พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - ตอนที่ 494

บทที่ 494 ชนเผ่าแคระ?

“ใช่ครับ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้คาร์บอน สิ่งมีชีวิตนี้หลังจากเติบโตสมบูรณ์แล้วจะมีส่วนสูงประมาณหนึ่งเมตรสี่ น้ำหนักประมาณแปดสิบกิโลกรัม

อืม…ความหนาแน่นของกล้ามเนื้อและกระดูกสูงกว่ามนุษย์มากอยู่ ดังนั้นรูปร่างหน้าตาจะไม่บวมเท่าไหร่

สถานการณ์แบบนี้น่าจะเป็นดาวดวงนี้มีแรงโน้มถ่วงที่สูงกว่าโลกของเราเล็กน้อย

ในด้านโครงสร้างร่างกายโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นหลายประเภทครับ โครงสร้างสมอง โครงสร้างการแลกเปลี่ยนพลังงานของร่างกาย โครงสร้างการเพิมพลังงานต่างๆ พวกเขาค่อนข้างมีลักษณะคล้ายคลึงกับมนุษย์มาก” ติงต้าเฉิงอธิบาย

“พระเจ้า นี่ไม่ใช่คนแคระหรือไง?” ลู่เฉินร้องด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าสิ่งมีชีวิตบนพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbจะเป็นฉบับย่อส่วนของมนุษย์

“เอ่อ…ใช่ครับ เท่าที่ดูแล้วพวกเขาคล้ายคลึงกับคนแคระในหนังวิทยาศาสตร์อยู่” ติงต้าเฉิงสะอึกก่อนพูด

“ตอนนี้สามารถวิเคราะห์กำลังแรงในร่างกายพวกเขาอะไรได้ไหม?” ลู่เฉินถามอีก ในเมื่อเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้คาร์บอน แถมยังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ต่างอะไรจากโลกมากนักบนพร็อกซิมาคนครึ่งม้าb เขารู้สึกว่าแรงกายของคนแคระพวกนี้น่าจะด้อยกว่ามนุษย์ล่ะมั้ง

“ตอนนี้ยังไมกล้ารับรองครับ แต่ไม่น่าจะแกร่งกว่ามนุษย์เรา” ติงต้าเฉิงพูด

“ถ้าเป็นอย่างนี้ การสู้รบของพวกเขาทำได้แค่อาศัยอาวุธล่ะสิ เอาล่ะ พวกนายจัดการต่อ ภายในสิบสองชม.นี้ ผมต้องการข้อมูลที่ค่อนข้างแน่ชัดเกี่ยวกับคนแคระและดาวดวงนี้” ลู่เฉินบอก

“อ้อ จริงสิ มีการค้นพบใหม่ครับ”

ในตอนที่ลู่เฉินกำลังจะวางสาย จู่ติงต้าเฉิงก็ร้องขึ้น

“ว่ามา” ลู่เฉินรับคำ

“พวกเขายังอยู่เป็นประเทศ คล้ายคลึงกับพวกเราตอนอยู่บนโลก ประเทศยังไม่ล่มสลาย ทั้งโลกยังไม่ได้รวมอยู่ด้วยกัน สำหรับพวกเราแล้วถือเป็นนิมิตหมายที่ดี” ติงต้าเฉิงบอก

“ใช่ ผมรู้สึกว่าอารยธรรมนี้ไม่น่ามีอะไรแล้ว”

“อืม การรวมตัวกันของประเทศเท่ากับการหายใจของการต่อต้านภายใน ถึงจะสามารถพุ่งเป้าไปที่การสำรวจจักรวาลและการพัฒนาเทคโนโลยีได้ แต่ตอนนี้พวกเขายังอยู่ในรูปแบบของประเทศ ถ้าอยากจะให้แต่ละประเทศรวมตัวกัน ยังไม่รู้ต้องพยายามอีกมากแค่ไหน บางทีทั้งโลกอาจจะโดนอาวุธเขาทำลายเอาก็ได้”

ติงต้าเฉิงพูด

“ดังนั้นไว้รอพวกเรายึดดาวนี้ได้ จะต้องไม่ให้โอกาสพวกเขาต่อต้านได้เลย” ลู่เฉินพูดพลางพยักหน้า

ในฐานะมนุษย์ที่มาจากโลก แถมยังได้ดูดซับอารยธรรมขั้นสองของชนเผ่าหลันมา ลู่เฉินรู้ดีว่าถ้ามนุษย์อยากอยู่รอดต่อไปในการพัฒนาที่ดียิ่งขึ้นในกาแล็คซี่ ต้องเอาทรัพยากรทั้งหมดมาใช้ในการพัฒนาเทคโนโลยี

“จริงสิ เอาข้อมูลนี้ แล้วก็รูปภาพส่งมาให้ผมทั้งหมด” ลู่เฉินบอก

“ครับ” ติงต้าเฉิงพูดก่อนวางสาย

หลายนาทีผ่านไป ลู่เฉินเปิดหน้าจอ และได้รับข้อมูลกับรูปภาพของพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbที่ติงต้าเฉิงส่งมา

รูปภาพพวกนี้ถ่ายจากเครื่องบินไร้คนขับที่พวกเขายิงให้แฝงตัวเข้าไปในชั้นบรรยากาศของพร็อกซิมาคนครึ่งม้าb

และภาพพวกนี้เป็นผลลัพธ์ที่บรรดานักวิทยาศาสตร์วิเคราะห์รูปภาพออกมา

จากภาพล่าสุดที่แสดง พื้นที่ของพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbใหญ่กว่าแผนที่เล็กน้อย ประมาณ62%เป็นมหาสมุทร 38%เป็นผืนดิน ถือว่าพื้นที่ใหญ่กว่าโลกหน่อย

พื้นดินประมาณ38%นี่แบ่งออกเป็นห้าทวีป ทุกพื้นที่มีระบุธงชาติ น่าจะมีหลายประเทศ

“ให้ตู้เฟยมาพบผม” ลู่เฉินพูดกับเฉินชูที่อยู่ข้างๆ

“ครับ” เฉินชูพยักหน้า ก่อนถอยไปต่อสายถึงตู้เฟย ไม่ได้รบกวนลู่เฉิน

สิบกว่านาทีผ่านไป ตู้เฟยมาพบที่ห้องหัวหน้า

“ดูสิ นี่เป็นแผนที่พื้นดินของพร็อกซิมาคนครึ่งม้าb” ลู่เฉินพูดกับติงต้าเฉิง

ตู้เฟยพยักหน้า และตั้งใจสังเกตแผนที่ขึ้นมา

ในแผนที่ ลู่เฉินพึ่งทำห้าเครื่องหมาย ABCDEเสร็จ เครื่องหมายหนึ่งหมายถึงทวีปหนึ่ง

“ทั้งห้าทวีปนี่ นายคิดว่าพวกเราลงจอดที่ไหนดีที่สุด?” ลู่เฉินถามตู้เฟย

ตู้เฟยไม่ได้รีบตอบในทันที แต่ถามพลางมองแผนที่ว่า: “ดาวดวงนี้เป็นระบบประเทศใช่ไหม ผมดูแล้วแต่ละที่จะมีธงชาติที่ต่างๆกันไป”

“ใช่” ลู่เฉินพยักหน้าพลางว่า: “สำหรับพวกเราแล้ว ถือเป็นข่าวดี”

“อืม จริงด้วย ขอเพียงพวกเขามีหลายเชื้อชาติ ตอนพวกเราลงจอด ต้องมีบางพวกไม่ออกแรงแน่” ตู้เฟยบอก

“แถม พวกเรายังสามารถใช้ประโยชน์จากความพิเศษแต่ละประเทศของพวกเขามาประกอบการวิเคราะห์” ลู่เฉินคิดถึงพวกหุ่นเชิดสายลับในช่วงสงครามเมื่อก่อน ขอแค่มีโอกาส เขาจะพัฒนาประเทศหุ่นเชิดขึ้นมา

ดาวดวงนี้มีคนแคระอย่างน้อยห้าพันล้านคน พวกเขาไม่มีทางฆ่าได้หมดแน่

ถึงแม้ว่าลู่เฉินจะเชื่อเรื่องทฤษฎีป่ามืด แต่เขาสามารถให้ชนเผ่าแคระเป็นทาสได้

ที่จริงมนุษย์พัฒนามาถึงอารยขั้นสองได้ ไม่นานก็จะสามารถเข้าสู่ยุคกาแล็คซี่ที่แท้จริงได้

หลังจากเขากับติงต้าเฉิงวิเคราะห์เสร็จ อย่างมากมนุษย์คงพัฒนาได้ถึงอารยธรรมเทคโนโลยีขั้นสามได้ ทรัพยากรของดาวเคราะห์ทั่วไปอาจยากจะเพียงพอต่อการพัฒนาในชีวิตประจำวันแล้วก็ได้

ถ้าอย่างนั้น ไม่บุกเบิกทรัพยากรอักซี่ ก็ต้องหาทางไปสู่ใจกลางกาแล็คซี่

แต่ทรัพยากรอักซี่ไม่ใช่อะไรที่อารยธรรมขั้นสามสามารถใช้ได้ อย่างมากก็ใช้ได้แค่พลังงานแสงและพลังงานความร้อนของอักซี่

ถ้าอย่างนั้น สุดท้ายแล้วมนุษย์ก็ต้องไปจากพร็อกซิมาคนครึ่งม้าb เพื่อนำไปสู่การเข้าสู่ใจกลางกาแล็คซี่อยู่ดี

เพราะใจกลางกาแล็คซี่ มีทรัพยากรที่สมบูรณ์พร้อมกว่าจุดที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้หลายเท่านัก

นี่ก็สามารถอธิบายได้ว่า ทำไมพวกอารยธรรมขั้นสูงถึงไม่แยแสที่จะไปโลกหรือระบบดาวอักซี่อะไรพวกนี้แล้ว

เพราะสถานที่เหล่านั้นเทียบกับใจกลางกาแล็คซี่แล้ว ก็คือดินแดนที่แห้งแล้งและล้าหลัง

“ผมคิดว่า พวกเราลงจอดที่จุดCก่อนดีที่สุด”

ตู้เฟยหันมองลู่เฉินพลางอธิบายว่า: “ทวีปตรงจุดCนี่มีขนาดพอๆกับทวีปอเมริกาใต้ของโลก และเป็นทวีปที่เล็กที่สุดในห้าทวีปนี้ ผมรู้สึกสังหรณ์ใจว่า หลายประเทศในจุดนี้ ฝีมือน่าจะธรรมดานะ”

“ใช่ ผมเองก็คิดอย่างนั้น”

ลู่เฉินพยักหน้า ชี้ไปที่จุดCพลางว่า: “นายดูนะ ทวีปนี้มีพื้นที่หนึ่งในสามเป็นทะเลทราย หนึ่งในห้าเป็นภูเขา ที่นี่อาจจะมีแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์ แต่ไม่มีประเทศที่แข็งแกร่งอยู่แน่ ดูจากระดับเศรษฐกิจของหลายประเทศที่นี่ ฝีมือน่าจะไม่แกร่งเท่าไหร่”

“โอเค งั้นพวกเราเตรียมตัวลงจอดที่จุดนี้ นายส่งข้อมูลให้ฉันละกัน” ตู้เฟยพูด

“อืม” ลู่เฉินพยักหน้า

ในตอนนี้เอง สายตรงของลู่เฉินดังขึ้นอีก ติงต้าเฉิงโทรมา

“หัวหน้า ผู้เชี่ยวชาญภาษาของเราแปลข้อมูลที่พวกเขาส่งมาได้แล้วครับ” ติงต้าเฉิงพูด

“ดีมาก พวกเขาพูดว่าอะไร?” ลู่เฉินสายตาเป็นประกาย ขอเพียงเข้าใจภาษาของคนแคระพวกนี้ ถ้างั้นการโจมตีของพวกเขาก็จะสบายขึ้นเยอะเลย