มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 504
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 504
พนักงานดั้งเดิมส่วนใหญ่ของกลุ่มการค้าเมย์เบอร์รี่อยู่ทำงานในโครงการพัฒนายอร์คนอร์ท เมาน์เทนกันเนื่องจากพวกเขาปฏิบัติตามกฏของการลงทุนในมณฑลเงียบสงบ
ดังนั้นนอกเหนือจากผู้บริหารคนอื่น ๆ ไม่กี่คนที่เดิมทีก็มาจากกลุ่มการค้าเมย์เบอร์รี่ ผู้บริหารที่เหลือของดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป จึงถูกคัดเลือกเข้ามาใหม่ผ่านการยึดและการรับคนเข้าใหม่ของบริษัท
อย่างไรก็ตาม บริษัทเพิกเฉยต่อการถือพวกพวก ซึ่งอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมถึงมีปัญหาทางธุรกิจที่น่าสงสัยมากมายขนาดนี้
เจอรัลด์เข้าใจเรื่องนี้ แต่ก็รอก่อนได้ สำหรับตอนนี้มื้อเที่ยงสำคัญมากกว่า
เขาเพลิดเพลินกับมื้อเที่ยงง่าย ๆ ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของเขา ซึ่งเขาเปลี่ยนเป็นชุดสูทและรองเท้าบูทหนัง
เขานำเอกสารการสัมภาษณ์และจดหมายแนะนำสำรองมาด้วยก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป เพื่อเข้าร่วมการสัมภาษณ์ของเขา
“สวัสดีครับ คนสวย ชั้นยี่สิบหกคือที่ที่ผมควรจะมุ่งหน้าไปหรือเปล่าถ้าผมมาเข้าร่วมสัมภาษณ์สำหรับฝ่ายการลงทุน?” เจอรัลด์ถามหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งจะเดินออกจากลิฟต์มาพร้อมกับกองเอกสารในมือ
“อืม ใช่! นายมาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์ ใช่ไหม? ชั้นยี่สิบหกถูกแล้ว!”
เธอดูเหมือนจะอายุใกล้เคียงกันกับเจอรัลด์ เธอดูเหมือนนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เพิ่งจบใหม่
“ขอบคุณนะ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไรเลย-อ่าา!”
ขณะที่เธอให้ความสนใจมากเกินไปกับการตอบเจอรัลด์ เธอจึงทำเอกสารทั้งหมดตกลงบนพื้นโดยไม่ตั้งใจ
เจอรัลด์ก็ย่อตัวลงเพื่อช่วยเธอเก็บเอกสารทันที
“นายสมัครฝึกงานที่นี่ทันทีหลังจบการศึกษาด้วยเหมือนกันหรือเปล่า?” เธอถามด้วยรอยยิ้มขณะที่เจอรัลด์ช่วยเธอเก็บเอกสาร
“บิงโก! เธอทำงานที่นี่มานานแค่ไหนแล้วล่ะ?” เจอรัลด์ถามกลับ
“โอ้ ฉันเพิ่งเริ่มทำงานได้สองสามวันก่อนเองดังนั้นฉันจึงไม่รู้มากนัก ฮี่ฮี่…แต่อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ว่าฉันก็มาจากแผนกการลงทุนเช่นกัน! ฉันหวังว่านายจะโชคดีกับการสัมภาษณ์ของนายในภายหลังนะ! เนื่องจากว่าพวกเรามีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะเป็นเพื่อนร่วมงานกันในอนาคต ฉันจะเริ่มแนะนำตัวเองก่อนละกัน! ฉันชื่อเฟย์!” เธอกล่าวขณะที่เธอยิ้มให้อีกครั้ง
“ยินดีที่ได้รู้จัก เฟย์! ฉันเจอรัลด์!”
“เช่นเดียวกัน เจอรัลด์! นอกจากนี้ ลิฟต์ของนายมาแล้ว! โชคดีอีกครั้งกับการสัมภาษณ์ของนายนะ!” เฟย์กล่าวขณะที่เธอทำท่าทางชัยชนะให้เจอรัลด์ดู
เจอรัลด์แค่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์
หญิงสาวคนนี้ค่อนข้างน่ารักและการตอบสนองของเธอก็ทำให้มีชีวิตชีวาและน่าคบหา เจอรัลด์คิดว่าเธอเป็นคนดี แต่ก็น่าสนใจ
ขณะที่ลิฟต์มาหยุดบนชั้นห้า คนสวยอีกคนก็ก้าวเข้ามา เธอสวมชุดเครื่องแบบดำและดูเหมือนจะอายุพอ ๆ กันกับเจอรัลด์เหมือนกัน
เพราะเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์ ตามปกติแล้วเขาจึงต้องทักทายทุกคนที่เขาพบ เขายิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้เธอ
แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงเหลือบมองเขาอย่าเย็นชาโดยไม่แม้แต่จะพยักหน้ากลับด้วยซ้ำ เธอยังคงเล่นโทรศัพท์ของเธอต่อไปครู่หนึ่งก่อนจะสังเกตุเห็นชั้นที่เจอรัลด์จะมุ่งหน้าไป
เธอมองไปที่เขาก่อนจะถามขึ้นมาลวก ๆ “คนใหม่ในแผนกการลงทุนเหรอ?”
“ไม่! ผมมาที่เพื่อสัมภาษณ์!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้ม
“ฮี่ฮี่…เช่นนั้นนายยังไม่แม้แต่จะได้งานเลยสินะ นายดูเหมือนค่อนข้างมั่นใจ แต่เอาตามตรงฉันไม่มั่นใจจริง ๆว่านายจะผ่านเข้ารอบหรือไม่!” หญิงสาวคนนั้นตอบขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์
“หืมม? เธอดูเหมือนจะมั่นใจนะ…ทำไมเหรอ?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงงงวยเล็กน้อยกับการตอบของเธอ
“นายจะเข้าใจเองเมื่อนายไปถึงชั้นบน เอาตามตรงนายค่อนข้างโชคร้ายที่แผนกการลงทุนกำลังจะจ้างแค่ผู้ชายและผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นในครั้งนี้!”
เจอรัลด์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ครู่หนึ่ง วันนี้เขาแต่งตัวอย่างดีและเขารู้ว่าเขามีความมั่นใจพอทและการแสดงออกทางอารมณ์ที่เหมาะสมที่จะได้รับการจ้าง ทำไมเขาถึงจะโชคไม่ดีล่ะ?
ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงที่ชั้นยี่สิบหก
ทันทีที่เจอรัลด์มาถึงที่ห้องสัมภาษณ์ ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงสิ่งที่เธอหมายถึงแล้ว