มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 219
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 219
จนกระทั่งชายคนดังกล่าวยืนออกจากรถจนหมด ทุกคนรอบข้างก็ตื่นเต้นกัน!
“ว้าว! เขาหล่อมาก!” หญิงสาวบางคนกระโดดเด้งขึ้นลงด้วยความตื่นเต้น
ผู้ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดและเขาก็ค่อนข้างหน้าตาดีและเท่ แม้แต่ออร่าของเขาก็น่าดึงดูดมาก!
เขาเหยียดยิ้มและแนะนำตัวเอง “หวัดดีตอนบ่ายทุกคน! จริง ๆ แล้วผมอยากจะแนะนำตัวเองที่งาเลี้ยงต้อนรับในภายหลังแต่เนื่องจากพวกคุณส่วนใหญ่อยู่ที่นี่กัน ผมจะแนะนำตัวก่อนละกัน ผมมาจากนอร์ทเบย์ เคยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเบย์และตอนนี้ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าพ่อของผม ไมเคิล ซีค จะมาเป็นซีอีโอคนใหม่ของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ ดังนั้น ผมจะเรียนให้จบที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่นี้!”
“และแน่นอน ผมอาจจะเป็นคนรวยแต่ผมไม่ใช่คนรวยที่หยิ่งผยองแบบนั้น ถ้าพวกคุณคนไหนอยากไปเยี่ยมชมที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ อย่าลังเลที่จะเอ่ยชื่อของผม! ผมชื่อสิลา ซีค นะครับ!” จากนั้นสิลาก็ทิ้งแว่นกันแดดของเขาลงกับพื้นดูเท่อย่างมาก
“ให้ตายเถอะ! เขาหล่อมากและย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ก็เป็นของเขานับแต่นี้ต่อไป!”
“ฉันรักคุณ สีลา! แต่งงานกับฉันเถอะ!”
“ฉันต้องการคุณเด็กน้อย สีลา!”
ผู้หญิงบางคนตะโกนอย่างกล้าหาญ
ลูกน้องของสีลาต่างก็ส่ายหัวกัน พวกเขาคุ้นชินกันดีกับความคิดเห็นที่น่าขนลุกเหล่านี้ทุกที่พวกเขาไป!
“ไปที่ภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเพื่อชมดูชั้นเรียนของเรากันเถอะ!”
สีลากลับเข้าไปในรถของเขาและเจย์เดนก็หันกลับไปที่เจอรัลด์และให้นิ้วกลางกับเขา “คราวหน้าฉันจะทำให้มั่นใจว่ารถของฉันจะเหยียบทับนายแน่ ไอ้เวร!”
รถเหล่านั้นขับออกไปขณะที่สาว ๆ ยังคงสงเสียงเชียร์กันอยู่
เขาเป็นลูกชายของไมเคิล และเขาเป็นคนบ้าแบบนั้น!
เจอรัลด์โมโหเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าเขาเกือบจะชนทับเขาอยู่แล้วแต่เขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เลยเพราะสถานะของเขาจะถูกเปิดเผย
เขาไม่สามารถเสี่ยงให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยได้ ในความเป็นจริง เขาคือลูกชายของไมเคิล เขาต้องรักษาเกียรติของเขาด้วยเช่นกัน
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ลุกยืนขึ้นและพร้อมที่จะจากไปแล้ว วันนี้เป็นวันที่ยาวนานมากสำหรับเขา เขารู้สึกผิดมากจริง ๆ หลังจากที่ทุกอย่างได้เกิดขึ้น
“ฮ่าฮ่า! คนพิลึกคนนั้นเกือบจะถูกชนทับเมื่อครู่นี้!”
“ใช่! เขาคงไม่สามารถจ่ายได้ถ้าเขาถูกรถชนจริง ๆ !”
“ดูสีลา และคนพิลึกคนนั้นสิ พวกเขาทั้งคู่เป็นผู้ชายแต่พวกเขานั้นต่างกันอย่างมาก!”
“ช่างมันเหอะ! ไปภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเพื่อดูสิลากันเถอะ!”
หญิงสาวหลายคนเริ่มเดินไปทางภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการและเมื่อพวกเธอเดินผ่านเจอรัลด์ พวกเธอทั้งหมดก็มองเขาอย่างรังเกียจ
ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึงสวนสาธารณะเล็ก ๆ อย่าเศร้าใจเพื่อความเงียบสงบชั่วขณะหนึ่ง เขาต้องคิดอะไรบางอย่างสำหรับมีล่า
ในขณะเดียวกัน เควต้าก็ได้โทรมา “เจอรัลด์ วันนี้ฉันลาหยุด! ไปเยี่ยมชมที่ภูเขายอร์คนอร์ทกันเถอะ!”
ภูเขาลูกใหญ่นั้นถูกเรียกกันว่าภูเขายอร์คนอร์ทและเจอรัลด์ได้สัญญากับเควต้าว่าจะพาเธอไปที่นั่นหลังจากเธอได้ลาหยุดสำหรับหนึ่งวัน
“เอาล่ะ ผมจะโทรหาแซคและให้เขาเตรียมข้อมูลทั้งหมดแล้วพวกเราจะไปด้วยกัน!” เจอรัลด์สูดหายใจเข้าลึกหลังจากการวางสาย