มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 1012
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1012
เมื่อมื้ออาหารของพวกเขาสิ้นสุดลง เจอรัลด์ก็ออกจากโรงแรมไปด้วยกันกับแซนเดอร์และคนอื่น ๆ เมื่อมาถึงตรงทางเข้าของโรงแรม พวกเขาก็ได้รับการทักทายโดยพ่อบ้านคนหนึ่งที่พูดขึ้นมาฉับพลัน “คนจากตระกูลหลงในยานเคนต้องการมาเยี่ยมคุณครับ ประธานเลิฟเวลล์”
“ตระกูลหลงงั้นเหรอ? ฮึ่ม! พวกเขามาเยี่ยมฉันด้วยเหตุผลอะไรล่ะ? พวกเขาส่งใครมาเป็นตัวแทนของพวกเขากัน?” แซนเดอร์ที่เห็นได้ชัดว่ามั่นใจมากขึ้นแล้วในตอนนี้ที่เจอรัลด์ตกลงที่จะช่วยเหลือเขาตอบกลับ
“พวกเขาส่งคุณหญิงสองของตระกูลหลงมาครับ! ในเวลานี้เธอกำลังรอพบคุณอยู่และเธอก็ยังนำของขวัญดี ๆ มากมายมาด้วยเพื่อฉลองความสำเร็จของงานแลกเปลี่ยนสมบัติ!” พ่อบ้านอธิบาย
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
คุณหญิงสองของตระกูลหลงงั้นเหรอ? อาจเป็น…?
“ตัวแทนของตระกูลหลงมีนามสกุลว่ายอร์คหรือเปล่าครับ เป็นไปได้ไหม?”
ในการตอบสนอง พ่อบ้านยิ้มทันทีก่อนจะพูดขึ้น “ใช่ครับ ใช่เลย!”
เช่นนั้นก็เป็นซาเวียจริง ๆ!
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เจอรัลด์รู้สึกค่อนข้างแปลก ๆ ทันทีที่เขาได้ยินว่าซาเวียอยู่ที่นี่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ได้พบเธอมานานกว่าหนึ่งปีแล้วตอนนี้และจนถึงวันนี้เขาก็ลืมเธอไปแล้ว
เมื่อเวลาผ่านไป มันจึงเป็นปกติที่เหตุการณ์ในอดีตจะค่อย ๆ ถูกลืมไป อย่างไรก็ดี มีหนึ่งเหตุการณ์ที่เจอรัลด์รู้ว่าเขาจะไม่สามารถลืมได้
เหตุการณ์นั้นเป็นช่วงเวลาที่เขาถูกไล่ล่าโดยทั้งพวกหลงและโมลเดลเกือบจะตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ในขณะที่ทั้งสองตระกูลพยายามจะฆ่าเขาอย่างเต็มที่ในตอนนั้น แต่ซาเวียก็ปล่อยเขาไป โดยพื้นฐานแล้วก็เพื่อช่วยชีวิตเขา
‘เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วตอนนี้…ฉันสงสัยว่าเธอจะเป็นยังไงบ้างนะ…ไม่ว่าจะยังไง เธอก็สมควรได้ใช้ชีวิตที่สุขสงบ…พูดง่าย ๆ มันจะดีกว่าถ้าพวกเราไม่เจอกันเลย’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นเล็กน้อย
“คุณคลอฟดร์ด…? คุณคลอฟอร์ด…” แซนเดอร์กระซิบข้าง ๆ เขา
“…หืมม?” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาตื่นจากภวังค์
“ฮ่าฮ่า! ผมแค่สงสัยว่าในเวลานี้คุณพักอยู่ที่ไหนกันครับ ถ้ามันสะดวกสำหรับคุณ ทำไมไม่ย้ายเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลเลิฟเวลล์สำหรับตอนนี้ล่ะครับ? ผมจะบอกคนอื่น ๆ ให้จัดเตรียมห้องที่ดีที่สุดให้คุณเอง ถ้าคุณเห็นด้วย” แซนเดอร์แนะนำ
“ฟังดูดีนะ” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า
เมื่อตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ ได้เช่นนั้น พวกเขาทั้งหมดจึบย้อนกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเลิฟเวลล์กัน
เมื่อมาถึงที่นั่น แซนเดอร์และเจอรัลด์ก็แยกย้ายกัน ในขณะที่เจอรัลด์มุ่งหน้าไปยังห้องใหม่ของเขา แซนเดอร์เองก็มุ่งหน้าไปยังบริเวณต้อนรับของบ้านเขาเพื่อพบปะกับซาเวีย
“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ คุณยอร์ค ผมได้เห็นรายการของขวัญที่คุณมอบให้พวกเราแล้ว และผมต้องบอกว่าทั้งหมดนั้นมีราคาแพงและมีค่ามาก! ครอบครัวของเราคงจะรู้สึกแย่ถ้ารับพวกมันทั้งหมดไว้นะครับ!” แซนเดอร์กล่าวอย่างจริงใจ
“คุณถ่อมตัวมากเกินไปแล้วค่ะ ประธานเลิฟเวลล์! คุณหาเวลามาเพื่อพบปะกับฉันได้ทั้ง ๆ ที่คุณมีตารางแน่นขนาดนี้! แค่นั้นอย่างเดียวก็เป็นเรื่องดีสำหรับตระกูลหลงอยู่แล้วค่ะ!” ซาเวียตอบกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น แซนเดอร์จึงยิ้มขณะที่เขามองไปที่ซาเวีย เนื่องจากหลงได้อนุญาตให้คุณหญิงสองมาจัดการเรื่องสำคัญเช่นนี้ แซนเดอร์จึงมั่นใจว่าเธอมีเล่ห์เหลี่ยมและทักษะทุกรูปแบบซ่อนอยู่แน่
แม้เขารู้แบบนั้น แต่ความสง่างามที่เธอแสดงผ่านวิธีที่เธอพูดอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกเขากล่าวทักทายกันตามมารยาท ก็ลดความระมัดระวังใด ๆ ที่แซนเดอร์มีในตอนแรกแล้ว เขาก็ทราบดีเช่นกัน และนั่นก็ทำให้เขายำเกรงซาเวียมากขึ้น
“เนื่องจากคุณเป็นคนยุ่งมาก ประธานเลิฟเวลล์ ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะคะ ฉันมาที่นี่ในวันนี้ด้วยความสงสัยว่าคุณได้อ่านข้อเสนอความร่วมมือที่ตระกูลหลงร่างขึ้นมาหรือยังคะ ถ้าเป็นไปได้ ตระกูลหลงจากยานเคนก็ต้องการจะมีความร่วมมืออย่างแน่นแฟ้นกับเลิฟเวลล์อย่างแท้จริง ถ้าคุณเห็นด้วย จากนั้นตระกูลหลงก็จะจัดหาโครงการที่มีมูลค่าถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์ให้กับเลิฟเวลล์ ถือซะว่ามันเป็นวิธีแสดงความจริงใจของพวกเรานะคะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น แซนเดอร์ก็รู้สึกว่าเปลือกตาของเขากระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะหวั่นไหวไปอย่างชัดเจน แต่เขาก็ยังใจเย็นอยู่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะเผยให้เห็นสิ่งที่เขารู้สึกอย่างแท้จริง
“ขอขอบคุณที่ไว้วางใจในตัวพวกเรานะครับ ยังไงซะ อย่าเพิ่งพูดถึงความร่วมมือสำหรับตอนนี้เลย ผมได้ยินจากคนของคุณว่าคุณดูเหมือนจะมีลูกพี่ลูกน้องบางคนที่นี่ในจังหวัดโลแกน ผมจึงไม่มั่นใจว่าคุณเคยได้ยินจากพวกเขามาแล้วหรือไม่ เกี่ยวกับว่าพวกเราทำสิ่งต่าง ๆ อย่างไรในจังหวัดโลแกนนี้…”
ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างหลงและโมลเดลไม่ได้เป็นความลับในหมู่คนเหล่านี้ที่ทำงานในสาขาธุรกิจ อย่างไรก็ตามสิ่งเดียวกันก็ไม่อาจบอกได้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างโมลเดลและเลิฟเวลล์
ด้วยเหตุนั้น มันจึงเป็นเรื่องปกติที่แซนเดอร์จะต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้เนื่องจากตัวแทนตระกูลหลงมาอยู่ที่ประตูเขาแล้วตอนนี้
“คุณค่อนข้างรอบรู้นะคะ ประธานเลิฟเวลล์ ฉันมีลูกพี่ลูกน้องและญาติสองสามคนอาศัยอยู่ที่นี่จริง มันคือบ้านเกิดของพวกเขา ท้ายที่สุดแล้ว ยังไงซะ พวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันและกันมานานหลายปีมากแล้ว เป็นผลให้คุณอาจจะถือว่ามันเป็นครั้งแรกของฉันที่นี่ในจังหวัดโลแกนเช่นกันก็ได้นะคะ พูดง่าย ๆ ฉันเกรงว่าฉันจะไม่คุ้นเคยกับขั้นตอนที่คุณเอ่ยถึงที่นี่น่ะค่ะ”
“ยังไงซะ คุณสามารถมั่นใจได้หนึ่งอย่าง เมื่อคุณได้รับโครงการไปแล้ว เลิฟเวลล์ก็จะได้รับเงินอย่างแน่นอน ฉันรู้สึกว่าข้อผูกมัดระหว่างหลงและเลิฟเวลล์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นในเวลาเดียวกันเช่นกัน คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอคะ?” ซาเวียกล่าวด้วยรอยยิ้ม
แซนเดอร์ตอบสนองเพียงพยักหน้า
ในตอนนั้นเอง พ่อบ้านก็เข้ามาบริเวณต้อนรับและพูดขึ้น “ทุกอย่างได้จัดเตรียมให้คุณคลอฟอร์ดอย่างเหมาะสมแล้วครับ ประธานเลิฟเวลล์ ผมขอทราบได้ไหมครับว่ามีอะไรอื่นที่คุณต้องการให้ผมทำไหม?”
“ตอนนี้ยังไม่มีอะไร อย่าลืมบอกคนอื่น ๆ ให้รับใช้คุณคลอฟอร์ดเป็นอย่างดีแล้วกัน ห้ามพวกเขาอู้งาน!”