มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 469

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 469

“ลุงจอง ป้าเลอา ผมมาเยี่ยมครับ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาถือถุงของขวัญเข้ามาในบ้านของพวกเขา

เลอาเพียงมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไรขณะที่เขาวางถุงลง

วิลลี่เองก็นอนลงบนโซฟาอีกครั้งแล้ว มองไปที่เพดานโดยไม่แม้แต่จะใส่ใจที่จะตอบกลับการทักทายของเจอรัลด์

เลลารู้สึกอับอาย เมื่อเห็นเจอรัลด์ได้รับการเมินเฉยแบบนี้เพราะเธอรู้ว่าเจอรัลด์อาจจะทำได้ดีมากในเมืองเมย์เบอร์รี่

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือคนที่มาส่งเธอที่สถานีรถในวันก่อนด้วยรถเบนซ์ G500 คันใหญ่!

ด้วยความสัตย์จริง เลลารู้สึกขอบคุณเล็กน้อยต่อเจอรัลด์

แต่อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องนี้ให้พ่อของเธอฟัง ตอนที่เลลามาถึงบ้านเมื่อวานนี้ เหตุการณ์ที่โชคร้ายเป็นลำดับนี้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว

ตอนนั้น พ่อของเธอก็ใกล้จะทรุดตัวลงจากความกดดันทั้งหมดนี้แล้ว เธอจะไปเล่าให้เขาฟังได้อย่างไรว่าเธอมีความสนุกมากแค่ไหน?

เมื่อสัมผัสได้ถึงความอึดอัด เลลาจึงเดินไปหาเจอรัลด์ก่อนจะจัดวางถุงที่เขานำมาไว้บนโต๊ะ

“ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ เจอรัลด์!” เลลากล่าวด้วยรอยยิ้ม

วิลลี่เพียงหรี่ตาของเขามองไปที่เจอรัลด์ เมื่อเขาได้ยินลูกสาวของเขากล่าวทักทายเจอรัลด์

เจอรัลด์ไม่มีอะไรที่จะพูดจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงแค่พยักหน้าและนั่งลงบนโซฟาตัวหนึ่ง เขาได้เตรียมป้องกันล่วงหน้าถึงทัศนคติที่ย่ำแย่ของวิลลี่ เช่นนั้น ก่อนการมาถึง เขาจึงได้ทำให้มั่นใจว่าได้จัดการป้องกันจิตใจของเขาแล้ว

“โอ้ เงินทุน! ฉันควรจะได้รับเงินก้อนใหญ่เช่นนั้นจากไหนกันเพื่อมาแทนที่โครงการอสังหาริมทรัพย์แห่งนี้!” วิลลี่กล่าวออกมาฉับพลันด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

“ลุงจอง แล้วดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป ในเมืองเมย์เบอร์รี่ล่ะเป็นไง? พวกเขาจะลงทุนและใช้เงินหนึ่งพันห้าร้อนล้านดอลลาร์เพื่อพัฒนามณฑลเงียบสงบ คุณเคยขอความช่วยเหลือจากพวกเขาในโครงการนี้หรือยังครับ?”

“แน่นอนว่าลุงเคย เอาตามตรง ลุงก็รู้จักผู้จัดการอยู่สองสามคนที่ทำงานให้กับดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป แม้พวกเราจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ลุงไม่คิดว่ามันจะเป็นการเหมาะสมสำหรับลุงที่จะมองหาพวกเขาในตอนนี้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม บริษัทไหนจะอยากยอมรับโครงการนี้เข้าอีกต่อไปกัน!” วิลลี่ตอบขณะที่เขาส่ายหัวของเขาอย่าสลดใจ

“พวกเขาคือความหวังเดียวที่คุณเหลืออยู่ตอนนี้ ลุงจองครับ นอกจากนั้น พวกเรากำลังพูดถึงดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป นี่ก็เป็นแค่เงินก้อนเล็กสำหรับพวกเขา! ตราบใดที่คุณสามารถทำให้พวกเขารับเอาโครงการนี้เข้าได้ เรื่องนี้ก็สามารถได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายแล้ว! พ่อของผมก็บอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน!”

เมื่อรู้ว่าวิลลี่พึ่งพาเขาอย่างชัดเจนเพื่อจัดการกับปัญหานี้ ดักลาสจึงพูดทุก ๆ คำออกมาอย่างมั่นใจ

“ดักลาส เธอได้ช่วยเหลือพวกเราถามพ่อของเธอ เพื่อใช้ความพยายามในการจัดการสถานการณ์นี้ของเรา…ป้าเลอาของเธอ เลลา และลุงจะจำความปรารถนาดีนี้ไว้ตราบใดที่พวกเรายังมีชีวิตกันอยู่!”

“ไม่ต้องกังวลครับ ลุงจอง! พ่อของผมจะพยายามทำให้ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป ช่วยเหลือในเรื่องนี้ให้ได้อย่างแน่นอน!”

แม้เขากล่าวทั้งหมดไปแบบนั้น แต่ดักลาสกลับคิดตรงกันข้ามอยู่ในใจของเขา

เฮอะ ราวกับว่าพ่อของฉันจะเคยกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้งั้นแหละ

ถ้าฉันไม่ไล่ตามจีบเลลาอยู่ละก็ ฉันคงจะไม่แม้แต่อยากจะเสียเวลามาที่นี่ด้วยซ้ำ

ทั้ง ๆ ที่คิดแบบนั้น ดักลาสก็ยังคงรู้ว่าเขาต้องพูดทั้งหมดนั้นเพื่อรักษาหน้าของเขาเอาไว้

“เอาล่ะถ้างั้น…ลุงก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นแล้วหลังจากได้ยินเธอพูดทั้งหมดนั้น…ดักลาส ทำไมไม่อยู่ทานมื้อค่ำในคืนนี้ล่ะ? เธอรู้อะไรไหม เพื่อน ๆ และเพื่อนร่วมชั้นของเลลาทุกคนก็ได้รับเชิญให้มาร่วมด้วยเช่นกัน! ป้าเลอาจะเตรียมมื้อค่ำให้กับพวกเธอทุกคนกันเดี๋ยวนี้!” วิลลี่กล่าว ในที่สุดใบหน้าของเขาก็เริ่มมีสีคืนมาบ้างแล้ว

“เอาล่ะ ฉันจะไปทำความสะอาดก่อน! แต่เดี๋ยวนะ! ฉันไม่คิดว่าเรามีผักพอสำหรับพวกเราทุกคนที่นี่! และฉันไม่สามารถออกไปซื้อมาได้เพราะฉันยังคงต้องเตรียมอาหารอยู่!” เลอากล่าวอย่างกังวลใจ

ขณะนั้นเอง เธอสังเกตุเห็นเจอรัลด์ที่กำลังดื่มน้ำอยู่ เขานั่งอยู่เงียบ ๆ บนโซฟาตัวเดียวกันตั้งแต่ที่เขาเข้ามา

เธอจึงรู้สึกรำคาญขึ้นมาฉับพลัน และพูดขึ้นมา “เนื่องจากว่าเธอว่างอย่างเห็นได้ชัด ทำไมเธอไม่ไปซื้อเครื่องปรุงล่ะ เจอรัลด์? ฉันจะเขียนรายการสิ่งต่าง ๆ ที่ต้องซื้อให้และเธอก็สามารถวิ่งไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างนอกชุมชนเพื่อซื้อพวกมันให้ฉัน!”

“ผมเหรอ?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกสะดุ้งตกใจ งั้นเขากำลังได้รับการปฏิบัติเหมือนกับคนใช้ไม่ใช่เหรอเนี่ย?

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม มันก็จะยังคงน่าอึดอัดมากขึ้นสำหรับเขาที่จะอยู่ที่นี่เพราะเขาจะต้องมองใบหน้าที่น่ารังเกียจของวิลลี่ต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาออกไปตอนนี้ เขาก็สามารถโทรหาแซค เพื่อบอกเขาให้เข้ารับงานโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ต่อได้

ในทางหนึ่ง นี่จะหมายถึงว่าเขาได้เติมเต็มงานที่พ่อของเขาได้ไว้วางใจให้เขาทำแล้ว

เขาพยักหน้าให้กับตัวเองขณะที่ลุกยืนขึ้น เขาตกลงกับคำขอของเลอา

เขาค่อนข้างดีใจที่จะสามารถจากไปได้ เอาตามตรง เขามาที่นี่เพราะพ่อของเขาเอาแต่ยืนกรานว่าเขาต้องช่วยเหลือพวกเขาไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!

เขาไม่จำเป็นต้องเป็นที่พึงพอใจสำหรับพวกเขาและเขารู้มันดี

“ฉันจะไปกับนายเอง เจอรัลด์!” เลลากล่าวขณะที่เธอมองเห็นเขาจากไปพร้อมกับรายการเครื่องปรุงและตะกร้าที่เขาได้รับมา

“เลลา! หนูแยกแยะไม่ออกเหรอระหว่างคนที่สำคัญมากกว่า? เร็วเข้าและรินน้ำใส่แก้วให้ดักลาสสิ!”

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเลลา วิลลี่ก็เริ่มกระวนกระวายขึ้นมาอีกครั้ง

แม้แต่เลอาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของพวกเขากัน? ตั้งแต่ที่เจอรัลด์เข้ามา น้ำเสียงของเลลาที่มีต่อเขาก็ดูเหมือนจะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับวิธีที่เธอเคยพูดกับเขา

ครอบครัวคลอฟอร์ดไม่ใช่คนดีกันอยู่แล้ว!