มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 590
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 590
ในขณะนั้น คนดังหลายคนสังเกตเห็นว่าที่นั่งหลักยังคงว่างอยู่ และเมื่อได้ยินคำพูดของวอลเลซก็ยิ่งทำให้พวกเขาช็อกกว่าเดิมอีก
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
“อืม คุณคลอฟอร์ดกำลังจะนั่งตรงที่นั่งหลัก แต่วอลเลซไม่ให้เขานั่งน่ะสิ!”
“อะไรนะ? เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? ที่นั่งตรงนั้นมักจะเป็นของคุณหนูคลอฟอร์ดเสมอในปีก่อน ๆ ตั้งแต่เธอเป็นซีอีโอ ในฐานะที่เป็นน้องชายของเธอ คุณคลอฟอร์ดก็ควรรับช่วงฐานันดรของเธอต่อโดยชอบธรรมสิ แล้วทำไมวอลเลซถึงบ้าทำเป็นอาจหาญขนาดนั้นล่ะ?”
“ฮึ่ม ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณหนูคลอฟอร์ดต้องรู้สึกอับอายแน่ตอนนี้!”
ขณะที่ฝูงชนยังคงซุบซิบต่อไป บางอย่างก็กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอก
รถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมแปดคันมาถึงตรงทางเข้าคฤหาสน์แล้ว และทันทีทันใดหลังจากที่พวกมันมาจอด บอดี้การ์ดมากกว่าสิบคนที่สวมชุดสูทก็ลงมาจากรถกันก่อนที่จะจัดเรียงเป็นสองแถวกันอย่างรวดเร็ว
ไม่นานทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนกัน และแม้แต่เจอรัลด์ก็ยังถูกบังคับให้มองออกไปนอกคฤหาสน์ คนขับรถของรถคันหลักลงจากรถมาและเปิดประตูรถรถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมให้อย่างเคารพ
ชายหนุ่มร่ำรวยที่แต่งกายในชุดสูท ก้าวออกมาพร้อมกับมือทั้งสองที่ล้วงเอาไว้ในกระเป๋ากางเกง เมื่อพวกเขาเห็นเขา บอดี้การ์ดของเขาก็โค้งคำนับให้ทันที
“เขาเป็นใคร? นี่ช่างเป็นทางเข้าที่ยิ่งใหญ่เสียจริง!”
ฝูงชนส่วนใหญ่ประหลาดใจกันกับฉากนี้
วอลเลซในทางกลับกัน รีบเข้าไปชายหนุ่มเพื่อทักทายเขาอย่างรวดเร็ว “คุณหลง ขอบคุณที่มาร่วมงานนะครับ! การปรากฏตัวของคุณที่นี่ ทำให้คฤหาสน์เมาน์เทนวิวเปล่งประกายทันที!” วอลเลซกล่าวอย่างตื่นเต้นก่อนจะโค้งคำนับให้เช่นกัน
“อะไรนะ? คุณหลงงั้นเหรอ? เขาเป็นทายาทที่ร่ำรวยแห่งตระกูล! ครอบครัวของเขามีประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายทศวรรษเลยนะ!”
“แม่ง! ไม่น่าล่ะวอลเลซถึงทำตัวอาจหาญขนาดนี้ในวันนี้!”
“เช่นนั้น เป็นคุณหลงเองสินะที่มอบความมั่นใจมากมายขนาดนี้ให้เขาน่ะ!”
ฝูงชนยังคงซุบซิบในหมู่กันเองต่อไปจนกระทั่งในที่สุด พวกเขาทุกคนก็มองไปที่คุณหลงก่อนจะกล่าวขึ้นในเวลาเดียวกัน “ยินดีที่ได้พบคุณครับ คุณหลง!”
“สวัสดีครับ คุณลุง และผู้อาวุโสทั้งหลาย! ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกคุณทุกคนกำลังทำตัวเป็นทางการกับผมมากเกินไปแล้วครับ! นี่เป็นครั้งแรกของผมที่มาอยู่ที่นี่ในเมย์เบอร์รี่อย่างเป็นทางการ ดังที่กล่าวไป มันก็ยังเป็นครั้งแรกของผมเช่นกันที่ได้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงคนดังที่นี่! ผมไม่เคยคิดเลยว่าพวกคุณทุกคนจะดีกับผมมากขนาดนี้!” คุณหลงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ช่างเป็นเกียรติที่มีคุณอยู่ที่นี่ครับ คุณหลง โปรดเชิญนั่งครับ!”
“จริงด้วย คุณหลง คุณน่าเคารพเกินกว่าจะนั่งตรงที่นั่งหลักเสียอีก!”
ในขณะนั้น นักธุรกิจมั่งคั่งและผู้บังคับบัญชาส่วนใหญ่ รวมถึงคนจากเมย์เบอร์รี่ ก็เริ่มเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขากันออกมา ขณะที่พวกเขาแบ่งปันข้อคิดเห็นของของพวกเขากัน
แม้จะมีบางครอบครัวในเมย์เบอร์รี่ที่มีชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่ และประวัติศาสตร์ที่ยาวนานเทียบได้กับตระกูลลอร์เดสและวอลท์แล้ว แต่ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนเลยที่จะสามารถเทียบได้กับตระกูลหลง
ท้ายที่สุดแล้ว อาจกล่าวได้ว่าตระกูลหลงมีฐานะที่แข็งแกร่งมากในอเมริกา เนื่องจากว่าพวกเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ไปตั้งรกรากอยู่ที่นั่น อำนาจและอิทธิพลของพวกเขาจึงเพียงแข็งแกร่งมากขึ้นนับตั้งแต่นั้นมา
“อ่า ทุกคนกำลังทำตัวดีกับผมขนาดนี้ แต่วันนี้ ผมไม่ใช่ดาวเด่นของงานเลี้ยงนะครับ ผมแค่มาที่นี่เพื่อเป็นเพื่อนพี่สะใภ้ของผม และมีช่วงเวลาที่ดีกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!” คุณหลงกล่าว ขณะที่เขาหัวเราะออกมา
“พี่สะใภ้เหรอ? เป็นไปได้ว่าหมายถึงคู่หมั้นของ เฟรด หลงหรือเปล่าครับ? ผมได้ยินมานานแล้วว่า เฟรด หลงหาคู่หมั้นให้ตัวเองและพวกเขาก็พร้อมที่จะแต่งงานกันแล้ว!” วอลเลซกล่าวขณะที่เขารีบเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“คุณพูดถูกต้องที่สุดแล้วครับ คุณควินเนนส์!” คุณหลงตอบกลับด้วยรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนม ขณะที่คุณควินเนนส์หลีกทางให้
จากรถที่อยู่ข้างหลังเขา คนขับรถลงมาจากรถ และเปิดประตูที่นั่งของผู้โดยสาร
หญิงสูงศักดิ์คนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดเดรสที่ดูราคาแพงก็ก้าวออกมา ในอ้อมแขนของเธอ มีสุนัขตัวเล็กน่ารักตัวหนึ่ง และเธอหญิงรับใช้สองคนก็มายืนอยู่ข้างเธอทันที
“พี่สะใภ้ มาร่วมกับพวกเราสิครับ!” คุณหลงกล่าว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มกว้าง
จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินไปทางถนนหลักขณะที่ฝูงชนจ้องมองด้วยความเกรงขาม เอเดนและคนอื่น ๆ จ้องมองเธอ สายตาของพวกเขาเบิกกว้างขึ้น ก่อนที่จะหันกลับไปมองที่เจอรัลด์
เจอรัลด์เองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาเห็นใครตรงหน้าเขานี้
ผู้หญิงที่มีสุนัขอยู่ในมือของเธอไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากซาเวีย ยอร์ค คนที่เขาตามหามาโดยตลอด