ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 273 พบสัญญาณโทรศัพท์ของเฉียวเหวยอีแล้ว！
กู้หลิงเฟิงต่อสายโทรศัพท์กลับมา แต่กลับได้รับข้อความติดต่อไม่ได้ชั่วคราว
กู้หลิงเฟิงเมื่อกี้คิดว่า เฉียวเหวยอีไม่อยากจะรับสายโทรศัพท์เขา แต่ว่าตอนนี้คิดว่า ไม่ใช่แล้ว
เฉียวเหวยอีต้องเกิดเรื่องแน่นอนแล้ว!ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในที่สัญญาณแย่มากๆ!
“เป็นอะไร?”หนิงหนิงที่อยู่ด้านข้างจ้องมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ
“ถือไว้!”กู้หลิงเฟิงไตร่ตรองเล็กน้อย นำโทรศัพท์ของตัวเองส่งให้หนิงหนิง ควักโน้ตบุ๊กออกมาทันที เชื่อมต่อกับโทรศัพท์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว ค้นหาตำแหน่งที่เฉียวเหวยอีเพิ่งจะโทรศัพท์เข้ามา
แต่สัญญาณโทรศัพท์ด้านนั้นของเฉียวเหวยอีแย่เกินไป สามารถกำหนดได้เฉพาะในเขตชานเมืองด้านตะวันออกของเมืองเท่านั้น
เวลาที่สัญญาณไม่ดี จะส่งผลต่อความแม่นยำของเครื่องรับสัญญาณของเขา อาจจะมีความคลาดเคลื่อนหลายกิโลเมตร!
……
โรงพยาบาล
ถังหยวนเป่านั่งรออย่างกระวนกระวายอยู่ชั้นล่างในเขตพักผ่อน
ลู่ชวินใส่หน้ากากอนามัยอยู่ด้านข้าง มองมือของเธอที่ได้รับบาดเจ็บ พูดเสียงต่ำ“เธอไปฆ่าเชื้อและพันผ้าพันแผลก่อน ลี่เย่ถิงไม่น่าจะมาถึงเร็ว”
“ฉันผิดเอง!”ถังหยวนเป่าร้องไห้จนตาบวม เหมือนไม่ได้ยินเสียงของลู่ชวิน สูดจมูกพูดบ่นพึมพำ“ถ้าหากฉันอยู่เป็นเพื่อนเฉียวเหวยอี เธอก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น…”
เมื่อคืนลู่ชวินออกจากกองถ่ายเป็นคนสุดท้าย หลังจากถ่ายทำเสร็จแล้วก็ได้พูดคุยกับผู้กำกับสักพักเกี่ยวกับทิศทางของโครงเรื่อง เวลาที่จะออกไป ถังหยวนเป่ารีบกลับมาตามหาเฉียวเหวยอี
ลู่ชวินอยู่เป็นเพื่อนถังหยวนเป่าหาจนถึงตอนรุ่งสาง พบกระเป๋าของเฉียวเหวยอีตกอยู่ในซอย
เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว พูดเสียงต่ำ“ถ้าเธออยู่เป็นเพื่อนหล่อน เธอกับเฉียวเหวยอีก็จะเกิดเรื่องทั้งสองคน ทุกคนก็จะไม่พบว่าเฉียวเหวยอีได้หายตัวไปเร็วขนาดนี้”
“ฉัน…”ถังหยวนเป่าใช้มือเช็ดน้ำตา กำลังจะพูดอะไร ทันใดนั้นสายตาก็มองไปด้านหลังของลู่ชวิน หยุดอยู่บนร่างคนกลุ่มหนึ่งที่ก้าวเท้ายาวๆเดินมาหาเธอ
ถังหยวนเป่าลุกขึ้นยืนทันที หยิบกระเป๋าของเฉียวเหวยอีขึ้นมา
ลี่เย่ถิงรับของจากถังหยวนเป่ามา รีบพลิกหา ก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางถังหยวนเป่า ถามเสียงหนักแน่น“ในกระเป๋าไม่มีโทรศัพท์?”
ถังหยวนเป่าไม่ได้สังเกตถึงเรื่องนี้จริงๆ จ้องมองกระเป๋าของเฉียวเหวยอี อึ้งไปชั่วขณะ
“ไม่รู้ว่ามีโทรศัพท์ไหม?”เสียงของลี่เย่ถิงสูงขึ้น
“ฉัน…”ถังหยวนเป่าพูดอ้ำอึ้ง น้ำตาของความละอายใจอดไม่ได้ที่จะไหลออกมา“เหมือนจะไม่อยู่ในโทรศัพท์”
“ฉันไม่ได้ต้องการคำตอบที่เหมือนจะไม่!”
เสียงของลี่เย่ถิง ทำให้ถังหยวนเป่าร้องไห้รุนแรงมากขึ้น จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว มือไม้อ่อนไปหมด“ฉันรีบเกินไป ฉัน…”
เธอก็กลัวว่าตัวเองจะพูดอะไรที่ทำให้เกิดปัญหาอีก โทรศัพท์ของเฉียวเหวยอีก็ยังไม่รู้ ทำให้เฉียวเหวยอียิ่งน่าสงสาร กลัวว่าลี่เย่ถิงจะตีเธอ
“ไม่มี ตั้งแต่แรกก็ไม่มีอยู่ในกระเป๋า”ยังไม่ทันพูดจบ ลู่ชวินที่อยู่ด้านข้างก็ขวางด้านหน้าถังหยวนเป่าไว้เงียบๆ พูดตอบเสียงต่ำ“เวลาที่ฉันเห็น บริเวณรอบๆในซอยก็ไม่มีโทรศัพท์”
ลี่เย่ถิงดึงสายตากลับมา มองไปทางลู่ชวิน
คำตอบของลู่ชวินสงบนิ่งมาก ลี่เย่ถิงสีหน้ามืดครึ้มลง
ก็เป็นเวลานี้ อู๋โยวที่อยู่ด้านหลังก็พูดกับลี่เย่ถิงทันที“คุณชาย!ด้านนั้นมีข่าวแล้ว!พูดว่ามีหมายเลขโทรศัพท์ของคุณผู้หญิงโทรออกเมื่อสองนาทีที่แล้ว มีประวัติการโทรไม่กี่วินาที!”
ลี่เย่ถิงรับโทรศัพท์อู๋โยวมาดูทันที ตำแหน่งการโทรถูกทำเครื่องหมายด้านบน ในเขตชานเมืองด้านตะวันออกของเมือง แต่ที่อยู่ที่เฉพาะเจาะจงยังไม่ชัดเจน
สายตาของลี่เย่ถิง ก็ตกอยู่สองวินาทีบนหมายเลขโทรศัพท์ที่โทรออกของเฉียวเหวยอี