ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 354 เธอหันกลับมา
ลี่เย่ถิงได้ยินเสียงฝีเท้า หันหน้าไปมอง เห็นชุดราตรีสีฟ้าผ่านไปที่มุม อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เขาผลักซูหรูเยียนออกทันที จะรีบวิ่งตามไป
ซูหรูเยียนถูกเขาผลักถอยไปสองก้าว ก็ดึงแขนของเขาไว้“เย่ถิง!”
ลี่เย่ถิงถูกเธอดึงเอาไว้ หันหน้ากลับมาสะบัดแขนของเธอออกอย่างโหดเหี้ยม พูดเสียงหนักแน่น“เธอคิดว่ามีทางไหม?!”
“เธอสามารถไม่สนใจว่าเมื่อก่อนซ่งเทียนเฉิงดีกับเธอแค่ไหน แต่ฉันรู้สึกละอายใจ！”
ซ่งเทียนเฉิงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา และเขารู้นานแล้วว่าซ่งเทียนเฉิงชอบซูหรูเยียน ตั้งแต่วันนั้นเขารู้ว่าซ่งเทียนเฉิงชอบเธอ เขาก็เป็นฝ่ายที่จะกำหนดความสัมพันธ์กับซูหรูเยียนชัดเจน
ผู้หญิงของเพื่อนไม่สามารถแย่งชิงได้ นี่คือพื้นฐานของการเป็นคน
ต่อให้ซ่งเทียนเฉิงจะตายไปแล้วจริงๆ เขาไม่มีทางที่จะสานสัมพันธ์กับซูหรูเยียน เพราะเขากับซ่งเทียนเฉิงไม่เหมือนกัน เขาไม่เคยคิดเรื่อง
ระหว่างชายหญิงกับซูหรูเยียน
“ฉันสามารถช่วยเขาดูแลเธอตลอดชีวิตได้ แต่เพียงแค่เพื่อนดูแลกัน เธอเข้าใจให้ชัดเจน!”ลี่เย่ถิงพูดทิ้งท้ายประโยคสุดท้ายกับซูหรูเยียน หมุนตัววิ่งไล่ไปทิศทางที่เฉียวเหวยอีหายไป
ซูหรูเยียนถูกเขาสะบัดจนล้มลงบนพื้น ภาพวาดกระจัดกระจายไปทั่วพื้น
เธอจ้องมองแผ่นหลังของลี่เย่ถิงด้วยความมึนงง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน น้ำตาก็ไหลออกมาเต็มใบหน้า
เพียงแค่เพื่อน
ก่อนที่ซ่งเทียนเฉิงจะเกิดเรื่อง เขาดีกับเธอมาก หรือว่าเธอบังคับเขาเหรอ?ถ้าหากเขาไม่เคยให้ความหวังเธอ เธอก็คงจะไม่ดื้อรั้นมาถึงวันนี้
เป็นเพราะว่าเฉียวเหวยอีปรากฏตัวออกมา เป็นเพราะว่าหล่อน
อันถงทำลายการแต่งงานของลี่เหิงกับฟู่จยา เฉียวเหวยอีทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับลี่เย่ถิง เฉียวเหวยอีเหมือนกับแม่ของเธอ ก็คือผู้หญิงใจแตกบ้าผู้ชาย ทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่นแล้วมีความสุข
เฉียวเหวยอีในขณะเดียวกันก็ไปมาหาสู่กับกู้หลิงเฟิงถังอี้สวี่เฟยฝานพวกเขา ลี่เย่ถิงก็ให้อภัย
แต่เธอรักเดียวใจเดียวกับลี่เย่ถิง!ทำไมเพราะว่าซ่งเทียนเฉิงเคยปรากฏตัว เขาก็ไม่สามารถรับเธอได้?
ลี่เย่ถิงวิ่งตามมาถึงด้านหลังประตู พอดีกับที่เห็นเฉียวเหวยอีกำลังเรียกรถแท็กซี่ ออกไปโดยไม่หันหน้ากลับมามอง
“คุณผู้หญิงจะไปไหน?”คนขับรถถามเฉียวเหวยอี
เฉียวเหวยอีคิดไปคิดมา พบว่าตัวเองไม่มีที่ไป เธอถูกลี่เย่ถิงควบคุมเอาไว้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน เขาก็สามารถหาเจอ
อีกเดี๋ยวถ้าเขาพบว่าเธอหนีไป ก็จะต้องโกรธแน่นอน
ไปที่ไหนก็ไม่ได้ ไปที่ไหนก็จะทำให้เขาพาลใส่คนอื่น
เมื่อกี้เธอเพิ่งจะดึงถังอี้มาพัวพัน เธอไม่มีทางทำให้คนอื่นถูกเธอทำให้กระทบกระเทือนอีก
เธอหัวเราะเยาะตัวเอง ไม่กี่วินาที ก็พูดกับคนขับรถ“ไปที่ฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์”
ระหว่างทาง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋า ไตร่ตรองเล็กน้อย ส่งข้อความหาถังอี้“คุณโอเคใช่ไหม?”
ถังอี้ไม่ตอบเธอ อาจจะกำลังนอนหลับ หรือผิดหวังกับเธอแล้ว
เธอจับโทรศัพท์ รอสักพัก ถังอี้ยังไม่ตอบเธอ นานมาก ก็ส่งข้อความให้ลี่เย่ถิง“ฉันเหนื่อยแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อน คุณยุ่งเถอะ”
เวลาที่พูด ไม่มีความผิดปกติ
ลี่เย่ถิงไม่ได้ตอบกลับเธอ อาจจะกำลังยุ่งปลอบใจซูหรูเยียน หรือบางทีอาจจะยุ่งเรื่องงาน เธอก็ไม่อยากจะไปคิดสืบสาว
มาถึงโรงแรมก็ดึกมากแล้ว ลมก็แรง เธอเปิดประตูรถ เย็นจนอดไม่ได้ที่จะกอดแขนของตัวเอง
กำลังเดินเข้าไปในโรงแรม โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
เธอหยิบขึ้นมาดู เป็นลี่เย่ถิงที่โทรศัพท์เข้ามา
เดิมทีไม่อยากจะรับสาย แต่นึกถึงวิธีที่เขาทรมานคนอื่น เธอไตร่ตรองหลายวินาที ก็ยังฝืนรับสายโทรศัพท์
“หันกลับมา”ในสายโทรศัพท์ ลี่เย่ถิงพูดน้ำเสียงเย็นชาใส่เธอ