มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 386

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 386

ดังนั้น เขาจึงตกลงที่จะไป

ในช่วงบ่าย เมื่อคุณลุงวินเทอร์ในที่สุดก็นอนหลับไป เจอรัลด์จึงจากไปสำหรับงานเลี้ยง

มันจะถูกจะขึ้นในโรงแรมเคป เกรซ ที่ไหนสักแห่งแถว ๆ มณฑลเงียบสงบแห่งนี้

การดึงดูดนักลงทุนมักจะเป็นสิ่งสำคัญลำดับต้น ๆ สำหรับภูมิภาค และครั้งนี้ มีการใช้ความความคิดมากมายเพื่อจะทำให้มันเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่พวกเขาจะสามารถทำได้

แม้แต่เจ้าของธุรกิจมากมายของมณฑลเงียบสงบก็จะมาเข้าร่วมงาน

แซคและไมเคิลมาถึงก่อนแล้ว เพราะเจอรัลด์ต้องดูแลคุณลุงวินเทอร์

เจอรัลด์ยืนอยู่ตรงทางเข้า พร้อมที่จะเข้าไปในโรงแรมแล้ว

ข้าง ๆ เขา รถคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงพื้นที่จอดรถ จากนั้นคู่รักคู่หนึ่งก็ออกมาจากรถ ควงแขนกันและกัน

ผู้หญิงแต่งตัวอย่างงดงามและเป็นทางการ ส่วนผู้ชายแต่งกายด้วยชุดสูท

“ตายแล้ว พวกเราน่าจะออกมาเร็วกว่านี้หน่อย ดูเวลาตอนนี้สิ!” ผู้หญิงคนนั้นบ่น

“ฮึ่ม ทำไมถึงเป็นความผิดผมตลอดเลยล่ะ? คุณคือคนที่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพื่อแต่งหน้า! พ่อของผมยังโทรมาเร่งเราตั้งสองสามครั้งแล้ว เพราะคุณคลอฟอร์ดจะมาถึง มันคงจะน่าอับอายถ้าเรามาสาย!” ผู้ชายโต้กลับ

คู่รักนั่นไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากมอนทาน่ากับสามีของเธอ โจนาธาน

“เลิกเถียงกันได้แล้ว เข้าไปด้านในกันเถอะ!” โจนาธานกล่าว

ทันทีทันใดนั้น เขาก็เหลือบมองผ่นไหล่ของเขา และเห็นว่าเด็กหนุ่มคนหนึ่งก็เข้าไปในโรงแรมเช่นกัน เขาชี้ไปที่เขาด้วยความประหลาดใจ

“มอนทาน่า ดูสิ! นั่นคือนักเรียนคนหนึ่งของคุณไม่ใช่เหรอ? นั่นเจอรัลด์ใช่ไหม?”

“เดี๋ยว; ว่าไงนะ? ตาของคุณต้องล้อเล่นแน่…แม่ง เป็นเขา!”

มอนทาน่าสะดุ้งตกใจ และจากสีหน้าของเธอ เธอตกตะลึงจบแทบพูดไม่ออกจริง ๆ ครั้งนี้

“เจอรัลด์! หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”

ในขณะที่เจอรัลด์เตรียมจะเข้าไปในโรงแรม เขาก็ได้ยินบางคนตะโกนเรียกเขา เขาหันกลับไปมอง และด้วยเหตุบังเอิญอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นมอนทาน่านั่นเอง

“คุณเลวิส ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้!”

เจอรัลด์กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม

พูดตามตรง เขาอยากจะเตะมอนทาน่าแรง ๆ ตรงกระดูกหัวเข่าเธอสักสองครั้ง

“พวกเราประหลาดใจที่นายถามเรา…นายรู้หรือเปล่าว่าสถานที่นี้คืออะไร? พวกเขากำลังวางแผนงานใหญ่ ดังนั้นนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” มอนทาน่าถาม เอามือกอดอก

โดยไม่รอการตอบกลับของเขา มอนทาน่ามองดูราวกับว่าเธอตระหนักถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้

“ฉันเข้าใจแล้ว; นายมาที่นี่เพื่อทำงาน ใช่ไหม? ว้าว เจอรัลด์ ฉันไม่รู้ว่านายก็ค่อนข้างมีรสนิยมที่ดีเลยนะ! โรงแรมเคป เกรซจะค่อนข้างยุ่งกันในคืนนี้ ดังนั้นนายต้องได้กลิ่นโอกาสของนาย ใช่ไหมล่ะ? ไม่เลว!”

มอนทาน่ายิ้มเยาะและพยักหน้าช้า ๆ

“โอเค ทำงานให้ดีล่ะ ฉันจะจำไว้ว่าจะเจียดทิปให้นายด้วย!”

มอนทาน่าตบไหล่เจอรัลด์เบา ๆ จากนั้นเธอก็จับมือของโจนาธานและเดินเข้าไปในโรงแรม

ฮี่ฮี่…

“คอยดูเหอะ ผมจะทำให้คุณร้องไห้ให้ได้เลย ยัยบ้าเอ้ย!” เจอรัลด์หัวเราะและส่ายหัวของเขา

จากนั้นเขาก็ก้าวเข้าไปในสถานที่

คืนนี้ห้องโถงรับประทานอาหารแออัดกันมาก

เจอรัลด์เอามือไขว้หลัง เดินผ่านฝูงชนไปอย่างรวดเร็วเพื่อหาแซคและไมเคิล

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาถูกขว้างใส่ด้วยวัตถุเล็ก ๆ

แม่ง! เป็นใครกัน? คน ๆ นั้นต้องเบื่อมากเลย ใช่ไหม?

เจอรัลด์หันกลับไปและเห็นมอร์กาน่าที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะ ปิดปากของเธอ และหัวเราะคิกคักอยู่ด้านหลัง

หญิงสาวหลายคนนั่งอยู่ข้างเธอ และพวกเธอทุกคนก็ดูเหมือนจะรู้จักกันค่อนข้างดี

พวกเธอทุกคนมองไปที่เจอรัลด์และหัวเราะด้วยกัน

“หยุดยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนคนโง่ได้แล้ว มานี่สิ!” มอนทาน่าตะโกนใส่เจอรัลด์