มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 389

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 389

“ห๋า?”

เมื่อเจอรัลด์หันหลังกลับไป เขาก็เห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังรีบร้อนเดินมาหาเขา

พวกเขาดูเหมือนจะจำผู้ชายคนนั้นไม่ได้กัน

เป็นไปได้ไหมว่าเขารู้จักเจอรัลด์เป็นการส่วนตัว?

เจอรัลด์ก้าวออกไปจากฝูงชน

“แม่ง เจอรัลด์ ทำไมนายถึงไปล่ะ? นายไม่ได้ยินเหรอว่าเขาตะโกนเรียกหาคนอยู่ คุณคลอฟอร์ดน่ะ?”

“ฮ่าฮ่า ใช่! นายไม่กระดากอายบ้างหรือไง?”

เพื่อนมัธยมปลายไม่กี่คนเหล่านั้นตามเจอรัลด์ไปขณะที่พวกเขาหัวเราะกัน

แม้แต่มอร์กาน่าก็หัวเราะขณะที่เธอเอามือปิดปาก

มอนทาน่ากรอกตาใส่เจอรัลด์ครั้งแล้วครั้งเล่า

“ฉันต้องทำให้เขาเมาไปแล้วแน่…ฉันหมดคำพูดแล้ว!”

มอนทาน่าส่ายหัวของเธอและถอนหายใจ

“คุณคลอฟอร์ด ผมนำรถมาให้คุณ มันอยู่ในลานจอดรถกลุ่ม C นี่กุญแจรถครับ และเจ้านายสั่งผมว่าขอให้คุณกลับไปเร็วหน่อย”

“ผมเข้าใจแล้ว คุณไลล์ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณก็ควรกลับเข้าไปได้แล้ว”

จากนั้น เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างคาเมรอนก็ก้าวออกมา และส่ายหัวของเขาพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“แม่ง…ฉันคิดว่าเขาจำคนผิดนะ!”

เจอรัลด์รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

“นายตลกมาก ใช่ไหม? ชื่อของนายฟังดูไม่มีอะไรเหมือนกับคลอฟอร์ดเลยทั้งนั้น!”

เด็กชายคนนั้นยังคงหัวเราะเยาะเจอรัลด์ต่อ

“โอเค โอเค พอได้แล้ว; กลับไปที่โต๊ะของเรากันเถอะและดื่มกันต่อ โอ้ จริงสิ คุณเลวิส ผมจะจัดงานรวมตัวนักเรียนเมื่อคุณว่าง คุณต้องเข้าร่วมด้วยนะครับ โอเคไหม?”

คาเมรอนขี้เกียจจะหัวเราะเยาะเจอรัลด์ เขาจึงตอบกลับมอนทาน่าแทน

“โอเค ไม่มีปัญหา เมื่อนายรวมพวกนักเรียนสำหรับการรวมตัวกันได้แล้ว ฉันจะไปที่นั่นแน่นอน!”

กลุ่มคนเห็นด้วยเล่นกัน โดยไม่ได้สนใจเจอรัลด์ พวกเขาย้อนกลับไปที่โต๊ะของพวกเขา

เจอรัลด์ตามมอนทาน่าขึ้นบ้นไดไป

“อย่างน้อยนายไม่รู้สึกละอายใจ หรืออับอายบ้างเลยใช่ไหม? ทำไมนายถึงแสดงตัวเองเมื่อผู้ชายคนนั้นเรียกหาคุณคลอฟอร์ดล่ะ? ให้ตายเถอะนะ! ฉันละอายใจกับนายมาก!”

มอนทาน่าตำหนิเจอรัลด์มากกว่าสองสามครั้งแล้วก่อนที่พวกเขาจะกลับไปที่ห้องงานเลี้ยง

บางทีเขาคงชินไปกับมันแล้วจนเขาเพียงแค่นั่งลงตรงที่นั่งว่างข้างมอนทาน่า

และในขณะที่มอนทาน่ากำลังจะเริ่มสบถด่า พิธีกรก็ได้เริ่มงานเลี้ยงคืนนี้แล้ว

ดูเหมือนว่างานจะดำเนินไปค่อนข้างนานแล้ว

เธอต้องเงียบลง

เมื่อเธอมองไปที่เวที ก็มีวงล้ออันหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาจากไหนไม่รู้

ชื่อของหลาย ๆ คนถูกเขียนอยู่บนส่วนต่าง ๆ

หนึ่งในนั้นคือคุณคลอฟอร์ด แต่ไม่มีชื่อแรก

นี่เป็นงานเลี้ยงต้อนรับสำหรับคุณคลอฟอร์ด ท้ายที่สุดแล้ว และทุกคนก็รู้แล้วว่า “คุณคลอฟอร์ด” เป็นใคร

งานนี้ยังคงดำเนินต่อไปด้วยการจับฉลากให้รางวัล และในช่วงกลาง ของรางวัลคือรถเบนซ์ G500

“มอนทาน่า เธอเกือบจะพลาดของดีไปแล้ว ดูนั่นสิ เธอเห็นชื่อของใครบนวงล้อนั่น?”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างมอนทาน่าจับแขนเธอ

“โจนาธานเหรอ? ตายจริง! คุณอยู่ในวงล้อนั่นด้วยเหรอ?”

มอนทาน่าดึงแขนโจนาธาน สามีของเธออย่างตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่า ใช่ พวกเขาจับฉลากชื่อไปก่อนหน้านี้ และผมก็ได้ไปอยู่ในรายชื่อนั่น! มันเป็นเกียรติพอแล้วที่มีชื่อของผมอยู่บนรายชื่อเดียวกับคุณคลอฟอร์ด มันไม่สำคัญว่าผมจะชนะได้รถเบนซ์ G500 หรือไม่”

โจนาธานปลื้มใจ

“คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง?! นั่นคือรถเบนซ์ G500 ที่มีมูลค่าเกือบจะครึ่งล้านดอลลาร์! คุณคิดดูว่ามันจะรู้สึกยอดเยี่ยมแค่ไหนที่ขับมันไปข้างนอก?”

“ถูกต้อง…เออจริงสิ คุณคลอฟอร์ดอยู่ที่นี่เหรอ? คุณคลอฟอร์ดคือคนไหนล่ะงั้น? ดูโต๊ะนั้นสิ ดูเต็มไปด้วยคนใหญ่คนโตนะ!” มอนทาน่าอุทานอย่างตื่นเต้น

“เจอรัลด์ยังไม่อยู่ที่นี่ แต่แซค ไลล์และไมเคิล ซีคในตำนานทั้งคู่อยู่ที่นี่ คุณไลล์พูดว่าเจอรัลด์อาจจะมาทีหลัง ยังไงซะ เนื่องจากว่าคุณคลอฟอร์ดพูดว่าเขาจะมา เขาก็จะมาในคืนนี้”

โจนาธานตื่นเต้น

ในทางตรงกันข้าม เจอรัลด์กำลังมองโทรศัพท์เขาอยู่ อย่างที่คาดไว้ มีสายที่ไม่ได้รับจากแซคหลายสาย

เมื่อเห็นเจอรัลด์กำลังใช้โทรศัพท์ของเขา มอนทาน่าก็กลายเป็นไม่พอใจอีกครั้ง

เธอกำลังจะระเบิดอารมณ์พูดแดกดัน แต่เมื่อทันใดนั้น เสียงของพิธีกรก็ดังไปทั่วห้องโถง

“ทุกคนค่ะ วงล้อแจกรางวัลกำลังจะเริ่มขึ้นตอนนี้แล้ว! มาหมุนวงล้อเพื่อดูว่าใครจะชนะได้รางวัลสูงสุดเป็นรถเบนซ์ G500 กันเถอะค่ะ!”

ในมณฑลนี้ รถเบนซ์ G500นั้นค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่ ค่อนข้างเห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้ใช้ความพยายามอย่างมากกับงานเลี้ยงนี้

พิธีกรหมุนวงล้อ พร้อมกับเสียงโห่ร้อง

ติ้ง!