พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 572 เป็นเจ้าเมือง

เวลานี้คนที่ไม่มีอาการง่วงนอน ยังมีอีกคนหนึ่ง คนคนนั้นก็คือลิซ่า ลิซ่ารอข่าวอยู่ตลอด ผ่านไปไม่นาน เป็นอย่างที่คิดสมาชิกของเธอได้ส่งข่าวมาให้แก่เธอแล้วจริงๆ

หลังจากลิซ่าเห็นเนี่ยเฟิงได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ จึงโล่งอกไปที และฝั่งตรงข้ามพูดกับเธออย่างสมจริงสมจังว่า เนี่ยเฟิงทำลายโรงพยาบาลใต้ดินยังไง ทั้งจัดการทหารติดอาวุธที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์ยังไงอีก

“ประธาน! คนคนนี้เป็นบุคคลที่มีความสามารถ พวกเราจะต้องเก็บเขาไว้ เขาร้ายกาจมากๆ!”

ลิซ่าย่อมรู้ว่าเนี่ยเฟิงร้ายกาจอยู่แล้ว

“วันนี้ลำบากพวกคุณแล้ว พวกคุณก็กลับไปพักผ่อนให้ดีๆก่อนเถอะ”

ลิซ่าค่อยๆถอนหายใจออกหนึ่งที ถ้าหากเรื่องนี้ถูกแอนโทนี่รู้เข้า เขาย่อมจะเกรี้ยวกราดด้วยอารมณ์เดือดดาลแน่นอน

นั่นเป็นโรงพยาบาลใต้ดินที่เขาก่อสร้างโดยใช้เงินมหาศาลนะ ยังมีวิลล่าประมูลก็เช่นกัน

เมื่อวานวิลล่าประมูลเกิดเพลิงไหม้ ทำให้เขาโมโหมากๆ ไม่ว่ายังไงเขาล้วนจะหาต้นตอของเรื่องราวให้เจอ ยังมีทาสที่หนีไปเหล่านั้นก็ต้องจับกลับมา นี่เป็นความเสียหายของเขานะ

ปัจจุบันนี้ต้นหาเงินของเขาถูกคนทำลายอีกแล้ว เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะยอมปล่อย อีกทั้งนี่เป็นไปไม่ได้ที่จะบังเอิญขนาดนั้น

ด้วยเหตุนี้เขาจะต้องหาผู้บงการอยู่เบื้องหลังให้ได้ อีกทั้งทรมานคนคนนี้อย่างโหดเหี้ยมจนตาย

ลิซ่าเคยพบเห็นรู้จักวิธีการของแอนโทนี่มาก่อนแล้ว

คนเหล่านี้ใช้ชีวิตสุขสบาย มีเงินแล้วก็ไม่เห็นคนระดับล่างเป็นคน ทัศนคติด้านชนชั้นสลักตราตรึงลงในส่วนลึกของจิตใจพวกเขาแล้ว และพวกเขารู้สึกว่าตนเองก็คือผู้อยู่ตำแหน่งสูงที่สูงศักดิ์

ทำให้คนเหล่านี้รู้สึกหวาดหวั่นก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่ดีอะไร ลิซ่ารอไม่ไหวที่อยากจะรู้สีหน้าของแอนโทนี่แล้ว พอนึกถึงว่าบนใบหน้าที่อ้วนใหญ่ของแอนโทนี่นั้นโหดร้ายอย่างยิ่ง ลิซ่าก็รู้สึกดีใจเหลือเกิน

สามพันธมิตรใหญ่เพราะว่าจะรักษาความสงบที่พื้นผิวให้คงอยู่ต่อไป ดังนั้นล้วนจะมีกิจกรรมต่างๆนานามาโดยตลอด

กิจกรรมเหล่านี้โดยพื้นฐานล้วนเป็นงานเต้นรำหรือว่าเป็นงานเลี้ยงค็อกเทลปาร์ตี้ต่างๆ เพราะว่าลิซ่าหน้าตาสวยพอแอนโทนี่เห็นก็ชอบใจแล้ว

แอนโทนี่คนนี้มีผู้หญิงสิบกว่าคนแล้ว แต่เขายังคงไม่ยอม เพราะว่าเขารู้สึกว่าตนเองก็คือคนระดับสูงที่สูงศักดิ์

สิ่งที่เขาอยากจะได้คือคนระดับสูงที่สูงศักดิ์ สถานะเหมือนอย่างเขา และลิซ่าตรงกันกับข้อเรียกร้องของเขาพอดี ลิซ่าเป็นลูกสาวของผู้บังคับบัญชาพันธมิตรที่หนึ่ง สายเลือดบริสุทธิ์ สูงส่งมากๆ

แอนโทนี่อยากได้ลิซ่ามากจนน้ำลายไหล ถึงแม้ว่าอายุของแอนโทนี่จะสามารถเป็นบิดาของลิซ่าได้แล้ว แต่แอนโทนี่ถึงขนาดยังหน้าไม่อายไปสู่ขอกับพ่อแม่ของลิซ่า

พ่อแม่ของลิซ่าย่อมไม่รับปากอยู่แล้ว แต่แอนโทนี่คนนี้สุดขั้วมากๆ อีกทั้งจับกุมอำนาจใหญ่อยู่ในมือ สูงกว่าระดับของพวกเขามากเลยจริงๆ

ถ้าหากปฏิเสธแอนโทนี่โดยตรง เป็นไปได้มากจะทำให้แอนโทนี่โมโหอย่างมาก ถึงเวลานั้นแอนโทนี่แอบส่งคนมาจัดการพวกเขา พวกเขาก็ยากที่จะป้องกัน

ลิซ่าก็เนื่องเพราะวิธีการเช่นนี้ของแอนโทนี่รู้สึกวุ่นวายใจมากๆ แอนโทนี่กระทั่งยังจัดวางคนทำการเฝ้าติดตามตนเองอยู่ในโรงเรียน เพราะว่าแอนโทนี่คิดที่จะทำให้หลังจากลิซ่าเรียนจบก็แต่งงานกับตนเอง หลายปีก่อนยังเฝ้าติดตามอยู่ ปีสุดท้ายแอนโทนี่ลดหย่อนหลายวันถอนคนออกไปเลย

แอนโทนี่จับตามองลิซ่ามาโดยตลอด ถึงแม้ว่าแอนโทนี่อายุมากแล้ว แต่เขายังคงไม่ยอมปล่อยแน่。

ตอนนี้เรื่องเหล่านี้ย่อมทำให้แอนโทนี่รู้สึกปวดหัวเหลือเกินแน่นอน ลิซ่าพอนึกถึงก็อดไม่ไหวที่จะหัวเราะออกมา และเวลานี้เคลต์บิดาของลิซ่าโทรมาแล้ว

“เรื่องนี้น่าจะไม่ใช่แกทำนะ?”

“บิดา ท่านรู้สึกว่าฉันจะมีฝีมือเช่นนี้เหรอ? พูดได้อีกว่าถ้าหากฉันทำเช่นนี้ นั่นฉันจะไม่ใช่หาเหาใส่หัวเหรอ? ฉันรู้ว่าสถานะในตอนนี้ของพวกเราเป็นยังไงบ้างล่ะ”

เพื่อที่จะประคองกลุ่มพันธมิตรที่สี่พวกเขาล้วนกล้ำกลืนความเจ็บช้ำน้ำใจมาโดยตลอด ก็เพื่อที่จะมีสภาพแวดล้อมในการอยู่รอดแห่งหนึ่งแก่กลุ่มพันธมิตรที่สี่แห่งหนึ่ง ถ้าหากพวกเขาทนไม่ไหวลงมือแล้ว งั้นกลุ่มพันธมิตรที่สี่ก็เป็นไปได้มากที่จะเปิดโปงทั้งหมดที่พวกเขาทำ ก็จะทำให้ความพยายามสูญเปล่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ช่วงเวลานี้แกต้องระวังหน่อย”

เพราะว่าพวกเขาลิซ่าเป็นสมาชิกในครอบครัวของทหารพันธมิตรในพันธมิตรที่หนึ่ง ดังนั้นเครื่องสื่อสารของพวกเขาไม่ได้ถูกเฝ้าติดตาม ให้พวกเขามีสิทธิความเป็นส่วนตัวพอสมควรเลย

แต่ก็ยังต้องระมัดระวัง เพราะพูดไม่แน่ว่าอาจจะมีตาทิพย์ดวงไหนจ้องมองพวกเขาอยู่พอดีล่ะ

“ไม่ใช่แกทำนั่นก็ดีที่สุดแล้ว”

เคลต์ขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก มีบางอย่างไม่ค่อยเข้าใจ งั้นตกลงเป็นใครลงมือกันแน่ล่ะ? ถึงแม้ว่าเรื่องที่แอนโทนี่จะทำให้คนเคียดแค้นชิงชังมากๆจริงๆ แต่พลังความสามารถของแอนโทนี่ก็อยู่ที่นั่นล่ะ ใครกล้าลงมืออีกล่ะ?

“บิดา รอหลังจากพวกเราทั้งสองพบเจอกันฉันค่อยพูดกับท่านอีกเถอะ เรื่องนี้พูดคุยอยู่ในโทรศัพท์แค่คำสองคำก็พูดไม่ชัดเช่นกัน”

หลังจากลิซ่าวางสายลงนึกถึงลักษณะที่โอหังตอนที่เนี่ยเฟิงพูดนั้น เท่มากหล่อมากเกินไปแล้วจริงๆ ลิซ่าก็คือชอบแบบนี้ล่ะ

นอกเหนือจากนี้ ลิซ่านึกถึงเจ้าเมืองเมืองกู่ปา เธอไปจ้างนักล่าเงินรางวัลคนหนึ่งโดยตรง เพราะว่าลิซ่าไม่อยากให้รากเหง้าแห่งภัยอย่างนี้ ยังคงอยู่บนโลกนี้

นักล่าเงินรางวัลคนนั้นตอนที่มาถึงจวนเจ้าเมืองรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะว่าการรักษาความปลอดภัยของที่นี่เหมือนดั่งสมมติขึ้นมา ในเวลานี้คนที่นอนกรนอยู่บนเตียงเป็นเจ้าเมืองเมืองกู่ปานั่นเอง เขาก็ไม่มีการเตรียมป้องกันสักนิดเลย ไม่นานนักล่าเงินรางวัลก็ลงมือสำเร็จแล้ว

หลังจากเนี่ยเฟิงจัดวางพวกเขาเสร็จ เช้าวันจันทร์ไม่ได้ไปเรียนเลย แต่ไปจวนเจ้าเมืองสักรอบ

เพียงแค่นึกไม่ถึงเจ้าเมืองเมืองกู่ปาถึงขนาดตายแล้ว เนี่ยเฟิงไม่ได้ใช้ไม้ตายเลย แต่ตกลงเป็นใครฆ่าเมืองกู่ปาเจ้าเมืองกันแน่ล่ะ?

เนี่ยเฟิงเก็บความคิดกลับมา คนคนนี้ตายแล้วก็ดี ยังไงก็จะไม่เปิดโปงสถานะของเขา

และทาสเหล่านี้ตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่เคยเห็นหน้าตาของตนเองมาก่อน เพียงแค่พวกเขาอะเดค่าอยู่ที่นี่อาจจะค่อนข้างอันตราย เพราะว่าทาสเหล่านี้รู้จักความสัมพันธ์ของพวกเขาอะเดค่ากับเนี่ยเฟิง

เดิมทีเนี่ยเฟิงก็ไม่ได้คิดจะปกปิดอยู่แล้ว เพราะว่าปกปิดได้ชั่วคราวปกปิดไม่ได้ทั้งชีวิต ถ้าหากแอนโทนี่รู้ถึงเบาะแสของตนเอง งั้นก็จัดการแอนโทนี่โดยตรงเสียเลย ถ้าหากพันธมิตรที่สามจะก่อเกิดความวุ่นวายจากภัยสงคราม งั้นเขาก็ฆ่าล้างพันธมิตรที่สาม นี่ก็ไม่ได้เป็นเรื่องยากอะไร

ทาสคนอื่นถูกเนี่ยเฟิงโยกย้ายไปนานแล้ว และเวลานี้เหลือเพียงแค่พวกเขาอะเดค่ากับเวสลี่

ก็อยู่ตอนที่เนี่ยเฟิงคิดที่จะจัดวางพวกเขาอะเดค่ายังไง ถึงขนาดมีคนคนหนึ่งมา คนคนนี้ไม่ใช่คนอื่นเป็นลิซ่านั่นเอง นึกไม่ถึงลิซ่าถึงขนาดมาหาถึงที่เลย

“เมืองกู่ปานี้ดูเหมือนจะต้องเปลี่ยนเจ้าเมืองสักคนแล้ว ต่อสิ่งนี้คุณมีความคิดอะไรไหม?”

ที่นี่ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งฐานะสูงมาโดยตลอด พูดได้อีกว่าเมืองกู่ปานี้เพียงแค่เมืองเล็กๆแห่งหนึ่งเมืองที่เหมือนอย่างนี้อยู่ในเมืองจันทร์ทองคำมากจนนับไม่ถ้วนใครอยากจะเป็นเจ้าเมืองเพียงแค่กำปั้นแข็งพอ หรือเงินมากพอหรืออาจจะมีความสัมพันธ์แข็งแกร่งพอ งั้นก็สามารถเป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองเมืองหนึ่งได้แล้ว

เดิมทีเนี่ยเฟิงยังคิดอยู่ว่าจะจัดวางอะเดค่ายังไง เขาคิดไม่ถึงลิซ่าถึงขนาดเสนอให้ตนเองเป็นเจ้าเมือง เนี่ยเฟิงคิดอยู่ถ้าหากเขาเป็นเจ้าเมืองละก็สามารถตัดความยุ่งยากออกไปไม่น้อย เนี่ยเฟิงพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

“เรื่องนี้ เพียงแค่มีพวกเราช่วยรับรองให้กับคุณ งั้นคุณก็ได้นั่งบนตำแหน่งของเจ้าเมืองอย่างมั่นคงแล้ว สำหรับคนอื่นๆคุณก็ไม่ต้องไปสนใจ”

“ไม่มีความจำเป็นนี้ ผมเป็นเจ้าเมืองนี้ งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้คนอื่นสงสัยผม ถ้าหากมีคนสงสัยผม นั่นผมก็โจมตีจนเขาไม่กล้าสงสัยอีก”