ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 258 เป็นพี่ใหญ่ของลี่เย่ถิง

ลี่เย่ถิงใจร้อนไม่เป็นสุข ยื่นมือดึงเนกไท

เขาออกมา เฉียวเหวยอีก็เกิดเรื่องแล้ว

เฉียวเหวยอีไม่ชอบให้บอดี้การ์ดติดตามเธอตลอดเวลา เขาก็ให้บอดี้การ์ดอยู่ห่างๆ

ถ้าไม่ใช่เฉินพัวโจวตอนเที่ยงเอ่ยเตือนสติเขา พูดว่าเฉียวอีเหรินเหมือนจะมาพบเฉียวเหวยอี เขาก็ไม่มีทางรู้

สายตาของคนพวกนั้นจ้องมองบนตัวเธอตลอดเวลา พยายามใช้ช่องว่างที่จะจัดการเธอ

แต่ว่าตั้งแต่วันนี้ไป เขาจะทำให้พวกเขารู้ว่า พวกเขากล้าลงมือกับเฉียวเหวยอี จะพบกับจุดจบยังไง

เขาหาหมายเลขโทรศัพท์ของลู่เจ๋อ ต่อสายโทรศัพท์ นำมาแนบหู

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ในสายโทรศัพท์นั้นก็รับสาย

“ทำไมมีเวลาโทรมาหาฉัน?”ลู่เจ๋อยิ้มอยู่ในสายโทรศัพท์นั้น ถามเขา

ลี่เย่ถิงได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจในสายโทรศัพท์เขา ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของสาวๆ เดาว่าอาจจะกำลังจัดการงานพิเศษอะไรอยู่ ไตร่ตรองเล็กน้อย และพูด“พี่ มีเรื่องเร่งด่วนมากจะรบกวนคุณ มีเวลาคุยสองสามประโยคไหม?”

ลู่เจ๋อก็คือพี่ชายของลี่เย่ถิงที่มีข่าวลือว่าเป็นตำรวจที่มีอำนาจสั่งการสูงสุด

ลี่เย่ถิงน้อยมากที่จะรบกวนให้ลู่เจ๋อช่วยเหลือ เปรียบเทียบกับฟู่ฉือที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง ทั้งสองคนก็ติดต่อกันน้อยกว่ามาก

ลู่เจ๋อถือว่ามีอำนาจสั่งการสูงสุด ความรับผิดชอบบนบ่าหนักกว่าฟู่ฉือ ถึงแม้ว่าจะอยู่เมืองเจียงเฉิงเป็นประจำ แต่ปีหนึ่งก็กลับบ้านไม่กี่ครั้ง น้อยมากที่จะได้พบหน้ากับครอบครัว

ลู่เจ๋อเป็นครั้งแรกที่ได้ยินลี่เย่ถิงพูดออกมาว่า “เรื่องเร่งด่วนมาก”คำพูดพวกนี้ ตอนนี้เขาไม่สนใจไม่ได้แล้ว

ไตร่ตรองสักครู่ ก็ปล่อยผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง พูดตอบเสียงเบา“พูดเถอะ มีเรื่องอะไร?”

……

เฉียวเหวยอีมองเห็นด้านนอกมีรถมาอีกสองคัน

ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งสวมชุดเสื้อคลุมสีดำ เวลาที่เดินออกมาจากรถ ตำรวจลาดตระเวนสองสามคนก็เดินเข้าไป ก็เรียกพร้อมกันว่า“หัวหน้าใหญ่!”

เธอเหมือนเคยเจอเขา

ในสมองยังไม่ได้ตอบสนองกลับมา ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ นิสัยระวังตัวที่โดดเด่นของลู่เจ๋อทำให้เขารู้ว่ามีคนอยู่ชั้นบนกำลังจ้องมองตัวเองอยู่

เงยหน้าขึ้นไป สบตากับเฉียวเหวยอีที่ดึงสายตากลับไม่ทัน

เฉียวเหวยอีเห็นใบหน้าลู่เจ๋อชัดเจน จึงนึกขึ้นมาได้ เป็นพี่ใหญ่ของลี่เย่ถิง

ฟู่หย่วนซานตาของลี่เย่ถิงมีลูกสาวสองคน พี่สาวคนโตแต่งงานกับสามีแซ่ลู่ ก็มีลู่เจ๋อเป็นลูกชาย ฟู่จยาเป็นลูกคนที่สอง การขนานนามคุณชายรองของลี่เย่ถิงก็มาจากจุดนี้

ลู่เจ๋อกับเฉียวเหวยอีสบตากันหลายวินาที น้องชายของตัวเอง ไม่มีเหตุผลมากแค่ไหน

แต่ในเมื่อเขาตกลงว่าจะช่วยแล้ว เป็นธรรมชาติที่จะไม่มีเหตุผลเปลี่ยนใจ

เวลาที่เฉียวเหวยอีลงมา หมอที่เข้ามากับลู่เจ๋อ เหลือบมองไปที่ลำคอของเฉียวเหวยอี และพูด“สามารถพูดได้ว่าได้รับบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวกในระดับหนึ่ง ผิวแดงบวมและแสบร้อน”

“อืม บันทึกไว้เถอะ”ลู่เจ๋อพยักหน้า

เฉียวเหวยอีตัวเองรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก บาดแผลนี้ไม่ถือว่าเป็นอะไรมาก ก็บันทึกว่าเธอได้รับบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวกแล้ว

“เจ็บไหม?”ลู่เจ๋อหันสายตามองไปทางเฉียวเหวยอี สายตาไม่ได้คมกริบเหมือนเมื่อกี้นี้ พูดถามเธอเสียงต่ำ

“ไม่เจ็บ แสบร้อนนิดหน่อยเท่านั้นเอง”เฉียวเหวยอีส่ายหน้า

คนที่เขียนบันทึกก็หันไปมองหัวหน้าใหญ่ของตนเอง ลังเลเล็กน้อยว่าจะเขียนบันทึกว่าได้รับบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวกไหม

“หูหนวกเหรอ?”ลู่เจ๋อค่อยๆเดินขมวดคิ้วขึ้น

ก็รีบเขียนบันทึกว่าได้รับบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวกทันที

“ตรวจดูกล้องวงจรโรงแรมรึยัง?”ลู่เจ๋อถามลูกน้อง

“พยานปากทั้งหมดได้ถูกบันทึกไว้ กล้องวงจรปิดก็ก็อปปี้เรียบร้อยแล้ว”ลูกน้องรีบพยักหน้าพูดตอบ

“ได้แล้ว”ลู่เจ๋อลุกขึ้น พูดเสียงเบากับเฉียวเหวยอี“ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เรื่องที่เหลือเย่ถิงจัดการเอง”

“งั้นเฉียวอีเหริน…”เฉียวเหวยอีนิ่งอึ้งไป