มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 608

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 608

นี่คือคำถามที่เจอรัลด์ตั้งขึ้น ขณะที่เขามองไปที่ผู้จัดการ

ผู้จัดการแค่เพียงยิ้มอย่างขออภัยก่อนจะพูดขึ้นมา “ผมเคยพบกับคุณครั้งหนึ่งที่หอการค้า คุณคลอฟอร์ด อีกอย่าง พี่สาวของคุณ ซีอีโอเจสสิก้า คลอฟอร์ดก็ให้ความสนใจผมเป็นอย่างมากในอดีต! มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร!”

“ฮึ่ม! อย่าพยายามทำให้เกิดผลดีที่นี่เลย เจอรัลด์! แท้จริงแล้วทุกคนในเมย์เบอร์รี่ที่เกี่ยวข้องในแผนกธุรกิจก็อย่างน้อยก็จำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อคุณบ้าง! พวกเรารู้ว่าพวกคุณทั้งคู่อยู่ฝ่ายเดียวกัน! ทำไมระบบกล้องวงจรปิดถึงมาเสียตอนนี้ล่ะ? คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญไปหน่อยเหรอ?” เมลิซซ่าพูดอย่างค่อนข้างโกรธเคืองด้วยน้ำเสียงที่ดัง

ในตอนนั้น คนอื่น ๆ หลายคนที่ค้างคืนกันที่นั่นก็เดินออกมาจากห้องของพวกเขากันเพื่อดูว่าความโกลาหลนี้เกี่ยวกับอะไร มันไม่นานก่อนที่ทางเดินของชั้นจะกลายมาแออัดกัน ไม่นานหลังจากนั้น การซุบซิบนินทาก็เริ่มขึ้นเช่นกัน

“กำลังเกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ปรากฏว่าทายาทที่ร่ำรวยบางคนเห็นผู้หญิงที่เมาและลากเธอเข้ามาในห้องน่ะสิ โชคดีลูกพี่ลูกน้องของผู้หญิงคนนั้นจัดการหยุดเขาเอาไว้ได้ก่อนที่เขาจะข่มขืนเธอ! แต่จริง ๆ เลยนะ เขาช่างเป็นไอ้เลวที่ชั่วร้ายอะไรอย่างงี้!”

“โอ้ตายจริง และในที่นี้ฉันคิดว่าฉันสามารถเห็นเรื่องเช่นนี้ได้ในทีวีเท่านั้นนะนี่ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเกิดขึ้นในชีวิตจริงด้วยเหมือนกัน! น่าขยะแขยงชะมัด!”

ขณะที่การนินทาดำเนินต่อไป คนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านบางคนก็ยังติดต่อสายข่าวด่วนอีกด้วยซ้ำ

ในขณะที่ทั้งหมดนั้นกำลังเกิดขึ้น ยูนัสก็กำลังทานอาหารกับกีย่าอยู่ชั้นสามของโรงแรม โรงแรมเมย์เบอร์รี่แกรนด์เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในตัวมันเองในด้านของความบันเทิง การพักผ่อนหย่อนใจ และประสบการณ์ห้องรับประทานอาหาร

ทั้งสองคนตอนนี้นั่งอยู่ในร้านอาหารที่ดูหรูหรามาก แม้จะเป็นเช่นนั้น กีย่าก็แค่ทานอาหารไม่กี่คำเท่านั้นเอง

ในขณะนั้น ลูกค้ากลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในร้านอาหาร หลังจากนั่งลงบนโต๊ะข้างทั้งคู่ พวกเขาก็เริ่มพูดคุยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นชั้นบนกัน

“เฮ้ ได้ยินไหม? มีเรื่องใหญ่กำลังเกิดขึ้นบนชั้นเจ็ด!”

หลังจากฟังข้อมูลเล็ก ๆ น้อยของสิ่งที่พวกเขาต้องพูด ยูนัสก็จิบไวน์แดงของเขาก่อนจะพูดขึ้นมา “ทำไมถึงมีคนชั่วร้ายและเลวทรามมากมายขนาดนี้ในโลก…” จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

กีย่าในทางกลับกัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เช่นนั้นเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นล่ะ? พวกเขายังคงโต้เถียงกันอยู่หรือไม่? จริง ๆ แล้วเดี๋ยวนะ ชายที่ร่ำรวยที่ว่านี้คือใครกัน?”

“ฉันได้ยินมาว่าเขาคือคนที่มีอิทธิพลและอำนาจมาก! ฉันก็ไม่มั่นใจขนาดนั้น แต่บางคนบอกว่าเป็นคุณคลอฟอร์ดเอง!” หนึ่งในคนที่นั่งกล่าว

“อะไรนะ? คุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอ? นั่นเป็นไปไม่ได้หรอก หรือเปล่า?”

“แน่นอนสิ! ทำไมเขาถึงจะต้องทำเรื่องเช่นนี้ด้วยล่ะ?” กีย่าตะโกนขึ้นมาฉับพลัน ขณะที่เธอมองไปที่ผู้คนที่นั่งอยู่ถัดจากพวกเธอ

“…ห๋า? ทำไมคุณถึงกำลังโกรธพวกเราด้วยล่ะ? พวกเราแค่กำลังพูดถึงสิ่งที่พวกเราได้ยินมา ถ้าคุณอยากจะแน่ใจ ก็แค่ขึ้นไปที่ชั้นเจ็ดและตรวจสอบด้วยตัวเองสิ!” ผู้ชายอีกคนตอบ

“ยังไงซะ คุณคลอฟอร์ดมีลักษณะยังไง? เขาหล่อหรือเปล่า? เขาลึกลับเป็นพิเศษ ไม่ใช่เหรอ?”

“เขาค่อนข้างหล่อเลยนะ แต่กระนั้น เขาทำบางอย่างที่เลินเล่อมากไป! ฉันได้ยินพวกเขาสองสามคนเรียกเขาว่าคุณคลอฟอร์ดหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ ฉันจึงบอกได้ว่าเขาคืคุณคลอฟอร์ดอย่างแน่นอน!”

เมื่อเธอได้ยินชื่อของเจอรัลด์ ร่างกายของกีย่าก็สั่นสะท้านขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณ…คุณพูดว่าไงนะ? เขาชื่ออะไร?” กีย่าถามขณะที่เธอลุกยืนขึ้น

“จ เจอรัลด์!” คนข้าง ๆ เธอตอบกลับ รู้สึกทำให้กลัวเล็กน้อย

“…นั่นเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน!” กีย่าพูดด้วยความไม่เชื่ออย่างที่สุด

เมื่อเธอเห็นคนไม่กี่คนกำลังมุ่งหน้าไปชั้นบนกัน น่าจะไปดูในที่เกิดเหตุ กีย่าจึงวิ่งไปที่ชั้นเจ็ดเช่นกัน

ยูนัสยิ้มอย่างขมขื่นเท่านั้น ขณะที่เขาเฝ้ามองเธอจากไป ขณะที่เขาจิบไวน์แดกอีกจิบ เขาก็นำโทรศัพท์ออกมาและต่อสายโทรออก “ไปชั้นบนได้แล้วตอนนี้!”

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มขึ้นไปบนตึกด้วยเหมือนกัน

“โปรดหลีกหน่อย! พวกเราคือผู้สื่อข่าว!”

ขณะนั้นเอง ชั้นเจ็ดก็เริ่มเสียงดังกันขึ้นเรื่อย ๆ

คนที่ตะโกนขึ้นมาคือผู้สื่อข่าวจากข่าวเมย์เบอร์รี่ และตอนนี้พวกเขาก็กำลังรีบไปที่ที่เกิดเหตุกัน ด้วยโชคช่วย เหตุการณ์ก็คงจะเป็นข่าวพาดหัวสำหรับหนังสือพิมพ์ของวันต่อมาแน่

เจอรัลด์เองก็ถูกรุมล้อมไปด้วยผู้คนหลายคน เขาไม่มีทั้งเจตนาที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง และวิธีที่จะอธิบายสถานการณ์ได้อย่างมีเหตุผลใด ๆ เลย

กีย่าในทางกลับกัน ก็เพิ่งมาถึงที่เกิดเหตุและเธอก็ถึงกับก้าวถอยหลังไปด้วความไม่เชื่อทันทีที่เธอเห็นเจอรัลด์

“นั่น…นั่นเป็นไปไม่ได้! มันไร้สาระที่สุด! เจอรัลด์ไม่ใช่คนแบบนั้น!” กีย่าพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง

“เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ? เขาอยู่ตรงนั้น! ถูกจับได้คาหนังคาเขา! เขาได้พยายามจะทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสมกับผู้หญิงที่เมาอยู่และแม้แต่เหยื่อก็พูดว่าเขาคือผู้กระทำผิด!” หนึ่งในแขกที่ได้ยินความเห็นของกีย่าเถียงกลับ

“ลิซซ่า? ทำไมเธอถึงอยู่นี่ล่ะ? เกิดอะไรขึ้น?”

เสียงนี้มาจากยูนัสที่เห็นเมลิซซ่า ขณะที่เขาเข้ามาถึงที่เกิดเหตุ ด้านหลังเขา คือบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่ง

“…เอ๋? ยูนัสเหรอ? ฉันดีใจที่คุณอยู่ที่นี่! เป็นพี่สาวโอเวนส์น่ะสิ! มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ!”