พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 554 ครุ่นคิดอย่างละเอียด

ผู้อยู่ตำแหน่งสูงล้วนมีจุดเหมือนกัน นั่นก็คือความดีใจ, ความโกรธ, ความเศร้าโศก, ความสุขและความหวาดกลัวอารมณ์ต่างๆเหล่านี้

กลัวความตายเป็นสัญชาตญาณของทุกคน ยิ่งกว่านั้นอีกเหมือนผู้ที่อยู่ตำแหน่งสูงอย่างนี้ ทุกวันพวกเขาล้วนหาความสุขเสพสุข เป็นไปได้ยังไงจะไปตายอย่างสมัครใจได้อีกล่ะ?

เนี่ยเฟิงใช้จุดนี้ขู่เข็ญวิลนั่นเอง ดังคำกล่าวที่ว่าจับโจรต้องจับหัวหน้าเสียก่อน ปัจจุบันนี้ชีวิตเล็กๆของวิลอยู่ในมือของตนเอง เขาย่อมจะจบการต่อสู้ที่โง่เขลาในครั้งนี้อยู่แล้ว

บวกกับลิซ่าเป็นคนที่มีความสามารถป้องกันตนเองได้คนหนึ่ง ถึงแม้ว่าในมือเสี่ยวเฮยไม่มีอาวุธ แต่ยังคงต่อสู้เก่งมาก

เนี่ยเฟิงยังคิดที่จะใช้หนึ่งนัดจบชีวิตของวิลเลยจริงๆ เพียงแค่ทำอย่างนี้อาจจะเสี่ยงเกินไปหน่อย พวกเขาอลิซกับพานฉางอันยังอยู่ข้างหลังกำแพงนั้น เนี่ยเฟิงไม่อยากเสี่ยงเลย พูดได้อีกว่าลิซ่าก็เป็นลูกสาวของผู้บังคับบัญชาเช่นกัน

ลิซ่าอยู่รอดออกจากที่นี่ระหว่างพันธมิตรที่หนึ่งกับพันธมิตรที่สองจำต้องมีการโต้แย้งกัน ถึงเวลานั้นวิลคิดที่จะหนีก็หนีไม่พ้นแล้วเช่นกัน

เพราะว่าสาเหตุที่เรียกใช้เครื่องบินทิ้งระเบิด มีคนมากมายล้วนรู้แล้วว่าฝั่งนี้เกิดเรื่อง พูดได้อีกว่า คนที่เรียนในโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์โดยพื้นฐานล้วนเป็นคนที่มีอำนาจมีอิทธิพล พวกเขาได้รับรู้ว่าเกิดการจลาจลก็สนใจการแข่งขันไม่ได้อีกแล้ว

พวกประธานสหภาพนักศึกษาย่อมรู้ว่าฝั่งนี้เกิดการจลาจลนั่นหมายความว่าอะไรอยู่ พวกเขามีความลังเลเล็กน้อย ถึงยังไงพวกเขาก็ได้เอาเงินของวิลแล้ว ย่อมต้องทำงานให้กับวิลอยู่แล้ว

แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าสภาพการณ์ของฝั่งนี้เป็นยังไงบ้าง ด้วยเหตุนี้ก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือเช่นกัน กองทัพคุ้มกันของพวกเขาลิซ่าถึงแม้ว่าถูกทำร้ายไปรอบหนึ่งแล้ว แต่ว่าการเคลื่อนไหวของฝั่งนี้รุนแรงมากเกินไปแล้วจริงๆ กองทัพสำรองอีกกองทัพหนึ่งของลิซ่ารีบเร่งมายังฝั่งนี้ทันที

เป็นอย่างที่คิดไว้ผ่านไปไม่นาน กองทัพสำรองของลิซ่าก็มาแล้วจริงๆ กองทัพสำรองของลิซ่าก็ได้ครอบครองอาวุธที่ดีเยี่ยมอยู่มากเช่นกัน หลังจากพวกเขามาถึงหาลิซ่ากับคนอื่นๆเจอคุ้มครองพวกเขาถอนทัพออกไปทันที

วิลเป็นสภาพการณ์แบบนี้แล้ว ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะลงมืออีกเช่นกัน

“เนี่ยเฟิง คุณอย่าบุ่มบ่าม ฆ่าเขาสำหรับคุณมากล่าวไม่มีผลดีใดๆเลย”

ลิซ่าสามารถสังเกตถึงแรงอาฆาตอย่างเข้มข้นที่อยู่ในตาของเนี่ยเฟิง ดูเหมือนจะรอหลังจากพวกเขาออกไป เนี่ยเฟิงก็จะหนึ่งนัดจัดการวิลไปเลย เนี่ยเฟิงได้ยินลิซ่าบอกว่าไม่ฆ่าวิล มีความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยจริงๆ เห็นท่าทางของไอ้คนนี้ ในใจเนี่ยเฟิงก็รู้สึกไม่พอใจ แต่ว่าลิซ่าพูดถูก ไอ้คนนี้เก็บไว้ยังมีประโยชน์

แค่นี้ก็ให้เขาตาย ทำให้เขาสบายเกินไปจริงๆ ดังนั้นเนี่ยเฟิงเก็บปืนขึ้นมา

หลังจากเนี่ยเฟิงเก็บปืนไว้ วิลจึงค่อยๆถอนหายใจออกมาหนึ่งที ต่อจากนี้วิลโอหังพูดอีกว่า “ถึงแม้ว่าพวกคุณพ้นภัยครั้งนี้ได้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าผมยังจะกลับมาใหม่อีกครั้ง แล้วพวกเราคอยดู!”

“เดิมทีผมคิดที่จะให้โอกาสคุณ แต่ว่าคุณโอหังมากเกินไปแล้วจริงๆ”

เนี่ยเฟิงพูดจบอยู่ดีๆยกเท้าขึ้นมาเตะไปยังขาของวิลโดยตรง วิลร้องเศร้าโศกเสียงหนึ่ง เพียงเห็นขาสองข้างของเขาเกิดการคดงอที่น่ากลัวขึ้นมาทันที! ฉับพลันในทันทีเสียงของกระดูกแตกร้าวดังขึ้นพักหนึ่ง

กระดูกขาของวิลโผล่ออกจากหัวเข่าทันที ฉากที่เลือดไหลเต็มนั้น ทำให้คนที่เห็นเรียกได้เป็นคำที่ว่ากลัวจนตัวสั่นอย่างนั้น

อลิซตื่นตระหนกร้องเสียงหนึ่ง เธอรีบถอยหลังก้าวหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าได้รับความตกใจแล้ว

เดิมทีลิซ่าอยากจะห้ามเนี่ยเฟิง แต่นึกไม่ถึงการเคลื่อนไหวของเนี่ยเฟิงเร็วขนาดนั้น จ้องมองวิลที่พิการทั้งสองขา ลิซ่าได้แต่ถอนหายใจหนึ่งที

ถึงแม้ว่าลิซ่าเคยอยู่ในสนามรบมาก่อน แต่เห็นฉากที่เลือดไหลจะจะกับตาขนาดนั้น ในใจลิซ่าก็รู้สึกอึ้งชะงักเช่นกัน

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงพานฉางอันกับอลิซที่ไม่เคยเห็นเลือดมาก่อน พวกเขาทั้งสองตกใจจนงงเป็นไก่ตาแตก พานฉางอันยิ่งกลืนน้ำลายหนึ่งทีอย่างลำบาก แต่ว่าไม่นานพานฉางอันก็มีปฏิกิริยากลับมา เขาพูดเสียงเบาๆว่า “พี่เฟิงทำได้สวยมาก! ก็ควรที่จะให้การสั่งสอนแก่คนแบบนี้สักหน่อย!”

เนี่ยเฟิงเห็นวิลเจ็บจนร้องไห้ออกมา เขาจึงเก็บเท้ากลับมา เพียงเห็นเขาตบฝุ่นที่อยู่ขากางเกงตบแล้วตบอีก ต่อจากนี้หัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่งพูดว่า “ผมไม่ฆ่าเขาเป็นเพราะว่าไม่อยากทำให้มือตนเองแปดเปื้อน คนแบบนี้ไม่คุ้มค่าที่จะให้ผมลงมือ”

การแข่งขันมาราธอนครั้งนี้เพราะว่ามีการจู่โจมอย่างน่ากลัว ดังนั้นสั่งให้หยุดทันที และอยู่ในเวลานี้ยามนี้ประธานสหภาพนักศึกษาอีกหลายคนก็มีความรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยเช่นกัน พวกเขาตอนนี้ล้วนสังกัดอยู่ในพันธมิตรที่สอง พวกเขาเฝ้ารอคอยวิลที่ได้รับชัยชนะกลับมาอยู่

แต่น่าเสียดาย คนที่กลับมาไม่ใช่วิลเลย แต่เป็นลิซ่าของพันธมิตรที่หนึ่ง หลังจากลิซ่ากลับไปแล้วระดมกำลังสมาชิกสหภาพนักศึกษาของวิทยาเขตA ทั้งหมด รีบทำการประชุมอย่างเร่งด่วนทันที

ต่อจากนี้ลิซ่าเอาเรื่องที่พบเจอในวันนี้เขียนออกมาเป็นใบรายงานชุดหนึ่ง ยื่นให้ศาลทหารทันที เรียกร้องการเปิดศาล อยู่ในสามพันธมิตรใหญ่ของพวกเขา มีศาลทหารที่เป็นกลางแห่งหนึ่ง และศาลทหารที่เป็นกลางแห่งนี้เป็นการจัดหาให้โดยสามทหารพันธมิตรใหญ่นั่นเอง

ถึงแม้ว่าพวกเขาล้วนมีความวุ่นวายจากภัยสงคราม แต่สำหรับต่อกับตระกูลสูงศักดิ์และพวกลูกๆของตระกูลสูงศักดิ์ กลับมีกฎหมายเฉพาะที่สมบูรณ์แบบมากๆอยู่

ยกเว้นเป็นการต่อสู้ทางชายแดน มิฉะนั้นอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้จำเป็นต้องอยู่ร่วมกันอย่างสันติภาพ

พวกเขาสามารถมีการแบ่งแยกของระดับ แต่กลับไม่สามารถมีความกดอัดของระดับคงอยู่ ดังนั้นจึงจะได้แบ่งแยกออกมาหลายวิทยาเขต ยามปกติอยู่ในการแข่งขันสามารถไปมาหาสู่กันได้ แต่กลับไม่สามารถเกิดสภาพการณ์ที่รบกันด้วยมีดจริงปีนจริงออกมา ปัจจุบันนี้วิลก็คือละเมิดข้อห้ามสำคัญไปแล้ว

อยู่ในโรงเรียน พวกเขาล้วนคิดอยู่ตลอดว่าควรจะทำยังไงให้ฝ่ายตรงข้ามเปิดโปงความจริง บางคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวง่ายช่างไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองจริงๆ สุดท้ายถูกออกจากโรงเรียนก็มีมากมายเช่นกัน อยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ ภารกิจที่ส้าคัญที่สุดของพวกเขาก็คือ ได้รับทรัพยากรกับการยอมรับยิ่งมาก ดึงอิทธิพลให้มาเป็นพวกยิ่งมาก ได้รับข่าวกรองยิ่งมาก พวกเขาก็คือเจ้าหน้าที่ข่าวกรองที่ยอดเยี่ยมของพันธมิตร

แต่น่าเสียดาย ความสมดุลของเมืองจันทร์ถูกตีแตกแล้ว เริ่มจากหลุยส์ตาย ความสมดุลนี้ก็ไม่คงอยู่แล้ว

การมาของเนี่ยเฟิง ทำให้อำนาจอิทธิพลของโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์เปลี่ยนใหม่อีกครั้ง แต่ว่าสำหรับเนี่ยเฟิงที่เป็นคู่กรณีมากล่าวนี่ไม่มีอะไรเลย เขากระทั่งรู้สึกว่าโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์น่าเบื่อมากๆ

แต่ว่าอยู่ในการเกิดจลาจลนี้ ข่าวกรองที่เนี่ยเฟิงได้รับก็จะยิ่งมากกว่า นี่สำหรับเขามากล่าวมีประโยชน์มากๆ

ปัจจุบันนี้เนี่ยเฟิงเป็นแขกผู้มีเกียรติของสหภาพนักศึกษา เขาได้ครอบครองสิทธิที่สูงเลิศล้ำอยู่ ด้วยเหตุนี้เขาได้รับทรัพยากรมหาศาลแล้ว

อีกทั้งอยู่ในเวทีการโต้วาทีที่เนี่ยเฟิงแผ่ขยายออกมานั้น เขาก็ได้รับข่าวกรองมากมายเช่นกัน ปัจจุบันนี้เขาเข้าร่วมสหภาพนักศึกษาก็เพื่อที่จะรวบรวมข่าวกรองเหล่านี้

เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาพอดี สำหรับเนี่ยเฟิงมากล่าวยิ่งมีผลประโยชน์มาก

สถานะของลิซ่าพิเศษมากๆ ประธานสหภาพนักศึกษาอื่นๆสำหรับลิซ่ามากล่าวล้วนเทียบกันไม่ติด พวกเขาพึ่งพาอาศัยผู้แข็งแกร่ง ลิซ่าไม่จำเป็นเลย เพราะว่าตัวลิซ่าเองก็คือผู้ที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง

เรื่องที่ลิซ่าจัดการอยู่ฝั่งนี้ดั่งไฟที่โหมไหม้เป็นไปอย่างคึกคัก และเนี่ยเฟิงก็ได้ถอดรหัสเว็บไซต์ของวิทยาเขตได้หลายแห่ง อีกทั้งได้รับข้อมูลมหาศาล ในเวลานี้อยู่ในข้อมูลมากมายเนี่ยเฟิงได้รับคำสั่งที่อ่อนไหวมากๆหลายคำ นั่นก็คือค้าขายยาเทพ

เป็นอย่างที่เนี่ยเฟิงคิดไว้แบบนั้นจริงๆ ที่นี่คนดีและคนเลวอยู่ปะปนกัน คนแบบไหนล้วนมี

แหล่งที่มาเศรษฐกิจของหลันเฟิงหลิงและคนอื่นๆก็คือยามห้ามใช้ ปัจจุบันนี้พวกเขานำชิปทั้งหมดมาถึงที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่จะละทิ้งทางทรัพย์เส้นแบบนี้

ยามห้ามใช้นำอำนาจอิทธิพลกับฐานะให้กับพวกเขา ยิ่งนำเงินทองมหาศาลให้กับพวกเขา พวกเขาจะปล่อยไปเหรอ?