มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 115
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 115
ครอบครัวของอลิซดำเนินการบริษัทสารสนเทศ
กำไรประจำปีของพวกเขาอยู่ที่ประมาณเก้าแสนดอลลาร์ถึงหนึ่งล้านดอลลาร์
มันไม่ได้สูงมาก แต่ก็ค่อนข้างดีมากแล้ว
ที่ตั้งของร้านอาหารอยู่ภายในโรงแรมที่หรูหรามาก หลังจากเจอรัลด์และคนอื่น ๆ เข้ามาในร้านอาหาร พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าพ่อแม่ของอลิซได้สั่งอาหารและไวน์ชั้นดีเยี่ยมไว้เต็มโต๊ะแล้วจริง ๆ
แต่น่าเสียดาย บุคคลนั้นที่เขาอยากจะเชิญให้มาที่นี่วันนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่เลย
“อลิซ มาแล้วเหรอลูก!”
จอร์จยิ้มขณะที่เขายืนขึ้น ตอนนี้ลูกสาวของเขาทำให้บริษัทเกิดปัญหาใหญ่เช่นนี้ บริษัทของเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายด้วยในตอนนี้ บริษัทของเขามีแนวโน้วที่จะเผชิญกับการล้มละลายภายในหนึ่งเดือนนี้หลังจากคำพูดที่โหดร้ายและคำขู่ของวิลเลียมที่พูดไว้
เขาคงจะสูญเสียการทำงานอย่างหนักมากกว่าสิบปีไปง่าย ๆ เช่นนั้น
เขาทำได้แค่ฝืนยิ้มออกมาเท่านั้นในเวลานี้
“สวัสดี คุณลุง คุณป้า!”
ทุกคนกล่าวทักทายกันและกัน
“อลิซ พ่ออยากจะถามหนูบางอย่าง ไม่ใช่หนูบอกว่าหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของหนูน่าทึ่งจริง ๆ เหรอ? พ่อได้ยินหนูพูดว่าเขามีเครือข่ายที่แข็งแกร่งมากและมีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับเหล่าคนที่มีอำนาจมาก เพื่อนร่วมชั้นคนนี้ของหนูมากับหนูด้วยในวันนี้หรือเปล่า?”
จอร์จนึกได้ว่าเคยได้ยินลูกสาวของเขาพูดถึงความจริงที่ว่าเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากกับใครบางคนจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น
นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมจอร์จถึงถามคำถามนี้กับเธอ
ถ้าเขาสามารถช่าวพวกเขาได้ ชีวิตของพวกเขาคงจะง่ายมากขึ้นกว่านี้เยอะ
“เขาอยู่ที่นี่วันนี้ค่ะ พ่อ แต่เรื่องต่าง ๆ เหล่านั้นมันแตกต่างจากที่พวกเราคิดไว้อย่างสิ้นเชิง ความสัมพันธ์ส่วนตัวของเขาไม่ใช่สิ่งที่หนูเคยคิดมาก่อน…”
อลิซตอบด้วยสีหน้าเฉยเมยบนใบหน้าของเธอ
เธอไม่ได้แถลงอย่างชัดเจนว่าเจอรัลด์ได้มาที่นี่ด้วยกับพวกเขาวันนี้หรือไม่
“อลิซ ทำไมเธอยังคงไว้หน้าเขาอยู่ในเวลาเช่นนี้? ใช่ค่ะ คุณลุง เดิมทีพวกเราคิดว่าเจอรัลด์เป็นคนดีและมีความสัมพันธ์และเครือข่ายของเหล่าเพื่อน ๆ ที่ดีมาก อย่างไรก็ตาม เราได้รู้ในวันนี้ว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากผู้ชายแมงดาคนหนึ่งที่ถูกเลี้ยงดูเก็บไว้โดยคนอื่น ๆ เพื่อที่เขาจะสามารถเข้าออกคฤหาสน์ได้ตามสบาย เขาเป็นแค่ชายหนุ่มที่ถูกเก็บไว้และเลี้ยงดูโดยผู้หญิงมากกว่าหนึ่งคน!”
“เขาอาจจะดูน่าเหลือเชื่อจริง ๆ แต่เขาไม่มีอะไรเลย! หนูไม่คิดว่าใครจะช่วยเธอได้เพียงเพราะว่าพวกเขาอยากจะเห็นแก่หน้าของเขานะคะ!”
เจสลินก่นด่าขณะที่เธอยืนขึ้น
ความจริงแล้ว เธอเริ่มเสียใจกับคำพูดของเธอทันทีที่เธอได้เริ่มด่าเขา
นี่มันไม่ถูกต้อง!
เธอดูเหมือนจะลืมเกี่ยวกับเรื่องของเจอรัลด์ อย่าลืมว่า เจอรัลด์ยังสามารถทำให้คนเช่นฟลินท์โค้งคำนับและขอโทษต่อพวกเขาทุกคนได้อีกด้วย
นี่พิสูจน์แล้วว่าความสัมพันธ์และการคบหาสมาคมของเจอรัลด์นั้นเหลือเชื่ออย่าแท้จริง
ถ้าเขาขอความช่วยเหลือจากคนรักของเขา ใครจะไปรู้ บางทีเขาอาจจะสามารถคลี่คลายปัญหานี้ให้พวกเขาก็ได้!
โถ เจสลินเพิ่งคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานี้เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เจอรัลด์ยังคงไม่ใช่ทายาทรุ่นที่สองที่ร่ำรวยที่เธอคิดว่าเขาเป็น เนื่องจากว่าเธอมีความหวังและความคาดหวังที่สูงเช่นนี้สำหรับเขา ความผิดหวังที่เธอรู้สึกเมื่อเธอพบว่ามันไม่เป็นอย่างนั้นก็ยิ่งมากกว่า
อารมณ์ของเจสลินขึ้น ๆ ลง ๆ และเธอก็มองข้ามเรื่องนี้ไปอย่างสิ้นเชิง
“อย่างงั้นหรือ เป็นเช่นนี้เอง!”
จอร์จและภรรยาของเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้
วันนี้พวกเขาเพิ่งพบกับเจอรัลด์เป็นครั้งแรก แต่พวกเขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะหล่อเหลาคนนี้จะน่าเหยียดหยามได้ขนาดนี้
พวกเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมลูกสาวคนสวยของพวกเขาถึงเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้ได้?
จอร์จและภรรยาของเขาไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
จอร์จนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดแม้แต่คำเดียวเลย
เขาเพียงแค่หมุนถาดวางอาหารขณะที่เขากิน
มีอาหารดี ๆ มากมายบนโต๊ะและเจอรัลด์ก็หิวมากจริง ๆ
เมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ ความรังเกียจที่จอร์จและภรรยาของเขารู้สึกต่อเจอรัลด์ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น
“ในเมื่อเธอหิว เธอก็ควรสั่งข้าวขาวหนึ่งชามมากิน!”
แม่ของอลิซเป็นคนสวยที่รูปร่างสูงและงดงามจนตะลึง
ถึงแม้ว่าเธอจะอายุประมาณสี่สิบปีแล้ว แต่เธอไม่ได้ดูเหมือนว่าเธออายุมากกว่ายี่สิบห้าปีเลย
เธอมีผิวที่ขาวกระจ่างใส
ในเวลานี้ เธอกอดอกของเธอไว้ขณะที่เธอพูดอย่างเย็นชากับเจอรัลด์ ข้าวขาวงั้นเหรอ? ข้าวขาวหนึ่งจานเหรอ? เธอวิจารณ์เจอรัลด์อย่างจงใจ!
“ฮึ่ม! ถูกต้อง! เขาควรกินแค่ข้าวขาวเปล่า ๆ ! เขาต้องเมาไปแล้วแน่! ทั้งหมดที่เขารู้ว่าจะทำก็คือการกินแม้แต่ในเวลาเช่นนี้!”
“เขาคิดว่าเขากำลังมาทำอะไรที่นี่กัน? เขาจะไม่แม้แต่สามารถช่วยเหลืออะไรได้อยู่แล้ว! ทั้งหมดที่เขารู้ว่าจะทำก็คือการกินและดื่มของฟรี! ถึงแม้ว่าเขาถูกเลี้ยงดูเก็บไว้โดยคนอื่น เขาก็ยังคงไม่สามารถขจัดทัศนคติของการฉกฉวยผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้! เขาจะกินอาหารฟรีเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสามารถได้มื้ออาหารฟรี!”
“ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงเหล่านั้นกำลังคิดอะไรอยู่! ทำไมพวกเธอถึงยังต้องการจะเก็บผู้ชายแมงดาเช่นเขาเอาไว้ด้วย?”
หญิงสาวหลายคนที่ถูกชักนำโดยเจสลินก็พูดอย่างเยาะเย้ยด้วยเช่นกัน
เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ยิ้มแห้ง ๆ อยู่ภายในใจของเขาเท่านั้น
ด่า ด่าเท่าที่พวกเธอต้องการเลย พวกเธอจะต้องร้องไห้ในไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้แหละ
“โธ่เว้ย!”
ในเวลานี้ ประตูของห้องถูกผลักเปิดออกอย่างฉับพลัน