มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 30

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 30

เจอรัลด์ นี่นายจริงจังใช่ไหม? นายต้องการไวน์แดงหนึ่งลังเหรอ?

นี่มันเกินกว่าความคาดหมายของยูริไปมากเหลือเกิน อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปสำหรับเขาที่จะถอยในตอนนี้มิอย่างงั้นเจอรัลด์คงจะเอาชนะเขาไปแบบนั้น

“แน่นอน ฉันแน่ใจกับการตัดสินใจของฉัน อย่างไรก็ตาม หากนายคิดว่ามันแพงเกินไป นายสามารถเปลี่ยนจากไวน์แดงเป็นอย่างอื่นที่ถูกกว่าได้ ยูริ…” เจอรัลด์ได้พูดขึ้นอีกครั้ง

เจอรัลด์ถูกรังเกียจและทำร้ายโดยพวกผู้ชายเหล่านี้มาตลอดในอดีตสามปีที่ผ่านมา วันนี้นี่มันไม่ใช่อะไรเลยสำหรับเขา เขาต้องการที่จะทวงความยุติธรรมสำหรับทั้งหมดที่เขาได้ทนทุกข์ในอดีต

หลังจากได้ฟังคำเยาะเย้ยของเจอรัลด์ ยูริเพียงแค่กัดฟันของเขาและพูดขึ้นว่า “ฉันไม่คิดว่ามันแพงเลย! นายแค่สั่งอะไรก็ได้ที่นายต้องการ! ในท้ายที่สุดฉันก็แค่แบ่งกันจ่ายกับนายเอง”

“โอเค โอเคงั้น ฉันคงวางใจได้ในตอนนี้ ยังไงซะ พนักงานเสิร์ฟหญิง ผมหวังว่าคุณจะจำได้ว่าชายหนุ่มคนนี้กับผมจะแบ่งกันจ่ายสำหรับห้องหรูส่วนตัวนี้!”

เจอรัลด์กลัวว่ายูริจะไม่ยอมรับในตอนท้าย ดังนั้น เขาได้ตัดสินใจเตือนพนักงานเสิร์ฟหญิงกับความจริงนี้ต่อหน้าทุกคน

พนักงานเสิร์ฟหญิงพยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า “ได้ค่ะ คุณผู้ชาย! ฉันรู้แล้ว ถ้าเป็นอย่างงั้น ฉันจะเสิร์ฟอาหารทันทีเดี๋ยวนี้!”

พวกเขาที่เหลือไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามมันดูเหมือนราวกับว่าเจอรัลด์และยูริคงไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อยู่ดี นี่คงจะเป็นมื้ออาหารที่ลายสถิติที่พวกเขาเคยได้ทานมาในชีวิตของพวกเขา

ในตอนนี้เองทุกคนเริ่มดื่มไวน์แดงชั้นนำ ขณะที่พวกเขากำลังกินและดื่ม เจอรัลด์ได้เปิดเว็บไซต์โปรแกรมพิเศษในมือถือของเขานี่คือเว็บไซต์ที่ใช้ในการจัดการร้านค้าและธุรกิจทั้งหมดในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ พร้อมกับข้อมูลอย่างละเอียดของร้านค้าแต่ละร้านเหล่านั้นในที่นี้

ความจริงแล้ว แซคได้ให้เว็บไซต์นี้กับเจอรัลด์เมื่อตอนที่เขาเซ็นหนังสือการต่ออายุสัญญาในครั้งที่แล้ว ดังนั้น เจอรัลด์ได้ตัดสินใจเข้าใช้งานเพื่อดูเนื่องจากเขาต้องการจะตรวจสอบราคาของอาหารและไวน์ที่เขาได้สั่งไป

ราคานำเข้าสำหรับไวน์แดงหกขวดนั้นราคามากกว่า 6,000 ดอลลาร์เล็กน้อย นอกจากนี้ ราคาของอาหารจานธรรมดาสำหรับสามโต๊ะในห้องส่วนตัวข้างล่างและอาหารจานเด่นที่พวกเขาได้เพลิดเพลินกันในห้องหรูส่วนตัวราคาประมาณ 3,000 ดอลลาร์ ดังนั้น ในคืนนี้เจอรัลด์จะเสียเพียง 9,000 ดอลลาร์สำหรับมื้ออาหารนี้

อย่างไรก็ตาม ยูริและคนอื่น ๆ จะต้องจ่ายอย่างน้อย 10,000 ถึง 11,000 ดอลลาร์ในคืนนี้! มิฉะนั้น เจอรัลด์คงจะไม่ต่อสู้กับยูริในลักษณะนี้ต่อ

เพื่อนร่วมชั้นยังคงเพลินเพลินกับอาหารเครื่องดื่มของพวกเขากว่าสองชั่วโมง ยูริและแดนนี่ไม่มีความสุขมากนัก ขณะที่พวกเขาทานมื้อเย็นของพวกเขา พวกเขาเอาแต่ถือโทรศัพท์ของพวกเขาไว้ในมือของพวกเขาและคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่…

หลังจากที่พวกเขาทานอาหารและดื่มกันเสร็จเรียบร้อยในที่สุด เจอรัลด์มองไปที่ยูริและแดนนี่ ผู้ที่มีความกังวลบนใบหน้า

“ทำยังไงดีคราวนี้ ยูริ? หากว่าพวกเราเสร็จกับมื้อเย็นแล้ว พวกเราควรเช็คเอ้าท์และจ่ายค่าอาหารกันตอนนี้ไหม? ยังไงซะ ยูริ พนักงานเสิร์ฟหญิงรู้แล้วว่าพวกเราจะแบ่งกันจ่ายสำหรับห้องหรูส่วนตัวนี้ ดังนั้น อย่าบอกฉันนะว่านายไม่มีเงินจ่ายสำหรับอาหารภายหลัง ไม่อย่างงั้น ในคืนนี้นายอาจจะเจอปัญหาอย่างมากจริง ๆ!”

“ว่าไงนะ? ทำไมฉันต้องกลัวนายด้วย?” ยูริพูดขึ้นด้วยท่าทางขมขื่น

ด้วยความสัตย์จริง เขาไม่มีเงินพอในตอนนี้ ความจริงแล้ว เขาได้ใช้เวลาทั้งคืนพยายามระดมเงินกับแดนนี่ ขณะที่เจอรัลด์ได้พูดขึ้นมาอย่างเป็นพิเศษเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเขาจะต้องแบ่งกันจ่ายกับยูริ ให้พนักงานเสิร์ฟหญิงได้ยิน ไม่มีทางไหนสำหรับยูริที่จะออกจากสถานการณ์นี้เลย!

นอกจากนี้ เพื่อน ๆ ทุกคนที่เขาได้ส่งข้อความหาไม่แม้แต่จะรับโทรศัพท์หรือตอบข้อความของเขาทันทีที่พวกเขาได้เห็นว่าเขาต้องการยืมเงินจากพวกเขา!

โธ่เว้ย!

“เจอรัลด์ นายพยายามจะบอกอะไร? ในคืนนี้หลังจากที่จ่ายมื้ออาหารนี้ นายก็จะไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นคนยากไร้อีกครั้งหนึ่ง! ดังนั้น ทำไมนายไม่กังวลเกี่ยวกับตัวของนายแทน?” ซาเวียพูดขึ้นขณะที่เธอจ้องอย่างฉุนเฉียวไปที่เจอรัลด์

หลังจากนั้น เธอมองยูริก่อนเธอจะพูดว่า “ยูริ ทำไมนายไม่ไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายค่าอาหารตอนนี้หละ? มาดูกัน ว่าใครจะเป็นคนที่ต้องร้องไห้ทีหลัง!”

ถึงแม้ว่าซาเวียเองก็เศร้าใจเพราะยูริต้องจ่ายเงินจำนวนมากสำหรับอาหารเย็นมื้อนี้ เธอคิดว่ามันคุ้มค่าอย่างมากเพราะเจอรัลด์จะกลายเป็นคนยากไร้อีกครั้งหลังจากคืนนี้!

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ผู้คนกลุ่มหนึ่ง รวมถึงเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดของพวกเขาที่ได้เพลิดเพลินกับมื้อเย็นที่อื่น ๆ อีกสามโต๊ะ ก็ได้มุ่งตรงมาชั้นล่าง

ในตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันในห้องรับรอง

เพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์ มีความสุขมากกับมื้อเย็นที่พวกเขาได้เพลิดเพลินในคืนนี้กันอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

แม้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้เพลิดเพลินกับมื้อเย็นของพวกเขาในห้องหรูส่วนตัว พวกเขายังคงรู้สึกขอบคุณเจอรัลด์มาก

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย นอกจากโต๊ะทั้งสามในห้องส่วนตัวชั้นล่าง คุณคลอฟอร์ดและคุณโลเวลจะแบ่งกันชำระเงินสำหรับห้องหรูส่วนตัวชั้นบน พวกคุณแต่ละคนจะต้องจ่ายคนละ 11,000 ดอลลาร์หลังจากแยกบิล”

อะไรนะ?

“อาหารนั่นราคา 22,000 ดอลลาร์เหรอ? โอ้มายก้อด!”

ในเวลานี้ทุกคนตกใจกัน

เจอรัลด์ไม่แยแสขณะที่เขานำเงินออกจากกระเป๋าเป้ของเขาก่อนจะชำระเงินอย่างทันทีจำนวน 11,000 ดอลลาร์และทั้งสามโต๊ะสำหรับเพื่อนร่วมชั้นของเขาที่อยู่ชั้นล่าง

ในตอนนี้เอง ดูเหมือนราวกับว่าเจอรัลด์เหลือเงินเพียงหกถึง 7,000 ดอลลาร์

อย่างไรก็ตาม อาหารมื้อนี้เขาได้จ่ายไปเพียงเจ็ดถึง 8,000 ดอลลาร์เท่านั้น

หลังจากการชำระเงิน เจอรัลด์ไปที่ยูริก่อนเขาจะพูดขึ้นว่า “ยูริ นายจะไม่ชำระเงินตอนนี้เหรอ? ทุกคนกำลังรอที่จะกลับบ้านกัน!”

“ฮึ่ม!”

ในตอนนี้ยูริดูเหมือนอับอายเล็กน้อย

เขาเสียใจการกระทำของเขาในตอนนี้ เขาได้ตัดสินใจที่จะต่อสู้กับเจอรัลด์ก่อนหน้านี้เป็นเพราะว่าเขาโกรธ นอกจากนี้ เขาคิดว่าเขาคงจะสามารถยืมเงินบางส่วนจากเพื่อนของเขาได้ก่อนที่จะชำระเงิน น่าเสียดาย เขาไม่สามารถจัดการมันได้

ในตอนนี้คนกำลังจ้องยูริและนี่ทำให้เขารู้สึกเครียดและอับอายมาก

“เอาหละ คุณผู้หญิง คุณกรุณาใส่ชื่อของผมในใบเสร็จนี้และผมจะมาชำระเงินในวันพรุ่งนี้แทนได้ไหม?” ในเวลานี้ยูริถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้องทำอะไรดี

“คุณผู้ชาย ได้โปรดอย่าล้อพวกเราเล่น พวกเราไม่รับการชำระเงินผ่านบัตรเครดิตที่นี่!”

เมื่อผู้จัดการเห็นลักษณะอึดอัดใจบนใบหน้าของยูริ เธอเริ่มเจ้าอารมณ์และไม่สุภาพกับเขา

“หากว่าคุณไม่มีเงินพอที่จะจ่ายจริง ๆ ทำไมคุณถึงไม่โทรหาผู้ปกครองของคุณหรือยืมเงินจากเพื่อน ๆ ของคุณ?”

ในตอนนี้ยูริมองซาเวียและเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดของเธอ

เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดของซาเวียมองออกไปด้านนอกของร้านอาหารในเวลานี้ ราวกับว่าพวกเขาได้ตกลงกันที่จะทำแบบนี้แล้ว

ยูริขุ่นเคืองมากในตอนนี้ เขาไม่กล้าที่จะโทรหาพ่อของเขาหากว่าพ่อของเขารู้ว่าเขาใช้เงินจำนวน 11,000 ดอลลาร์ในมื้ออาหารเพียงเพื่อพิสูจน์ว่าเขารวยกว่าเพื่อนของเขา พ่อของเขาคงต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน!

ครอบครัวของเขาเพียงแค่เป็นเจ้าของโรงงานหนึ่งเท่านั้น!

“ฉันสามารถเสนออีกหนึ่งวิธี คุณสามารถทิ้งหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของคุณไว้ที่นี่เพื่อรอคุณและคุณออกจากร้านอาหารไปหาวิธีระดมเงิน อีกอย่าง ฉันเห็นว่าคุณมีรถจอดไว้อยู่ด้านนอก คุณสามารถทิ้งรถไว้เพื่อเป็นหลักประกันได้!”

“ไม่! ผมจะทิ้งรถนี้ไว้ที่นี่คืนนี้ได้อย่างไรกัน? นี่มันรถพ่อของผม! ผมต้องขับมันกลับบ้านในคืนนี้!” ยูริพูดขึ้นอย่างกังวล

โฮมแลนด์ คิชเช่น ตั้งอยู่ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ และยูริไม่สามารถล่วงเกินใครในนี้ได้

เขาถึงทางตันแล้ว

“ชู…”

ในเวลานี้เพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์เริ่มกระซิบในหมู่กันเอง มันกลายเป็นว่าจริง ๆ แล้วรถเป็นของพ่อยูริ

ซาเวียยังรู้สึกอับอายมาก

ผู้จัดการร้านพูดขึ้นว่า “เอาหละ งั้นดูเหมือนว่าคุณสามารถเพียงแค่ทิ้งบางคนไว้ที่นี่เพื่อรอคุณขณะคุณไปหาเงิน”

“เฮลโล? เฮลโล? โอเค พ่อครับผมกำลังจะกลับบ้านตอนนี้ รอผมด้วย!” ทันทีที่เขาจบประโยคนี้ แดนนี่เร่งรีบออกไปจากร้านอาหารเพื่อรับโทรศัพท์

ผู้คนเหล่านี้ไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นของเขา

ดังนั้น ท้ายที่สุด ยูริทำได้เพียงแค่มองซาเวียขณะที่เขาพูดว่า “ผู้จัดการ ผมขอทิ้งแฟนของผมไว้ที่นี่เพื่อรอผมได้ไหม?”