มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 360

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 360

กีย่าพูดแผ่วเบา

กีย่ารู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเธอและยังให้ของบางอย่างที่ล้ำค่าต่อเขากับเธออีกด้วย

จากนั้นเธอก็พัฒนาความรู้สึกที่มีต่อเจอรัลด์

เธอคิดเกี่ยวกับเขาอยู่ตลอดเวลาเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอว่าง เธอพบว่าเขาเป็นคนน่ารักจริง ๆ แต่เธอรู้ว่าเจอรัลด์อาจจะเกลียดเธอก็ได้

เอาตามตรงเธอต้องการเป็นเพื่อนกับเขา แต่สิ่งที่เจอรัลด์ได้ทำกับเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกผิดหวังจริง ๆ

“คนบ้านนอกที่ยากจนเช่นนั้นมีอะไรดีขนาดนั้นเหรอ?!” ยาโคปกล่าวอย่างโกรธเคือง

ทุกคนหยุดจึงพูดเกี่ยวกับเขาหลังจากนั้น แต่กีย่ารู้สึกอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ เธอแย่อะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่มีผู้ชายคนไหนเคยปฏิเสธเธอแบบนั้นนอกจากเจอรัลด์

เมื่อเจอรัลด์รู้ว่าแม่ของกีย่าหายดีแล้ว เขาจึงรู้สึกโล่งอกทันที และชีวิตของเชาก็ดำเนินไปตามปกติ

ในตอนเย็นเดียวกันนั้น เจอรัลด์ได้นำหนังสือบางเล่มไปคืนที่ห้องสมุด เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง นอกห้องสมุดที่ดูเหมือนจะกำลังรอใครบางคนอยู่

เจอรัลด์ตกตะลึงไป หญิงสาวคนนั้นคือกีย่า!

กีย่าเงยหน้าขึ้นและเห็นเจอรัลด์

“เฮ้ กีย่า! เธอมาเพื่อศึกษาหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามเธออย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“ไม่ ฉันมาเพื่อคืนหนังสือบางเล่ม!” กีย่ากล่าว

เจอรัลด์รู้สึกผิดอย่างแท้จริงเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปก่อนหน้านี้

“เธอทานอะไรมาหรือยัง? ฉันสามารถเลี้ยงอาหารเธอที่โรงอาหารได้นะ วันนี้ฉันเพิ่งได้ข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณควาร์ริงตัน เธอเป็นยังไงบ้าง?” เจอรัลด์ถาม

“เธอดีขึ้นมากแล้วตอนนี้ ขอบคุณที่ถามนะ อีกอย่าง ฉันก็ทานข้าวมาแล้วล่ะ ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ แต่ฉันกำลังจะพบปะกับเพื่อน ๆ ของฉันน่ะ!” กีย่าพยักหน้าให้อย่างสุภาพ

“เออใช่สิ เจอรัลด์ เกี่ยวกับกำไลที่นายให้ฉันไปก่อนหน้านี้ ฉันคิดว่าจะเก็บมันไว้ให้นาย แต่ฉันไม่ใช่คนที่รักษาของได้ดี และมันคงจะไม่ดีถ้าคนอื่นรู้ ฉันควรจะคืนมันให้กับนาย สำหรับกำไลของฉันที่นายได้ทำพังไปนั้น ไม่เป็นไรหรอก นายไม่ต้องชดใช้ให้!” กีย่าเอากำไลออกมาจากกระเป๋าของเธอและยื่นมันคืนให้เจอรัลด์

ในเวลาเดียวกันนี้ รถปอเช่ซีรี่ 7 คันหนึ่งก็มาหยุดอยู่ข้าง ๆ พวกเขา

ยาโคปลดกระจกลงและส่องออกมา แว่นกันแดดคู่หนึ่งเกาะบนใบหน้าของเขา “เฮ้ กีย่า! ขอโทษที่มาสายไปสามนาที! คืนนี้พวกเราควรไปทานมื้อค่ำกันที่ไหนดี? เธอน่าจะเป็นคนเลือกสถานที่นะ!”

“ร้านอาหารตะวันตกร้านไหนก็ได้ ยาโคป ฉันโอเค อะไรก็ได้ นายได้อยู่เป็นเพื่อนฉันที่โรงพยาบาลมาหลายวันแล้ว และยังช่วยชีวิตแม่ของฉันด้วย ฉันรู้ว่าฉันได้เลี้ยงมื้อเที่ยงนายไปตอนบ่ายนี้แล้ว แต่มื้อค่ำฉันก็จะจ่ายเองเหมือนกัน! ฉันต้องเลี้ยงนายโดยส่วนตัว!” กีย่าเดินไปตรงที่นั่งข้างคนขับด้วยรอยยิ้ม

กีย่าพูดต่อ “มีหนังดี ๆ จะฉายที่โรงภาพยนตร์ในคืนนี้เหมือนกัน! พวกเราควรไปดูหนังกันไหม?”

“แน่นอน!” ยาโคปกล่าวอย่างมีความสุข

จากนั้น ยาโคปก็จ้องไปที่เจอรัลด์ และขับรถออกไป

เจอรัลด์ตกตะลึง แม้ว่าเขาไม่ได้ตกหลุมรักกันกับกีย่า แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่ายาโคปได้ขโมยเครดิตในการส่งผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นไป

กีย่ารู้สึกของคุณยาโคปอย่างมากและเช่นนั้น พวกเขาจึงเริ่มใกล้ชิดกัน

เขาควรจะบอกความจริงหรือไม่นะ?

แต่กระนั้น ประเด็นอะไรในการบอกความจริงคืออะไร? เพื่อที่ว่ากีย่าจะรู้สึกขอบคุณต่อเขาและเริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้เขาอีกครั้งงั้นหรือ? เหตุการณ์กำไลนั้นก็ได้จบลงไปแล้ว และยาโคปก็มีความรู้สึกให้กีย่า ขณะที่เจอรัลด์ก็มีมีล่าอยู่แล้ว ทุกอย่างควรจะอยู่แบบนั้นแหละ

ขณะเดียวกัน กีย่าออกจากโรงเรียนไปกับยาโคป

“กีย่า ร้านอาหารไหนที่เธออยากจะไปเหรอ? ฉันรู้จักร้านที่อยู่ใกล้กับโรงหนังร้านหนึ่ง แต่การเลือกก็ยังคงแล้วแต่เธอ…” ยาโคปรู้สึกตื่นเต้น เขายังรู้สึกคึกคักยิ่งขึ้นเมื่อกีย่าส่งข้อความให้เขาไปรับเธอ

“แค่จอดตรงหน้า…” กีย่ามองออกไปนอกกระจกดำและกล่าวขึ้นอย่างผิดหวัง

“ตรงนี้เหรอ? ที่นี่ไม่มีร้านอาหารเลยหนิ?”

“ฉันไม่อยากจะไปร้านอาหาร! หยุดรถ ฉันอยากจะกลับบ้าน!”