มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 1027

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1027

‘แต่…ไม่มีทางที่เธอจะรู้ว่าเจอรัลด์เป็นใคร…เว้นแต่ว่า…เขาอาจอยู่ในจังหวัดโลแกนจริงหรือเปล่า…? เดี๋ยวนะ เธออาจจะไม่ได้พูดถึงเจอรัลด์คนเดียวกันก็ได้!’ ซาเวียคิดกับตัวเอง

ด้วยคำถามมากมายหลายอย่างลอยอยู่ในหัวของเธอ ซาเวียจึงไม่สามารถยั้งตัวเองจากการไล่ตามหลังฮาเวนไปได้ เธอต้องการคำตอบอย่างมาก

ข้ามไปอีกสองวันถัดไป เจอรัลด์พบว่าตัวเองอยู่ในเขตที่ห่างไกลจากตัวเมืองของป่าเอเวอร์แดร์ ซึ่งตั้งอยู่ที่ชายแดนของจังหวัดโลแกน

ด้วยมรดกที่สืบยาวนานกว่าหลายพันปี ต้นไม้ภายในป่าเอเวอร์แดร์จึงเติบโตอย่างหนาแน่นมากบนภูเขามากมายที่เติบโตอยู่ใกล้กันและกันโดยเฉพาะพิเศษ นอกเหนือจากความหลากหลายมากมายของพืชที่ขึ้นในเฉพาะพื้นที่สามารถพบได้ที่นั่นแล้ว แต่ก็เป็นที่รู้กันว่ามีนักล่าหลากหลายชนิดซุ่มซ่อนอยู่ภายในป่า

“ระวังด้วยตอนที่เสียบโพลง! พวกเราไม่สามารถปล่อยให้สัตว์ร้ายหนีไปได้อีกด้วยความเจ้าเล่ห์ของมัน!” หนึ่งในผู้ชายหลายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ารูที่จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ถูกต้อนให้จนมุม

ด้วยการที่เวลสันรับผิดชอบในการปฏิบัติการนี้ มันก็ชัดเจนว่ากลุ่มคนประกอบด้วยเจอรัลด์และคนของเขา

เนื่องจากเคเลปมอบแผนที่ของป่าเอเวอร์แดร์ให้เจอรัลด์ พวกเขาจึงก้าวหน้าหน้าเป็นสองเท่าด้วยความพยายามเพียงครึ่งเดียวในการค้นหาจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา อย่างไรซะ แผนที่ก็ค่อนข้างละเอียด และการมีมันอย่างเดียวก็คล้ายกับการมีผู้นำทางป่าที่ช่ำชอง

แม้เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ประสบความสำเร็จในการค้นหาร่องรอยของจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์เมื่อวานนี้ แต่ด้วยความผิดหวัง จิ้งจอกตัวนั้นจัดการหลบหนีไปจากพวกเขาได้

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการเผชิญหน้าหน้ากันหลายครั้งของพวกเขากับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างมากตัวนั้น ไม่มีพวกเขาคนไหนสามารถคาดเดาได้เลยว่าจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์แท้จริงแล้วมีความสามารถอย่างไร

ยังไงซะ แม้หลังจากการพยายามอย่างหนักเพื่อจะจับมันมาตลอดทั้งคืน ความพยายามอย่างไม่มีการพักผ่อนของพวกเขาก็ดูเหมือนจะไร้จุดหมาย แม้พวกเขาได้เผชิญหน้ากับจิ้งจอกมาหลายสิบครั้งแล้วในตอนนั้น แต่จิ้งจอกก็ดูเหมือนมักจะล้ำหน้าพวกเขาไปก้าวหนึ่งอยู่เสมอ!

สุดท้ายแล้ว อย่างไรซะ ในที่สุดพวกเขาก็สามารถดักจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ไว้ได้ภายในโพลงที่มันอยู่ในตอนนี้

ในที่สุดก็ได้ผลลัพธ์บางอย่างเสียที ตอนนี้เวลสันรู้สึกตื่นเต้นมาก

เจอรัลด์เองก็พูดอย่างประหม่า “อย่าปล่อยให้สัตว์ร้ายหนีไปได้อีก! จากสิ่งที่ผมอ่านในหนังสืออสูร จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ไม่เพียงแต่รวดเร็วมากเท่านั้น แต่แม้ว่าร่างกายของมันจะขาวสนิท มันก็เชี่ยวชาญในการอำพลางตัวเช่นกัน! อย่างไรก็ดี สิ่งที่น่ากังวลมากที่สุดก็คือความจริงที่ว่า มันสามารถมองเห็นแผนการและกิจวัตรต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น มันก็จะหาวิธีหนีไปได้อย่างง่ายดาย! หนังสือกล่าวไว้เป็นพิเศษว่าไอคิวของมันสูงกว่ามนุษย์ที่อัจฉริยะมากที่สุดอีกด้วยซ้ำ

เนื่องจากเจอรัลด์ได้ศึกษาหนังสืออสูรอย่างละเอียด ในคืนก่อนที่พวกเขาจะเริ่มการไล่ล่าหาจิ้งจอก เขาจึงเรียนรู้ทุกอย่างที่เขาจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์พร้อมด้วยสัตว์ร้ายอื่น ๆ

เป็นผลให้ เขารู้ว่าถ้าพวกเขาปล่อยจิ้งจอกหลุดมือหนีไปได้คราวนี้ การตามหารอยมันอีกครั้งก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

“สัตว์ร้ายตัวนี้กำลังจะเผยตัวเองแล้ว! ทุกคน เงียบ!” เวลสันสั่งขณะที่เขาแสดงท่าทางให้คนที่เหลือเงียบลง

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนจึงกลั้นหายใจ ขณะที่พวกเขารุมล้อมทางเข้าของโพลงไว้ เจอรัลด์เองก็เห็นร่องรอยของหางสีขาวกำลังบิดตัวจากภายในโพลงที่คับแคบนั้น

จากนาทีที่จิ้งจอกเข้ามาในโพลง แผนของพวกเขาก็คือการรมควันให้มันออกมาจากอีกด้านหนึ่ง เนื่องจากลูกน้อง ที่ประจำการอยู่อีกฝั่ง คอยพัดรมควันเข้าสู่โพลงอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดจิ้งจอกก็กำลังแสดงสัญญาณของการออกจากโพลงแล้ว!

ถึงอย่างนั้น เมื่อจิ้งจอกกำลังอยู่ห่างจากทางเข้าประมาณครึ่งเมตร ทันใดนั้นควันสีเขียว หนาทึบ และทำให้หายใจไม่ออกก็เริ่มหลั่งไหลออกมาจากโพลง!

เนื่องจากเจอรัลด์และคนอื่น ๆ กำลังนอนรออยู่ตรงหน้าโพลงกัน มีเพียงเจอรัลด์เท่านั้นที่จัดการถอยออกมาและปิดจมูกของเขาได้ทันเวลา อย่างไรก็ตาม คนอื่น ๆ ที่นั่น ลงเอยด้วยการถูกรมควันไปแล้ว!

ไม่นานเสียงร้องจี๊ด ๆ ก็ดังขึ้นให้ได้ยิน ขณะที่พวกเขาหันไปมองที่จิ้งจอก มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าจิ้งจอกนั้นกำลังหัวเราะเยาะพวกเขาอยู่!

ด้วยเสียงร้องครั้งสุดท้าย มันก็พุ่งออกมาจากโพลงด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า โดยวิ่งผ่านคนของเจอรัลด์และทำการหลบหนีไปได้!

“บ้าจริง! มันหนีไปได้อีกแล้ว!” เวลสันตะโกนขึ้นด้วยความหงุดหงิด

“ตามมันไป!” เจอรัลด์สั่ง ขณะที่เขาเริ่มไล่ตามจิ้งจอกไปด้วยตัวเองอย่างฉับไว โดยไม่ต้องการให้มันหนีไปได้อีกครั้ง เจอรัลด์จึงทำให้มั่นใจว่าเขาจะวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้

แม้เดิมทีเวลสันและคนอื่น ๆ วิ่งตามไปติด ๆ แต่สุดท้าย พวกเขาก็ไม่เห็นทั้งเจอรัลด์และจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์แล้ว! พวกเขาไม่สามารถหาร่องรอยใด ๆ ของเขาได้เลย!

“พวกเราควรทำยังไงดีครับ คุณเวลสัน? พวกเราไม่เห็นเขาแล้ว!” หนึ่งในลูกน้องกล่าว

“พวกเราจะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อค้นหาพวกเขาก่อน! แต่ถ้าพวกเรายังคงไม่สามารถหาพวกเขาเจอได้ งั้นพวกเราจะต้องย้อนกลับที่ฐานและรอเขาอยู่ที่นั่นกัน!” เวลสันสั่ง

ในขณะเดียวกัน จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ก็ร้องเยาะเย้ย ขณะที่มันวิ่งหนีอย่างเร็วไปยังจุดสูงสุดของป่า ไม่ต่างไปจากลูกศรที่เพิ่งถูกยิงเลย