ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 296 ขอร้องคุณแล้วเย่ถิง！
ผ่านไปไม่กี่วินาที ในงานก็ถูกควบคุมไว้ได้แล้ว
“ทำไม…”เซียวเซิ่งที่อยู่บนเวลาก็มึนงง
ยังไม่ได้พูด ก็ถูกจับกุมตัว กดให้คุกเข่าลงบนพื้นอย่างโหดเหี้ยม
ข้อมือของเขายังสัมผัสถึงความเย็น เขาร้องขึ้นมาอย่างน่าเวทนา“พวกแกทำอะไร!มีสิทธิ์อะไรมาจับฉัน!”
คนตระกูลเซียวที่อยู่ด้านล่างก็วุ่นวาย พ่อแม่ของเซียวเซิ่งเห็นลูกชายของตัวเองโดนจับ ร่ำไห้พร้อมถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“คำพูดนี้รอให้เขาเข้าคุกแล้วพวกคุณค่อยถามเถอะ!”หัวหน้าทีมพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ทุกคนมองดูเซียวเซิ่งถูกจับไป ทั้งหมดก็มึนงง
นี้เพิ่งจะแต่งงาน เจ้าบ่าวถูกตำรวจจับตัวกลางงานแต่ง เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก!
เฉียวอีเหรินเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ในใจรู้ชัดเจนดีว่าเป็นเพราะอะไร เซียวเซิ่งลักพาตัวเฉียวเหวยอี ลี่เย่ถิงไม่มีทางปล่อยเขา
ลี่เย่ถิงรอจนถึงตอนนี้จึงลงมือ คืออยากให้งานแต่งงานของพวกเขาเสร็จแล้ว รอให้เธอเดินเข้าตระกูลเซียว!
เพราะว่าเทียบกับการติดคุก ให้เธอยิ่งเจ็บปวด ให้เธอได้รับความทรมาน ให้เธอสูญเสียทุกอย่างที่เธอต้องการ คือเหยียบย่ำเกียรติของเธอ!
เธอนั่งอยู่บนเวลาสูงสุด มองดูพ่อแม่ของเซียวเซิ่งร่ำไห้ มองดูทุกคนที่เดินสะเปะสะปะไปมา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ในเวลาที่วุ่นวาย เฉียวเจิ้งกั๋วเดินมาถึงตรงหน้าเธอ
“พ่อ…”เฉียวอีเหรินจ้องมองเฉียวเจิ้งกั๋วน้ำตาอาบแก้ม อ้อนวอนเรียกเขาเสียงเบา
“หลังจากที่แต่งงานกับตระกูลเซียว ก็เป็นคนของตระกูลเซียวแล้ว หลังจากนี้ไม่ต้องกลับบ้านบ่อย ถ้าแม่เธอคิดถึงเธอ ฉันจะให้หล่อนมาเยี่ยมเธอ”เฉียวเจิ้งกั๋วจ้องมองเฉียวอีเหริน พูดด้วยสีหน้าซับซ้อน
เขาไม่มีทางเลือกอื่น ใช้เฉียวอีเหรินแลกเปลี่ยนกับความสงบของตระกูลเฉียว มีเพียงเช่นนี้ ตระกูลเฉียวจึงสามารถมีชีวิตได้ต่อไป
จุดจบที่ทำกับลี่เย่ถิงทุกคนก็เห็นแล้ว
ถ้าหากเขาไม่ทำตามคำสั่งของลี่เย่ถิง คนต่อไปที่จะติดคุก อาจจะเป็นเขา
“เธอดูแลตัวเองให้ดีเถอะ”เฉียวเจิ้งกั๋วสูดลมหายใจลึกๆ พูดกับเฉียวอีเหรินเสียงเบา
พูดจบ หมุนตัวเดินออกไป
“พ่อ!คุณจะไม่สนใจฉันแบบนี้ไม่ได้!คุณพาฉันไปด้วย！”เฉียวอีเหรินมองเฉียวเจิ้งกั๋วที่ออกไปแล้ว ในใจก็ตื่นตระหนก
แม้แต่ตระกูลเฉียวก็ละทิ้งเธอแล้ว เธอยังสามารถมีทางรอด?!
เฉียวเจิ้งกั๋วแม้แต่หน้าก็ไม่หันกลับมา เดินกลับมาถึงที่นั่งด้านข้าง หยิบเสื้อแล้วออกไป
เฉียวอีเหรินคิดว่าเสียงเอะอะโวยวายบริเวณรอบๆ ทำให้อากาศหายใจของเธอติดขัด
ในสมองเธอว่างเปล่า มองดูลี่เย่ถิงกับสองสามคนออกไปด้วยกัน ทันใดนั้นบนร่างกายก็มีแรงอย่างอธิบายถูก จับชายกระโปรงลุกขึ้น วิ่งโซซัดโซเซตามเข้าไปทิศทางที่ลี่เย่ถิงหายไปแล้ว
“เย่ถิง!!!”เธอพยายามเรียกชื่อของเขาสุดชีวิต ตั้งแต่โรงแรมวิ่งมาถึงบนถนน
“คุณชาย คุณหนูรองวิ่งตามมา”บนรถ อู๋โยวเหลือบมองกระจกมองหลังรถ พูดเสียงต่ำ
ลี่เย่ถิงค่อยๆก้มหน้าลง มองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
ชะงักไปหลายวินาที พูดอย่างเย็นชาหนึ่งคำ“ไป”
“แต่ว่าผู้อาวุโสด้านนั้น…”อู๋โยวในที่สุดก็ยังกังวล
“ฉันพูดว่าไป หูหนวกเหรอ?”ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ พูดย้อนถาม
ตอนเที่ยงเฉียวเหวยอียังต้องตรวจร่างกาย เขาพูดแล้วว่าจะไปเป็นเพื่อนเธอ
“ครับ”อู๋โยวไม่กล้าพูดมาก ก็ขับรถออกไปทันที
เฉียวอีเหรินเห็นรถของลี่เย่ถิงยิ่งขับเร็วขึ้น วิ่งตามรถของเขาอย่างบ้าคลั่ง“เย่ถิงคุณฟังฉันอธิบายก่อน!!!ขอร้องคุณแล้ว!!!”
มุมโค้ง ทันใดนั้นมีรถพุ่งออกมาหนึ่งคัน ชนเข้าไปที่เฉียวอีเหรินโดยตรง
คนที่เดินผ่านไปมาด้านข้างบนถนนก็ตะโกนด้วยความตกใจ ร่างของเฉียวอีเหรินถูกกระแทกห่างออกไปสิบเมตร ตกลงบนพื้นอย่างโหดเหี้ยม