พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 581 ยั่วยุ

แอนโทนี่เหมือนเป็นสิงโตที่โกรธเกรี้ยว แต่เนี่ยเฟิงกลับไม่สนใจเขาเลย

เนี่ยเฟิงพึ่งกินของหวานเสร็จ ตอนนี้เขากำลังกินบุฟเฟ่ต์สปาเกตตี รสชาติของสปาเกตตีทะเลไม่เลวเลย เพราะเนี่ยเฟิงรู้ว่าคืนนี้มีงานเต้นรำ ดังนั้นคืนนี้เขาจึงไม่ได้กินอะไรมา

เพราะทุกวันเนี่ยเฟิงต้องออกกำลังกาย ต้องฝึกฝน และต้องรวบรวมสิ่งที่ตัวเองเรียนรู้ ดังนั้นการออกกำลังในทุกวันของเขาจึงค่อนข้างมาก

การออกกำลังกายจำนวนมากจะใช้พลังงานทางกายภาพเยอะมากๆ ของที่เนี่ยเฟิงนำเข้าสู่ร่างกายก็เปลี่ยนเป็นเยอะขึ้น เดิมทีเนี่ยเฟิงเป็นคนที่ต้องการอาหารเยอะมาก เพราะนักฆ่ายอดฝีมืออย่างพวกเขาเหมือนจะต้องสำรองพลังงานให้เพียงพอสำหรับตัวเอง

ขอเพียงแค่พลังงานมีมากพอ ถึงจะสามารถทำให้เขาทำกิจกรรมต่อไปได้

เมื่อก่อนเนี่ยเฟิงเกลียดที่สุดก็คือคนที่รบกวนเขาทานอาหาร ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาทำภารกิจที่เมืองนอก ในทุกมื้ออาหารเขาจะหวงแหนและพิถีพิถันมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าจะได้ทานอาหารมื้อต่อไปเมื่อไร

บางครั้งภารกิจที่เขาทำก็ค่อนข้างยาก แม้แต่อาหารยังไม่ได้ทาน จนทำให้หิวไปหลายวัน

แต่ตอนนี้แอนโทนี่บังเอิญ เจอเข้ากับปลายกระบอกปืนพอดี

เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง เดิมทีไม่อยากสนใจแอนโทนี่ แต่คิดไม่ถึงว่าแอนโทนี่จะไม่พอใจ เพราะแอนโทนี่คิดว่าตัวเองเป็นคนที่สุดยอดที่สุด ผู้คนจึงพากันกลัวเกรงเขา

แอนโทนี่เห็นเนี่ยเฟิงไม่สนใจตัวเอง เขาจึงเคาะไปที่โต๊ะอย่างดุดัน เพื่อทำให้เนี่ยเฟิงเงยหน้ามองมาที่เขา

เนี่ยเฟิงทานสปาเกตตีไปหนึ่งคำ กำส้อมแน่นแล้วมองไปที่มือของแอนโทนี่

“คุณแอนโทนี่ กรุณาอย่ามาวุ่นวายที่นี่ มันกำลังก่อกวนทุกคนนะครับ คนผู้นี้ก็คือเพื่อนของผม เราสองคนไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน”

เดิมทีลิซ่าคิดจะยอมรับกับแอนโทนี่ของเนี่ยเฟิงเป็นว่าที่สามีของตัวเอง แต่แบบนี้มันอาจจะทำให้เนี่ยเฟิงติดร่างแหไปด้วย ลิซ่าอยากจะดึงตัวเนี่ยเฟิงเป็นเรื่องจริง แต่ไม่อยากให้เนี่ยเฟิงต้องรองรับความโกรธของแอนโทนี่โดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่

เพราะฉะนั้นสุดท้ายลิซ่าก็ยอมแพ้อยู่ดี

หลังจากเรียนจบไปลิซ่าก็ไม่คิดที่จะแต่งงานกับแอนโทนี่ และเมื่อพันธมิตรที่สี่พยุงตัวขึ้นมาได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงพันธมิตรอื่นๆอีกต่อไป

แต่ลิซ่าต้องการพันธมิตรที่พึ่งพาได้ ตอนนั้นลิซ่าอยากอุทิศความไว้วางใจของตัวเองเพื่อได้รับความไว้วางใจของแอนโทนี่ ซึ่งแอนโทนี่รักตนเองมาก แต่ลิซ่ากลับไม่รู้ว่าแอนโทนี่คนผู้นี้มีความทะเยอทะยานมากเกินไปรึเปล่า

“พวกคุณสองคนอยู่ในความสัมพันธ์ปกติ แล้วทำไมชุดของพวกคุณสองคนถึงคล้ายกัน อย่าคิดว่าผมดูไม่ออกนะ คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่รึไง？ลิซ่า ผมให้อิสระคุณมากเกินไปแล้วใช่ไหม เพราะฉะนั้นคุณถึงหักหลังผม？！”

แอนโทนี่คิดมาโดยตลอดว่าลิซ่าเป็นของตัวเอง เขาคิดว่าลิซ่าเป็นทรัพย์สินของตัวเอง เคลต์ไม่กล้ายืนยัน แอนโทนี่จึงคิดว่าลิซ่าเป็นของของตัวเอง พอเห็นว่าลิซ่าอยู่กับผู้ชายคนอื่น แอนโทนี่จะไม่โกรธได้อย่างไร ตอนนี้เขาแทบอยากจะฆ่าเนี่ยเฟิงทิ้งซะ

แต่ทุกคนที่เข้ามาในห้องประชุมไม่สามารถพกปืนและกระสุนติดตัวไปด้วยได้ ดังนั้นในมือของแอนโทนี่จึงไม่มีอาวุธ

ไม่อย่างนั้นจากนิสัยของแอนโทนี่ อาจจะเงื้อปืนขึ้นมายิงเนี่ยเฟิงไปแล้วก็ได้

ตแนที่ลิซ่าสั่งทำชุดนี้ก็เพื่อเป็นการเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์กับเนี่ยเฟิง แต่มาคิดๆดูแล้วทำแบบนี้จะเป็นการทำให้เนี่ยเฟิงติดร่างแหไปด้วย ดังนั้นลิซ่าจึงปฏิบัติความสัมพันธ์ของตนเองกับเนี่ยเฟิงในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้

“คุณแอนโทนี่ คุณอย่ามางี่เง่านะ……”

แต่ตอนที่ลิซ่าพูดสีหน้าของเธอซีดเผือด เธอกำหมัดแน่นเพราะรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

โลกใบนี้ไม่เคยยุติธรรม เต็มไปด้วยการกดขี่ข่มเหงจากชนชั้นสูงที่มีต่อชนชั้นล่าง ฐานะของลิซ่าสูงส่งมากพอสมควร แต่ว่าเธอกลับกล้ำกลืนฝืนทน ลิซ่าเอาแต่คิดถึงสังคมที่ไม่เป็นธรรมนี้จะดำเนินต่อไป เธอจึงรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ เธออยากจะทำลายการปกครองที่ไม่สมประกอบนี้！

ลิซ่าจำไม่ได้ว่าเธอมีความคิดที่แรงกล้าเช่นนี้เมื่อไร หรืออาจจะเป็นเพราะการสัมผัสแอนโทนี่ครั้งแรก ความรักที่ไม่สามารถปิดบังได้ของแอนโทนี่มีต่อตนเอง ทำให้ลิซ่ารู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

อาจจะเป็นเพราะเรื่องที่ลิซ่าสังเกตเห็นว่าตนเองถูกคนอื่นจับตามองในโรงเรียน ลิซ่ารู้สึกว่าถ้าหากตนเองไม่ต่อต้าน ในภายภาคหน้าเธอจะทำได้เพียงแค่ปล่อยให้คนอื่นทำอะไรตามอำเภอใจต่อตนเอง แต่ตอนนี้ลิซ่ากลับไม่กล้าต่อต้าน

ในตอนที่ลิซ่ารู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยว จู่ๆเนี่ยเฟิงก็พูดขึ้นมาว่า

“คุณไม่คิดว่าคุณยุ่งวุ่นวายมากไปหน่อยหรอ？อีกอย่างนะ การรบกวนคนอื่นในเวลากินข้าว ผมคิดว่าการกระทำแบบนี้มันไร้มารยาท หรือแม่ของคุณไม่เคยบอกคุณว่า เกิดเป็นคนต้องมีมารยาทน่ะ？”

เนี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองไปที่แอนโทนี่ เนี่ยเฟิงนึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าต่อต้านตัวเอง แอนโทนี่จึงถึงกับโกรธเป็นอย่างมาก

“แกเป็นใครไม่ทราบ ถึงได้พูดเรื่องมารยาทกับฉันน่ะ！”

“จริงด้วย ผมลืมเลย อายุอย่างคุณน่ะ แม่ของคุณน่าจะตายไปนานแล้วใช่ไหมล่ะ ไม่มีการอบรมจากแม่ก็จะเป็นแบบนี้แหละ”

เนี่ยเฟิงคิดว่าตัวเองควรจะพูดความจริงได้แล้ว เขาพยักหน้า“ผมไม่ควรสอนคนที่ไม่มีแม้แต่แม่ ขอโทษด้วยนะครับ”

เมื่อลิซ่าได้ยินคำพูดของเนี่ยเฟิงทำให้เธอรู้สึกตกใจ ลิซ่ารู้สึกว่าแผ่นหลังของตัวเองมีเหงื่อผุดเต็มไปหมด

เธอมองไปที่แอนโทนี่อย่างขนลุก แอนโทนี่ไม่ได้ยั่วโมโหง่ายขนาดนั้น อีกอย่างเมื่อไม่นานมานี้เนี่ยเฟิงพึ่งทำลายวิลล่าประมูลของเขา แล้วยังทำลายโรงพยาบาลของเขาอีกด้วย ถ้าแอนโทนี่สืบได้ว่าเนี่ยเฟิงเป็นคนทำ ต้องไม่ปล่อยเนี่ยเฟิงไปอย่างแน่นอน

“ไอ้เด็กเหี้ย แกรู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่？”

แอนโทนี่โกรธมาก ดวงตาของเขาคู่นั้นถ้าหากสามารถเปลี่ยนเป็นมีดได้ล่ะก็ ตอนนี้เนี่ยเฟิงอาจจะถูกแทงจะทะลุเป็นพันรูร้อยรู

“ผมรู้ครับ แต่ว่านะ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่？”

เนี่ยเฟิงวางส้อมลง หลังจากนั้นก็เช็ดปากอย่างสง่างาม ต่อมาเขาก็ยืนขึ้น แอนโทนี่ไม่ได้สูงเท่าเนี่ยเฟิง ดังนั้นตอนนี้จึงถึงตาเนี่ยเฟิงแล้วที่มองเขาจากด้านบน

“คุณเป็นอะไรกับลิซ่า？ลิซ่าจะคบกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ？”

“เหอะๆ ดูท่าแกจะไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ ลิซ่าเป็นว่าที่ภรรยาของฉัน หลังจากที่เธอจบแล้วก็จะแต่งงานกับฉัน！แน่นอนว่าเธอจะคบกับใครมันสำคัญกับฉันอยู่แล้ว！”

“งั้นหรอ？แต่ผมไม่เคยได้ยินลิซ่าพูดมาก่อนที่จะคบกับผมว่าเธอมีคู่หมั้นแล้ว พวกคุณสองคนไปหมั้นกันตอนไหนหรอครับ？ไหนคุณมาสิ”

ทัศนคติของเนี่ยเฟิงก้าวร้าวมาก สายตาของแอนโทนี่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม สีหน้าของเขามืดดำจนแทบจะหยดเป็นน้ำได้

เพราะเขาไม่เคยหมั้นหมายกับลิซ่ามาก่อนจริงๆ

ในตอนที่เห็นลิซ่าเป็นครั้งแรก แอนโทนี่ก็มั่นใจแล้วว่า จากนี้ไปลิซ่าจะเป็นคนของตัวเอง และเคลต์ก็ไม่กล้าโต้ตอบอะไร ดังนั้นแอนโทนี่จึงถือตัวว่าเป็นคู่หมั้นของแอนโทนี่มาตลอด แต่ตอนนี้กลับถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนท้าทายซะได้？！

“แกหมายความว่าไง？หรือแกคิดว่าฉันเป็นว่าที่สามีของลิซ่าไม่ได้？”

“แน่นอนว่าไม่ได้ เพราะว่าที่สามีของลิซ่าคือผม”

เนี่ยเฟิงไม่กลัวแม้แต่น้อย แอนโทนี่กลับตั้งมั่น คนอื่นๆที่ปูเสื่อรอดูเหตุการณ์ได้ยินเนี่ยเฟิงพูดแบบนั้น พวกเขาถึงกับหายใจเข้า ทำไมเนี่ยเฟิงได้กล้าแบบนี้นะ？

ไอ้หมอนี่เป็นใครมาจากไหนกัน ถึงได้กล้ายั่วยุเขาแบบนี้？