มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 615

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 615

สิ่งของที่ว่านั้นก็คือ กำไลหยกที่เจอรัลด์เคยมอบให้เธอมาก่อน

“ตั้งแต่นี้ต่อไป พวกเราจะยุติความสัมพันธ์กัน! ฮึ่ม! เมื่อคิดว่าฉันเก็บกำไลหยกนี้ไว้กับตัวจนถึงตอนนี้…ตอนแรก ฉันคิดว่ามันคงจะเป็นความทรงจำที่ดีที่จะเก็บไว้กับฉันเพราะพวกเราก็คงไม่มีวันได้คบกัน! อย่างไรก็ตาม ของที่ระลึกนี้ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปแล้ว! นายเอามันคืนไปซะ!” กีย่ากล่าวอย่างเย็นชา ขณะที่ยื่นกำไลให้เขา

“ได้เลย!”

“อีกอย่าง เจอรัลด์ ฉันหวังว่านายจะลบเบอร์ติดต่อของฉันไปหลังจากนี้ นายอยู่กับมีล่าของนาย และฉันก็จะอยู่กับยูนัส พวกเราจะไม่มีเหตุผลที่จะต้องเจอ หรือแม้แต่พูดคุยกันและกันอีกหลังจากนั้น!”

“จัดไป!”

เจอรัลด์ไม่มีอะไรอื่นให้พูดมากอยู่แล้ว หลังจากหยิบกำไลคืนมา เขาก็เพียงทักทายแทมมี่และสาว ๆ คนอื่นด้วยการพยักหน้าเงียบ ๆ ก่อนจะออกจากสถานที่ไปทันที

“…อะไรเนี่ย? ทำไม…ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไปง่าย ๆ ขนาดนี้เลยล่ะ กีย่า? เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอสองคนกันแน่?” แทมมี่ถาม ความสับสนงุนงงปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

“ไม่มีอะไร หยุดถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เถอะ เออ จริงสิ ยูนัสมอบของขวัญที่ค่อนข้างหรูหราให้ฉันในบ่ายนี้ ฉันจะนำมันมาให้พวกเธอทุกคนได้ดู รออยู่นี่ ขณะที่ฉันไปเอามันนะ!” กีย่ากล่าว ขณะที่เธอเช็ดน้ำตาของเธอและฝืนยิ้มออกมา

เมื่อเห็นว่ากีย่าบังคับให้ตัวเองยิ้มออกมาอย่างยากลำบากแค่ไหน เพื่อน ๆ ของเธอจึงไม่สามารถบังคับให้ตัวเองกิน ดื่ม หรือสนุกสนานกันได้เลยจริง ๆ

“กีย่า เธอช่วยอย่าเป็นแบบนี้เลยได้ไหม? ดูเถอะ ถ้าเธอไม่อยากพูดถึงมัน ก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยยับยั้งจากการทรมานตัวเองได้ไหม? พวกเราทุกคนรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบยูนัส เห็นได้ชัดว่าเธอชอบเจอรัลด์ ดังนั้นทำไมเธอถึงต้องโกหกตัวเองแบบนี้ด้วยล่ะ?” แทมมี่กล่าว

“ฉันไม่ได้ทรมานตัวเองเลยทั้งนั้น! พวกเธอทุกคนก็แต่คิดมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ รู้ไหม ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วตอนนี้ ฉันไม่เคยชอบเจอรัลด์ในแบบที่ผู้หญิงชอบผู้ชายเลยจริง ๆ ตอนนี้ที่ฉันเกี่ยวกับมันดู ความรู้สึกทั้งหมดเหล่านั้นที่ฉันมีต่อเขาก็อาจเป็นเพราะความสงสาร และความเห็นอกเห็นใจ! ฉันไม่เคยรักเขามาตั้งแต่แรก!”

“โดยไม่คำนึงถึง ฉันก็ค่อนข้างมีความสุขและสบายใจอยู่แล้วตอนนี้ ฉันไม่ต้องเป็นกังวลหรือคิดถึงเขาอีกต่อไปแล้ว! ฉันสามารถคบกันกับคุณหลง และเป็นสะใภ้ตระกูลหลง! ฮึ่ม! เอาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม พวกเธอทุกคนไม่อิจฉาฉันเลยเหรอ?” กีย่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

แทมมี่และคนอื่น ๆ ทำได้เพียงแค่มองกันและกันอย่างหมดหนทาง ไม่มีใครรู้ว่าจะพูดอะไรได้ดังนั้นพวกเธอจึงเอาแต่นิ่งเงียบ

ในทางกลับกัน เจอรัลด์รู้ว่าทุกอย่างระหว่างเขาและกีย่าสุดท้ายก็จบลงแล้ว เขาไม่สามารถเรียกอารมณ์ที่เขากำลังรู้สึกอยู่ได้ถูกเลยจริง ๆ

มันไม่ใช่ทั้งปิติยินดีและเศร้าใจ พูดง่าย ๆ ความรู้สึกที่เขารู้สึกอยู่มันยากที่จะเข้าใจ

เมื่อเขากลับมาที่โรงแรมกับเดรกและไทสัน เจอรัลด์ก็ได้รับสายจากแซคเกี่ยวกับเรื่องการค้นหาคนที่กระโดดลงจากหน้าต่างชั้นเจ็ดของโรงแรม

แม้แซคจะจัดเตรียมกลยุทธ์ไว้หลายอย่าง บางอย่างที่มีผลอย่างแรงกว่าอื่น ๆ เพื่อตามหาคน ๆ นั้น เขาก็ไม่สามารถตามหาผู้กระทำผิดได้

จากสิ่งที่พวกเขาสามารถเดาได้ คนที่พวกเขากำลังมองหาอยู่ต้องมีทักษะการปีนป่าย มันคงจะเป็นเรื่องปกติที่เขาจะเจ้าเล่ห์มากเช่นกัน

ขณะที่เจอรัลด์ก็โอเคดีที่ไม่ได้ผลลัพธ์ในทันที เพราะพวกเขาก็ได้รับคำชี้แจงที่จำเป็นจากลีชก่อนหน้านี้แล้วว่าเจอรัลด์กำลังถูกทำให้เสียชื่ออยู่จริง ๆ คนที่กระโดดออกหน้าต่างไปก็ยังคงจำเป็นต้องถูกจับได้ในที่สุดอยู่ดี

เมื่อสังเกตเห็นว่าแซคกำลังโทษตัวเองอยู่ เจอรัลด์จึงแนะนำเขาไม่ให้วิตกกังวลมากเกินไป

ค่ำคืนนั้นสงบสุขดีสำหรับเจอรัลด์ และเขาก็เข้านอนเร็ว

แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องวุ่นวายมากมายกำลังเกิดขึ้นท่ามกลางความสงบสุข

ขณะที่บุคคลไม่ทราบชื่อนั่งอยู่ริมแม่น้ำ เขาพูดขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “ผมทำในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว คุณหลง แต่ผมยังไม่เห็นเงินที่สัญญากันไว้”

“ฮึ่ม! อดทนไว้! เป้าหมายหลักของนายก็ยังคงเป็นการหาสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อซ่อนตัว อย่ากังวลไป ค่าจ้างจะไม่ไปไหนหรอกน่า!” น้ำเสียงเย็นชาในอกด้านหนึ่งของปลายสายพูดเยาะเย้ย