พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 51-53 โกง

บทที่ 51 โกง

เมื่อเปิดฝา ทุกคนจ้องมองไป ได้เห็นว่าตัวเลขบนลูกเต๋าได้แก่ 1 2 4

เช็คจำนวนเป็น 7 จริงๆด้วย

ลู่เฉินเป็นฝ่ายชนะ

“โธ๋ ขนาดเดาเช็คจำนวนก็ยังเดาออกได้ โชคดีจริงๆเลย”

“แค่รอบแรกก็ได้ชนะเงิน 9 ล้าน โชคดีว่ะ”

“ก็นั่นน่ะสิ เจ้าหนุ่มคนนี้ลงเงินเดิมพันแค่ 1 ล้าน ได้กลับมาเป็น 10 ล้าน โธ๋เอ๊ย”

ถึงแม้ว่าคนที่ชนะไม่ใช่ตัวเอง แต่นักพนันทุกคนที่ล้อมมาดูต่างก็ตื่นเต้นมากเลย

แต่สีหน้าของผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่นั้นกับปรมาจารย์จ้าวไม่ค่อยดี 9 ล้านเนี่ยนะ โธ๋เอ๊ย คนอะไรว๊ะ ทำไมถึงโชคดีแบบนี้

สิ่งที่แน่นอนก็คือ ลูกเต๋าเป็นของพวกเขาเอง และพวกเขาก็เป็นคนที่โยกลูกเต๋าเอง ก็เลยไม่ได้สงสัยว่าถูกลู่เฉินโกง

ขนาดเสี่ยวจิงก็นึกไม่ถึงว่าลู่เฉินเดาถูกเหมือนกัน ก็เลยรู้สึกเซอร์ไพรส์อยู่แก่ใจนิดหน่อย ก่อนหน้านี้ เห็นลู่เฉินบอกว่าจะเดาเช็คจำนวน เขาคิดว่าลู่เฉินต้องแพ้แน่ๆ ที่ไหนได้ เขาเล่นแค่รอบแรกก็เดาถูกแล้ว

“พี่เฉินครับ สุดยอดจริงๆเลยครับ โชคดีมาก”

เสี่ยวจิงตื่นเต้นมาก และรีบดันเงินทั้ง 10 ล้านนั้นมาตรงหน้าลู่เฉิน

เมื่อผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่นั้นเห็นหน้าเสี๋ยวจิงซึ่งเย่อหยิ่ง ก็หัวเราะอยู่ในใจว่า

ชนะครั้งแรกต่างหาก ถึงจะเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตโศกนาฏกรรมสำหรับผู้ติดการเล่นพนัน

เดี๋ยวจะเอาให้พวกนายร้องไห้จนตาย

เล่นต่อ รอบที่สอง ยังเล่นเดาเช็คจำนวนเหมือนเดิม

ปรมาจารย์จ้าวเริ่มโยกลูกเต๋า สีหน้าของเขาแย่มาก ทำให้เขาโยกลูกเต๋าถึง 2 นาที แล้วโยนลูกเต๋าบนโต๊ะด้วยความแรง

แน่นอนอยู่แล้ว นี่คือการต่อสู้ของจิตวิทยา แบบนี้สามารถสร้างบรรยากาศขึ้นได้ดี ทำให้คู่แข่งรู้สึกกดดันและเครียด

แต่สำหรับลู่เฉิน เขาเคยเรียนฝึกฟังเสียงลมและตัดสินตำแหน่งที่อยู่ของสิ่งของกับหยุนลาวตั้งแต่เล็ก ในเวลานี้ หูของเขาก็ต้องใช่ดีกว่าตา

เขาหลับตาสักนิด แค่ได้ยินลูกเต๋าส่งเสียงดังขึ้นมา จากประสบการณ์ตั้งสิบกว่าปี เขาก็ได้รู้ทิศทางของลูกเต๋าตัวนั้นแล้ว

“เช็คจำนวนเท่าไรลงเงินเดิมพันเท่าไร”ปรมาจารย์จ้าวจ้องมองตาของลู่เฉินโดยไม่ได้กะพริบตาสักนิดเลย

“จำนวนเป็น 5 ลงเงินเดิมพัน 10 ล้าน” ลู่เฉินพูดแบบนั้นโดยไม่ได้คิดอะไรเลย ก็รีบดันเงินทั้ง 10 ล้านขึ้นไป

อะไรนะ 10 ล้านเนี่ยนะ

นักพนันคนอื่นฟังเรื่องนี้แล้ว ก็รีบโอบล้อมมาดู พวกเขาต่างก็เลิกเล่นพนัน เพื่อมาดูการแข่งขันครั้งนี้ เพราะว่าทั้งชีวิตนี้พวกเขายังไม่เคยเห็นที่มีคนกล้าเล่นใหญ่ขนาดนี้เลย สนุกอย่างนี้ จะพลาดได้ยังไง

ถึงแม้ว่าได้แค่ดูเฉยๆ ก็รู้สึกสนุกและน่าตื่นเต้นใหญ่เลย

เห็นลู่เฉินสงบจิตใจแบบนี้ ปรมาจารย์จ้าวกลับใจเย็นไม่ไหวแล้ว

เพราะว่าถ้าถูกเดาออกอีกที ก็จะสูญเสียเงินไปทั้ง 1 ร้อยล้านแล้ว

1 ร้อยล้าน ก็เป็นขีดจำกัดของบ่อนการพนัน

ไม่นะ เป็นขีดจำกัดของสโมสรมังกรฟ้าต่างหากล่ะ ถ้าสูญเสียไปมากกว่านี้ พวกเขาก็จะต้องชดใช้จนเจ๊งแล้วสิ

“เปิด เปิด เปิด” นักพนันที่โอบล้อมมาดูต่างก็ร้องเรียกตะโกนขึ้นมา ทำให้ปรมาจารย์จ้าวได้รับความกดดันเป็นอย่างมาก

รอบนี้ ถึงยังไงเขาก็ไม่อยากแพ้ และแพ้ไม่ได้

“หลังจากวางเงินเดิมพันแล้ว ต้องละมือออกไป” ปรมาจารย์ร้องเรียกเสียงดังอย่างกะทันหัน แถมยังจงใจจับมือของลู่เฉินและโยกมือของเขา คิดจะทำให้เช็คจำนวนของลูกเต๋าเปลี่ยนแปลง

ถึงเขาจะไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะโชคดีขนาดนั้น แต่ถ้าเกิดเขาโชคดีแบบนั้นจริงๆ แล้วจะทำยังไง

“ไหนบอกว่าหลังจากวางเงินเดิมพันแล้ว ต้องละมือออกไปไง คุณไม่เปิดลูกเต๋าให้ดูตั้งนาน หมายความว่าไงครับ คิดจะโกงผมเหรอ” ลู่เฉินลุกขึ้นมาและจับมือของปรมาจารย์จ้าว

ปรมาจารย์จ้าวสีหน้าแย่ลง เขารู้สึกแค่ว่ามือขวาของเขาเหมือนกับถูกคีมหนีบ ขยับไม่ได้เลย

“ไอ้หนุ่ม มึงคิดจะทำอะไร อยากจะโกงพวกเราหรือ” ผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่เห็นลู่เฉินทำแบบนั้นกับปรมาจารย์จ้าว ก็เลยรีบใส่ร้ายลู่เฉิน และยื่นมือออกไปจับตัวลู่เฉิน

แต่เมื่อเขาเพิ่งยื่นมือ ก็ถูกเสี๋ยวจิงจับข้อมือ

“ปล่อย” ผู้ชายคนนั้นทั้งโกรธและร้องเรียกเสียงดังด้วย และยังใช้กำปั้นของมือซ้ายต่อยหน้าเสี๋ยวจิง

เรื่องแค่นี้สบายมากสำหรับเสี๋ยวจิง เสี๋ยวจิงรีบจับข้อมือของเขาด้วยความรุนแรง

“อ้า ปล่อย ปล่อย มือจะหักแล้วเนี่ย” ผู้ชายคนนั้นก้มหลัง และคุกเข่าลงบนพื้น

“โธ๋เอ๊ย มีคนมาหาเรื่อง พวก อย่าให้พวกมันรอดไปจากที่นี่” เมื่อได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ สิบกว่าคนที่อยู่ในบ่อนการพนันต่างก็บุกเข้ามา พร้อมกับเอาตะบองสั้นๆออกจากเอว

“ถ้าเข้ามาอีก กูบิดแขนของเขาจนหักแน่” เสี๋ยวจิงบอกว่า พอพูดจบก็รีบบิดแขนผู้ชายคนนั้นให้สุด

“อ๊ย อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา” ผู้ชายคนนั้นเจ็บเกินไปจนสีหน้าแย่มาก เขารู้สึกแขนของเขาแทบจะหักแล้ว

คนพวกนั้นที่กำลังจะบุกเข้ามาเห็นปรมาจารย์จ้าวอยู่เป็นตัวประกัน ได้แค่หยุดก่อน แต่ทุกคนต่างก็จ้องมองเสี๋ยวจิงและลู่เฉินด้วยสายตาดุร้าย

ส่วนนักพนันคนอื่นเจอเรื่องแบบนี้เยอะแล้ว จนไม่กลัวสักนิด แค่อยู่ห่างไกลจากเสี๋ยวจิงและลู่เฉิน

ลู่เฉินแค่จ้องมองตาของปรมาจารย์จ้าว พร้อมกับหัวเราะและพูดว่า “คุณจะเปิดเอง หรือว่าจะให้ผมช่วยเปิด”

เมื่อเห็นผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ถูกจับ ปรมาจารย์จ้าวเพิ่งรู้ว่าวันนี้เขาได้เจอคนที่ไม่ธรรมดาแล้ว

ในเมื่อพวกเขากล้ามาบ่อนการพนันและเล่นใหญ่ขนาดนี้ ถ้าเป็นคนธรรมดา เขาไม่กล้ามาหรอก

“ผมเปิดเอง” ปรมาจารย์จ้าวพยักหน้าและบอกว่า

ลู่เฉินยิ้ม และปล่อยมือของปรมาจารย์จ้าว

ปรมาจารย์จ้าวหายใจลึก และค่อยๆเปิดฝา

เช็คจำนวนได้แก่ 2 2 1

เช็คจำนวนทั้งหมดเป็น 5

ลู่เฉินเดาถูกอีกแล้ว

โธ๋ นี่มันโชคดีหรือว่าอะไรครับ ทำไมเก่งขนาดนี้

ขณะที่นักพนันกำลังตื่นเต้นมาก สีหน้าของปรมาจารย์จ้าวก็แย่มากที่สุด

นั่นมันคือ 1 ร้อยล้านนะเว่ย

ปรมาจารย์จ้าวแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว

ถึงเขาจะเก่ง แต่เขาควบคุมได้แค่ใหญ่หรือเล็กของลูกเต๋า

แบบที่ควบคุมเช็คจำนวนของลูกเต๋า เขาไม่มีความสามารถที่จะทำได้ขนาดนี้หรอก

ถ้าเขามีปัญญาที่จะควบคุมเช็คจำนวนของลูกเต๋า เขาก็ไม่ต้องทำงานอยู่ที่หรอก ต้องไปใช้ชีวิตที่ลาสเวกัสตั้งนานแล้ว

“คุณโกง” 1ร้อยล้านคือขีดจำกัดของสโมสรมังกรฟ้า ถึงแม้ว่าลู่เฉินไม่ได้โกงเขา เขาก็ยอมรับความจริงไม่ได้ ไม่งั้นเขาจะถูกฆ่าคอตายแน่

“หักแขนเขาเลย” ลู่เฉินพูดเสร็จแล้วกลับไปนั่งลง แถมยังถือแก้วน้ำขึ้นดื่มชาอย่างสบายใจ

เสี๋ยวจิงพยักหน้า รีบปล่อยผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ และบุกเข้ามายืนตรงหน้าของปรมาจารย์จ้าว

“นายจะทำอะไร” ปรมาจารย์จ้าวร้อนใจ และอยากจะถอยไป

เสี๋ยวจิงรีบจับแขนของเขา และหักอย่างแรก

กรอก

เสียงของกระดูกหักทำให้ทั้งคาสิโนเงียบลงทันที

ตอนนี้ พวกนักพนันเพิ่งรู้ว่าสองคนนี้ไม่ได้มาแค่เล่นพนันเฉยๆ

นี่มันคือมาหาเรื่องชัดๆ

ปรมาจารย์จ้าวเจ็บจนเป็นลม

“โธ๋ เอาพวกมันให้ตาย” มีผู้ชายตะโกนด้วยความโกรธ คนอื่น ๆ อีกเจ็ดถึงแปดคนที่รักษาลานนั้นรีบมาหาลู่เฉินและเสี๋ยวจิง

ลู่เฉินดื่มชาอย่างสบายและเอนกายบนเก้าอี้

แค่คนพวกนี้ เขาเชื่อมั่นได้เลยว่าเสี๋ยวจิงจัดการคนเดียวได้

เสี๋ยวจิงยกเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นอย่างใจเย็นและกระโดดไปถึงตรงหน้าของลู่เฉินในขั้นตอนเดียว

เมื่อคนพวกนั้นเพิ่งบุกเข้ามา เขาก็รีบเอาเก้าอี้ไปชนหัวของพวกมัน

ปัง

คนคนหนึ่งที่ยืนใกล้สุดเสี๋ยวจิงเอาเก้าอี้ฟาดหัว เก้าอี้พัง และคนนั้นก็ล้มลง

พวกนักพนันเห็นสภาพแบบนี้ ก็รีบถอยไป

เสี๋ยวจิงเก่งเหมือนมังกรตัวหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาถูกสิบกว่าคนที่แข็งแรงโอบล้อม แต่คนพวกนั้นถูกเขาต่อยจนล้มลงอย่างรวดเร็ว

“เพื่อนเอ๊ย คุณรู้ไหมว่าที่นี่เป็นพื้นที่ของใคร” ผู้ชายคนนั้นจ้องมองหน้าลู่เฉินอย่างดุร้าย

“พื้นที่ของใคร” ลู่เฉินถามด้วยอารมณ์ใจเย็น

“ที่นี่เป็นพื้นที่ของสโมสรมังกรฟ้า นายกล้าดียังไงที่มาหาเรื่องที่นี่ นายไม่กลัวว่าพี่เฉิงจะเอาตายหรือไง” ผู้ชายคนนั้นข่มขู่ว่า

“กู่เฉิงหรือ ผมบอกแล้วไง ว่าให้นายไปตามกู่เฉิงมาเจอผม ถ้าคุณไปเรียกเขาตั้งแต่แรก ก็ไม่ต้องเกิดเรื่องแบบนี้แล้ว” ลู่เฉินหัวเราะและดูถูกว่า

“ดี ได้เลย” ผู้ชายคนนั้นตอบ และเอาโทรศัพท์มาโทรหาเจ้านายของพวกเขา