มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 17
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 17
เจอรัลด์ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่เขามีต่อกับอลิซได้
อลิซเป็นคนสวยและสง่างามจริงๆ
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ไม่สามารถทนยอมรับทัศนคติของเธอได้เพราะว่าเธอไม่เพียงแต่หยาบคายและหยิ่งยโสมากแต่เธอยังดูถูกคนจนอีกด้วย
เจอรัลด์ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าจริง ๆ แล้วนาโอมิกำลังคิดอะไรอยู่ เธอมีความตั้งใจที่จะจับคู่เขากับอลิซได้อย่างไร?
ดังนั้น เจอรัลด์ไม่ต้องการไปทานมื้อเที่ยงกับพวกเขามาก่อนเลยจริง ๆ เขาไม่อยากทำให้สถานการณ์เปลี่ยนเป็นความอึดอัดใจ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถปฏิเสธคำชวนที่แสนจริงใจของฮาร์เปอร์เนื่องจากเขาก็ไม่ต้องการจะปฏิเสธเพื่อนของเขาเลย
สถานที่ที่พวกเขาได้ตัดสินใจไปทานมื้อเที่ยงกันคือร้านอาหารตะวันตกที่ชื่อว่าบลัดเฮฟเวน
โดยปกติแล้ว ฮาร์เปอร์คงไม่สามารถเป็นเจ้างานและจ่ายมื้อเที่ยงนี้ที่โรงแรมห้าดาวไหน ๆ ได้ไม่เหมือนกับเด็กทายาทรุ่นที่สองของครอบครัวเศรษฐีอย่างแดนนี่กับยูริ
เด็กสาวหกคนจากหอของอลิซก็จะมาร่วมมื้อเที่ยงวันนี้
นอกจากนี้ ยังมีอีกหกคนจากหอของเจอรัลด์ก็มากับนาโอมิด้วย
อย่างไรก็ตาม เพราะเจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับพวกผู้ชายที่เหลือในหอพักเขาก็เลยไม่ได้ไปร่วมทานมื้อเที่ยงกับฮาร์เปอร์และเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ
“ฉันคิดว่านะ นาโอมิ พวกเราต้องการแค่ผู้ชายห้าคนที่อยู่หอเดียวกับฮาร์เปอร์ เธอ และพวกเราหกคนจากหอของฉันเพื่อมาร่วมมื้อเที่ยงกัน! มีทั้งหมด 12 คน ร่วมทานอาหารก็เพียงพอแล้ว!” อลิซพูดขณะที่เธอนั่งลงบนที่นั่งของเธอขณะดื่มน้ำผลไม้
ความหมายที่เธอพยายามจะบอกปรากฎชัดเจน
ในความเป็นจริง อลิซมีความรู้สึกประทับใจในตัวฮาร์เปอร์และอีกอย่างเธอรู้สึกว่าเขาดูเป็นผู้ชายที่มีความมั่นคงและดูเป็นผู้ใหญ่
อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของฮาร์เปอร์เป็นเพียงแค่คนธรรมดาพวกเขาเป็นครูสอนอยู่ในโรงเรียนมัธยมต้น ดังนั้น โดยปกติแล้วเขายังไม่ใช่มาตรฐานของอลิซ
“ใช่ ฉันเห็นด้วยกับอลิซ ทำไมเจอรัลด์ต้องมาร่วมทานมื้อเที่ยงกับเราวันนี้ด้วย? ทันทีที่ฉันเห็นเขา ฉันก็เริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างที่เขาทำเมื่อคืน! มันน่ารำคาญจริง!” ตอนนี้เองเฮลีย์ก็พูดขึ้นอย่างติดตลก
“โอเค โอเค อลิซ เฮลีย์ ได้โปรดหยุดเกลียดเจอรัลด์เถอะ เธอรู้หรือเปล่าว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ถ้าพวกเธอให้โอกาสเขาและรู้จักเขามากขึ้นกว่านี้?” นาโอมิยิ้มตอบกลับ
“อืม ถ้าเขาเป็นคนดีจริง เขาคงจะไม่ทำให้พวกเราทั้ง 12 คนนั่งรอตรงนี้เพื่อรอเขาเพียงคนเดียวใช่ไหม? ฉันพูดถูกไหม เฮลีย์? อลิซพูดขึ้นขณะที่เธอทำเสียงขึ้นจมูกอย่างเยือกเย็น
“โอ้ ดูสิ เจอรัลด์อยู่นี่แล้ว!”
ตอนนี้เอง นาโอมิยืนขึ้นอย่างตื่นเต้นขณะที่เธอโบกมือให้เจอรัลด์ แสดงท่าทางบอกให้เขาเดินมาทางที่พวกเขาอยู่และร่วมโต๊ะเดียวกับพวกเขา
“ขอโทษนะที่มาช้า ฉันต้องกลับไปที่หอเพื่อโทรหาสายสำคัญ มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการ”
เจอรัลด์พูดขณะส่งยิ้มให้นาโอมิ
ตอนนี้นาโอมิกำลังนั่งลงตรงกันข้ามกับอลิซ
ดวงตาของเธอดูแปลกใจไปชั่วขณะก่อนเธอจะยืนขึ้นและดึงเจอรัลด์ให้มานั่งตรงที่ของเธอและพูดขึ้นว่า “เจอรัลด์ นั่งตรงนี้”
เจอรัลด์รู้ว่านาโอมิกำลังพยายามจะทำอะไร
เขาได้แต่นั่งลงโดยไม่อยากจะคิดมากเกินไป
“เจสลิน! เปลี่ยนที่นั่งกันเถอะ!”
“อย่างไม่คาดคิด อลิซมีสีหน้าที่เย็นชาบนหน้าของเธอขณะที่เธอถามหนึ่งในเพื่อนสาวของเธอเพื่อเปลี่ยนที่นั่งกับเธอทันทีที่เจอรัลด์นั่งลงตรงด้านหน้าของเธอ”
“ขอโทษนะ อลิซ! ฉันไม่อยากเปลี่ยนที่นั่งกับเธอ ถ้าฉันได้นั่งตรงกันข้ามกับคนยากไร้นั่น ฉันเกรงว่าคนที่ไม่รู้ความจริงจะเข้าใจผิดฉันได้และคิดว่าเขาคือแฟนของฉันนะสิ!”
“ทำไม? ไม่ใช่ว่าเธอควรจะดีใจถ้าเจอรัลด์เป็นแฟนของเธอหรอกเหรอ? เขายังสามารถซื้อกระเป๋าแอร์เมสราคาตั้ง 55,000 ดอลล่าร์ให้เธอได้นะ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ใช่ ใช่ เจสลิน! เธอควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้นะ!”
เจสลิน เลจ ผู้หญิงที่งดงามผู้ที่มีความสนใจในด้านของแฟชั่นและการแต่งหน้า
เนื่องจากว่าเธอก็มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย ธรรมดาแล้วเธอก็รังเกียจเจอรัลด์เหมือนกัน
“เมื่อเจสลินได้ยินเพื่อนร่วมชั้นหยอกล้อเธอ เธอรีบตอบกลับ “ถ้าเธอคิดว่าเจอรัลด์ดีขนาดนั้น งั้นเธอควรจะขอเขาเป็นแฟนเธอเองนะ!”
“อ่า! ฉันยอม ฉันยอมแพ้ดีกว่า”
เหล่าสาวสวยหยุดพูดเล่นทันทีที่พวกเขาได้ยินคำของเธอ
พวกเขาอ่อนไหวง่ายอย่างเห็นได้ชัดกับความจริงที่ว่าเจอรัลด์อาจจะลงเอยเป็นแฟนกับพวกเธอจริง ๆ และจากนั้นพวกเธอคงจะถูกเยาะเย้ยอย่างแน่นอน
ฮาร์เปอร์กับเบนจามินทั้งสองคนรู้สึกรำคาญขึ้นมานิด ๆ เมื่อพวกเขาได้ยินบทสนทนาของพวกผู้หญิง อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำได้เพียงแต่ทนไว้เงียบ ๆ
หลังจากนั้น เจอรัลด์ตัดสินใจไม่นั่งใกล้อลิซ
“นาโอมิ กลับมานั่งที่นี่สิ ฉันจะนั่งตรงข้าง ๆ เอง!”
เจอรัลด์ทำอะไรไม่ได้นอกจากหัวเราะเพราะเขาถูกปฏิบัติเหมือนกับสิ่งที่น่ารำคาญในสายตาของเหล่าสาวสวยทั้งหลายนี้
แม้ว่าเขาคือทายาทรุ่นที่สองเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่การปฏิบัติที่เขาได้รับจากสาวสวยทั้งหลายนั้นมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
เจอรัลด์ มีทรัพย์สินมากมายภายใต้ชื่อของเขา แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้รับการยอมรับจากสาวสวยเหล่านี้?
เจอรัลด์คิดเกี่ยวกับการใช้เงินเพื่อชนะใจสาวสวยเหล่านี้แต่เขาไม่สามารถที่จะทำยังงั้นได้
อ่า!
เจอรัลด์ตัดสินใจที่จะหลบไป
นาโอมิต้องการที่จะแก้ไขและขจัดความเข้าใจผิดระหว่างอลิซกับเจอรัลด์เพราะเธอรู้สึกว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาน่าจะเป็นคู่ที่ดีได้
อีกอย่างหนึ่ง พวกเขาทั้งสองยังเป็นเพื่อนที่ดีของเธอด้วย!
“อลิซใช่ไหม?”
ตอนนี้เอง มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งทักขึ้นมาฉับพลัน
ผู้ชายตัวสูงและหล่อเหลาแต่งตัวด้วยแบรนด์เนมทั้งตัวจากหัวถึงเท้าเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาและมองไปที่อลิซด้วยสายตาที่ดูแปลกใจ
“นายคือ ควินตัน ซิเกรอร์ ใช่ไหม?”
อลิซเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน เธอจับผมของเธอก่อนยืนขึ้นพร้อยยิ้มหวานและถูกใจบนใบหน้าของเธอ
“ใช่ อลิซฉันไม่พบเธอมานานกว่าสองปีแล้ว เธอดูสวยมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยจริง ๆ ฉันเกือบจะจำเธอไม่ได้” ควินตันตอบกลับพร้อมส่งยิ้ม
“ยังไงซะ ควินตัน ไม่ใช่ว่าพ่อของนายส่งนายไปเรียนที่ต่างประเทศหรอกเหรอ? เมื่อไหร่กันที่นายกลับมา?”
“ฉันกลับมาเมื่อสองวันที่แล้วและฉันก็พยายามถามหาเกี่ยวกับข้อมูลติดต่อเธอไปทั่ว ยังไงก็ตาม เธอจัดการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อตอนไปบาร์จักรพรรดิ์คาราโอเกะได้แล้วใช่ไหม? เพื่อนร่วมชั้นของพวกเรา เดสมอนด์ โทรหาฉันและบอกกับฉันว่าเธอผเชิญกับปัญหาอยู่ที่นั่น!” ควินตันพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูกังวลบนใบหน้า
ตอนนี้เอง อลิซปิดปากของเธอด้วยความตะลึง
เพื่อนร่วมห้องของอลิซก็ตระหนักขึ้นมาได้ทันที
“อ่า! ควินตัน นายคือคนที่ช่วยพวกเราแก้ปัญหาเมื่อคืนแล้วหรอกเหรอ?”
อลิซรู้สึกแปลกใจอย่างมาก
ความจริงแล้ว ควินตันอยากจะช่วยอลิซเมื่อคืนแล้วจริง ๆ และเขายังถามพ่อของเขาเพื่อโทรไปหาผู้จัดการของบาร์คาราโอเกะ ฟลินท์ ด้วย
อย่างไรก็ตาม ฟลินท์ไม่ได้รับโทรศัพท์
เมื่อควินตันได้ยินว่าอลิซถามเขาว่าเขาคือคนที่ช่วยแก้ปัญหานี้ในนามของพวกเขา เขาไม่ได้คิดมากขนาดนั้น
เขาเพียงแต่พยักหน้าและพูดขึ้นว่า “อืม ฉันขอให้พ่อช่วยจัดการให้หนะ”
ในตอนนี้เองอลิซรู้สึกภูมิใจและตื่นเต้นอย่างมาก
ผู้หญิงมักเป็นคนที่มีความหยิ่งทนงและยโส
ตอนนี่เองอลิซรู้สึกราวกับว่าข้อสงสัยของเธอได้ถูกทำให้กระจ่างแล้ว กลายเป็นว่าคนที่ช่วยพวกเขาแก้ปัญหาไม่ใช่นิเกลหรือใครที่ไหนที่พวกเขาได้ติดต่อเมื่อคืนแล้ว แต่เป็น เพื่อนวัยเด็กของเธอ ควินตัน กลายเป็นคนที่สามารถทำให้ฟลินท์ใจเย็นลงและทำให้เขาละเว้นค่าเสียหายแก่พวกเขา
อลิซเคยสนิทกันมาก ๆ กับควินตันในอดีตเพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างพ่อของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ธุรกิจของครอบครัวควินตันเติบโตใหญ่ขึ้นและมากขึ้น พ่อของเขาตัดสินใจที่จะส่งเขาไปต่างประเทศเพื่อเรียนต่อ
โดยปกติแล้ว พวกเขาสองคนไม่ได้ติดต่อกันเลยหลังจากที่เขาจากไปเรียนต่างประเทศ
อย่างไม่คาดคิด ควินตันได้ทำความดีของชอบให้กับเธออย่างที่สุดขณะที่เค้ากลับมาที่ประเทศ
นอกจากนี้ อลิซไม่สงสัยเลยว่าครอบครัวซิเกรอร์จะมีความสามารถต่อรองกับคนเช่นฟลินท์ได้
“ควินตัน ขอบคุณมากจริง ๆ สำหรับสิ่งที่นายทำเพื่อฉัน!”
อลิซมีความสุขและปลื้มใจอย่างมากจริงๆ
เมื่อเจอรัลด์ได้เห็นว่าอลิซขอบคุณควินตันแค่ไหน เขาช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาหน่อย
เขาเพิ่งจะกำจัดนิเกลแต่ผลของชัยชนะของเขากำลังถูกขโมยไปโดยผู้ชายที่ชื่อควินตัน
เจอรัลด์อยากจะบอกพวกเขาเหลือเกินว่าเขาคือคนที่ช่วยเหลือพวกเขาแก้ปัญหาเมื่อคืนที่แล้ว เขาคือคนที่ช่วยพาพวกเขาออกจากสถานการณ์นั้น!
อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าอลิซคงได้แต่เกลียดและรังเกียจเขามากขึ้นถ้าเขาพูดขึ้นมาตอนนี้
ดังนั้น เจอรัลด์ตัดสินใจที่จะอยู่เงียบ ๆ เพราะเขาไม่ต้องการทะเลาะกับอลิซอีก
เขาคิดว่าเขาควรจะปล่อยมันไป
“ฉันมาที่นี่เพื่อร่วมปาร์ตี้วันเกิดที่จัดโดยหนึ่งในเพื่อนมัธยมปลายของฉัน งานวันเกิดจัดอยู่ชั้นบน อลิซ ฉันจะลงมาและพูดคุยกับเธออีกครั้งหลังจากที่ได้อวยพรให้เพื่อนของฉัน! เธอสามารถแนะนำเพื่อนของเธอให้กับฉันทีหลังนะ!”
หลังจากนั้น ควินตัน ยิ้มก่อนจะโค้งให้นิดนึงขณะที่เขามองไปที่เหล่าสาวสวยก่อนเขาจะขอตัวจากไปเช่นสุภาพบุรุษ
“ว้าว! เขาหล่อดูดีมากจริงๆ!”
“อลิซ เธอรู้จักเขาได้ยังไง?”
“อลิซ เขามีแฟนหรือยัง?”
เจสลินและผู้หญิงคนอื่นรู้สึกสงสัยอย่างมากในตอนนี้
อลิซตอบกลับอย่างภาคภูมิใจ “ควินตันเป็นผู้ชายที่น่าทึ่งจริง ๆ! พวกเธอรู้จักอุตสาหกรรมอาหารภาคใต้ไหม? นั่นเป็นธุรกิจของครอบครัวเขาและเขาคือผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมด้านอาหาร!”
“ว๊าว อุตสาหกรรมอาหารภาคใต้เป็นบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์และได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำในเมืองเมย์เบอร์รี่นี้! น่าเหลือเชื่อจริงๆ”
พวกผู้หญิงทุกคนเริ่มถกเรื่องนี้ในหมู่พวกเขาเอง
“ไม่ใช่ในข่าวได้กล่าวว่าอุตสาหกรรมอาหารภาคใต้กำลังเผชิญกับปัญหาด้านการลงทุนและการเงินหรอกเหรอ?”
เจอรัลด์ฟังบทสนทนาพวกเขาอย่างนี้เงียบ ๆ แต่เมื่อเขาได้ยินบทสนทนาของพวกเธอ เขาเองก็อยากจะมีส่วนร่วมด้วย
ทันทีที่เขาพูดขึ้นบรรยากาศรอบ ๆ โต๊ะกลายเป็นเยือกเย็นภายในไม่กี่วินาที
ตอนนี้เอง อลิซจ้องเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่โมโหมากบนหน้าของเธอ
“นายหมายความว่ายังไง? ไม่ใช่ว่าเป็นปกติสำหรับอุตสาหกรรมและธุรกิจใหญ่ ๆ พี่ต้องเผชิญกับปัญหาด้านลงทุนและการเงินเหรอ? ทำไมนายถึงอิจฉาขนาดนั้น?”
“คนบางคนก็เป็นอย่างนี้แหละ พวกเขาอิจฉาและริษยาผู้อื่นเขาคว้าทุกโอกาสในการโจมตีจุดอ่อนและข้อบกพร่องของพวกเขาเพื่อกำจัดพวกเขา คนแบบนี้น่ารังเกียจจริง!” เจสลินตอบกลับด้วยท่าทางที่ดูถูก
คำพูดของเจอรัลด์เกือบจะทำให้เกิดความบาดหมางแล้ว…
“อลิซ”
อย่างโชคดี ในตอนนี้เองควินตันและหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของเขาเริ่มเดินลงบันไดมา…