พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 534 ใจยากที่จะหยั่งถึง

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกัน เนี่ยเฟิงรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย เขามาที่นี่เพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด

แต่คิดไม่ถึงว่า จะพบกับหญิงสาวทั้งสองคนที่หึงหวงแย่งตนเอง

เนี่ยเฟิงหลุดจากการเกาะแกะของหญิงสาวทั้งสองคนอย่างชำนาญแล้วลุกขึ้นยืน พลางพูดกับหญิงสาวทั้งสองคนว่า“ไหนว่าจะมาดื่มกันไง？ทำไมถึงทะเลาะกันได้ล่ะ？”

คำพูดของเนี่ยเฟิงเหมือนเป็นการจุดชนวน หญิงสาวทั้งสองคนใช้สายตาอันน่ากลัวมองซึ่งกันและกัน“งั้นเรามาดื่มเหล้ากันเถอะ！”

เห็นได้ชัดว่าลิซ่ากับอลิซทั้งสองคนกำลังจะเข้าห้ำหั่นกัน พวกเธอทั้งสองสั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะ แล้วทั้งสองก็เริ่มดื่มเหล้ากันทันที

“พี่เฟิง พี่สุดยอดไปเลย ผู้หญิงสองคนหึงหวงแย่งพี่พร้อมกัน……แล้วยังดื่มจนอยู่ในสภาพนี้อีก！”

พานฉางอันมองไปที่หญิงสาวทั้งสองที่เริ่มดื่มกันอย่างดุเดือด เขาอดที่จะขยับเข้าไปใกล้เนี่ยเฟิงไม่ได้ แล้วพูดกระซิบกับเนี่ยเฟิง

“มาผับไม่ดื่มเหล้าจะให้มาทำอะไรล่ะ？นายก็ดื่มสักแก้วสองแก้วสิ？”

อลิซไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลิซ่า ลิซ่าเป็นถึงผู้มีประสบการณ์โชกโชนหลังจากที่ดื่มไปหลายแก้ว อลิซก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะมาก

ประกอบกับภายในผับมีเสียงดนตรีดังสนั่น ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถวิเคราะห์ผลอะไรได้เลย

อลิซเกิดอาการเมาอย่างรวดเร็ว ลิซ่าจึงแกว่งเหล้าที่อยู่ในแก้วไปมาพลางมองไปที่อลิซ ตอนนี้เนี่ยเฟิงลุกขึ้นยืนเพื่อไปเข้าห้องน้ำ

เนี่ยเฟิงพึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ ลิซ่าก็เดินตามออกไปทันที แล้วผลักประตูออก ห้องน้ำของที่นี่ไม่ได้ใหญ่มาก เนี่ยเฟิงมองไปที่แก้มแดงระเรื่อของลิซ่า แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า

“ฉันว่าเธอเข้าห้องน้ำผิดแล้วนะ เธอไม่รู้หรอว่าที่นี่คือที่ไหน？”

“ฉันรู้อยู่แล้วว่าที่นี่คือห้องน้ำชาย ฉันแค่อยากจะพิสูจน์ตัวเองสักหน่อย ดูสิว่าฉันไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเชียวหรอ ”

ลิซ่ากะพริบตาปริบๆ เธอใช้มือที่ขาวสะอาดพาดไปที่ข้อมือของเนี่ยเฟิง เธอสัมผัสไปที่แขนของเนี่ยเฟิงเล็กน้อย แล้วเธอก็ใช้มือทั้งสองข้างคล้องไปที่ลำคอของเนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงรูปร่างสูงโปร่ง ลิซ่าไม่ถือว่าเป็นคนตัวเล็ก แต่ทั้งสองคนยังคงมีช่องว่างที่ห่างกันมาก

ลมหายใจของทั้งสองประสานกันอย่างรวดเร็ว เนี่ยเฟิงหรี่ตาลงแล้วมองไปที่ลิซ่า

ลิซ่าคิดว่าเนี่ยเฟิงแค่เขินเท่านั้น เพราะฉะนั้นเมื่อครู่ที่อลิซถามเขานั้น เขาพยายามเบี่ยงประเด็น แต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจะจับไหล่ของลิซ่า แล้วดึงลิซ่าออกไป

“เธอชอบฉันหรอ？”

ลิซ่าพยักหน้า“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันชอบนายมาก”

“ฉันไม่รู้ว่าเธอชอบฉันตรงไหน แต่การชอบของเธอมันไม่บริสุทธิ์เลยแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่อยากยอมรับ”

เนี่ยเฟิงยักไหล่“ไม่ต้องมาทดสอบฉันอีก ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่ใช่สเปคฉัน ตอนนี้ไม่ใช่จากนี้ไปก็ไม่ใช่ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไง ก็ไม่มีทางเปลี่ยนความคิดของฉันได้หรอก”

คำพูดของเนี่ยเฟิงทำให้ใบหน้าของลิซ่าซีดเผือดในทันที ลิซ่าไม่เคยคิดว่าจะทำอะไรไม่ราบรื่นในด้านของผู้ชาย ครั้งนี้เจอเข้ากับตัวแล้วสินะ

หลังจากที่ลิซ่าถูกเนี่ยเฟิงผลักออกไป เธอก็ยืนนิ่งอยู่กับที่แล้วมองเนี่ยเฟิงเดินจากไป

เธอกัดริมฝีปากแน่น แล้วคิดในใจ หรือว่าเนี่ยเฟิงจะชอบนายหญิงของเมืองทองเข้าให้แล้ว？ถึงตำแหน่งของพวกเธอทั้งสองจะพอๆกันก็ตาม แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ชายชอบเธอมากกว่าสิถึงจะถูก

แต่ตอนนี้เนี่ยเฟิงเดินจากไปแล้ว ลิซ่าจึงทำอะไรไม่ได้อีก

อีกอย่าง ใจร้อนไปจะอดกินเต้าหู้ร้อน วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน

เนี่ยเฟิงแค่ไปเข้าห้องน้ำน้ำเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าทางนี้จะเกิดเรื่องเข้าให้แล้ว

พานฉางอันมองไปที่อลิซที่เมาจนไม่ได้สติ เพื่อของอลิซคอยดูแลอยู่ข้างๆ แล้วใช้ให้พานฉางอันไปเอาน้ำเย็นมา พานฉางอันในฐานะที่เป็นผู้ชายคนที่สองที่นั่งอยู่ในโซนวีไอพีด้วยจึงต้องทำอย่างไม่สามารถบอกปัดปฏิเสธได้

เขารีบไปขอน้ำเย็นมาจากบาร์ แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนี้ที่นี่คนจะเยอะมากเกินไป เขาหันกลับมาก็ชนเข้ากับคนอื่นอย่างไม่ระวัง น้ำเย็นที่อยู่ในมือจึงถูกสาดไปที่อีกฝ่าย

พานฉางอันตกใจมาก เขารีบเงยหน้าขึ้นมา ทำให้มองเห็นผู้ชายหัวเกรียนที่มีใบหน้าดุร้าย ผู้ชายคนนี้ไม่มีขนคิ้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยสัก

ดวงตาเขียวมรกตมองไปที่พานฉางอัน หูของคนคนนี้ คิ้ว ริมฝีปาก จมูกต่างเจาะห่วงทั้งหมด

“แกเป็นนักศึกษาของวิทยาเขตไหนห้ะ？ถึงได้กล้า เอาน้ำเย็นมาสาดบนตัวฉันน่ะห้ะ”

ชายที่มีรอยสักมองไปที่พานฉางอันด้วยความเย็นชา พานฉางอันรู้สึกว่าเลือกใบร่างกายของเขาแข็งตัว เพราะพานฉางอันไม่รู้ว่าคนผู้นี้คือใคร คนผู้นี้มีรอยสักเต็มตัว โดยเฉพาะตรงหน้าอกที่มีเซราฟ ที่อยู่บนหน้าอกของเขา

เขาถูกเรียกว่าปีศาจจอมอันธพาลแห่งวิทยาเขตC ที่รู้จักกันในชื่อวิล

ครอบครัวของวิลค่อนข้างรวย เขาเป็นลูกชายของผู้บังคับบัญชาของกองกำลังทหารพันธมิตรที่สาม

เขาอยู่ในวิทยาเขตCสามารถพูดได้ว่าเป็นอันธพาล ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา ฐานะของเขาพอๆกับหลุยส์

ในตอนแรกวิลกับหลุยส์ทั้งสองคนเพราะเรื่องบาดหมางภายในโรงเรียนทำให้พวกเขาจุดไฟเผาโรงเรียน แต่ด้วยอิทธิพลของทั้งสองคน จึงทำได้เพียงแค่ฆ่าคนบริสุทธิ์ไปบางส่วน

นับตั้งแต่นั้นมาทั้งสองคนก็กลายเป็นศัตรูกัน การตายของหลุยส์ในครั้งนี้ คนของวิทยาเขตBต่างสงสัยว่าเป็นฝีมือของวิล

ดังนั้นประธานสมาพันธ์นักศึกษาในวิทยาเขตBจึงได้จัดคนไปสืบสวน แต่ไม่กล้าทำเรื่องที่เกินไป เพราะถ้าหากถูกวิลพบเจ้า พวกเขาคงไม่รอดจากเงื้อมมือของเขาแน่ๆ

พานฉางอันเป็นเพราะติดตามเนี่ยเฟิง ดังนั้นตนเองจึงยังพอมีความมั่นใจอยู่บ้าง แต่เมื่อพบเจอเข้ากับบุคคลที่มีอิทธิพล จึงทำให้พานฉางอันตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

เขาจะกล้าพูดอะไรได้ล่ะ เขาทำได้เพียงแค่ก้มหน้าก้มตากล่าวขอโทษ

“อย่าคิดว่าแกก้มหัวขอโทษฉันแล้วเรื่องจะจบนะ ในเมื่อเจอเข้าแล้ว ฉันอารมณ์ไม่ดีรีบคุกเข่าให้ฉันซะ แล้วเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดเอี่ยม ถ้าแกหาวิธีชดใช้เสื้อผ้าบนตัวของฉันได้ล่ะก็ นี่เป็นงานฝีมือเลยนะโว้ย ราคาสองล้านเหรียญเชียวนะ”

วิลกับหลุยส์ทั้งสองคนล้วนเป็นคนที่เลวมาก พวกเขาทั้งสองคนเป็นอันธพาลที่ก้าวร้าวมาก นอกจากทำความชั่ว ยังจงใจรังแกบุคคลที่ต่ำกว่าพวกเขาอีกด้วย

หลุยส์มีนิสัยโหดร้าย แกล้งคนอื่นเพื่อความสนุก วิลเองก็พอๆกัน

ช่วงนี้เพราะเรื่องของหลุยส์จึงทำให้วิลรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้นในพันธมิตรที่สามของพวกเขาที่เกิดการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในตอนแรก ดังนั้นเมื่อวิลเห็นหลุยส์มันจึงทำให้เขาขัดหูขัดตามากยิ่งขึ้น

เดิมทีไอลีนคิดจะหาตัวตายตัวแทน แต่ไอลีนไม่กล้าไปหาวิล ถ้าหากล่วงเกินวิลไป อย่างนั้นถ้าเธอไม่ตายก็ต้องถูกถลกหนังอย่างแน่นอน ดังนั้นไอลีนจึงคิดหาวิธีอื่น ผ่านการตรวจสอบของเธอ ไอลีนพุ่งเป้าไปที่เนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงเป็นนักศึกษาที่พึ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ เป็นช่วงที่หลุยส์โดนลงมือฆ่า อีกทั้งเขายังทำให้หวางต้าฉิวแพ้อีกด้วย คนผู้นี้ถึงแม้ความแข็งแกร่งของเขาจึงประเมินต่ำไม่ได้ แต่เขาก็ไม่มีเบื้องหลังอะไร

นี่เป็นเพราะไม่มีเบื้องหลัง ดังนั้นไอลีนจึงคิดว่าเขาน่าจะเอาอยู่

วิลไม่รู้ข่าวการตายของหลุยส์ ถึงในเว็บบอร์ดจะมีข่าวโครมๆ เดิมทีวิลอยากตามสืบ แต่คิดไม่ถึงว่าข่าวของวิทยาเขตBปิดรัดกุมขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้ วิลจึงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก บังเอิญในเวลานี้พานฉางอันเข้ามาหาปลายกระบอกพอดี

พานฉางอันคุกเข่าลงกับพื้นอย่างขอร้องอ้อนวอนตัวสั่นงันงก