มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 470

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 470

เลอาบอกเลลาให้อยู่ที่บ้านเช่นกัน เพื่ออยู่เป็นเพื่อนดักลาส

สำหรับเจอรัลด์ เขาโทรหาแซคทันทีที่เขาออกมาจากบ้าน

เมื่อแซคได้รับการอัปเดตเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์รู้ว่าสถานการณ์จะได้รับการจัดการอย่างรวดเร็วแน่ ท้ายที่สุดนี่คือแซค

ขณะที่แซควางแผนเริ่มทำการจัดการที่เหมาะสม เจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของทั้งหมดที่อยู่ในรายการของเลอา

เมื่อเขาได้ทุกอย่างแล้ว เขาก็กลับไปที่บ้านของครอบครัวจอง

เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้านอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงใหญ่โตได้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ยินดีด้วย ลุงจอง!”

“ขอบใจนะ! ลุงไม่คาดคิดจริงว่าดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป จริง ๆ แล้วจะเข้ารับงานโครงการอสังหาริมทรัพย์นี้ต่อ! เพื่อตัดสินใจในการเข้าแทนที่โครงการทั้งหมดนี้…เอาตามตรงลุงถึงกับตกตะลึงเลยทีเดียว!”

วิลลี่ไม่ต้องการรับน้ำเกลืออีกต่อไปแล้ว ความซีดเซียวทั้งหมดของเขาในตอนแรกหายไปแล้วและในมือที่ยกขึ้นของเขา คือโทรศัพท์ของเขาเอง

“มารวมกันรอบ ๆ นี่ ทุกคน! พวกเธอทุกคนต้องสนุกกับการดื่มที่ดีกับลุงในวันนี้! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอ ดักลาส!” วิลลี่ตะโกนออกมาอย่างรื่นเริง

สำหรับเขา เขารู้สึกว่าความช่วยเหลือของพ่อของดักลาสนั้นสำคัญในการตัดสินใจขั้นสุดท้ายของ ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป เส้นสายของตัวเขาเองก็อาจจะมีบทบาทในนั้นเช่นกัน

พูดง่าย ๆ ผู้นำได้โทรหาวิลลี่เมื่อครู่ก่อน เพื่อบอกให้เขาทราบว่าตำแหน่งของเขาในเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง ได้รับการคืนสถานะแล้ว เขาก็จะได้ควบคุมดูแลในโครงการนี้ในอนาคตด้วย

จากนั้นพวกเขาก็จะรวบรวมเงินบริจาค และเรื่องนี้ก็จะได้รับการแก้ไขโดยสิ้นเชิง

เขาจะยังหดหู่ใจหลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้นได้อย่างไรกัน?

จากนั้นวิลลี่ก็มองไปที่ทั้งดักลาสและเลลา เขามีความคิดในใจขึ้นมา

“เลลา ให้พ่อบอกหนู…”

“เจอรัลด์ มากินข้าวสิ!”

และในขณะที่เขากำลังจะพูดบางอย่าง วิลลี่ก็เห็นเลลากำลังเสริฟ์อาหารให้เจอรัลด์

เขาช็อกสุด ๆ “เลลา! หนูกำลังทำอะไร? เจอรัลด์ยังมีมือทั้งสองข้างอยู่ ไม่ใช่เหรอ? ให้เขาไปเอาอาหารเองสิ!”

เลลาหันไปมองเขาก่อนจะกล่าวขึ้นมา “พ่อค่ะ จริง ๆ แล้ว เจอรัลด์…”

“ลุงจองครับ เจอรัลด์ไม่ใช่คนที่เขาเคยเป็นอีกต่อไปแล้ว!” ดักลาสตะโกนออกมา ขณะที่เขาถลึงตาอย่างดุร้ายใส่เจอรัลด์ก่อนที่เลลาจะทันได้พูดจบประโยคของเธอ

ถ้าเลลาจะแต่ถ่ายทอดข้อมูลแบบเดียวกัน เขาจะเป็นคนที่พูดมันเอง!

“ตอนนี้เขามีอะไรที่แตกต่างไปมากงั้นเหรอ?” ป้าเลอาถามขึ้นมาขณะที่เธอเสริฟ์อาหารอีกจานบนโต๊ะ

“เห็นไหมครับ เจอรัลด์ในที่นี้ถูกลอตเตอรี่! ด้วยเงินนั้น เขาซื้อรถเบนซ์ G500 ให้ตัวเอง! นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเลลาถึงปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดีในตอนนี้!” ดักลาสตอบอย่างอิจฉาตาร้อน

“โอ้มายก๊อด…”

ทุกคนที่นั่งอยู่รอบโต๊ะอาหารตกใจ

“เธอได้เงินรางวัลมาเท่าไหร่?” ป้าเลอาถามขณะที่เธออ้าปากค้างอย่างไม่รู้ตัว

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เขาได้โกหกเลลาและบอกเธอว่าเขาถูกลอตเตอรี่ เพื่อที่ว่าเขาจะสามารถปิดบังตัวตนของเขาในตอนนั้น แต่เห็นได้ชัด ตอนนี้เขาต้องโกหกกับคนทั้งกลุ่มแล้ว

“ผมเพิ่งใช้เงินส่วนใหญ่ซื้อรถเบนซ์ G500 ไป!” เจอรัลด์ตอบ

“เธอใช้เงินนั่นซื้อรถนั้นเหรอ? เธอได้เงินรางวัลมากกว่า 300,000 ดอลลาร์จากลอตเตอรี่ใช่ไหม?”

ทุกคนถึงกับเงียบไปด้วยความตกใจ เจอรัลด์ยังคงเงียบเช่นกัน

ทันทีทันใดนั้น วิลลี่ก็กระแทกตะเกียบของเขาลงกับโต๊ะ จ้องมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชา

“ช่างโง่อะไรอย่างงี้!”

“เจอรัลด์ คนอื่น ๆ มีอิสระที่จะโอ้อวด แต่เธอไม่แม้แต่จะตระหนักเลยด้วยซ้ำว่าสภาพความเป็นอยู่ของเธอนั้นแย่แค่ไหน? ทำไมเธอถึงจะพยายามโอ้อวดด้วย? ใช้เงินโดยเปล่าประโยชน์เพื่อซื้อรถเบนซ์คันหนึ่ง…เธอรู้บ้างไหมว่าเธอสามารถใช้เงิน 300,000 ดอลลาร์นั้นได้อย่างไรบ้าง?” วิลลี่ตะคอกใส่ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา

ดักลาสรู้สึกพอใจ เขายิ้มขณะที่พูดขึ้นมา “ถูกต้องครับ ลุงจอง ถ้าเขาเพียงใช้ 150,000 ดอลลาร์เพื่อบริจาคให้กับการระดมทุนของคุณ คุณก็สามารถจัดการหาตำแหน่งให้เจอรัลด์ในฝ่ายการส่งของแรงงานได้! ฮ่า! แต่ทั้งหมดที่เจอรัลด์รู้คือพยายามที่จะแข่งขันกับทายาทที่ร่ำรวยคนอื่น ๆ!”

“เห็นไหม? เห็นได้ชัดว่าดักลาสมีความรู้กว่ามาก! เจอรัลด์ ให้ฉันถามเธอนะ เธอซื้อบ้านให้ตัวเองในมณฑลเงียบสงบหรือยัง?”

เจอรัลด์เพียงส่ายหัวของเขา รู้ดีว่าสิ่งนี้จะไปถึงที่ไหน

“เธอหางานได้หรือยัง?”

เจอรัลด์ถอนหายใจขณะที่เขาส่ายหัวอีกครั้ง

“โอ้ ฉันไม่เคยเห็นใครที่ไร้สมองเท่าเธอเลย! ทำไมเธอถึงใช้จ่ายฟุ่มเฟือยมากขนาดนั้น? หางานดี ๆ ทำก่อนจากนั้นก็เริ่มทำงานหนักเพื่อเลี้ยงตัวเอง! จะบอกอะไรให้นะ ขายรถนั่นอีกครั้งเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอโชคดี เธอจะสามารถได้อย่างน้อย 270,000 ดอลลาร์คืนมา ด้วยเงินนั้น เธอจะสามารถซื้อบ้านให้ตัวเองได้ เมื่อเรื่องนั้นเสร็จเรียบร้อย ฉันสามารถจัดการหางานให้เธอพร้อมกับประกันสังคงและกองทุนที่อยู่อาศัยได้”

“อะไรอีกนะ อะไรอีก…อ่าใช่ มีอีกสิ่งหนึ่ง” วิลลี่พูดขณะที่เขาจิบไวน์ก่อนที่จะมองไปที่เจอรัลด์อีกครั้ง