มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 1022
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1022
เมื่อได้ยินเจอรัลด์พูดแบบนั้น ซารีนาก็โต้กลับทันที “คุณ!”
ก่อนที่เธอจะพูดอะไรที่ไม่ยั้งคิดออกไป แต่เธอก็เพียงพยักหน้าก่อนจะยังคงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลง
ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ยิ้มอย่างโกรธเคืองก่อนจะพูด “เนื่องจากคุณดูถูกวิหารเล็ก ๆ ของพวกเรา งั้นฉันก็คิดว่าตระกูลเลิฟเวลล์จะเพียงมอบหนังสืออสูรให้คุณในวันพรุ่งนี้เพื่อแทนคำขอบคุณของเราแล้วกัน คุณผู้ชาย!”
ทันทีที่เธอพูดจบ ซารีนาก็หันหลังกลับและออกจากห้องของเขาไปทันที เมื่อปิดประตูด้านหลังเธอ เธอก็สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะขึงตามองไปที่ห้องนั้น
เช้าตรู่วันต่อมาเมื่อฮาเวนผลักประตูห้องของเจอรัลด์เปิดออกก่อนจะตะโกนขึ้น “สวัสดีตอนเช้า อาจารย์!”
“อาจารย์เหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวของเขา ในขณะที่มองไปที่หญิงสาวที่นำชาโสมติดมือมาด้วย
เขาไม่มีโอกาสที่จะเตือนเธอว่าให้เคาะประตูก่อนเข้ามาด้วยซ้ำในคราวนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอบุกรุกเข้ามา แต่เจอรัลด์ก็ยังคงยิ้มให้อยู่ดี
“ใช่ค่ะ อาจารย์! ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณพูดว่าคุณจะสอนทักษะบางอย่างให้ฉัน ดังนั้นก็แน่นอนว่าฉันจะต้องเรียกคุณแบบนั้น! ยังไงซะ ฉันก็นำชาโสมมาด้วยเพื่อทำให้ความสัมพันธ์อาจารย์และลูกศิษย์ของพวกเรานั้นเป็นทางการ!” ฮาเวนกล่าวพร้อมกับยิ้มกว้าง
“ตอนนี้คุณก็พูดเกินจริงไปแล้ว…ผมจะสอนทักษะป้องกันตัวบางอย่างให้คุณในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเอง!”
ฮาเวนเมินเฉยต่อสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปอย่างชัดเจน และเพียงตอบกลับ “โปรดรับชานี้ไว้เพื่อเป็นการแสดงความเคารพจากศิษย์ของคุณด้วยค่ะ อาจารย์!”
โดยการโค้งคำนับก่อนจะยื่นชาไปตรงหน้าเจอรัลด์ เขาเพียงส่ายหัวก่อนจะรับถ้วยชามาจากเธอ
หลังจากการจิบชา เขาจึงยิ้มแห้ง ๆ ให้เธอก่อนจะพูด “นี่ก็ได้แล้วใช่ไหม?”
“แน่นอนสิ! ตอนนี้ก็ไปกันเถอะ! สอนบางอย่างให้ฉันได้แล้ว!” ฮาเวนร้องเสียงแหลมขณะที่เธอกระโดดอย่างตื่นเต้นอยู่กับที่
เจอรัลด์ยิ้ม จากนั้นก็ลุกยืนขึ้นเพื่อจะจากไปพร้อมกับเธอ…
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาทำแบบนั้น เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในช่องท้องของเขาทันที! เมื่อเอามือกุมหน้าท้องไว้ ใบหน้าที่ซีดเซียวของเขาก็บี้ขึ้นด้วยความเจ็บปวดยิ่งขณะที่เขาตะโกนขึ้นมา “…ชานั้น!”
ฮาเวนเริ่มเป็นกังวลมากขึ้นขณะที่เธอเฝ้ามองเจอรัลด์เริ่มเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอจึงตอบกลับทันทีอย่างตะกุกตะกัก “ฮ ฮะ? เกิดอะไรขึ้น? เป็นอะไรไป?”
“ช ชา…มันเป็นยาพิษ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยความเจ็บปวดอย่างยิ่งขณะที่เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะกลิ้งไปมา โดยกำอย่างแน่นบนท้องของเขาอยู่ตลอดเวลา
“พ พิษเหรอ? ป โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว เจอรัลด์!” ฮาเวนพูดเสียงแหลมซึ่งมีความวิตกกังวลพุ่งขึ้นสูงสุดหลังจากเห็นว่าเจอรัลด์ดูเหมือนเจ็บปวดมากแค่ไหน
เมื่อประโยคของเธอสิ้นสุดลง เจอรัลด์ก็เอามือจับหัวของเขาแน่นแล้ว
“ห หัวของคุณก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันเหรอ? ได้โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว!” ฮาเวนกล่าว ขณะที่เธอเริ่มเย่าไหล่ของเขาเบา ๆ
ไม่นานหลังจากนั้นก่อนที่เจอรัลด์จะหยุดดิ้นรน ตอนนี้ตาของเขาปิดลงแล้ว ในขณะที่มือของเขาอ่อนปวกเปียก!
“จ เจอรัลด์…? เจอรัลด์! ตายแล้ว ขอร้องล่ะ ตื่นเถอะ! พวกนาย! พวกนาย! เข้ามาที่นี่สิ!” ฮาเวนร้องออกมา
เกือบจะในทันที ประตูห้องของเจอรัลด์ก็ถูกเหวี่ยงเปิดออกและคนแรกที่เข้ามาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซารีนา
“พ พี่! เจอรัลด์ดูเหมือนจะถูกวาง!”
ประโยคของฮาเวนสิ้นสุดลงก่อนเวลาอันควรด้วยเหตุผลหนึ่ง ในที่สุด เธอก็สังเกตเห็นในตอนนั้นเองว่าที่อยู่ข้างหลังซารีนาคือพ่อของเธอ อาสอง และคนอื่นหลายคนขณะที่พวกเขาค่อย ๆ เข้ามาในห้องเช่นกัน
“ฉันต้องยอมรับ เจ้าสอง ยากระจายนั้นได้ผลดีจริง! แม้แต่เจอรัลด์ที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ของยานี้ได้เลย!” แซนเดอร์กล่าว ขณะที่เขาพยักหน้าพร้อมมกับหัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พูดตามตรง ผมก็สงสัยเช่นกันเมื่อโมลเดลมอบยาให้ผม หลังจากเห็นความสามารถของเจอรัลด์แล้ว ผมก็ไม่มั่นใจเลยว่าเขาอาจจะถูกวางยาได้จริงหรือเปล่า! ยิ่งไปกว่านั้น โมลเดลก็บอกผมว่าผมไม่จำเป็นต้องใช้ยานี้ทั้งหมดเพื่อทำให้เขาถูกวางยาอย่างร้ายแรงหรอก! จากสิ่งที่พวกเขาพูด ตราบใดที่เขาจิบชาจิบเดียว พิษก็จะได้ผลทันทีไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น ผมก็ใส่ยาทั้งหมดลงไปอยู่ดี เพื่อความปลอดภัยน่ะ! ขอบคุณ เขาดูเหมือนจะจิบชาไปอึกใหญ่เช่นกันนะ!”
“ตามที่โมลเดลพูด เจอรัลด์จะยังคงนอนแบบนี้ไปเรื่อย ซารีนาถาม ในขณะที่ยืดผมของเธอให้ตรง
“ใช่แล้ว!”
“พ่อ? พี่สาว?! พวกคุณกำลังพูดถึงอะไร? พ่อเป็นคนวางยาเขาเหรอ?!” ฮาเวนถามด้วยความไม่เชื่อ
“แกไม่เกี่ยวกับอะไรที่นี่อีกต่อไปแล้ว ฮาเวน พ่อบ้าน! พาฮาเวนไปห้องของเธอดังนั้นเธอจะได้พักผ่อนซะ! และห้ามปล่อยให้เธอออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน!”
“พ่อ! เจอรัลด์เป็นพันธมิตรของพวกเรานะ! เขาช่วยชีวิตพวกเราไว้!” ฮาเวนร้องออกมาขณะที่พ่อบ้านลากเธอออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกหน้องคนหนึ่งก็เดินเข้ามาก่อนจะกระซิบ “นายท่าน โมลเดลอยู่ที่นี่แล้วครับ!”
“โอ้ว? งั้นก็เร็วเข้า ไปเชิญพวกเขาเข้ามา!” แซนเดอร์ตอบกลับอย่างตื่นเต้น