มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 639

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 639

สำหรับกีย่า คำขอของเธอนั้นก็ค่อนข้างธรรมดา

เธอเข้าใจว่าเธอไม่ได้สมบูรณ์แบบอะไร แต่เธอแย่มากขนาดนั่นเลยเหรอ จนเจอรัลด์ไม่แม้แต่จะอยากมองเธอเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ?

กระนั้น มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เพราะเขายังคงเต็มใจพิจารณาคำขอของเธอ

จากมุมมองของเธอในฐานะหญิงสาวคนหนึ่ง แม้ว่าการตอบสนองคำขอจะไม่ได้ทำให้เธอพอใจเลย แต่มันเป็นวิธีเดียวสำหรับเธอที่จะจบความสัมพันธ์กับเจอรัลด์ได้อย่างสมบูรณ์

เธอไม่ได้พยายามจะสมคบคิดเรื่องร้ายใด ๆ ทั้งนั้นเลยจริง ๆ

กีย่าเพียงต้องการให้เจอรัลด์ทำบางอย่างเพื่อเธอ เพื่อพิสูจน์ว่าเขายังคงแคร์เธออยู่ ด้วยโชคช่วย เธอก็หวังว่านั่นจะสามารถทำให้เธอพอใจได้ในที่สุด

นั่นคือประเด็นสำคัญที่ทำไมเธอถึงร่ำร้องแบบนั้นขึ้นมา

แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ลังเลใจที่จะตกลงกับมันอย่างชัดเจน

แม้เขาจะเคยแสร้งทำเป็นแฟนหนุ่มของคนอื่น ๆ มาก่อนในอดีต แต่ความช่วยเหลือเหล่านั้นก็ไม่ได้ยากมากเกินไปสำหรับเขาทึ่จะจัดการ อย่างน้อยที่สุดเขาก็ทำเพื่อช่วยเหลือเพื่อนของเขาได้

อย่างไรก็ตาม การแกล้งแต่งงานกันนั้นเป็นเรื่องที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง มันคงจะเป็นบางอย่างที่ยากจริง ๆ สำหรับเจอรัลด์เพื่อทำให้ประสบความสำเร็จได้

ขณะที่เขาสามารถเลือกที่จะปฏิเสธคำขอของเธอได้ แต่เขาก็ยอมรับว่าเขาได้สัญญาว่าจะสนองคำขอหนึ่งอย่างจากเธอก่อนหน้านี้จริง

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่ได้มีความขุ่นเคืองใดต่อกีย่า เอาตามตรงเจอรัลด์เองก็ยังคงมีทั้งความรู้สึกขอบคุณ และเสียใจต่อเธออยู่

“จริง ๆ นะ มันเป็นแค่การแต่งงานปลอม ๆ! ฉันจะไม่ขออะไรไปมากกว่านั้นหลังจากนั้น ฉันจะต้องการหนึ่งวันเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้ แต่ก่อนหน้านั้น บอกฉันมาสิ นายเต็มใจที่จะสนองคำขอของฉันไหม? อีกครั้งนะ ฉันจะขอย้ำคำสัญญาของฉันว่าตราบใดที่นายทำเรื่องนี้ให้ฉันครั้งนี้ ฉันจะไม่รบกวนนายอีกในอนาคต!” กีย่ากล่าว ขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตารื้อขึ้นมา

“..อืออ… อืม…”

หลังจากการหยุดชะงักอย่างทรมานที่ยาวนาน สุดท้ายเจอรัลด์ก็พยักหน้าตกลง

“…อย่างไรก็ตาม ฉันมีหนึ่งเงื่อนไข!” เจอรัลด์กล่าวเพิ่มเติม

“พูดต่อสิ!” กีย่าตอบกลับขณะที่กัดริมฝีปากล่างของเธอ

หลังจากพิจารณาคำพูดของเขาชั่วครู่แล้ว ในที่สุดเจอรัลด์ก็พูดขึ้นมา “นอกเหนือจากตระกูลหลงและโอเวนส์ ก็ไม่มีใครควรจะรู้เกี่ยวกับงานแต่งงานปลอม ๆ นี่!”

“ฉันตกลงกับเงื่อนไขของนาย!”

หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เธอก็สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะแสดงสีหน้าโศกเศร้าบนใบหน้าของเธอ

“…เอาล่ะถ้างั้น คุณคลอฟอร์ด ฉันจะไม่รบกวนนายแล้ววันนี้ มันจะถูกจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ และไม่ต้องห่วงเกี่ยวกับการเตรียมการ ฉันจะจัดการที่เหลือด้วยตัวเอง!”

เมื่อจบประโยคของเธอ กีย่าและแทมมี่ก็จากไปกัน

เจอรัลด์ในทางกลับกัน เขานอนลงบนเตียงทันทีที่เขากลับมาที่ห้องของเขาในโรงแรม เขาเหนื่อยล้ามากและต้องการจะพักผ่อนอย่างน้อยสักพัก

ระหว่างที่เขาพักผ่อนอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เมื่อเขาเปิดดู เขาก็ได้รับการทักทายจากชายชราคนนั้น

“หลานชาย!”

“คุณควิก! ทำไมคุณมาที่นี่ล่ะ?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขายิ้มบาง ๆ

ชายชราที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ความจริงแล้ว เขาก็ไม่ใช่ขอทานอีกต่อไปแล้วเช่นกัน

เนื่องจากว่าคุณควิกช่วยเหลือเขาในตอนนั้น เจอรัลด์จึงปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดีมาก

ไม่เพียงเจอรัลด์สัญญาว่าจะพาเขากลับไปบ้านเกิดของเขาในซอลฟอร์ด แต่เขายังให้เงินเขาอีกด้วยซ้ำ และสั่งให้คนของเขาดูแลเขาเป็นอย่างดี

หลังจากทำความรู้จักเขาให้มากขึ้นเล็กน้อย เขาก็ได้รับรู้ถึงชื่อของชายชราเช่นกัน ชื่อเต็มของเขาคือ ฟินน์เลย์ ควิก เป็นชื่อที่ฟังดูน่าเกรงขามเลยทีเดียว

บางทีอาจเป็นเพราะอายุของคุณควิก ที่ทำให้เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาค่อนข้างเซ่อไปหน่อย เจอรัลด์พบว่ามันยากในบางหนที่จะแยกแยะว่าสิ่งไหนที่คุณควิกพูดนั้นถูกหรือผิด

แต่เจอรัลด์ก็สงสารเขามาก

โดยไม่คำนึงถึง เขาประหลาดใจที่คุณควิกยังไม่กลับไป ชายชราคนนี้ค่อนข้างน่าลึกลับ เขาสามารถค้นหาเจอรัลด์ได้อย่างแม่นยำไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตามได้ทุกครั้ง!

“เธอบอกว่าพวกเราจะกลับไปด้วยกันไง!” คุณควิกตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“ผม…อืมใช่ ผมจะไปซอลฟอร์ด แต่พรุ่งนี้หรือวันมะรืนเท่านั้น!”

“งั้นก็ได้ ฉันจะรอเธอละกัน! อีกอย่าง ถ้าเธอไม่ถือว่าฉันเป็นภาระของเธอ ฉันก็ยังสามารถช่วยเหลือเธอได้นะ!” รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณควิกยังคงอยู่ ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น

“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว คุณควิก…สำหรับตอนนี้ คุณน่าจะพักผ่อนบ้างก่อนนะครับ ผมจะจ่ายค่าอาหารของคุณสำหรับสองสามวันก่อนที่ผ่านมาในไม่ช้านี้!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นเล็กน้อย

“ฉันจะรอเธอแล้วกัน! จำไว้นะ ไม่พรุ่งนี้ก็วันมะรืนนี้!” คุณควิกตอบกลับ ขณะที่เขาออกจากห้องไปอย่างกระตือรือร้น

ตามปกติแล้ว เจอรัลด์จะไม่อนุญาตให้ชายชราไปค้นหาด้วยตัวเขาเองอยู่แล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว คุณควิกก็ช่วยเหลือเขามาสองสามครั้งแล้ว และเจอรัลด์ก็รู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเขาอย่างแท้จริง

เขาจำช่างเวลาตอนที่เขาถูกรุมล้อมไว้ในโรงแรมได้ ถ้าคุณควิกไม่รีบไปช่วยเขา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะกลายมาเป็นยังไงแล้ว?