ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 359 เสแสร้งให้ใครดู
พวกเขาทำลายข้อห้ามของเขา อาจจะได้รับการเข้าใจผิดจากบริษัทคู่แข่ง
ลี่เย่ถิงพูดคุยเรื่องธุรกิจและรำคาญที่สุดคือผู้หญิงเข้ามาแตะต้องตัวเขา เขามีนิสัยรักสะอาดมาก
ถ้าหากเด็กสาวคนนี้ หน้าตาไม่เหมือนเฉียวเหวยอีเมื่อตอนเด็ก ก็คงจะจบเห่แล้ว
ลี่เย่ถิงพูดคุยเรื่องธุรกิจเสร็จแล้วก็ออกมา เด็กสาวก็ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ เห็นเขาออกมา ก็เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง“คุณลี่ ขอบคุณมาก”
ลี่เย่ถิงกวาดสายตามองเธอ ไม่สนใจเธอ เดินออกไปทิศทางข้างนอกอย่างรวดเร็ว
เด็กสาวเดินตามหลังเขา พูดเสียงเบากับเขาต่อไป“ขอบคุณจริงๆ ครอบครัวของฉันติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงหลายร้อยล้านกับบริษัทของพวกเขา ถ้าหากว่าวันนี้คุณไม่ให้ฉันออกมา ยังช่วยฉันพูด ไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำยังไง…”
ลี่เย่ถิงหยุดเดินอย่างรวดเร็ว
เด็กสาวศีรษะชนเข้ากับแผ่นหลังของลี่เย่ถิง
ก็ตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว มือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูกรีบไปเช็ดรอยแป้งบนชุดสูทสีดำของลี่เย่ถิง
ลี่เย่ถิงเห็นท่าทางเธอเป็นฝ่ายเริ่มต้น สายตากะพริบความเดือดดาล จับข้อมือของเธอไว้อย่างรวดเร็ว
เด็กสาวถูกเขาจับจนเจ็บ เบ้าตาก็เริ่มแดง ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงถึงจะดี
“เสแสร้งให้ใครดู?”ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วให้เธอ พูดถามเสียงเบา
การแสดงแบบนี้ ถ้าหากเขาดูไม่ออก ก็คงจะไม่มายืนถึงตำแหน่งนี้
เธอหน้าตาเหมือนเฉียวเหวยอี แต่ก็ไม่ได้แสดงว่าเธอจะนิสัยเหมือน เฉียวเหวยอีไม่เคยมีแผนที่ชั่วร้าย
คิดจะมาเล่นละครน้ำเน่าอะไรต่อหน้าเขา?เงินกู้ดอกเบี้ยสูงถึงหลายร้อยล้าน
ถ้าหากติดหนี้หลายร้อยล้านจริงๆ ยังตั้งใจเก็บครั้งแรกไว้ให้เขาโดยเฉพาะ?
“คุณลี่ ฉันไม่ใช่…”
“ให้เวลาเธอสามวินาที ไสหัวออกไปให้พ้นสายตาของฉัน”ลี่เย่ถิงไม่รอให้เธอพูดจบ สะบัดมือของเธอออกอย่างโหดเหี้ยม และพูดเสียงต่ำ
เขากลับมาขึ้นรถ บีบตรงกลางหัวคิ้ว
และเมื่อกี้ยิ่งดื่มเหล้าไปสองสามแก้ว ในสมองก็ปรากฏภาพของเฉียวเหวยอีตอนเด็กเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขา ทำให้เขาปวดหัวจนแทบจะระเบิด
หลายปีที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตยังไง?
กู้หลิงเฟิงกับสวี่เฟยฝาน และเธอยังพูดโกหกว่าเธอเคยช่วยชีวิตถังเซียว เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่？
นอกจากในสมองเขาจะคิดเรื่องประเภทนั้น ก็คือวิธีที่อยู่ในคลับเฮ้าส์ระดับสูงกับสถานบันเทิงระดับสูง เขาก็คิดวิธีอื่นไม่ออก
……
เฉียวเหวยอีถูกอู๋โยวมาส่งถึงวิลล่าริมทะเล อู๋โยวช่วยเธอถือกระเป๋าเดินทางเข้าไป และพูด“ห้องเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว คุณเข้าไปพักผ่อนได้เลย”
เฉียวเหวยอีเข้าไปเปิดไฟ มองบริเวณรอบๆ ทั้งหมดเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วจริงๆ
เธอผลักหน้าต่างมองไปบริเวณรอบๆ ห่างกันไม่ไกล ก็มีบ้านสองสามหลัง ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมระดับสูง ดูเหมือนจะเป็นเขตวิลล่าส่วนตัว
เธอหมุนตัว เปิดดูในตู้เย็น ในตู้เย็นมีนมและโยเกิร์ตน้ำผึ้ง
เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว โยเกิร์ตน้ำผึ้ง ผู้หญิงจึงจะชอบกินของแบบนี้เถอะ?
และยิ่ง ลี่เย่ถิงนอกจากน้ำแร่และผงโปรตีน ก็ไม่ดื่มอย่างอื่น
ดูก็รู้ว่าไม่ปกติ
แม่บ้านเฉินพูดว่า ลี่เย่ถิงหนึ่งปีมีสามร้อยหกสิบห้าวัน อย่างน้อยที่สุดในสามร้อยวันก็จะพักข้างนอก ข้างนอกมีบ้าน มีผู้หญิงเข้ามานอนเป็นเพื่อน แทบจะปกติมาก
เฉียวเหวยอีมุ่ยปาก ไม่ได้แตะต้องของในตู้เย็น ปิดตู้เย็นเดินไปดูที่ห้องครัว
ในครัวมีเครื่องปรุงง่ายๆ ซอสซีอิ๊วเกลือน้ำตาลยังไม่ได้เปิดใช้ และเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารที่ละเอียดงดงาม ดูก็รู้ว่าเป็นสีที่ผู้หญิงชอบ ไม่ใช่รสนิยมของลี่เย่ถิง
เฉียวเหวยอีจ้องมองในห้องครัว ชั่วพริบตาเดียวก็ไม่มีความอยากกินอาหารแล้ว
จนกระทั่งรู้สึกอยากจะอาเจียน สะอิดสะเอียน