ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 321 ไม่มีทางจะต่อต้านได้
เด็กผู้หญิงพูดจบ ก็เหมือนกับปลาไหล สะบัดมือของลี่เย่ถิงให้หลุดออก วิ่งหายวับไปกับตา สู่กลุ่มฝูงชน หายไปในชั่วพริบตาเดียว
“พวกคุณที่นี่เด็กสามารถเข้ามาได้?”ฟู่ฉือที่อยู่ด้านข้างถามลุงฉิน
ลุงฉินยิ้ม และพูดตอบ“อาจจะมีแขกพาเด็กเข้ามา”
ฟู่ฉือมองลี่เย่ถิงที่มีนมกระจายอยู่บนรองเท้า “พวกคุณที่นี่ดูเหมือนไม่สามารถนำเครื่องดื่มเข้ามาเองไหม?”
“อาจจะมีแขกแอบนำเข้ามา อีกเดี๋ยวฉันจะไปเตือนเขา”ลุงฉินยิ้มและพูดตอบเงียบๆ
ลี่เย่ถิงกลับไม่พูดจา จ้องมองทิศทางของเด็กผู้หญิงคนนั้นที่หายไป
“มีอะไร?”ฟู่ฉือหันหน้าไปมองลี่เย่ถิง และถาม
“ไม่มีอะไร”ลี่เย่ถิงดึงสายตากลับมา ก้มหน้าพูดตอบ
เขาคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนเคยเจอกันมาก่อน
แต่แสงสลัวเกินไป เขาดูไม่ชัดเจน หรืออาจจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของซุ่ยซุ่ย
ทั้งสองคนนั่งลงที่นั่ง ฟู่ฉือเห็นลุงฉินต้องออกไปแล้ว ก็เรียกเขาทันที
“วันนี้พวกเราเข้ามา มีเรื่องจะถามลุงฉิน”ฟู่ฉือพูดกับเขาอย่างเกรงใจ
“ทั้งสองท่านเชิญถาม ถ้าฉันรู้ก็จะบอกอย่างแน่นอน”ลุงฉินพูดตอบด้วยความเคารพ
ฟู่ฉือลูบบนร่างกายของตัวเอง ลูบหาของไม่เจอ มองไปที่ลี่เย่ถง
ลี่เย่ถิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว“ไม่ใช่อยู่บนตัวนายเหรอ?”
“อยู่บนตัวคุณ”ฟู่ฉือพูดตอบเสียงต่ำทันที“ในกระเป๋ากางเกงฉันไม่มี”
ลี่เย่ถิงลูบกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ก็ว่างเปล่า
ทั้งสองคนสบตากัน ลี่เย่ถิงจึงรู้สึกว่าไม่ปกติ
อยู่ใต้จมูกของเขา เขาลี่เย่ถิงที่สง่าผ่าเผย คาดไม่ถึงว่าจะถูกเด็ก ขโมยของไปแล้ว?!ไม่เคยมีใครที่มีความสามารถแบบนี้!
ฟู่ฉือกับลี่เย่ถิงทั้งสองคนมองหน้ากันเลิกลั่น รู้สึกว่าไม่อยากเชื่อ
กับความสามารถและสายตาของทั้งสองคน คาดไม่ถึงว่าจะไม่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเด็กเลย!
ลุงฉินหลังจากที่ช่วยพวกเขาตรวจสอบกล้องวงจรปิด หลังจากที่เด็กเข้าไปในกลุ่มฝูงชน เหมือนหายไปในอากาศ หาเธอไม่พบ
“ความจริงต้องขอโทษทั้งสองท่าน เป็นพวกเราที่ประมาท ครั้งต่อไปจะระมัดระวัง!”ลุงฉินพูดขอโทษทั้งสองคน“พวกเราจะช่วยทั้งสองท่านจับตามอง นำทรัพย์สินที่สูญหายคืนให้โดยเร็วที่สุด!ส่วนความเสียหาย ให้พวกเราชดใช้เถอะ!”
“ไม่ต้อง ของนั่นความจริงก็ไม่ใช่ของพวกเรา เป็นของชิงอวิ๋น”ฟู่ฉือพูดตอบ“พวกเราเก็บได้พอดี เดิมทีอยากให้ท่านเห็นและยืนยันด้วยตัวเอง”
“ของชิงอวิ๋นพวกคุณจะเก็บได้ยังไง?เป็นของอะไรล่ะ?”ลุงฉินสีหน้าประหลาดใจ“จำผิดรึเปล่า?”
“เป็นเพียงแค่USB เหมือนครั้งที่แล้วที่เธอพามา”ฟู่ฉือพูดตอบเสียงต่ำ
“งั้นคงจะจำผิดแล้ว คงจะไม่บังเอิญถูกท่านทั้งสองเก็บได้”ลุงฉินยิ้มและส่ายหน้า
ฟู่ฉือตอนนี้สงสัย หรือเป็นเพราะตัวเองคิดมาก คาดไม่ถึงว่าUSBนั้น ก็คงจะไม่ได้มีชิ้นเดียวในโลก
แต่ว่าเขากับลี่เย่ถิงทั้งสองคนบนตัวไม่มีโน้ตบุ๊ก ไม่ทันได้เปิดดูข้อมูลของUSB ดังนั้นก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าใช่
ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้?
ด้านข้าง ลี่เย่ถิงจ้องมองหน้าจอภาพในกล้องวงจรปิด จ้องมองร่างเล็กนั้น สุดท้ายก็ไม่พูดจา
เขาแน่ใจ เด็กคนนี้ คืออันหนิง
ถึงแม้ว่าวันนี้ไม่ได้ถักเปีย แต่ว่ามองจากในกล้องวงจรปิดที่ไม่ชัดเจน ก็เป็นคนเดียวกัน