เนี่ยเฟิงไม่สนใจแม้แต่น้อย ไม่สำคัญว่าคนกลุ่มนั้นจะมองอย่างไร
“โอ้โห เป็นวัยรุ่นไฟแรงจริงๆ ความจริงแล้ว ฉันแค่อยากเชิญคุณมาเป็นแขกเท่านั้น นายรู้ไหมว่านายล่วงเกินคนเข้าให้แล้ว？”
ท่านเสือดูไปแล้วไม่ดุมาก อย่างน้อยรูปร่างของพี่หมีก็ใหญ่กว่าท่านเสือหนึ่งเท่า แต่ไอ้หมอนี่มีกระดูกข้อต่อที่ใหญ่มาก ไม่รู้ว่าฝึกวิทยายุทธอะไรอยู่ ดูค่อนข้างชั่วร้าย
“ล่วงเกินคุณงั้นเหรอ？”
เนี่ยเฟิงยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง ถึงจะเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้เพียงลำพัง เขาก็ไม่กลัว เพราะในสายตาของเนี่ยเฟิง กลุ่มคนพวกนี้ไม่สามารถเอาชนะเขาได้
“นายทำร้ายน้องชายของฉัน เท่ากับล่วงเกินฉัน แต่ฉันก็พอรู้ว่านายเก่งกาจแค่ไหน ถ้าอยากจะเผชิญหน้ากับนายซึ่งๆหน้า น่าจะไม่ค่อยไหว……ดังนั้นฉันพูดกับเบื้องบนแล้ว ให้ส่งคนฝีมือดีมาสองสามคน พวกเขาส่งมาจริงๆนั่นแหละ”
เนี่ยเฟิงเข้าใจแล้ว ท่านเสือไม่อยากลงมือ
“ใครให้คนกับคุณ？”
“งั้นคงต้องรอให้นายชนะแล้วพวกเขาถึงค่อยบอก”
ท่านเสือพูดพลาง สูบบุหรี่ไปด้วย พูดอย่างไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร
หลังจากที่พวกเขาพูดจบ ก็มีร่างหนึ่งค่อยๆเดินออกมา เป็นผู้ชายผมสั้น แต่บนตัวของเขาสวมเครื่องแบบซามูไรของตงหยิง
ในมือถือดาบซามูไร มองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างเยือกเย็น
เนี่ยเฟิงเลิกคิ้วขึ้น“หาคนต่างชาติมาอีกเหรอเนี่ย？”
“เนี่ยเฟิง นายรู้ไหมคุณชีอิจิโร่ วาตานาเบะเป็นใคร？เขาเป็นถึงทายาทของนายพล เพื่อที่จะเชิญเขาออกมาได้ เราใช้ความพยายามไปไม่น้อยเลย”
ท่านเสือแสยะยิ้ม เบื้องบนยอมลงมือเองเป็นสิ่งที่เอื้อเฟื้อมาก ไม่พูดพร่ำทำเพลงส่งคนฝีมือดีขนาดนี้มาหนึ่งคน
ความสำเร็จในวิชาดาบของชีอิจิโร่ วาตานาเบะ สามารถกล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งร้อยอันดับแรกของโลกเลยก็ว่าได้
นี่คือหมายความว่าอะไร？ด้วยจำนวนประชากรเกือบเจ็ดพันล้านคน มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี นี่คือบุคคลระดับโลก！
เดิมทีท่านเสือคาดไม่ถึงว่าเบื้องบนจะใจกว้างขนาดนี้ ถึงกับส่งชีอิจิโร่ วาตานาเบะ
เพราะท่านเสือคิดว่า ถึงเนี่ยเฟิงจะเก่งกาจมาก แต่เขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะลงมือกับคนร่างใหญ่แบบนี้？มันดูเกินจริงไปหน่อย
แต่ใครจะไปรู้ว่า ชีอิจิโร่ วาตานาเบะเดินทางมาตลอดคืน
“นายต้องระวังตัวหน่อยนะ”
ท่านเสือหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่พี่หมีที่ยืนอยู่ด้านข้างยังรู้สึกว่าตัวเองจะได้ระบายความแค้นแล้ว
พวกเขาสองคนยืนดูเนี่ยเฟิงพลาดท่า
“เอาอาวุธให้เขา”
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะไม่ยิ้ม เขาเงยหน้าขึ้นมา เหมือนซามูไรอย่างพวกเขามีความภูมิใจในตัวเอง
เนี่ยเฟิงเหลือบมองดาบที่อยู่ตรงบริเวณเอวของชีอิจิโร่ วาตานาเบะ มันถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีต
เขาเอาดาบเล่มหนึ่งให้กับเนี่ยเฟิง
ถึงจะไม่สามารถเทียบกับของชีอิจิโร่ วาตานาเบะได้ แต่ก็ถือว่าไม่เลวเลย
ใครจะไปรู้ว่าเนี่ยเฟิงไม่ได้คิดจะรับไว้ เขามองดาบเล่มนั้นแวบหนึ่ง แล้วยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่อยากใช้มีดของคุณ”
“คุณมีงั้นเหรอ？”
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะคิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงพูดภาษาตงหยิง อีกทั้งยังพูดได้คล่องแคล่วมาก
“ผมไม่มีหรอกครับ แค่ว่าต่อกรกับคุณผมไม่ต้องใช้ดาบก็ได้”
เนี่ยเฟิงยักไหล่ ชีอิจิโร่ วาตานาเบะหรี่ตาอันตรายทั้งสองข้างของเขาลง เขาเคยเห็นคนอวดดีมากเยอะมาก
แต่คนพวกนั้นไม่เคยมีจุดจบสวยเลยสักคน คนที่อยู่ตรงหน้าไม่รู้ว่าไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เขาไม่แม้แต่ปืนต่อสู้กับตน
“คุณดูถูกผมไปนะครับ”
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะยังคงเกลี้ยกล่อมเนี่ยเฟิง แต่เนี่งเฟิงกลับพูดขึ้นมาว่า“ไม่มีเรื่องนี้หรอกครับ เพราะผมไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”
เนี่ยเฟิงพูดจบ ก็เดินไปที่ข้างๆต้นไม้ แล้วหักกิ่งไม้มาหนึ่งก้าน“ผมใช้อันนี้ก็พอแล้ว”
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน หนายยิ่งผยองเกินไปแล้วนะ！ใช้กิ่งไม้เพื่อต่อสู้กับนักดาบที่ทรงพลังอย่างชีอิจิโร่ วาตานาเบะ？”
ท่านเสือแทบอดทนรอไม่ไหวที่จะเห็นเนี่ยเฟิงถูกทำร้าย แล้วถูกฉีกเป็นชิ้นๆ！
ขอเพียงแค่เขาทำภารกิจนี้สำเร็จ เขาจะมีความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งไม่รู้จบในอนาคต
ท่านเสือตบเก้าอี้“คุณวาตานาเบะครับ คุณอย่าพูดพร่ำทำเพลงกับเขาอีกเลย ไอ้หมอนี่จงใจยั่วโมโหคุณ！คุณรีบจัดการเถอะครับ！ทำให้เขาเห็น！ให้เขารู้จักว่าอะไรคือฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ！”
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะเขามีจิตวิญญาณของซามูไร เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แบบนี้ ที่ไม่อยากใช้ดาบ
“ผมขอเกลี้ยกล่อมให้คุณใช้ซะ เพราะถ้าคุณไม่สู้กับผมอย่างเต็มกำลัง คุณจะต้องตาย”
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม ดูออกได้ว่าเขามีความมั่นใจมาก
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะถูกคำพูดของเนี่ยเฟิงกระตุ้นเข้าแล้ว เขาไม่ค่อยข้าใจว่าทำเนี่ยเฟิงถึงมีความมั่นใจขนาดนี้
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเขาก็จะไม่มีทางปล่อยเนี่ยเฟิงไป！
เห็นเพียงแค่ชีอิจิโร่ วาตานาเบะเงื้อดาบซามูไรของเขาขึ้นมา กิ่งไม้หนึ่งก้านสามารถต่อสู้กับดาบซามูไรที่ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตได้เหรอ？ล้อเล่นกันน่ะ？
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาจู่โจมเข้ามาที่เนี่ยเฟิงอย่างรุนแรง！
แต่เนี่ยเฟิงกระโดดหนึ่งครั้ง ตีลังกาพุ่งตรงมาข้างหลังของชีอิจิโร่ วาตานาเบะ แล้วใช้กิ่งก้านของเขากรีดลงไป！
ได้ยินแค่เสียงอันน่ากลัวดัง“ซึก” จากนั้นชีอิจิโร่ วาตานาเบะก็รับรู้ได้ถึงความแสบร้อนที่แผ่นหลังของตัวเอง！
หนังของชีอิจิโร่ วาตานาเบะถึงกับปริออกในทันที！
ท่านเสือที่เห็นฉากนี้ เขาถึงกับเบิกตากว้าง ทำได้อย่างไรกัน？นี่มันเป็นไปไม่ได้！
แต่เนี่ยเฟิงใช้แค่กิ่งไม้หนึ่งก้านเท่านั้น เล่นเอาชีอิจิโร่ วาตานาเบะหัวหมุนเลย ชีอิจิโร่ วาตานาเบะคาดไม่ถึงว่าเขาจะพบกับคู่ต่อสู้ที่จัดการได้อย่างเช่นนี้！
ไอ้หมอนี่เก่งกาจจริงๆ！ทำให้เขาไม่สามารถต่อต้านได้！เขาทำมันได้อย่างไรกัน？
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะไม่แม้แต่จะสัมผัสชายเสื้อของเนี่ยเฟิงได้ ดาบซามูไรที่อยู่ในมือของชีอิจิโร่ วาตานาเบะเหมือนกับของไร้ค่า
เขาทำได้เพียงแค่ถูกเนี่ยเฟิงเล่นเอาจนหัวหมุน！
ชีอิจิโร่ วาตานาเบะทั้งโกรธและอับอาย จึงเกิดความอาฆาตแค้น เดิมทีเขารับหน้าที่มาเพื่อฆ่าเนี่ยเฟิงอยู่แล้ว เพียงแต่เขาคิดว่าการฆ่าใครสักคนที่ปราศจากอาวุธเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม
แต่ตอนนี้ชีอิจิโร่ วาตานาเบะกลับไม่ได้คิดแบบนี้！เขาแบกรับเกียรติยศของครอบครัวไว้ ถ้าหากตอนนี้เขาพ่ายแพ้ ถ้าเกิดเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไปตระกูลของพวกเขาจะยืนหยัดต่อไปได้อย่างไร？
เห็นเพียงแค่รังสีอาฆาตของชีอิจิโร่ วาตานาเบะ เขาเคลื่อนไหวเร็วขึ้น อีกทั้งกระบวนท่าอย่างแปลกและน่ากลัวมากอีกด้วย
เนี่ยเฟิงเลิกคิ้วขึ้น เห็นคนของตงหยิงเริ่มมุ่งมั่นขึ้นมาแล้ว เขาน่าจะทำแบบนี้นานแล้ว
เนี่ยเฟิงยักไหล่“ถึงจะเป็นแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เพราะคุณตามความเร็วของผมไม่ทัน！”
พอเนี่ยเฟิงพูดจบ ก็จัดการทีละกระบวนท่า บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่！ชีอิจิโร่ วาตานาเบะถูกเนี่ยเฟิงใช้กิ่งไม้จู่โจมไปที่หลังมือ ทันใดนั้นหลังมือของเขาก็ปริออก จนเห็นกระดูกสีขาว！