พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่249 แกล้งพิการ
“แกดูสิ！ฉันพูดแล้วใช่ไหม ว่าอย่าพาคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้าบ้าน แกดูสิไอ้หมอนี่มันพูดอะไรออกมา？ถ้าแกไม่มีใจอยากกลับมาล่ะก็ ก็ไสหัวไปซะ พวกเราไม่ได้หวังอะไรกับแกแล้ว อีกอย่างวันนี้ที่เรียกแกกลับมาก็ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ด้วย！”
เฝิงซิ่วเจียวใช้สายตามองค้อนไปที่โจวลี่ซือกับเนี่ยเฟิง โจวลี่ซือถึงกับพูดอะไรไม่ออกในทันที ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
ปกติเนี่ยเฟิงไม่ใช่คนแบบนี้ เขาไม่ได้เป็นคนชอบบีบคั้นคนอื่น แต่วันนี้เนี่ยเฟิงผิดจากปกติมาก ไม่รู้ว่าทำไมเนี่ยเฟิงถึงเปลี่ยนไปเป็นคนแบบนี้ได้
“ดูท่าเนี่ยเฟิงจะเข้าใจอะไรผิดไปนะ？ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นพวกเธอก็กลับกันก่อนเถอะ รอทุกคนสงบจิตสงบใจกันแล้วค่อยมาว่ากัน”
โจวเหวินซือโบกมือไปมา ดูจะรู้สึกเสียใจมาก แต่เนี่ยเฟิงกลับไม่คิดจะไปไหน เนี่ยเฟิงแสยะยิ้มขึ้นมา“ผมไม่คิดจะไปหรอกนะ ถ้าผมไปแล้ว จากนี้ไปพี่ห้าก็คงจะต้องอยู่ในกะลาอีกต่อไป”
“ฉันทนแกมานานแล้วนะ นี่มันเป็นเรื่องในครอบครัวของพวกฉัน เมื่อกี้แกเอาแต่พล่ามอะไรอยู่ห้ะ！ฉันดูท่าแกคงอยากโดนต่อยใช่ไหมห้ะ！”
โจวจื่อเหานิสัยร้อนมาก เห็นเพียงแค่เขาตบโต๊ะแล้วใช้นิ้วชี้มาที่เนี่ยเฟิง“ถ้ารู้ตัวก็ไสหัวไปซะ อย่าโผล่มาที่บ้านของพวกฉันอีกนะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาวางอำนาจบาตรใหญ่ได้！”
“เป็นอะไรไป？หรือพวกคุณขี้ขลาดแล้วใช่ไหมล่ะ？”เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง“พวกคุณกลัวว่าจะถูกผมเปิดโปงหน้ากากที่พวกคุณสวมอยู่สินะ เพราะฉะนั้นตอนนี้เลยอยากจะไล่ตะเพิดผมออกไปในทันที แต่ผมไม่ทำ！”
“อะไรคือการเสแสร้ง？ตอนนั้นที่โจวลี่ซือมาที่บ้านของเรา เราดูแลเธอเหมือนลูกสาวแท้ๆคนหนึ่งเลยนะ！ตอนนี้ในสายตาของนายครอบครัวของเรากำลังเอาเปรียบเธองั้นเหรอ？ฉันทนความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ！”
เฝิงซิ่วเจียนโกรธมาก เห็นเพียงแค่เธอตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน
“ในเมื่อทนไม่ได้ งั้นคุณก็เอาเงินที่พี่สาวผมให้ก่อนหน้านี้คืนมาให้หมด ตอนนั้นคุณตายกพี่สาวให้พวกคุณ ยังให้เงินหนึ่งกับพวกคุณอีกไม่ใช่หรอ？”
เนี่ยเฟิงมองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชาไปทั้งครอบครัวนั้น
“ได้เลย！ในเมื่อแกกล้าพูดกับฉันแบบนี้ แกรู้ไหมว่าที่ขาของพ่อฉันต้องเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะใคร ตอนแรกครอบครัวของเราอยู่กันอย่างมีความสุข！แต่เป็นเพราะว่าเธอ！ที่ทำให้พ่อของฉันทำงานไม่ได้ ตอนนั้นเงินก้อนนั้นของพี่สาวเธอนอกจากให้พี่สาวแกเรียนแล้ว ยังใช้รักษาขาของพ่อฉันอีก หรือแกคิดว่ามันไม่สมควรกัน！”
“เสี่ยวเฟิง นายหยุดพูดได้แล้ว！”
โจวลี่ซืออยากจะห้ามปรามเนี่ยเฟิง แต่เนี่ยเฟิงกลับหัวเราะอย่างเยือกเย็น“แสดงละครมาตั้งนาน พวกคุณคิดว่ามันคือเรื่องจริงงั้นเหรอ？วันนี้ผมจะเปิดโปงแผนการอันชั่วร้ายของพวกคุณให้ได้！”
เห็นเพียงแค่เนี่ยเฟิงใช้เท้าถีบไปที่วีลแชร์ของโจวเหวินซู โจวเหวินซูล้มลงพื้นทันที！
“พ่อ！”
“คุณคะ！”
พวกเขาทั้งครอบครัวต่างพากันตกใจ รีบก้าวไปข้างหน้าอยากจะพยุงโจวเหวินซูลุกขึ้น แต่กลับถูกเนี่ยเฟิงที่ก้าวเท้าใหญ่ดุจดั่งดาวตกไปข้างหน้า แล้วผลักโจวจื่อเหาหลีกไป
โจวจื่อเหาคาดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจะมีพละกำลังขนาดนี้ เขาถูกชนกระเด็นไปข้างๆ ทันใดนั้นรู้สึกเพียงแค่ว่าแผ่นหลังของตัวเองเจ็บมาก！
และเฝิงซิ่วเจียนที่อยากจะห้ามปรามเนี่ยเฟิงก็ล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น！
เนี่ยเฟิงกระชากคอเสื้อของโจวเหวินซูขึ้น เสื้อของโจวเหวินซูถูกรัดแน่นราวกับจะขาดอากาศหายใจ
“เสี่ยวเฟิง！”โจวลี่ซืออยากจะไปข้างหน้าเพื่อห้าม แต่สายตาของเขากลับมองไปยังโจวเหวินซู ขาที่ทั้งแข็งแรงดิ้นทุรนทุรายไม่หยุด！
ที่แท้โจวเหวินซูก็ถูกรัดจนรู้สึกร้อนรน เขาดิ้นอย่างทุรนทุราย ขาทั้งคู่ดิ้นไปมาไม่หยุด ตามหลักแล้วขาทั้งสองข้างต้องไม่มีความรู้สึก แต่ในตอนนี้กลับมีชีวิตชีวามาก！
โจวลี่ซือหยุดอยู่กับที่ มองไปที่โจวเหวินซูอย่างมุนงงทำอะไรไม่ถูก เนี่ยเฟิงปล่อยมือลงทันที โจวเหวินซูรีบจับลำคอของตัวเอง แล้วหายใจอย่างหนักหน่วง！
“แกถามอะไรน่ะ！”
เฝิงซิ่วเจียนรีบพึ่งตัวไปข้างหน้า“คุณคะไม่เป็นไรใช่ไหม คุณรู้สึกยังไงบ้าง？”
โจวเหวินซูโบกมือไปมา เห็นเพียงแค่เขาปีนขึ้นไปยังวีลแชร์
“ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว เมื่อกี้ตอนที่คุณถูกบีบคอ ขาทั้งสองข้างของคุณดิ้นไม่หยุด ดูก็รู้แล้วว่ามีเรี่ยวแรงมาก”
โจวเหวินซูตะลึงงันกับที่ทันที เขายิ้มขึ้นมาอย่างอึดอัดใจ“เธอพูดอะไรน่ะ？ฉันไม่เข้าใจ……”
“ผมบอกว่าคุณไม่ได้พิการซะหน่อย แต่กลับเสแสร้งแกล้งทำเพื่อหลอกเอาเงินจากพี่สาวของผม ตอนนั้นคุณตกลงจากบันไดไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่พวกคุณกลับคิดแผนการชั่วนี้ออกมา หลอกใช้ความเมตตาของพี่สาวของผม หลอกเอาเงินจากพี่สาวของผม ขูดเลือดขูดเนื้อพี่สาวของผม ปล่อยให้พี่สาวของผมทำงานหามรุ่งหามค่ำให้กับพวกคุณทั้งครอบครัว ตอนนี้กระทั่งอยากจะใช้มันขู่บังคับ ให้พี่สาวของผมแต่งงาน เพื่อที่จะเอาเงินอีกสองก้อน อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าพวกคุณกำลังคิดอะไรอยู่！”
เนี่ยเฟิงมองโจวเหวินซูด้วยสายตาเหยียดๆ“ตอนนี้คุณยังอยากจะเสแสร้งอยู่ไหม？งั้นก็ได้ ผมจะจัดการขาทั้งสองข้างของคุณซะ เพื่อสนองในสิ่งที่คุณต้องการ！”
เห็นเพียงแค่เนี่ยเฟิงก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วยกเท้าขึ้น เหยียบลงไปที่เข่าของโจวเหวินซู โจวเหวินซูรีบชักเท้าของตัวเองกลับทันที！
“ดูสิ ขาไม่มีแรงแล้วไม่ใช่เหรอ？”
โจวเหวินซูกำหมัดแน่น เขาแสร้งทำต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เห็นเพียงแค่เขาด่ากราดออกไป“ฉันส่งเธอเรียนหนังสือ ให้เธอมีกินมีใช้ เขาให้เงินพวกนี้กับฉันมันสมควรแล้วไม่ใช่รึไง！”โจวเหวินซูเผยให้เห็นใบหน้าโหดเหี้ยมออกมา
“ถ้าคุณคิดว่ามันสมควรแล้ว ก็ไม่สมควรที่จะให้คนทั้งครอบครัวมาหลอกพี่สาวของผม มันเป็นเพราะว่าคุณคิดว่าพี่เป็นเหตุผลที่จะไม่ถูกพี่สาวของผมปฏิเสธ เพราะฉะนั้นคุณถึงคิดแผนการแบบนี้ขึ้นมา ครอบครัวของพวกคุณช่างอำมหิตเลือดเย็นเกินไปแล้ว！”
เนี่ยเฟิงหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา“พี่สาวของผมเดินทางจากแอร์หญิงไปเป็นถึงกัปตันเครื่องบินได้ หลายปีมานี้ให้เงินพวกคุณไปไม่น้อยเลย พวกคุณกลับตอบแทนมันด้วยการหลอกใช้พี่สาวของผม หัวใจของพวกคุณอยู่ที่ไหนกันห้ะ！”
โจวลี่ซือควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว น้ำตารินไหลออกจากดวงตา หลายปีมานี้ เธอไม่สามารถเข้ากับครอบนี้ได้เลย เธอรู้สึกผิดมาโดยตลอด ที่แท้ทุกอย่างก็ถูกคนอื่นวางแผนมาแล้วนี่เอง！
ตอนนี้ ครอบครัวนี้คิดอยากจะใช้วิธีนี้ในการหลอกล่อเธอ เพื่อให้เธอรีบแต่งงานออกไป เอาเงินมาช่วยรักษาขาพิการทั้งสองข้างของโจวเหวินซู！
“ในสายตาของพวกคุณฉันเป็นแค่ตัวทำเงินงั้นเหรอ？”
โจวลี่ซือดูแลพ่อแม่บุญธรรมทั้งครอบครัวอย่างเอาใจใส่ แต่คิดไม่ถึงว่าพ่อแม่บุญธรรมจะทำกับเธอแบบนี้！
“หยุดแสร้งเป็นดอกบัวขาวได้แล้ว（แรด）ถ้าหากไม่มีครอบครัวของเราจะมีโจวลี่ซืออย่างเธอเหรอ！”
เฝิงซิ่วเจียนถลึงตามองไปที่โจวลี่ซือ โจวลี่ซือถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ หันหลังวิ่งออกไปดูไปแล้วเธอคงจะเจ็บปวดมากจริงๆ
เดิมทีเนี่ยเฟิงอยากจะสั่งสอนทั้งครอบครัวของพวกเขา แต่พี่สาวของตนเองวิ่งหนีออกไปแล้ว เขาจึงทำได้เพียงแค่ปกป้องความปลอดภัยของพี่สาว“ตอนนี้ฉันจะปล่อยพวกแกไปก่อน แต่ฉันจะทำให้พวกแกกลืนเงินก้อนนี้เข้าไปยังไงคายมันออกมาแบบนั้น！”
เนี่ยเฟิงทิ้งประโยคอันโหดเหี้ยมนี้ไว้ แล้วหันหลังเดินจากไป
โจวจื่อเหาสบประสานสายตากับเนี่ยเฟิง เขารู้สึกหนาวไปทั้งตัว ความหวาดกลัวก่อเกิดขึ้น ไอ้หมอนี่ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้？