ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - บทที่ 287 โครงกระดูก
สีหน้าของหยานรัวหยูน่าเกลียดมาก เจ้าสำนักหวงคนนี้ไม่ได้มาทำแบบนี้กับเธอแค่ครั้งหรือสองครั้ง
ความแข็งแกร่งของสำนักอูยานั้นเหนือกว่าสำนักหลิงตงมาก เมื่อรวมกับตระกูลซูที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขา ดังนั้นทั้งเมืองหยินคงไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับพวกเขา
และที่เจ้าสำนักหวงพูดออกมาว่าเขาต้องการร่วมมือกับทางสำนักหลิงตง แต่ในใจจริงของเขานั้นต้องการแค่มายึดสำนักของหยานรัวหยูเท่านั้น
“เจ้าสำนักหยาน ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนมากเท่าไหร่ที่ต้องการบ่อน้ำพุร้อนของคุณ” เจ้าสำนักหวงพูดออกมา “ตามที่ฉันรู้มา สำนักหลิงตงของพวกคุณไม่สามารถทำอะไรกับบ่อน้ำพุนี้ได้ใช่ไหม? ไม่สู้มาร่วมมือกับฉันเพื่อสำรวจที่แห่งนี้ไปด้วยกัน ถ้าหากเจอสมบัติอะไรก็แบ่งกันคนละครึ่ง!”
สีหน้าของหยานรัวหยูเปลี่ยนไปมาก สิ่งที่เธอกลัวที่สุดเลยก็คือ การที่เจ้าสำนักหวงจ้องจะเอาบ่อน้ำพุของเธอ!
ต้องรู้ก่อนว่า บ่อน้ำพุนี้มีพลังแก่นแท้แห่งจิตวิญญาณที่รวบรวมเอาไว้กว่าสิบปีเต็มอยู่ ถ้าหากเจ้าสำนักหวงรู้เข้า เขาจะต้องแย่งมันไปจากเธอแน่ๆ! สิบปีที่ผ่านมาก็เท่ากับว่าสูญเปล่า!
“เจ้าสำนักหยาน ดูเหมือนว่าคุณกำลังกังวลอยู่นะ” เจ้าสำนักหวงจ้องไปที่หน้าของเธอและพูดออกมา “ขนาดในตอนที่เจ้าสำนักหยานกังวลก็ยังดูสวยอยู่เลย…..”
ในขณะที่เจ้าสำนักหวงพูดออกมา เขาก็ยื่นมือมาจับมือของหยานรัวหยู
สีหน้าของหยานรัวหยูเปลี่ยนไปทันที เธอพยายามที่จะสะบัดมือออก แต่เธอรู้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักหวงนั้นเหนือกว่าเธอมาก เธอไม่มีทางสะบัดมันหลุดได้แน่!
“ปล่อยท่านเจ้าสำนักของพวกเราเดี๋ยวนี้!” เหล่าลูกศิษย์ของสำนักหลิงตงหลายคนก้าวออกมาด้านหน้าและตะโกนออกมา
เจ้าสำนักหวงเหลือบตาไปมองพวกเขา และพูดออกมาว่า “พวกฝูงมดฝูงแมลง กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!”
“เจ้าสำนักหวง ถึงแม้ว่าคุณจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเราที่มีจำนวนมากขนาดนี้ ช่วยปล่อยมือด้วยเถอะ” ผู้อาวุโสของสำนักหลิงตงพูดออกมา
เจ้าสำนักหวงหัวเราะออกมาดังลั่น จากนั้นเขาก็โบกมือออกไปและฝ่ามือนั้นก็โจมตีไปที่หน้าอกของผู้อาวุโส!
ผู้อาวุโสถูกโจมตีจนกระอักออกมาเป็นเลือกและกระเด็นไปด้านหลัง!
“คนแซ่หวง นายจะมากเกินไปแล้ว!” เหล่าลูกศิษย์หลายคนก้าวออกมาและพูดออกมาอย่างมั่นใจ
“ไม่ต้องรีบร้อน” ในตอนนั้นเจ้าสำนักหวงหัวเราะออกมา “ฉันแนะนำให้พวกนายมองไปที่ประตูก่อนที่จะตัดสินใจก็ยังไม่สาย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็หันไปที่หน้าประตู
และหลังจากนั้นลูกศิษย์ของสำนักหลิงตงก็วิ่งเข้ามาและพูดออกมาด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดว่า “สำนักหลิงตง…สำนักหลิงตงถูกคนเป็นร้อยล้อมเอาไว้หมดแล้ว!”
“อะไรนะ?!” เหล่าผู้อาวุโสตกใจมาก!
แม้แต่หยานรัวหยูเองก็มีใบหน้าที่น่าเกลียดอย่างสุดขีด!
“เจ้าสำนักหวง นี่มันหมายความว่าอย่างไร?” หยานรัวหยูถามออกไป
เจ้าสำนักหวงดื่น้ำชาเข้าไป จากนั้นยิ้มและพูดออกมาว่า “เจ้าสำนักหยาน ฉันมาหาคุณที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่คุณไม่เคยให้คำตอบฉันได้เลย วันนี้จุดประสงค์ของฉันนั้นชัดเจน วันนี้สำนักหลิงตงจะต้องตกเป็นของพวกเราสำนักอูยา หรือไม่ก็….ถูกทำลายจนพังพินาศ!”
หยานรัวหยูกัดฟันและพูดออกมาว่า “เจ้าสำนักหวง คุณอย่ามาบังคับฉัน ไม่อย่างนั้น…อย่ามาหาว่าฉันไม่เตือน!”
“เตือน?” เจ้าสำนักหวงถุ้ยน้ำลายออกมา
เขาหัวเราะและพูดออกมาว่า “เจ้าสำนักหยาน คุณบ้าไปแล้วหรือไง? คุณจะลองดูก็ได้ว่าจะมีใครมาสนใจพวกคุณ!”
สีหน้าของหยานรัวหยูยิ่งน่าเกลียดขึ้นไปเรื่อยๆ สำนักอูยาได้รับการสนับสนุนจากตระกูลซู ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับพวกเขา!
“ฉันให้เวลาคุณคิดเพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้น” เจ้าสำนักหวงพูดออกมา “หลังจาก 5 นาทีนี้ถ้าหากคุณยังตัดสินใจไม่ได้ ฉันจะทำลายสำนักของคุณ!”
…..
ในตอนนั้นที่ใต้น้ำ ฉินเฉิงกำลังต่อสู้กับโครงกระดูก
“แกร๊ก!”
โครงกระดูกถูกทำลายอีกครั้ง แต่เขาก็ยังกลับมามีสภาพเหมือนเดิม
“รีบไสหัวออกไปจากที่นี่!” โครงกระดูกตัวนั้นพูดออกมา “ไม่อย่างนั้นพลังวิญญาณของนายจะหมดและตายในที่สุด!”
ฉินเฉิงปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมมากขึ้น
ถ้าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าเขาคงจะต้องจบชีวิตที่นี่จริงๆ
แต่จะให้มายอมแพ้ที่นี่ ฉินเฉิงคงทำใจไม่ได้!
ถ้าหากเขาไม่ได้รับมันไปในวันนี้ เกรงว่าในอนาคตมันคงจะต้องตกไปอยู่ในมือของคนอื่น!
“เอ๋?”
ในตอนนั้นฉินเฉิงก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ
ถึงแม้ว่าโครงกระดูกจะสามารถฟื้นตัวกลับมาได้ทุกครั้ง แต่ทุกครั้งที่ฟื้นตัวขึ้นมา ร่างกายของมันก็จะอ่อนแอลง
ถึงแม้ว่าจะยังไม่มั่นใจ แต่ฉินเฉิงก็รู้สึกถึงมันได้
“แปลกมาก” ฉินเฉิงจับไปที่คางของตัวเอง “เจ้านี่มันไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว มันทำงานด้วยดวงจิตวิญญาณ แล้วทำไมถึงได้อ่อนแอลงทุกครั้ง?”
“หรือว่า….เป็นเพราะค่ายกล?” ฉินเฉิงตบไปที่ศีรษะของตัวเอง จู่ๆเขาก็เข้าใจขึ้นมา!
โครงกระดูกตัวนี้ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเชื่อมอยู่กับพลังสังหาร!
หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ ไม่ว่าฉินเฉิงจะทำลายมันไปสักกี่ครั้ง แต่แค่พลังสังการยังไม่ถูกทำลาย มันก็จะสามารถกลับมามีสภาพเหมือนเดิมได้ตลอด!
และเหตุผลที่มันอ่อนแอลงทุกครั้งที่ก่อตัวขึ้นใหม่นั้นมันก็ง่ายมาก มันก็เนื่องจากทุกครั้งที่มันถูกทำลายจะทำให้พลังสังหารลดลงทีละน้อย!
“รีบไสหัวไป!” โครงกระดูกยังคงตะโกนออกมาไม่หยุด
“ฉันเข้าใจแล้ว!” ฉินเฉิงหัวเราะออกมา เขากระโดดขึ้นไปและไปอยู่ด้านบนของพลังสังหาร
หลังจากนั้นดาบทองสัมฤทธิ์ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา และเขาก็หันดาบเข้าหาพลังสังหาร!
ท่าทางของโครงกระดูกแสดงถึงความหวาดกลัวอย่างชัดเจน เขาพูดออกมาว่า “เจ้าหนุ่ม เจ้าจะทำอะไร!”
ฉินเฉิงหัวเราะออกมาและพูดว่า “ทำไมนายต้องตื่นตระหนกขนาดนั้นด้วย? ดูท่าที่ฉันคิดเอาไว้มันคงจะถูก….”
“เจ้าหนุ่ม นายคิดจะทำอะไร!” โครงกระดูกตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
ฉินเฉิงตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น “ไม่ได้จะทำอะไร แค่อยากทำลายพลังสังหารนี้!”
“นายกล้าอย่างนั้นเหรอ!” โครงกระดูกโกรธมาก เขาพุ่งเข้ามาหาฉินเฉิงพร้อมกับดาบที่อยู่ในทือ!
ฉินเฉิงจะให้โอกาสเขาทำไม เขายกมือขึ้นและใช้เพลงดาบ 13 ดาบตัดตะวันดาบที่ 1 ออกไป!
พลังที่ยิ่งใหญ่แยกน้ำแห่งวิญญาณออกจากกัน และตรงไปที่พลังสังหารทันที!
“ตู้มมม!”
พลังสังหารสั่นสะท้าน ร่างของโครงกระดูกก็ค่อยๆลดระดับลง!
“นายกล้า นายมันจะกล้าเกินไปแล้ว!” โครงกระดูกพูดออกมาไม่หยุด
ฉินเฉิงยังคงฟันออกไปเพื่อทำลายพลังสังหารแบบไม่หยุดพัก นับรวมกันได้ต้องมีประมาณ 18 ครั้ง ซึ่งทำให้เกิดพลังที่ยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก!
“อ้า….!” โครงกระดูกส่งเสียงร้องคำรามออกมาทันที และร่างกายอมตะของเขาเริ่มแตกออกเล็กน้อย กระดูกทั้งหมดกลายเป็นผงและรวมเข้ากับน้ำพุโดยตรง!
ในที่สุดความกังวลของฉินเฉิงก็หายไปจนหมด
เขาพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นว่า “จัดการได้สักที ตอนนี้ต้นเชียนเทียนก็เป็นของฉันแล้ว!”
…..
ด้านบน ตอนนี้เวลาก็ได้ผ่านไป 5 นาทีแล้ว
“เจ้าสำนักหยาน คุณคิดไปถึงไหนแล้ว?” เจ้าสำนักหวงถามออกมาด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น
ใบหน้าของหยานรัวหยูดูน่าเกลียด แต่เพื่อที่จะปกป้องสำนักหลิงตง เธอจึงทำได้แค่เพียงตอบไปว่า “ฉันจะทำตามที่คุณบอก”
เจ้าสำนักหวงหัวเราะออกมา “ถ้าเอาแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่มีอะไรแล้ว!”
พูดจบเจ้าสำนักหวงก็กอดหยานรัวหยูเข้ามาที่อ้อมแขนของเขา
หยานรัวหยูนั้นดื้อรั้นอย่างมากซึ่งทำให้เจ้าสำนักหวงไม่พอใจ
เขาพูดออกมาว่า “ทำไม กลับใจแล้ว?”
“มะ…ไม่ใช่อย่างนั้น” หยานรัวหยูพูดออกไปด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด
เธอยังคงสวดอ้อนวอนจากก้นบึ้งของหัวใจว่าอย่าแตะต้องบ่อน้ำพุของเธอ!
สิ่งต่างๆบนโลกใบนี้มันจะเป็นแบบนี้ ยิ่งกลัวสิ่งไหนมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งมีโอกาสได้เจอกับสิ่งนั้นมากขึ้นเท่านั้น
เจ้าสำนักหวงหัวเราะออกมาและพูดว่า “ได้ยินมาว่าในน้ำพุแห่งนี้มีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสำนักหยานพาฉันไปสำรวจดูหน่อยเป็นไง?”