มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 395
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 395
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาจึงด่าว่าเขา
มันทำให้เจอรัลด์ค่อนข้างอับอาย
แม่งเอ้ย เป็นเพราะดักลาสที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดี และพวกเขาทุกคนกลับมาไล่ตามโจมตีเขางั้นเหรอ?
แต่เจอรัลด์ก็เข้าใจได้
ฮึ
มันชัดเจนอย่างมากที่การปฏิบัติไม่เป็นธรรมนี้ เป็นเพราะดักลาสมีสถานะพิเศษบางอย่าง และเจอรัลด์เป็นแค่คนไม่สำคัญคนหนึ่ง
“ไม่ใช่ความผิดของเจอรัลด์ ผมคือคนที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดีเอง เออจริงสิ เจอรัลด์ นายยังไม่ได้ทำงานใช่ไหม?”
ดักลาสยิ้มให้ขณะที่เขาถามเจอรัลด์
“ยังเลย” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา
“นั่นไม่ใช่เรื่องดี นายหาคนที่ใช้เส้นสายให้นายไม่ได้เหรอ? ทำไมนายถึงหาไม่ได้เลยล่ะ?”
ดักลาสดูประหลาดใจ
“ความสัมพันธ์พวกนั้นยากที่จะรักษาเอาไว้ในปัจจุบันนี้เว้นแต่ว่าจะมีคนที่มีอำนาจจริง ๆ ก็เหมือนกับงานของเลลาตอนนี้ ฉันใช้ความพยายามไปอย่างมากเพื่อหามันมาให้เธอ!”
วิลลี่พูดเถรตรง
เขาเปิดเผยข้อมูลบางส่วนของเรื่องนั้นทันที
“ฉันโอเคดี ขอบคุณ!” เจอรัลด์ตอบ
“หืมม ฉันไม่คิดว่านั่นจะดีนะ ให้ฉันช่วยนายเถอะ จริงด้วย โยริค พ่อของนายกำลังมองหายามหนุ่ม ๆ สองคนสำหรับโรงงานของเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดว่าเจอรัลด์ควรจะสมัครมันดู ฉันหมายถึงดูเขาสิ เขาดูเหมือนคนซื่อสัตย์ และฉันคิดว่าเขาจะทำงานได้เป็นอย่างดีเลยนะ!”
ดักลาสชี้ไปที่เขา
“พัฟ!”
ทุกคนที่โต๊ะระเบิดหัวเราะกันออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนั้น
เลลากรอกตาใส่เจอรัลด์ “เจอรัลด์จะไปเป็นยามได้อย่างไร ในเมื่อเขาจบจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่เชียวนะ?”
“ใช่ไหมล่ะ เพื่อนของฉันจะหัวเราะกันแน่ถ้าฉันเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง!”
“ฉันไม่คิดว่าเขาจะสามารถมองหาแฟนสาวสักคนได้เลยนะหลังจากนั้น!”
หญิงสาวหลายคนหัวเราะกัน
มีเพียงซินดี้ที่นั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะ
“ฮึ่ม ธุรกิจครอบครัวของพวกเรานั้นค่อนข้างเข้มงวดเมื่อเป็นเรื่องของการเลือกยาม พวกเราต้องการใครบางคนที่มีความสามารถ ไม่ใช่คนไร้ค่า!”
เมื่อได้ยินกลุ่มสาว ๆ โยริคคิดว่าการขอให้เจอรัลด์มาทำงานให้กับครอบครัวของเขานั้นค่อนข้างเป็นการดูถูก และพวกเขาจะเยาะเย้ยบริษัทของครอบครัวของเขาได้ เขาจึงโต้กลับทันที
“ใช่ นายไม่ควรคิดแบบนั้นแค่เพราะบริษัทของครอบครัวโยริคอยู่ใกล้ที่นี่มากที่สุด เอาตามตรงนะ มันไม่สำคัญหรอกว่าเจาเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัยหรือไม่ ในสังคมทุกวันนี้ คนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีอยู่ทั่วทุกที่ และสถานที่ทำงานส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แยกแยะระหว่างคนรวยหรือคนจน แล้วการเป็นยามนั้นผิดอะไรล่ะ?”
“การเป็นยามก็ยังเป็นอาชีพที่ได้รับความนิยมที่ต้องการในหลาย ๆ สถานที่ด้วยเช่นกัน!”
ดักลาสกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“พูดได้ดีดักลาส ลุงไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะมีการมองเห็นการณ์ไกลมากมายขนาดนี้และมีความเป็นผู้ใหญ่ในขณะที่อายุยังน้อยเช่นนี้! พวกเธอทั้งหลายก็ไม่ควรหัวเราะ เพราะสิ่งที่ดักลาสพูดไปนั้นสมเหตุสมผลอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเธอควรจะเรียนรู้จากเขาให้มาก!”
วิลลี่กล่าวเพิ่ม
ฝูงชนพยักหน้าของพวกเขาด้วยการกลั้นหัวเราะ
เจอรัลด์ไม่มีความสุขกับมื้ออาหารนี้ เขาถูกหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา เขาอยากจะด่าว่าพวกเขาแรง ๆ แต่มันคงจะน่าขายหน้าสำหรับที่ทำแบบนั้น
ลึก ๆ ลงไปข้างใน เขาบอกตัวเองว่าให้ลืมมันไปซะ เขาแค่มาที่นี่เพื่อทำตามความปรารถนาของพ่อของเขา
แม้ว่าพวกเขาจะดูถูกพ่อของเขาก็ตาม
พ่อของเขาเป็นคนประหลาดคนหนึ่งที่ชอบรำลึกถึงอดีต
มันไม่สำคัญกับเขาแม้ว่าคุณจะไม่ชอบเขาก็ตาม
เขาแค่ฝืนยิ้มขณะที่กลืนอาหารลงท้อง
หลังจากทานอาหารกันเสร็จ วิลลี่ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา “จริงด้วย พวกเธอไปสังสรรค์กันที่บาร์คาราโอเกะกันสำหรับช่วงบ่ายที่เหลือนี้ดีไหม? อย่าอยู่ข้านอกนานมากเกินไปและกลับบ้านกันเร็ว ๆ ล่ะ เช่นนั้นครอบครัวของพวกเธอจะได้สบายใจกันได้!”
“เข้าใจแล้วค่ะ พ่อ!”
“อย่ากังวลไปเลยครับ คุณลุงจอง ผมอยู่นี่ ดังนั้นผมจะจับตามองพวกเขาเอง!”
ดักลาสให้ความมั่นใจด้วยรอยยิ้ม
“อืมม นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลุงถึงโล่งอกมากที่เธออยู่นี่ ดักลาส!”
วิลลี่ยิ้มและพยักหน้า
ดักลาสมองไปที่เจอรัลด์อีกครั้ง “จริงสิ เจอรัลด์ พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่บาร์คาราโอเกะกันในภายหลัง นายควรมาด้วยเหมือนกันนะ! บ่ายนี้นายว่างไหม?”
“ไม่ล่ะ ฉันจะไม่ไปร่วมด้วย พวกนายควรไปสนุกกันเองเถอะ!”
เขากำลังจริงจังอยู่ใช่ไหม? แน่นอน เจอรัลด์จะไม่ไป! แม้ว่าเลลาจะค่อนข้างน่ารัก แต่เขารู้สึกเหมือนกับเขาไม่ได้อยู่ในแวดวงที่เหมาะสมขณะที่อยู่กับพวกเขา
“อย่าคิดมากเลย เจอรัลด์ หลังจากทานมื้ออาหารด้วยกันแล้ว แน่นอน พวกเราต้องออกไปข้างนอกและสนุกด้วยกัน! เว้นแต่ว่าเหตุผลคือนายไม่ชอบพวกเรา ใช่หรือเปล่า เจอรัลด์?”
ดักลาสกล่าว
มีร่องรอยของความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา
เหตุผลที่แท้จริงที่ว่าทำไมเขาถึงขอให้เจอรัลด์ไปสังสรรค์กับพวกเขา เป็นเพราะเขาตั้งใจจะใช้เขาเพื่อแก้เบื่อ
นั่นไม่ใช่วิธีที่ผู้คนเป็นกันเหรอ? เมื่อพวกเขามีความสามารถขึ้นมา พวกเขาจะหาเรื่องคนที่อ่อนแอกว่าเพื่อหัวเราะเยาะ
เมื่อวิลลี่เห็นความไม่พอใจบนใบหน้าของดักลาส เขาจึงกล่าวเพิ่มเติม
“เจอรัลด์ ฉันแนะนำว่าเธอก็ควรจะไปกับพวกเขานะ เธออ่านไม่ออกเหรอว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น? ดักลาสค่อนข้างเป็นคนสำคัญ แล้วเธอล่ะ? ตอนนี้ที่เขาชวนเธอให้ไปด้วยกัน ทำไมเธอจะไม่แค่ยอมรับข้อเสนอนั้นจากเขาไปล่ะ!”
“ก็ได้ ฉันจะไป”
เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหญิงสาวที่อยู่ข้างเขา ซินดี้คอยแต่มองไปที่เขา หวังว่าเขาจะมาเพื่อสนุกด้วยกัน
และการยืนกรานของวิลลี่
เจอรัลด์คิดว่าเขาแค่จะไปกับพวกเขา บางทีเขาอาจจะแค่เมินเฉยกับคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาไปซะ
ฮึ่ม
ไม่นานมากนักหลังจากนั้น กลุ่มของพวกเขาก็กำลังรออยู่ชั้นล่างกัน
ดักลาสและโยริคเตรียมรถของพวกเขาไว้พร้อมแล้ว
ผู้ชายสองคนขับรถพากลุ่มของพวกเขาไปกัน