มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 202
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 202
“ไอ้หนุ่ม มันไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่ช่วยนาย แต่ถ้าพวกเราปล่อยนายเข้าไปแบบนี้และนายไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้ พวกเราอาจจะต้องใช้กำลังรุนแรงกับนายนะ ดังนั้น นายไปที่อื่นดีกว่าไหมและหาเงินมา แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนค่อนข้างมีอายุมากแล้ว บางทีเป็นเพราะพวกเขาเห็นเควต้าและคนอื่นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก น้ำเสียงของพวกเขาจึงไม่ได้หยาบกระด้างเหมือนก่อนหน้านี้
อืม เห็นได้ชัดว่าเควต้าเคยถูกไล่ออกไปมาแล้วครั้งหนึ่ง
“คุณลินตัน และคุณลอว์เรนซ์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมพวกขอทานเหล่านี้มายืนอยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาลเรากันล่ะ? เฮอะ? ไม่ใช่ว่านั่นคือคนที่ฉันไล่ออกไปเพราะพวกเขาไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้หรอกหรือ? ทำไมพวกเขายังอยู่นี่กัน?”
“โอ้ ดร.ควินเตโร่! ขอโทษด้วยครับ ผมจะทำให้พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”
“เร็วหน่อยนะ พวกเรากำลังทำลายภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลเรา ไปกันเถอะ มินนี่และลินดี้ วันนี้ฉันจะพาพวกหนูไปทานบางอย่างที่อร่อย ๆ กัน ฮี่ฮี่!”
ดา.ควินเตโร่ พูดขณะที่เขาเดินนำคนงามตัวน้อยทั้งสองคนไป
เด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองคนมองไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก
“ฮี่ฮี่ ทำไมนายยังคงยืนอยู่ที่นั่น ไปขอเงินไป!”
“ดูที่พวกเขาสวมใส่สิ พวกเขาจะสามารถไปพบหมอได้หรือไม่? อึ้ย!”
เด็กหญิงตัวน้อยผลัดกันพูดดูถูกพวกเขา
เห็นได้ชัดเจน พวกเขาดูเขาดูถูกเจอรัลด์ และเควต้าก็เพราะเสื้อผ้าของพวกเขา
“ดร.ควินเตโร่ ได้โปรด โปรดตรวจดูยาสมินด้วย ได้โปรดเถอะค่ะ!”
ในทางกลับกัน เควต้าก็สิ้นหวังอย่างมากจนเธอแทบจะคุกเข่าลงอ้อนวอนคุณหมอคนนั้น
“ผมมีเงิน ดังนั้นโปรดรักษาเธอด้วย ผมจะจ่ายค่าใช้จ่ายเมื่อเธอได้รับการรักษา!” น้ำเสียงของเจอรัลด์เย็นชา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ตลกอะไรอย่างงี้!”
“นายต้องล้อฉันเล่นแน่ ใช่ไหม เด็กสารเลว? นายดูไม่เหมือนคนที่มีเงินเลย ฮ่าฮ่า อย่าแม้แต่พยายามจะหลอกฉัน! ประตูอยู่ตรงนั้น ดังนั้นโปรดไสหัวไปจากที่นี่ได้แล้ว!”
เจอรัลด์มองไปที่เควต้า “รอที่นี่สักครู่ ผมสัญญาว่าพวกเราจะได้เข้าไปแน่” เขาให้ความมั่นใจ
จากนั้น เจอรัลด์จ้องไปที่ ดร.ควินเตโร่ และเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองคน เขาวิ่งเหยาะ ๆ ไปที่ข้างถนน เข้าไปในรถ และเหยียบคันเร่งอย่างแรง
“แม่ง!”
“โอมายก๊อด!”
“อะไรกัน?”
พวกเขาทั้งสามคนต่างก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน
โดยเฉพาะ ดร.ควินเตโร่ ที่ใบหน้าเกือบจะเปลี่ยนเป็นอิจฉาตาร้อน
เจอรัลด์ขับรถแลมบอร์กินีรีเวนตัน รถหรูมูลค่าสองล้านเจ็ดแสนดอลลาร์!
เขาไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์จะเป็นคนมั่งคั่งเช่นนี้!
เด็กหญิงตัวน้อยสองคนปิดปากของพวกเธอด้วยความตกใจ
ผลกระทบโดยการเห็นที่รถหรูคันนั้นนำมาให้พวกเขานั้นยอดเยี่ยมมากเกินไป!
“พวกเราเข้าไปได้หรือยังตอนนี้?”
เจอรัลด์ถามขึ้นหลังจากลดกระจกรถลง
“ครับ ครับ แน่นอน! ผมจะจัดทีมวินิจฉัยทันที! ผมไม่ไปทานข้าวแล้ว และผมจะจัดการเรื่องต่าง ๆ โดยเร็วที่สุด!”
ดร.ควินเตโร่ตื่นตระหนก
เจอรัลด์หัวเราะเยาะเขา
มันยากที่จะจัดการกับคนเช่นดร.ควินเตโร่ พวกเขาจะไม่มีวันรับฟังไม่ว่าพวกเขาจะร้องขอดี ๆเพียงใด แต่แทนที่ พวกเขาจะรับฟังก็ต่อเมื่อพวกเขาได้รับการพิสูจน์ว่าพวกเขาผิดไปแล้วเท่านั้นแหละ
ยาสมินถูกส่งตัวเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินทันที
การวินิจฉัยออกมาอย่างรวดเร็ว มันแสดงให้เห็นว่ายาสมินเป็นโรคโลหิตจาง และอาการของเธอก็ร้ายแรงมาก
แต่อย่างไรก็ตาม โรงพยาบาลก็มั่นใจและพวกเขาเชื่อมั่นว่าการรักษาของพวกเขาจะรักษาโรคของยาสมินได้ภายในหนึ่งปี
เจอรัลด์และเควต้ารู้สึกโล่ออกเมื่อพวกเขาได้ยินข่าวนี้ หินก้อนใหญ่ได้ถูกยกออกจากบ่าของพวกเขาแล้ว
“คุณคลอฟอร์ดครับ ครั้งหน้า คุณต้องใส่ใจยาสมินให้มากขึ้น ดูแลเธอให้มากและทำให้แน่ใจว่าเธอกินผลไม้มากขึ้นด้วย!”
คราวนี้ เด็กหญิงตัวน้อยของคุณหมอก็มายืนล้อบรอบเจอรัลด์
เจอรัลด์แค่พยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
หลังจากที่ยาสมินถูกย้ายเข้าไปในห้องพยาบาลเท่านั้นเจอรัลด์ถึงโล่งอกได้
“เควต้า คุณควรกลับไปทำงาน ไม่เช่นนั้นคุณอาจได้รับการปราศรัยจากเจ้านายของคุณได้นะ!”
เด็กทั้งสองคนส่ายหัวของพวกเขา
“อ่า ไม่เป็นไร ฉันต้องดูแลยาสมิน!”
“ให้เป็นหน้าที่เราเถอะ นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็อยู่ที่นี่ด้วย!”
“ฉันจะไว้วางใจงานแบบนี้ให้กับพวกเด็กหนุ่มได้อย่างไร นอกจากนี้ ถ้าเกิดว่ายาสมินต้องการไปห้องน้ำล่ะ?”
เควต้าก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกัน ไม่เพียงแค่เธอต้องไปทำงาน แต่เธอยังต้องเลี้ยงดูเด็ก ๆ ทั้งสามคนอีกด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม ยาสมินก็ได้กลายมาเป็นมาเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของเธอ
“ถ้าคุณยุ่ง ก็ไปทำงานเถอะ ผมแค่จะให้เพื่อนมาที่นี่เพื่อดูแลยาสมินเอง!”
พยาบาลสองคนงั้นหรือ?
เอาตรง ๆ นะ เจอรัลด์ก็ไม่ได้กังวลใด ๆ เหมือนกัน
มันไม่สะดวกจริง ๆ ถ้าเขาจะอยู่ต่อและดูแลยาสมิน
ดังนั้น เจอรัลด์จึงคิดถึงผู้หญิงที่จะทำหน้าที่ได้ดีพร้อมกับงานนี้
เขากำลังจะโทรหาเจน ซาร่า
ให้ตายสิ!
บนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา เขาได้รับสายที่ไม่ได้รับจากมีล่าถึงสามสิบสาย และเขาก็ถูกกระหน่ำโจมตีด้วยข้อความในวีแชท
เจอรัลด์เคยชินกับการปิดเสียงโทรศัพท์ระหว่างการเรียนในช่วงเช้า เมื่อเขาออกจากชั้นเรียนไป เขาก็เร่งรีบมากจนลืมเปิดเสียงโทรศัพท์ของเขาจนถึงตอนนี้
เมื่อดูเวลาตอนนี้ มันก็เกือบจะบ่ายโมงตรงแล้ว
พูดง่าย ๆ มีล่าได้ยืนรอเขามานานกว่าสองชั่วโมงแล้ว…