มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 416

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 416

พ่อของลูอีสยังบอกเขาอีกด้วยว่าเขาสมควรได้รับการทุบตีแล้ว

พ่อของเขาอธิบายว่า คนที่ทำร้ายเขานั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคุณคลอฟอล์ด ทายาทที่ร่ำรวยและสมถะเป็นอย่างมากจากเมย์เบอร์รี่

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูอีสจึงรู้สึกเย็นสันหลังวาบ

เขาเกือบจะนำปัญหาใหญ่มาให้ตัวเองแล้วในวันนั้น

บางทีก็เหมือนที่พ่อของเขาพูด การถูกทุบตีเป็นสิ่งที่ดีในท้ายที่สุดแล้ว บางทีมันก็อาจจะทำให้คุณคลอฟอร์ดลงทุนในบริษัทของเขาได้

เช่นนั้น ด้วยความเป็นไปได้เช่นนั้นในใจ ลูอีสจึงเผชิญกับความแปลกใจเล็ก ๆ ความตกใจกลัว และความปิติยินดีในเวลาเดียวกันเมื่อเขาเห็นเจอรัลด์

“เจอรัลด์! งั้นนายก็มาทานอาหารที่นี่เหมือนกันสินะ!” ลูอีสกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาตบก้นที่บอบบช้ำของเขาเบา ๆ

‘อะไรนะ’

คาเมรอนและคนอื่น ๆ ทั้งหมดต่างก็คิดสิ่งเดียวกัน พวกเขาทุกคนกระตือรือร้นที่จะดูละคร แต่ปฏิกิริยาของลูอีสทำให้พวกเขาตกตะลึงกันไปตาม ๆ กัน

‘อะไรเนี่ย? ทำไมลูอีสรู้จักเจอรัลด์ด้วย?’ เขายังเรียกเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่คุ้นเคยเช่นนั้นอีกด้วยซ้ำ!’

‘นั่นจะเป็นไปได้อย่างไรกัน!’

“ถูกต้อง ถ้าพวกเราไม่มาที่นี่ พวกเราจะเห็นนายแซงคิวได้อย่างไร?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

ในในของเขา เขากำลังสงสัยว่าเขาไม่ได้ทุบตีลูอีสให้สาหัสพอในคืนนั้นหรือไม่

“เอ่อ นายก็รู้ พ่อของฉันได้ลงทุนไปมากในสถานที่แห่งนี้มาก่อน เพราะเช่นนั้น ฉันจึงชินที่ไม่ต้องต่อคิว! แต่นายไม่ต้องห่วงเจอรัลด์! มื้ออาหารของนายฉันจะเลี้ยงเองวันนี้! จริง ๆ แล้ว ช่างมันเถอะนะ มื้ออาหารของนายทั้งหมดที่นี่ในอนาคตฉันจะจ่ายให้เอง!” ลูอีสกล่าวขณะที่เขาถูมือเข้าด้วยกัน

“ไม่จำเป็น ผู้หญิงคนนี้ไม่แม้แต่จะลดราคาให้ฉันแม้แต่ดอลลาร์เดียวด้วยซ้ำ พวกเราจะไม่ได้รับของขวัญพิเศษใด ๆ เหมือนกัน ฉันเกรงว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาที่นี่” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“อะไรนะ? ให้เวลาฉันสักครู่ เจอรัลด์!”

เมื่อตระหนักว่าเป็นพนักงานรับจ่ายเงินหญิงที่ทำให้เจอรัลด์ขุ่นเคืองใจ ลูอีสจึงหันไปถลึงตามองใส่เธอ เธอยืนอยู่ข้างพวกเขามาตลอดเวลา มีสีหน้าตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออกบนใบหน้าของเธอ

“อ่า! คุณลูอีส ถ้าเช่นนั้น สุภาพบุรุษคนนี้คือเพื่อนของคุณสินะคะ!”

พนักงานรับจ่ายเงินหญิงรู้สึกกลัวตอนนี้ เธอเริ่มคิดหาข้ออ้างได้ขึ้นมาในใจขณะที่กลัวจนเหงื่อหยดลงหน้าผากของเธอ

‘ฉันปฏิบัติต่อเขาแบบนั้นเพราะคาเมรอนส่งสัญญาณให้ฉันเหมือนกัน! เขาบอกฉันให้ทำเรื่องยุ่งยากให้เจอรัลด์ ดังนั้นเธอจึงทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น!’

‘ครอบครัวของคาเมรอนทำงานในแผนกสุขภาพ ดังนั้นแน่นอนฉันถึงไม้กล้าขัดขืนเขา!’

‘นอกจากนี้ เจอรัลด์ผู้ชายคนนั้นก็ดูเหมือนคนไม่เอาไหน ดังนั้นฉันจึงไม่ได้คิดให้ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อคิดว่าเขารู้จักคุณลูอีสด้วย!’

ก่อนที่เธอจะสามารถได้เริ่มอธิบายตัวเอง เสียงตบหนึ่งฉาดก็ได้ยินกัน

น้ำมือของลูอีสทำให้แก้มของเธอแดงก่ำขึ้นมาในตอนนี้ ขณะที่เขาตะคอกใส่ “เธอดูถูกลูกค้าได้อย่างไร! ไม่ใช่ว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อเพลิดเพลินกับมื้ออาหารหรอกหรือ? เธอกล้าดีกลั่นแกล้งลูกค้าคนหนึ่งที่เธอไม่แม้แต่จะคุ้นเคยได้อย่างไร! ฉันควรจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องการลาออกของเธอในคราวหน้าที่ฉันมาที่นี่นะ!”

“แต่ฉัน…ฉันทำมันไปก็เพราะ…”

แก้มซ้ายของเธอบวมเป่งแดงและเจ็บปวด ขณะที่เธอมองไปทางคาเมรอน

คาเมรอนรู้สึกประหม่านานแล้ว ก่อนที่เธอจะมองมาที่เขาด้วยซ้ำ เขาเพียงแสร้งทำเป็นราวกับว่าเหตุการณ์นี้ไม่ได้เกี่ยวกับเขา ขณะที่เขาเริ่มย่องออกไปจากสถานที่อย่างเงียบ ๆ

เขาไม่ต้องการจะล่าถอยไปเหมือนคนขี้ขลาด แต่สถานการณ์นี่เป็นสถานการณ์ที่ยุ่งยากอย่างหนึ่งดังนั้นด้วยความฝืนใจและความไม่เต็มใจอย่างยิ่งในใจของเขา เขาจึงออกจากสถานที่ไป

เขาเสียใจการกระทำของตัวเองอย่างที่สุด

สำหรับเจอรัลด์ เขาแลกเปลี่ยนคำพูดหยอกล้อไม่กี่คำกับลูอีสก่อนที่ในที่สุดจะจากมากับกีย่า และคนอื่น ๆ

เจอรัลด์รู้แล้วว่าลูอีสเป็นแค่เด็กเหลือขอที่ร่ำรวยและไร้ประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการจะสนิทสนมกับเขามากเกินไป

เมื่อออกจากร้านมา พวกเขาก็สังเกตเห็นคาเมรอนและคนอื่น ๆ กำลังยืนอยู่ไม่ไกลมากนักจากพวกเขา

ในตอนแรก คาเมรอนและคนอื่น ๆ อยากจะสนุกกับเคราะห์ร้ายของเจอรัลด์ แต่การอับอายขายหน้ากลับเข้ามาทางพวกเขาแทน

นี่เป็นเรื่องจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคาเมรอนที่มีสีหน้าย่ำแย่บนใบหน้าของเขา

“เจอรัลด์ไปรู้จักลูอีสได้ไงเนี่ย?!” ซัลลี่กล่าว

ความนับถือของเธอสำหรับเจอรัลด์เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างมากตอนนี้

คาเมรอนเพียงยิ้มเยาะกับคำถามของเธอ “เขาแค่แสดงความเคารพให้เจอรัลด์เล็กน้อย! เขาพูดทั้งหมดไปแบบนั้นแต่เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นคนที่จ่ายบิลอยู่ดีในตอนท้าย! มันเป็นเรื่องของความเคารพ เธอไม่รู้เหรอว่าลูอีสเป็นใคร? เขาจะไม่มีวันเป็นเพื่อนกับคนอย่างเจอรัลด์ได้หรอก!”

คาเมรอนเต็มไปด้วยความอิจฉา

อย่างเช่นเคย เจอรัลด์แต่งเรื่องขึ้นมาเกี่ยวกับเขาและลูอีสเพื่ออธิบายสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างลวก ๆ ให้กีย่าและคนอื่น ๆ

จากนั้นพวกเขาก็จากไปและกลับไปที่โรงแรม

“โอ้มายก๊อด! ทำไมเจอรัลด์พักอยู่ในโรงแรมหรูหราเช่นนี้ล่ะ!?”

เนื่องจากว่าแทมมี่และคนอื่น ๆ ไม่ได้เข้ามาในโรงแรมก่อนหน้านี้ ลูกพี่ลูกน้องคนเล็กจึงช็อกเมื่อพวกเขาก้าวผ่านประตูหน้าของมันเข้ามาเป็นครั้งแรก

ยิ่งไปกว่านี้แล้ว เจอรัลด์ก็จ่ายเงินมากมายกับแค่มื้ออาหารที่พวกเขาได้รับการเลี้ยงไปก่อนหน้านี้ เขายังรู้จักผู้คนมากมายอีกด้วยเช่นกัน แทมมี่และญาติห่าง ๆ คนอื่นต่างก็ประหลาดใจตลอดเวลาที่พวกเขาอยู่ใกล้เจอรัลด์นานขึ้น

ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในโรงแรมกันต่อ ผู้ชายไม่กี่คนก็พยายามเรียกความสนใจจากกีย่า แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยอมแพ้ทันที เมื่อพวกเขารู้ว่าอย่างแรกพวกเขาต้องเป็นคู่แข่งกับเจอรัลด์ พวกเขาไม่มีอะไรเลยเมื่อเทียบกับเขา

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องของพวกเขา เจอรัลด์วางโทรศัพท์ของเขาไว้บนโต๊ะกาแฟ เพื่อล้างผลไม้บางอย่างให้พวกเขา

“โอ้มายก๊อด! แทมมี่! แทมมี่มาดูนี่! ดูโทรศัพท์ที่เจอรัลด์ใช้สิ!”

ลูกพี่ลูกน้องคนเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อให้เธอดู มีสีหน้าที่แปลกใจบนใบหน้าของเธอ

แทมมี่ก็ตกตะลึงพอ ๆ กัน

‘โทรศัพท์นั้นอาจมีราคาสองถึงสามพันดอลลาร์ได้ง่าย ๆ …ทำไมเจอรัลด์ถึงมีมันได้ล่ะ?’

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา

“…หืม? มีล่าอันเป็นที่รักที่สุดเหรอ? คนนี้คือใครกัน?” ลูกพี่ลูกน้องคนเล็กนั้นกล่าวขึ้นมาขณะที่เธอมองไปที่ชื่อผู้โทรเข้า เธอตกตะลึงไปกับสิ่งที่เห็นในครั้งนี้