ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - บทที่ 314 อย่าหลบ!

ปี้เสี่ยวเหยาก็ไม่ตอบสนองอะไรกับเซี่ยอู่ เค้าเดินตรงเข้าไปในฝูงชนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า: “ใครจะฝึกกับฉัน ก้าวออกมาข้างหน้า!”

สมาชิกในทีมมองหน้ากัน มันไม่มีใครลุกยืนขึ้นมาเลย

“ปี้เสี่ยวเหยา แกเห็นไหม มันไม่มีใครอยากเสียเวลากับแกเลย” เซี่ยอู่ก็เยาะเย้ยขึ้นมา

ปี้เสี่ยวเหยาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย สีหน้าของเค้ามันก็ดูบูดบึ้งเป็นอย่างมาก

“หัวหน้าปี้ ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่อยากฝึกกับคุณนะ แต่วิธีการฝึกฝนนั้น… มันยากที่จะอธิบายจริงๆ”

“ใช่แล้วหัวหน้าปี้ ถ้าพวกเราสามารถเปลี่ยนวิธีการฝึกได้หรือย่นเวลาฝึกซะหน่อย พวกเราก็ยินดีที่จะฝึกกับคุณ!”

“ใช่!”

ทุกคนต่างก็ตะโกนขึ้นมา แต่ปี้เสี่ยวเหยาก็ยังคงไม่มีท่าทีอะไร

เค้าก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “ตอนนี้ฉันจะเรียกชื่อก็แล้วกัน!”

สีหน้าของทุกคนก็ดูน่าเกลียดมากขึ้น มันเห็นได้ชัดเลยว่าปี้เสี่ยวเหยาต้องการที่จะบังคับพวกเค้าอย่างจริงจัง

“หูหยู หลี่ชู สวียุน…” ปี้เสี่ยวเหยาเริ่มเรียกชื่อแล้วทุกคนต่างก็ลุกยืนขึ้นมา

ทั้งหมดสิบสี่คนถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม

ทุกคนที่ปี้เสี่ยวเหยาเรียกชื่อต่างก็รู้สึกเซ็ง พวกเค้าบ่นอย่างไม่รู้จบ

ส่วนคนที่ไม่ถูกเรียกออกมา พวกเค้าก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“จากนี้ไป พวกนายจะต้องฝึกกับฉัน ส่วนคนอื่นๆก็ไปฝึกกับหัวหน้าเซี่ย!” ปี้เสี่ยวเหยาก็ตะโกนขึ้นมา

แม้ว่าคนทั้งเจ็ดคนนี้จะไม่เต็มใจ แต่พวกเค้าก็ต้องปฎิบัติตามคำสั่งของหัวหน้าสำนักงานความมั่นคง

“ปี้เสี่ยวเหยา แกนี่หยิ่งในศักดิ์ศรีจริงเลยนะ” เซี่ยอู่ก็เหลือบมองพวกเค้า เค้าเดินเข้ามาแล้วพูด

“เจ็ดคนที่แกเลือกไป ปรมาจารย์ซักคนก็ไม่มี มันสามารถพูดได้เลยว่าคนพวกนี้เป็นคนที่อ่อนแอที่สุดเจ็ดคน ทำไม แกต้องการที่จะพิสูจน์อย่างงั้นเหรอ?” เซี่ยอู่ก็เยาะเย้ยขึ้นมา

ปี้เสี่ยวเหยาเหลือบมองเค้าแล้วพูดว่า: “มันไม่ใช่เพราะว่าจะพิสูจน์ให้แกดู แต่เป็นเพราะว่าจะพิสูจน์ให้ผู้บัญชาการกั๋วดูต่างหาก”

หลังจากที่พูดจบ ปี้เสี่ยวเหยาก็วิ่งตาเค้าไป

…

ที่อีกด้านหนึ่ง ฉินเฉิงก็ยังคงปรุงยาอยู่

ยานี้มันก็ไม่ได้ยากอะไรมากสำหรับฉินเฉิง แต่มันก็มีความต้องการพลังงานทางจิตวิญญาณมาก ฉินเฉิงใช้เวลาสามวันกว่าจะปรุงยารวมชีพจรทั้งสิบสี่เม็ดเสร็จ

“ด้วยยารวมชีพจนทั้งสิบสี่เม็ดนี้เอง มันก็เพียงพอสำหรับสมาชิกในทีมทุกคนที่จะก้าวเข้าสู่ระดับขั้นของปรมาจารย์ ควบคู่ไปกับการฝึกร่างกายแบบนี้ การจะได้ที่หนึ่งมา มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร” ฉินเฉิงเช็ดเหงื่อของเค้า เค้าพูดขึ้นมาอย่างพึงพอใจ . .

เค้าคำนวนเวลาแล้วพูดว่า: “ใกล้จะเสร็จแล้ว วันนี้ก็พักผ่อนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกซ้อม ค่อยเอายาไปให้ก็แล้วกัน”

การปรุงยานี้มันทำให้ความแข็งแกร่งของฉินเฉิงลดลง ทันทีที่ฉินเฉิงหัวถึงเตียง เค้าก็หลับปุ๋ยไปในทันที

…

เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว มันก็เป็นบ่ายสามของวันที่สามแล้ว

แผนการฝึกเดิมทีมันก็คือการฝึกสามวัน

แม้ว่าการฝึกร่างกายมันจะเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่คนเหล่านี้ก็ยังคงกัดฟันอย่างพากเพียร

“ฮ่าฮ่า ปี้เสี่ยวเหยา นี่ดูเหมือนจะเป็นวันสุดท้ายแล้ว ใช่ไหมนะ?” เซี่ยอู่ก้าวเข้ามาแล้วพูดจาเย้ยหยัน

ปี้เสี่ยวเหยาไม่สนใจเค้าแล้วตะโกนบอกสมาชิกในทีมว่า: “เหลือเวลาอีกสองชั่วโมง ฝึกต่อไปอย่าหยุด!”

“ฝึกต่อไปมันจะไปมีประโยชน์อะไรกัน? สามวันแล้ว ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีผลอะไรเลย” เซี่ยอู่ก็เยาะเย้ยอยู่ที่ด้านข้าง “หลังจากสองชั่วโมงนี่มันจะเป็นไปได้ไหมที่จะมีการเปลี่ยนแปลง?”

ทันทีที่เค้าพูดจบ ทุกคนที่อยู่ฝั่งเซี่ยอู่ต่างก็หัวเราะกันขึ้นมา

ภายในสามวัน ในจุดที่มองไม่เห็น ร่างกายของพวกเค้าก็แข็งแกร่งขึ้นมาแล้วสองสามขั้น

แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้เลยกับการฝึกแบบเหิง แต่คนอื่นๆก็เทียบอะไรไม่ได้เลยกับพวกเค้า

เวลาสองชั่วโมงผ่านไป ทันใดเองนั้นสมาชิกในทีมทั้งเจ็ดก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก พวกเค้าทรุดตัวลงกับพื้นด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย

“มันจบแล้ว” เซี่ยอู่เดินเข้าไปพร้อมกับสมาชิกในทีมของเค้า “เป็นยังไงบ้าง มันมีผลอะไรบ้างไหม?”

ปี้เสี่ยวเหยาก็ไม่สนใจเค้าเลย เค้าตะโกนว่า: “สวียุน ออกมา!”

“ครับ!”

สวียุนก็รีบลุกขึ้นจากพื้นแล้วก้าวออกไป

สวียุนสูงกว่า 1.85 เมตร แต่เค้ากลับผอมมาก เค้าแทบจะเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในทีมฝึกวันนี้

“สวียุน ตอนนี้ฉันให้นายประลองกับสมาชิกของทีมโค้ชเซี่ยในนามของทีมของเรา นายติดอะไรไหม!” ปี้เสี่ยวเหยาก็ตะโกนขึ้นมา

“ตอบกลับโค้ช ไม่มีปัญหาครับ!” สวียุนตะโกนขึ้นมา

“ดี” ปี้เสี่ยวเหยาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

เซี่ยวอู่ก็อดหัวเราะไม่ได้: “ปี้เสี่ยวเหยา แกบ้าไปแล้วเหรอ ให้สวียุนออกมาท้าทายสมาชิกในทีมของฉัน? สวียุนในใจเธอน่าจะรู้ดีอยู่แล้วนะ?”

“เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว” ปี้เสี่ยวเหยาพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

เซี่ยอู่ก็พยักหน้าแล้วพูดว่า: “เธอคงจะไม่ได้คิดที่จะเอาหัวตัวเองวิ่งชนกำแพงใช่ไหม”

จากนั้น เซี่ยอู่ก็หันกลับมาแล้วตะโกนว่า: “ใครอยากสู้กับสวียุน?”

“ผมครับ ผมเอง!”

“หัวหน้า ให้ผมเถอะ ผมจะทำให้เค้าล้มลงด้วยหมัดเพียงแค่หมัดเดียวเท่านั้น!”

“หัวหน้า…”

เซี่ยอู่ก็โบกมือของเค้าขึ้นมา เค้าเอานิ้วใชี้ไปที่ลูกทีมแล้วพูดว่า: “เหยเชียง นายหละกัน”

เฮยเชียงก็ขยี้กำปั้นแล้วก้าวออกมาในทันที

สีหน้าของคนที่อยู่ฝั่งปี้เสี่ยวเหยาก็เปลี่ยนไปในทันที เฮยเชียงสูงกว่า 1.9 เมตร เค้าแข็งแกร่งราวกับหอคอยเหล็ก แม้ว่าเค้าจะไม่ใช่ปรมาจารย์ แต่เค้าก็พอจะเทียบได้กับปรมาจารย์

การต่อสู้ของสวียุนกับเฮยเชียงก็มีแค่ความตายเท่านั้น!

“ตอนนี้ก็มีอะไรสนุกๆให้ดูแล้วสิ”

“นายเดาได้ไหมว่าสวียุนจะต้านหมัดได้กี่หมัด?”

“กี่หมัด? ฉันเดาว่าหมัดเดียวมันก็สามารถล้มเค้าได้แล้ว?”

สีหน้าของสวียุนก็ดูไม่ได้เลย เค้าเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะต้องมาสู้กับเฮยเชียง

“สวียุน มีความมั่นใจที่จะเอาชนะเค้าไหม!” ปี้เสี่ยวเหยาก็ถามขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“มี!” สวียุนก็เห็นด้วย

“เสียงไม่ดังเลย!” ปี้เสี่ยวเหยาตะโกนอย่างโกรธเคือง

สวียุนก็กัดฟันแล้วตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง: “มีครับ!!”

“เอาหละ” ปี้เสี่ยวเหยาก็ก้าวถอยหลัง “งั้นเราก็มาเริ่มกันเลย”

สวียุนก้าวไปข้างหน้า เค้ากำหมัดแล้วมองไปยังเฮยเชียงอย่างกล้าๆกลัวๆ

เฮยเชียงก็เยาะเย้ยแล้วพูดว่า: “สวียุน อย่าหาว่าฉันรังแกนายเลยนะ”

ทันทีที่เค้าพูดจบ เฮยเชียงก็ลงมือก่อน!

เค้าเป็นเหมือนกับเนินเขาที่กำลังเคลื่อนตัว กำปั้นขนาดใหญ่ของเค้ากระแทกเข้าไปที่หัวของสวียุนอย่างดุเดือด!

สวียุนเคลื่อนไหวแล้วหลบหลีกไปอย่างง่ายดาย

เฮยเชียงล้มเหลวในการจับสวียุนด้วยหมัดหลายครั้ง นี่มันก็ทำให้เค้าอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

“สวียุน แกจะเอาแต่หลบอย่างงั้นเหรอ!” เฮยเชียงก็ตะโกนขึ้นมา

“หึหึ เฮยเชียง ตัวแกใหญ่ขนาดนี้ ใครจะไปกล้าชกแก” คนข้างๆก็หัวเราะกันขึ้นมา

ในตอนนี้เอง ปี้เสี่ยวเหยาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา: “สวียุน ตอนนี้ฉันไม่อนุญาตให้นายหลบ! เผชิญหน้ากับเค้าซะ!”

สีหน้าของสวียุนซีดลงในทันที เค้ามองไปที่ปี้เสี่ยวเหยาด้วยแววตาที่กลัวเล็กน้อย

“เมื่อทหารไปสนามรบ เค้าจะต้องไม่กลัวความตาย นายจะมากลัวเจ็บอะไรกัน!” ปี้เสี่ยวเหยาพูดอย่างโกรธจัด

สวียุนกัดฟัน เค้ายืดอกขึ้นมาแล้วตะโกนว่า: “อย่ากลัว!”

“ปี้เสี่ยวเหยา แกมันบ้าไปแล้ว” เซี่ยอู่ก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

ปี้เสี่ยวเหยาไม่สนใจเค้าเลย สายตาของปี้เสี่ยวเหยายังคงจับจ้องที่สวียุน

ในตอนนี้เอง เฮยเชียงก็กำหมัดของเค้าแล้ววิ่งกระโจนเข้ามา!

สวียุนกัดฟันของตัวเองแล้วจิกหนังหัว ด้วยความแข็งแกร่ง ในเวลาเดียวกันนี้เอง เค้าก็ยกหมัดขึ้นเพื่อทักทาย!