มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 427
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 427
เสียงคำรามนั้นมาจากไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากเวย์ลอนเองที่เพิ่งจะออกจากห้องส่วนตัวมา
ก่อนหน้านี้ หญิงสาวอีกคนออกมาเข้าห้องน้ำแต่เมื่อเธอกำลังจะออกจากห้องส่วนตัว เธอก็เห็นผู้ชายคนนั้นกำลังขวางทางเดินของเซลล่าอยู่
เมื่อเวย์ลอนรู้เกี่ยวกับข้อเท็จจริงนี้ เขาก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปทางห้องน้ำพร้อมกับคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คนทันที
“นี่มันอะไร? กลุ่มไอ้งั่งที่ไร้มารยาท! นายกำลังตะโกนใส่ใครอยู่?”
แม้ว่าจะเป็นคนวิตถาร นายซาเบลนั้นไม่ใช่แมลงวันตัวเล็ก ๆ อย่างแน่นอน การแสดงออกของเขาเย็นชาขณะที่เขาถามคำถามนั้น
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม ทำไมคุณถึงขวางทางเดินของเธอ?” เวย์ลอนถาม โดยไม่เกรงกลัว
เซลล่ารู้สึกหวาดกลัวมากจนเธอหลบซ่อนอยู่ด้านหลังของเวย์ลอนตามสัญชาตญาณ
“เซลล่า ฉันจะไปก่อนและขอบอกนะ เพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่กำลังรอฉันคราวนี้ไม่ใช่บุคคลธรรมดา ถ้าเธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเธอเอง ก็ตามฉันมา นอกจากนี้ ทำไมเธอไม่บอกไอ้งั่งพวกนี้ว่าฉันเป็นใครล่ะ?” นายซาเบลตอบกลับ เขาเอามือไขว้หลัง
“เวย์ลอน…ชื่อของเขาคือ ชาร์ลี ซาเบล…และเขาเเป็นรองกรรมการผู้จัดการของแผนกของฉัน!” เซลล่ากล่าว
“แม่ง! เช่นนั้นนี่คือผู้ชายคนนั้น!”
เดิมทีเวย์ลอนตัดสินใจที่จะจัดการกับชาร์ลีในบ่ายวันนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีใจดีพอที่จะแสดงตัวต่อหน้าเวย์ลอน! ดี เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาในการตามหาเขา!
เซลล่าไม่ได้คาดหวังว่าจะบังเอิญพบกับเฒ่าหัวงูคนนั้นที่นี่เหมือนกัน อย่างเห็นได้ชัด
เวย์ลอนยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้น “ช่างสะดวกอะไรอย่างงี้ ผมวางแผนไว้ว่าจะมองหาคุณแต่คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว คุณซาเบลมาคุยกันหน่อยจะดีไหมครับ? อย่างแรกเลย คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร? พ่อของผมคือ สเปนเซอร์ เล็ตส์! ครอบครัวของผมเป็นเจ้าของวิสาหกิจควีนซัน! บริษัทที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลเงียบสงบ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของชาร์ลีก็เต้นรัวเร็ว
แน่นอนว่าเขารู้เกี่ยวกับวิสาหกิจควีนซัน
ในอดีตมันเป็นแค่บริษัทธรรมดา แต่ตอนนี้อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
เนื่องจากมาตรฐานการป้องกันสิ่งแวดล้อมระดับสูงของวิสาหกิจควีนซัน พวกเขาจึงได้รับเงินทุนจาก ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป
ใครก็สามารถบอกได้ว่ามันคือหนึ่งในโครงการของ ดรีม อินเวสเมนท์ กรุ๊ป
สถานะของตระกูลเล็ตส์ได้ผลประโยชน์อย่างมากจากสิ่งนี้ และตอนนี้พวกเขาก็ใช้สิทธิ์อย่างเต็มที่กับสถานะที่มีอำนาจและมีอิทธิพลนี้ในมณฑลเงียบสงบแห่งนี้
เช่นเดียวกัน นายซาเบลก็ได้รับเงินทุนจากกลุ่มเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตาม เพียงแค่ในฐานะรองกรรมการผู้จัดการของบริษัทเท่านั้น เขายังคงต้องคิดและประพฤติอย่างเหมาะสมอยู่ดี
“อ่า คุณมาจากตระกูลเล็ตส์สินะ! แต่คุณเล็ตส์ ผมมีเรื่องสำคัญบางอย่างต้องเข้าร่วมกับเซลล่า ซึ่งเกี่ยวกับบริษัทของเราเท่านั้น มันคงจะไม่เหมาะสมสำหรับคุณที่จะเข้ามาแทรกแซงในเรื่องส่วนตัวเช่นนี้ คุณไม่คิดว่างั้นเหรอครับ?” ชาร์ลีกล่าวอย่างเย็นชา
กำไรของการลงทุนบริษัทของเขานั้นสูงกว่าโรงงานและบริษัทที่เป็นของวิสาหกิจควีนซันมาก เมื่อเปรียบเทียบทั้งสองแล้ว บริษัทของชาร์ลีเป็นสินทรัพย์ที่สำคัญมากกว่าสำหรับ ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป ชาร์ลีจึงไม่ต้องกลัวมากเกินไปเมื่อเป็นเรื่องของด้านอำนาจและเบื้องหลัง
“โอ้ แต่ผมอยากจะแทรงแซงจริง ๆ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ตาม!”
เวย์ลอนพูดโดยไม่กลั่นกรองคำพูดของเขาเลย แสดงให้เห็นถึงความกล้าแสดงออกของเขาในสถานการณ์
สิ่งต่าง ๆ เริ่มลงไม้ลงมือกันในไม่ช้าหลังจากนั้นเนื่องจากว่าผู้ชายทั้งคู่รู้สึกต้องการจะปกป้องความทะนงของตัวเอง
เวย์ลอนคือคนแรกที่จู่โจม เขารีบเข้าหาชาร์ลีและเริ่มชกต่อยเขาโดยไม่แม้แต่จะถอยหนีด้วยซ้ำ
เมื่อเห็นเช่นนั้น คาเมรอนและคนอื่น ๆ ก็เริ่มลงมือเช่นกัน
ในใจของเขา พวกเขาทุกคนคิดว่ารองกรรมการผู้จัดการคนนี้ไม่ได้มีอำนาจ และมีอิทธิพลเท่ากับครอบครัวของเวย์ลอน
สุดท้ายแล้ว ชาร์ลีก็ถูกทุบตีค่อนข้างสาหัสทีเดียว
เซลล่ายืนอยู่ข้างพวกเจาตลอดเวลา พยายามจะหยุดพวกเขาไม่ให้ต่อสู้กันแต่ก็ไม่เป็นผล
“แกไอ้บ้าเอ้ย! พวกแกกล้าดียังไงห๊ะ! คอยดูเหอะ!” ชาร์ลีตะคอกพร้อมกับมือกุมแก้มที่ฟกช้ำของเขาขณะที่เขาวิ่งหนีไปด้วยท่าทางที่ค่อนข้างน่าเวทนา
ไม่นานมากเกินไปหลังจากนั้น คนกลุ่มหนึ่งก็รีบวิ่งออกไปจากห้องส่วนตัวของชาร์ลี
ผู้นำของกลุ่มดูเหมือนจะเป็นชายวัยกลางคนในชุดสูท
“มันเป็นใคร ใครเริ่มเรื่องทั้งหมดนี้?” ผู้นำคนนั้นถาม อย่างเย็นชา
ชาร์ลีชี้ไปที่ทั้งเวย์ลอนและคาเมรอนทันทีก่อนจะกระซิบบางอย่างข้างหูของผู้นำคนนั้น
ผู้ชายคนนั้นเพียงยิ้มเยาะ “อย่างกับฉันสนว่าเขาเป็นลูกชายของใคร! วันนี้เป็นวันแรกของฉันกับการมารายงานตัวในหน้าที่ที่บริษัทของนายในฐานะผู้บริหารระดับสูง! เด็กเลวพวกนี้จำเป็นต้องได้รับการสั่งสอนบทเรียนซะแล้ว ไม่อย่างงั้นละก็ พวกเขาจะคิดว่าพวกเราเป็นแค่แมลงวันตัวเล็ก ๆ ที่สามารถถูกตบได้อย่างง่ายดาย!”
ขณะที่ความตรึงเครียดเริ่มเพิ่มขึ้น เจอรัลด์เพียงยืนอยู่ด้านข้างต่อไป เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาควรจะอยู่ฝั่งไหนตอนนี้
ในมุมหนึ่ง เวย์ลอนเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน เด็กเหลือขอที่ร่ำรวยคนหนึ่งแต่เขามีประสิทธิภาพเมื่อเป็นเรื่องของการต่อสู้
ในทางกลับกัน ชายวัยกลางคนคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่มีจิตใจใสสะอาดใด ๆ อย่างเห็นได้ชัดเหมือนกัน
ขณะที่เจอรัลด์คิดกับตัวเอง บางคนจากกลุ่มของขาร์ลีก็ทุบขวดไวน์กับหัวของเวย์ลอน ในไม่ช้าเลือดก็เริ่มไหลหยดลงบนใบหน้าของเขา
“เฮ้! หยุดสู้กันได้แล้ว! ยุติเรื่องนี้กันเถอะ!”
เมื่อสังเกตว่าสถานการณ์แย่แค่ไหนแล้ว เจอรัลด์จึงรีบเข้าไปข้างหน้าพร้อมกับผู้ชายคนอื่น ๆ อีกสองสามคน พวกเขาพยายามจะโน้มน้าวทั้งสองทีมให้หยุดต่อสู้กัน
ท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านี้ที่กำลังทำร้ายคนอื่นอยู่ก็คือลูกน้องของเจอรัลด์เอง ในอีกแง่หนึ่ง เวย์ลอนคือคนคนที่ถูกทุบตี แม้ว่าเวย์ลอนเกือบจะถือได้ว่าเป็นศัตรูของเจอรัลด์ แต่มันเป็นเรื่องบุ่มบ่ามที่จะสร้างความยุ่งเหยิงใหญ่หลวงเนื่องจากพวกเขามีการรวมตัวกันในวันนี้
มันเป็นเรื่องบางอย่างที่ไม่ควรเกิดขึ้นในวันนี้
ลูกน้องของชาร์ลีหยุดทุบตีเวย์ลอนในท้ายที่สุด หลังจากพนักงานจากโรงแรมให้ความร่วมมือของพวกเขาในการหยุดการต่อสู้กัน จากนั้นชาร์ลีก็จ่ายบิลและออกจากโรงแรมไปด้วยความฉุน และรายล้อมไปด้วยผู้คนจากบริษัทของเขา
“โอ้ไม่นะ พวกเราจะทำยังไงดี? เวย์ลอน นายกำลังเลือดไหล!” เรกล่าว รู้สึกตกใจกลัวสุด ๆ
“พวกเขาคือกลุ่มคนโง่กลุ่มแรกที่กล้ามาทุบตีฉัน ฉันจะโทรหาพ่อของฉัน! ไอ้งั่งพวกนั้นจะต้องชดใช้อย่างมหันต์ให้กับเรื่องนี้!” เวย์ลอนตะโกนขึ้นมา สายตาของเขาแดงก่ำ
เจอรัลด์ได้สังเกตวิธีที่เวย์ลอนต่อสู้ก่อนหน้านี้ เขาคือใครคนที่จะไม่ยอมให้ตัวเองยอมรับความสูญเสียหรือการพ่ายแพ้ได้ง่ายดายอย่างเห็นได้ชัด