มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 19

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 19

ฮาร์เปอร์รู้ว่าเจอรัลด์เป็นคนซื่อสัตย์ แม้ว่าเขาจะดูไร้สาระในบางครั้ง

นอกจากนี้ เขารู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่สามารถโกหกต่อเพื่อนพี่น้องของตัวเองได้ หลังจากที่พวกผู้หญิงที่เหลือได้ออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

หรือจริง ๆ แล้วเจอรัลด์มีความสามารถที่จะพาพวกเขาเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้?

นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร!

เจอรัลด์ยิ้มทันทีที่เขาได้ยินคำถามของฮาร์เปอร์

เขาจะได้รู้มันทีหลัง!

“ขอโทษนะคะ คุณผู้ชาย พวกคุณจะยังทานอาหารต่อที่นี่ใช่ไหม?”

ในตอนนี้เอง พนักงานเสริฟสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาขณะที่เธอถามพวกเขาด้วยท่าทางที่สุภาพ

ถึงแม้ว่าเธอพูดด้วยท่าทางที่สุภาพ แต่ก็ไม่สามารถจะซ่อนความดูถูกที่เธอรู้สึกอยู่ภายในใจ

โดยปกติแล้วเธอรู้ว่าใครมีความสามารถที่จะจ่ายค่าอาหารในวันนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เธอเองได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และเธอรู้ว่าพวกผู้หญิงสวย ๆ ทั้งหมดได้ถูกควินตันและฮาโรล์ดพาตัวไปแล้ว

ในขณะเดียวกันคนอื่น ๆ ที่กำลังทานอาหารในร้านตอนนี้กำลังมองมาที่ เจอรัลด์ ฮาโรล์ด และพวกผู้ชายที่เหลือขณะที่พวกเขาเหล่านั้นหัวเราะใส่พวกเขา

สถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญคล้ายกับว่ากำลังโดนแย่งแฟนสาวในที่สาธารณะ

นั่นยังเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพนักงานสาวถึงเดินมาถามพวกเขาว่ายังต้องการที่จะทานมื้ออาหารที่นี่ต่อหรือไม่

“ไม่แล้ว แค่ห่ออาหารทั้งหมดให้พวกเรา เราจะนำมันไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเพลิดเพลินกับอาหารที่นั่นกันทีหลัง!”

เจอรัลด์ยังคงเห็นความดูถูกในตาของเธอได้

เขาจะให้ฮาร์เปอร์ทานอาหารต่อในร้านนี้ตอนนี้ได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามันช่างน่าเสียดายที่ต้องทิ้งอาหารทั้งหมดบนโต๊ะไป

พนักงานเสริฟสาวสวยและผู้คนรอบ ๆ เกือบจะระเบิดหัวเราะทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเจอรัลด์

“ผู้ชายคนนี้โง่หรือเปล่า?”

“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาต้องการที่จะห่ออาหารร้านนี้เพื่อนำไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเป็นอาหารเย็นแทน?”

“เขารู้หรือเปล่าว่าที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ก็มีอาหารเสิร์ฟ? ฮ่าฮ่าฮ่า…”

“ฉันเดานะพวกเขาพยายามที่จะรักษาความภาคภูมิใจของตัวเองเพราะผู้หญิงที่เหลือได้จากไปพร้อมกับผู้ชายสองคนก่อนหน้านี้ ฮ่า ๆ ๆ ฉันคิดว่านักศึกษาสมัยนี้ไม่มีความรู้สึกละอายใจเลย พวกเขาเพียงแค่สามารถโอ้อวดความภูมิใจ”

ผู้คนรอบ ๆ ยังคงเยาะเย้ยพวกเขาต่อไป

ฮาร์เปอร์อดไม่ได้ที่จะก้มหัวลงด้วยความอับอาย

พนักงานสาวกรอกตาก่อนที่เธอจะจ้องไปที่เจอรัลด์และพูดว่า “ก็ได้ อย่างนั้น ในกรณีนี้ ขอทราบได้ไหมว่าวันนี้ใครจะเป็นคนชำระเงิน”

“ผม ผมเอง ผมจะชำระเงินตอนนี้แหละ” ฮาร์เปอร์ตอบกลับด้วยความเร่งรีบ

อาหารบนโต๊ะวันนี้อาจจะมีราคามากกว่า 800 ดอลลาร์

นั่นมันคงจะมากกว่า 80% ของค่ายังชีพในหนึ่งเดือนของฮาร์เปอร์

เจอรัลด์รับถุงพลาสติกจากพนักงานสาวขณะที่เขาเริ่มห่ออาหารบนโต๊ะ

ถึงแม้ว่าลูกค้าทุกคนจะเยาะเย้ยและแซวเล่นพวกเขาในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

“ซวบ ซวบ”

ในตอนนี้เอง รถหรูสามคันได้ขับผ่านร้านอาหาร

หลังจากนั้น รถหรูทั้งสามได้หยุดและจอดตรงด้านหน้าของร้านอาหารพอดี

“ว๊าว! โรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสามคัน!”

“ให้ตายเถอะ? ใครกันน่าเหลือเชื่อได้ขนาดนี้? หนึ่งในรถเหล่านั้นมีมูลค่าเกือบจะ 1,500,000 ดอลลาร์เลยนะ!”

“โอ้มายก้อด! ดูตรงทะเบียนรถสิ!”

ทะเบียนรถสำหรับรถหรูทั้งสามคันคือ 689 แค่ตัวเลขอย่างเดียวก็มีราคาหลักแสนดอลลาร์แล้ว!

ทุกคนที่อยู่ในร้านอดไม่ได้ที่จะมองออกไปจากร้านและแม้แต่พนักงานสาวก็ยังตะลึงงันในตอนนี้

ถ้าเจ้าของรถหรูมาทานอาหารในร้าน เธอจะวิ่งออกไปเพื่อทักทายเขาตอนนี้เลยเพื่อที่ว่าเธอจะได้รับความดีความชอบจากเขาบ้าง

พนักงานสาวรีบจัดเสื้อผ้าของเธอก่อนที่จะก้าวยาว ๆ ออกจากประตูไป

เธออยากจะไปดูว่าหากเจ้าของรถจะเข้ามาทานอาหาร

ในตอนนี้เอง คนสามคนได้ก้าวออกจากรถ ผู้ชายสามคนเหล่านี้แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำและพวกเขาทั้งหมดสวมแว่นตาและหูฟังบลูทูธไว้ที่หู พวกเขาดูเหมือนกับบอดี้การ์ดที่ปกติมักจะเห็นในหนัง

บรรยากาศดูเคร่งขรึมอย่างมากในตอนนี้

“คุณผู้ชาย ฉันขออนุญาตถาม…”

พนักงานคนสวยเร่งรีบไปทักทายพวกเขาอย่างทันทีทันใด

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายสามคนไม่แม้แต่จะหันมามองเธอและพวกเขาเพียงเดินตรงไปที่เจอรัลด์ ผู้ที่กำลังยุ่งในการห่ออาหารในตอนนี้

“คุณ คลอฟอร์ด!”

บอดี้การ์ดทั้งสามคนได้ทักทายเจอรัลด์ขณะที่พวกเขาโค้งด้วยความเคารพในมุม 90 องศา

“อะไรนะ คุณคลอฟอร์ดเหรอ?”

“พวกบอดี้การ์ดเอ่ยถึงเจ้าหนุ่มงั่งคนนี้ว่าคุณคลอฟอร์ด?”

ทุกคนในร้านถูกทำให้ตกตะลึง

ฮาร์เปอร์และเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ยิ่งดูประหลาดใจกว่าเดิมในเวลานี้

เกิดอะไรขึ้น?

เจอรัลด์สุดยอดจริง ๆ เหรอ?

ในตอนนี้เอง เจอรัลด์ได้ห่ออาหารเสร็จหมดแล้ว

“พวกนาย ทำไมไม่ไปขึ้นรถกัน พวกเราจะได้ไปที่วิลล่ากันตอนนี้เลย?”

“คุณคลอฟอร์ด โปรดให้พวกเราถืออาหารให้เถอะครับ”

บอดี้การ์ดรีบวิ่งมาก่อนจะหยิบอาหารที่แพ็คไว้แล้วไปจากมือของเจอรัลด์

ฮาร์เปอร์และผู้ชายที่เหลือตามเจอรัลด์ออกไปจากร้านอาหารราวับว่าพวกเขากำลังอยู่ในฝัน

“คุณคลอฟอร์ด โปรดเดินอย่างช้า ๆ …”

ใบหน้าของพนักงานสาวสวยถึงกับซีดขาวในตอนนี้และเธอทักทายเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่น่าเคารพขณะเจอรัลด์ได้แต่พยักหน้า

ในขณะเดียวกันนี้ เขาเองรู้สึกเขอะเขินเล็กน้อย เขาไม่ชินกับการที่ผู้คนจ้องมองมาที่เขาเลยจริงๆ

พวกเขาไม่กี่คนรีบเข้าไปในรถหรูอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังวิลล่า

ระหว่างทางไปที่นั่น ฮาร์เปอร์ อดไม่ได้ที่จะถามเจอรัลด์ เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“เจอรัลด์ นี่… เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เจอรัลด์ รู้สึกว่ามันยังคงเร็วไปสำหรับเขาที่จะเปิดเผยทุกอย่างให้กับพวกเขา ดังนั้น เขาพูดง่าย ๆ ว่า “ฮาร์เปอร์ ฉันจะอธิบายทุกอย่างให้นายฟังอย่างแน่นอนเร็ว ๆ นี้เพียงแต่จำไว้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันและไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับนายก็เป็นธุระของฉันด้วย ฉันจะทำให้แน่ใจว่าในวันนี้นายจะไม่เสียหน้า!”

ฮาร์เปอร์พยักหน้าและเขาไม่ได้ถามคำถามเจอรัลด์อีกต่อไป

หลังจากนั่งรถมาได้ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงที่วิลล่า

แรกเริ่มนั้น เหล่าบอดี้การ์ดได้รับหน้าที่ให้พาเจอรัลด์และเพื่อนของเขาชมรอบ ๆ และทำให้แน่ใจว่าพวกเขามีความสุขกับอาหารและสิ่งบันเทิงในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ว่าฮาเปอร์และผู้ชายที่เหลือคงไม่สามารถปล่อยให้มีอิสระและสนุกกันได้โดยมีบอดี้การ์ดอยู่รอบ ๆ

ความจริงแล้ว แม้แต่เจอรัลด์เองก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจที่มีบอดี้การ์ดตามอยู่รอบๆ

ดังนั้น ทันทีที่พวกเขามาถึงด้านหน้าของทางเข้า เจอรัลด์ได้ขอให้บอดี้การ์ดปล่อยพวกเขาไว้ตรงนี้และบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะไปเดินดูรอบๆและสนุกด้วยตัวเอง

“ให้ตายสิ! เจอรัลด์ นายน่าทึ้งมากจริงๆ! ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเราจะสามารถเข้ามาในวิลล่าได้ในวันนี้!”

เบนจามินมีความสุขมากเมื่อพวกเขาได้เดินเล่นรอบ ๆ วิลล่า

“เอ่อ ฉันรู้จักกับเจ้านายของที่นี่! ดังนั้น พวกนายอยากจะทำอะไรในตอนนี้? บอกฉันมาอะไรที่พวกนายอยากจะทำกัน!”

เจอรัลด์พูดขึ้นขณะที่เขายิ้ม

“อ่าา! เจอรัลด์ เจ้านายที่นายกำลังพูดถึงคือคนเดียวกันกับคนที่ให้บัตรช็อปปิ้งนายก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

“อืม ฉันเดาว่านายจะพูดว่ามันเกี่ยวข้องกัน…”

นี่มันก็จริงบางส่วนเพราะพี่สาวของเขา เจสสิก้า คือคนที่ให้บัตรเขาและเธอยังเป็นคนที่แนะนำเขาให้กับแซค

ฮาร์เปอร์พยักหน้าอย่างทันที

ในตอนนี้เอง พวกผู้ชายกำลังคิดว่าพวกเขาจะทำอะไรดีในวิลล่า

วิลล่าทั้งหลังกว้างใหญ่มากและกินพื้นที่ไปกว่าครึ่งภูเขา แม้แต่ทิวทัศน์ข้างนอกวิลล่าก็สวยงามมากจริงๆ ไม่มีอะไรที่น่าสนใจที่จะทำข้างนอกนั่นหรอก

น้ำพุร้อนและพื้นที่รับประทานอาหารตามจริงแล้วคือพื้นที่ที่เป็นใจกลางสำคัญของความบันเทิงในวิลล่า

เนื่องจากเจอรัลด์ได้คุ้นเคยกับสถานที่นี้แล้ว เขาพูดขึ้น “เอาหละ เข้าไปข้างในวิลล่ากันเถอะ และพวกเราสามารถทานอาหารเล็กน้อยก่อนที่จะไปเพลิดเพลินกับบ่อน้ำพุร้อนกัน”

“เอิ่ม เจอรัลด์ฉันเห็นในอินเตอร์เน็ตว่าพวกเขาเก็บค่าเข้าวิลล่าและการใช้บ่อน้ำพุร้อนด้วยใช่ไหม?” เบนจามินถามออกมาด้วยความสงสัยในตอนนี้

ความจริงแล้ว เขาพึงพอใจมากอยู่แล้วเพียงแค่ได้เล่นอยู่นอกวิลล่า

อย่างไรก็ตาม หากว่าเขาได้เข้าไปในวิลล่า นั่นคงจะป็นของแถมเพิ่มเติม!

“อย่ากังวลไปเลย!”

เจอรัลด์ยิ้ม แม้ว่าพี่สาวของเขาคือคนที่เปิดวิลล่านี้ เขาก็ยังคงเป็นหนึ่งในเจ้าของของสถานที่นี้เหมือนกัน

ทุกคนเริ่มผ่อนคลายทีละนิด

นอกจากนี้ พวกเขาได้เดินผ่านสะพานที่ดูแปลกตาก่อนที่พวกเขาจะเดินจากขอบกั้นด้านนอกเข้าไปถึงขอบกั้นด้านใน

เจอรัลด์และพวกผู้ชายเห็นอลิซและผู้หญิงที่เหลือขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ด้านใน

พวกเขาทั้งหมดกำลังถ่ายรูปตัวเองอยู่ด้านในของวิลล่าในตอนนี้

“ดูสิ! นั่นเจอรัลด์กับเพื่อนร่วมห้องของเขา พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน?” เจสลินอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์และพวกผู้ชายที่เหลือกำลังเดินเข้ามา

ในตอนนี้เอง อลิซที่ยุ่งอยู่กับการสนทนากับควินตัน เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเจสลิน อลิซขมวดคิ้วก่อนเธอจะหันกลับไปดูทางที่เจอรัลด์และเพื่อนของเขากำลังเข้ามา

แน่นอนแล้ว เป็นพวกเขาจริง ๆ

“พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน?” อลิซถามขึ้นด้วยความแปลกใจ