พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 586 ไม่จำเป็นต้องปกป้อง
ชายชุดดำคนนั้นถลึงตาจ้องไปที่เนี่ยเฟิงอย่างไม่พอใจ เขาถูกเนี่ยเฟิงขวางจนไม่สามารถเตะผู้รับเหมาคนนั้นได้ ผู้รับเหมาล้มลุกคลุกคลานรีบลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“อะเดค่า พวกคุณพาพวกเขากลับคฤหาสน์ของเจ้าเมืองก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจัดการพวกเขาเสร็จแล้วจะตามไป”
อะเดค่ากับพวกเมโดว์รีบพยักหน้า พยุงคนที่เจ็บอย่างรีบร้อน แล้วเดินกลับไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง พานฉางอันไม่กล้าอยู่เฉยๆ เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นคนไม่จำเป็น และตอนนี้เนี่ยเฟิงก็กำลังต่อกรกับชายชุดดำพวกนั้น
“เป็นฮีไร่เหี้ยอะไร แกรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน？ที่นี่เป็นอาณาเขตของพันธมิตรที่สาม ถึงพวกแกจะมีเมืองอยู่ที่นี่แล้วยังไงล่ะ นี่มันอยู่ภายใต้การควบคุมของพันธมิตรที่สามไม่ใช่หรอห้ะ？ในทุกปีเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาต้องมอบเงินให้พันธมิตรที่สาม และเงินพวกนี้ก็เป็นตัวที่รับประกันว่าพวกแกจะฝนตกต้องตามฤดูกาล！”
ชายชุดดำได้ใจเป็นอย่างมาก เขาใช้รูจมูกมองไปที่เนี่ยเฟิง และเนี่ยเฟิงก็หัวเราะอย่างเย้ยหยัน
“เพราะฉะนั้น พวกคุณเลยบอกว่าผมปรับปรุงโครงสร้างอย่างผิดกฎหมาย？หรือพวกคุณไม่เคยได้ยินว่าเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาตายแล้วน่ะ ตอนนี้เมืองนี้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองอิลลูชั่น ผมเป็นเจ้าเมืองของเมืองอิลลูชั่น”
“หยุดพูดจาไร้สาระกับฉันเสียที ไม่ว่าเมืองนี้จะชื่ออะไร มันอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา เราคือกองกำลังรักษาความปลอดภัยของพันธมิตรที่สาม เรามีหน้าที่เก็บค่าคุ้มครอง เมืองของพวกแกไม่ได้จ่ายมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว ถ้าขืนยังไม่รีบจ่าย แกได้เห็นดีแน่！”
ชายชุดดำถลึงตาใส่เนี่ยเฟิง อีกทั้งตำหนิเนี่ยเฟิง ที่ไม่ได้การอนุญาตของพวกเขาก็เรียกทีมวิศวกรมากมายมาปรับปรุงที่นี่อย่างวุ่นวายไปหมด ทำให้ที่นี่เปลี่ยนไป
“ถึงแกจะเป็นเจ้าเมืองของเมืองอิลลูชั่น ก็ไม่มีสิทธิ์ปรับปรุงโครงสร้าง ถ้าพวกแกอยากปรับปรุงก็ต้องยื่นแผนธุรกิจให้เบื้องบน หลังจากที่รอเราอนุมัติแล้ว พวกแกถึงจะมีสิทธิ์ทำเรื่องแบบนี้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการปรับปรุงโครงสร้างอย่างผิดกฎหมาย ตอนนี้ฉันขอสั่งให้แกรื้อถอนออกไปทั้งหมด แน่นอนว่าแกต้องเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายพวกนี้เอง”
ชายชุดดำถือว่าตนเองเป็นเจ้าเมืองของที่นี่ ท่าทางน่าหงุดหงิดของเขาทำให้เนี่ยเฟิงรู้สึกไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก
“ในเมื่อคุณบอกว่าคุณเป็นกองกำลังรักษาความปลอดภัย งั้นคุณก็บอกผมมาสิ คุณมีประโยชน์ต่อที่ยังไง นอกจากเก็บค่าคุ้มครอง ผมไม่เคยเห็นว่ามีคนของพันธมิตรที่สามมาตระเวนที่นี่มาก่อนเลยนะครับ คุณเองไม่ใช่หรอว่าในทุกเมืองมีบริการคุ้มครอง？ขอโทษนะครับผมไม่เคยเห็นการคุ้มครองของพวกคุณ”
เนี่ยเฟิงส่ายหัวไปมา หลังจากที่ชายชุดดำคนนั้นได้ยินก็รู้สึกโกรธขึ้นมาในทันที เขายื่นมือไปชี้เนี่ยเฟิงแล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวไปว่า
“การลาดตระเวนในทุกวันของเราต้องให้แกเห็นด้วยหรอวะ？การให้บริการคุ้มครองของเราต้องให้แกเห็นด้วยงั้นหรอ！ไม่เจียมตัวหน่อยรึไงว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าสามหาวต่อหน้าฉันอย่างนี้ ฉันว่าแกเบื่อที่จะใช้ชีวิตแล้วใช่ไหมห้ะ！”
“ที่ผมพูดไปเป็นความจริงทั้งหมด ยังมีอีกเรื่อง ถึงก่อนหน้านี้พวกคุณจะคุ้มครองเมืองกู่ปาแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ？นี่เป็นเมืองอิลลูชั่นของผม คนที่นี่ทั้งหมดมดูแลเอง รวมถึงพื้นที่ในอาณาเขตใต้ฝ่าเท้าของคุณด้วย อีกทั้งผมไม่จำเป็นต้องให้พันธมิตรที่สามอย่างพวกคุณคุ้มครอง”
คำพูดของเนี่ยเฟิง แทบจะทำให้คนโมโหตาย
ฝ่ายตรงข้ามมองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างดุดัน เหมือนกับกำลังมองดูคนที่ฆ่าพ่อของตัวเองยังไงอย่างนั้น
“แกรู้ไหมว่าตอนนี้แกกำลังพูดว่าไม่มีการคุ้มครองจากพันธมิตรอยู่ เมืองอิลลูชั่นของพวกแก ไม่มีค่าอะไรด้วยซ้ำ！ขอร้องอ้อนวอนฉันตอนนี้ยังทันนะ”
“ผมบอกแล้วไง เมืองอิลลูชั่นของผมไม่จำเป็นต้องให้พันธมิตรหน้าไหนคุ้มครอง ไม่ว่าจะเป็นพันธมิตรที่สามหรือพันธมิตรที่หนึ่งก็ตาม หรือจะเป็นพันธมิตรที่สอง ผมไม่ต้องการทั้งนั้น เมืองอิลลูชั่นของเราเปลี่ยนหน้าตาแล้ว เราจะไม่ให้เงินกับพวกคุณแม้แต่แดงเดียว อีกอย่างนะ ตัวละครต่ำๆอย่างพวกแกจะสามารถปกป้องเมืองอิลลูชั่นของเราได้งั้นหรอ？ผมรู้สึกสงสัยในจุดนี้มาก”
น้ำเสียงแปลกใจของเนี่ยเฟิง ทำให้ชายชุดดำโกรธจนถึงขีดสุด ชายชุดดำล้วงปืนออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วชี้ไปที่เนี่ยเฟิง
หน้าผากของชายชุดดำมีเส้นเลือดปูดออกมา เขากัดฟันกรอดมองไปที่นี่เนี่ยเฟิง
“แกบอกว่าไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการได้งั้นหรอ？แกดูสิว่านี่คืออะไร？รู้ไหมว่าคนที่สามารถครอบครองปืนได้ทั่วทั้งเมืองจันทร์ทองคำมีกี่คน？ขอแค่พวกเขายินยอม อยากซื้อปืนมันไม่ใช่เรื่องยากเลย ทุกคนล้วนสามารถระเบิดหัวแกได้ทั้งนั้น！”
เนี่ยเฟิงไม่พูดอะไร ชายชุดดำก็คิดว่าเนี่ยเฟิงรู้สึกกลัว ดังนั้นชายชุดดำจึงอาศัยจังหวะนี้พูดไปว่า
“กลัวแล้วใช่ไหมล่ะ พึ่งรู้สึกกลัวตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว！ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ นอกจากแกจะคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ให้อภัยแก！ผลของการล่วงเกินฉันก็เป็นแบบนี้แหละ！”
เวลานี้เองเนี่ยเฟิงค่อยๆถอนหายใจออกมา
“บางครั้งผมก็สงสัยว่าคนอย่างพวกคุณหูหนวกใช่ไหม ผมพึ่งปฏิเสธพวกคุณชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอ？ว่าผมไม่ต้องการความคุ้มครองของพันธมิตรใดๆทั้งสิ้น ทั้งเมืองอิลลูชั่นไม่ต้องการ เพราะผมจะปกป้องพวกเขาเอง ถ้าหากหูคุณมีปัญหา ผมแนะนำให้คุณไปหาหมอตรวจดูหน่อยเถอะ”
ชายชุดดำโกรธเป็นอย่างมาก เขากัดฟันกรอดจนแทบทนไม่ไหว ถึงอย่างไรเขาก็ได้รับคำสั่งมาให้จัดการเนี่ยเฟิงทิ้งเสีย เขายกปืนขึ้นแล้วยิงไปที่เนี่ยเฟิง เสียงปืนลั่นไก
เสียงปืนทำให้อะเดค่ากับพานฉางอันทั้งสองตกใจ พวกเขาครุ่นคิดว่าเนี่ยเฟิงได้รับบาดเจ็บรึเปล่า ตอนนี้พวกเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว รีบย้อนกลับไป แต่พวกเขาเดินออกมาไกลแล้ว ถ้ากลับไปตอนนี้ต้องใช้เวลาอีกหน่อย
ชายชุดดำคิดว่ากระสุนนัดนี้ยิงถูกเนี่ยเฟิงแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจะหลบกระสุน อีกทั้งยังโผล่มายืนตรงหน้าของชายชุดดำอย่างรวดเร็ว ไม่รอให้ชายชุดดำรู้ตัว เนี่ยเฟิงก็เงื้อหมัดมังกรออกไป จนทำให้ชายชุดดำกระเด็นออกไป！
นี่มันเร็วเกินไปแล้วจริงๆ แม้แต่ลูกสมุนที่อยู่ข้างหลังของชายชุดดำยังตั้งรับไม่ทัน เนี่ยเฟิงก็จัดการเก็บพวกเขาจนเรียบ
ถึงในมือของพวกเขาจะมีปืน แต่พวกเขาไม่ทันได้ล้วงปืน ถึงจะหยิบปืนทันคนพวกนั้นก็เล็งเนี่ยเฟิงไม่แม่น ใครจะไปคิดว่าคนคนหนึ่งจะมีความเร็วกว่ากระสุน！
ท่ามกลางความวุ่นวายโกลาหลมีคนยิงปืน แต่น่าเสียดายพวกเขาไม่ได้ยิงถูกเนี่ยเฟิง แต่ยิงถูกเพื่อนของตัวเอง
เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่วทั้งเมืองอิลลูชั่น บางคนยังยืนหน้าออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ถูกอะเดค่ากับพานฉางอันและคนอื่นๆกล่าวตำหนิ
เพราะนี่มันอันตรายมากเกินไปแล้ว
อะเดค่าเคยใช้ชีวิตอยู่ในสนามรบ แน่นอนว่าเธอรู้ว่ากระสุนที่ยิงมั่วๆทำให้คนตายได้ง่าย ดังนั้นอะเดค่าจึงไม่อยากให้คนพวกนั้นโผล่ออกมากลางคัน มีคนจำนวนมากรู้ดี ปรับสภาพไปตามเหตุการณ์ก้มศีรษะลงเมื่อได้ยินเสียงปืน
ตอนนี้อะเดค่ารู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าวันนี้เนี่ยเฟิงเป็นอย่างไรบ้าง ในใจของอะเดค่ายังคงภาวนาว่าห้ามมีอะไรเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นเธอจะรู้สึกผิดมาก
ในตอนที่อะเดค่ากับพานฉางอันมาถึง ก็มองเห็นชายชุดดำร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พวกเขาจึงรู้สึกว่าพวกเขากังวลไปเสียเปล่า……
“ทำไมผมถึงโง่เป็นห่วงอาจารย์ผู้แข็งแกร่งของผมนะ”
พานฉางอันพูดพึมพำ